Shinee’Fiction [MinKey] Just call me ‘love’ แค่รัก by เฮวอน

ลำดับตอนที่ #19 : Chapter 18

Shinee’Fiction [MinKey] ^^+ by เฮวอน 
เรื่อง Just call me ‘love’ แค่รัก..... 

Chapter 18

 

[Minho say]

 

“ไอ้เชี่ยเป็ด!! ปล่อยนะโว๊ยยยยยยยยย!!!!” ผมพยายามถีบไอ้เป็ดอย่างเมามันส์ ก็มันเล่นลากผมไปที่ไหนก็ไม่รู้ มันคิดจะทำอะไรไม่มีใครตรัสรู้กับมันได้เลยครับ!

 

“กูขอเวลาแป๊บเดียว! -..-!” ไอ้จงมองผมด้วยสีหน้าจริงจัง...เอ่อ...มึงเครียดหรอฟะ! กูไม่เครียดกว่าหรือไง เสื้อกูจะขาดแล้วโว๊ย!   

 

“มึงพากูมาที่นี่ทำไมวะ...... ที่นี่มัน....” มันลากผมมาสถานที่แห่งหนึ่ง ซึ่งมันก็คือสวนสาธารณะนั่นเอง (ให้บรรยากาศเกาหลีมาก >O<) ผมเริ่มสำรวจสถานที่แห่งนี้อีกครั้ง... และภาพบางอย่างก็ปรากฏขึ้นในสมองของผมทันที.....

 

2 ปีที่แล้ว ณ สวนสาธารณะแห่งนี้.....

 

“โป๊ก!”

 

“อ๊ากกกกกก!!!! เจ็บนะโว๊ยไอ้เชี่ยเป็ด!!! อะไรมึงเนี่ย! กูจะนอนนนนนนนน~~~~!” ผมสะดุ้งเด้งดึ้งขึ้นมาจากการนอนพักผ่อน ก็ไอ้เชี่ยเป็ดน่ะสิ เล่นเคาะหัวซะผมเสียทรง! แล้วแม่งก็เคาะไม่มอง มัวแต่ดูห่าเหวอะไรอยู่ได้~~!

 

“มึงๆๆๆๆๆ O___O//” ไอ้เป็ดสะกิดผม ตาของมันก็มองไปที่ที่นึง ทำให้อดมองตามไม่ได้....

 

“O[]o!!!!! ไอ้เชี่ยยยยยย สวยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!” ผมครางออกมาเบาๆครับ อ๊ากกกกกกกก!! ผู้หญิงหรือผู้ชายวะนั่น! สวยชิบหายวายวอด! อ๊ากกกกกก!!! ไม่รู้จักไม่ได้แล้วโว๊ย! ว่าแล้วผมก็ลุกขึ้นแล้วก็มุ่งตรงไปที่คนสวยทันที

 

“เดี๋ยวก่อนมึง....กูคุ้นๆ ไอ้นั่น..มัน.....เฮ้ยยยยย!!!! ไอ้เห็ด!!!!!” ไอ้จงถึงกับอุทานออกมาเลยครับ เออ! ว่าแต่ว่าไอ้เห็ดมันอยู่กับคนสวยได้ไงฟะ!

 

“เฮ้!!!! ไอ้เห็ด มาทำอะไรที่นี่วะ!! แล้วนี่.....” ผมแถสดครับ เดินไปทักไอ้เห็ดปานว่าสนิทกันมาแต่ชาติปางก่อน.. จริงๆแล้วผมก็สนิทกับมันเพราะมันเป็นเพื่อนไอ้จงครับ...แหะๆ

 

“อ๊ะ! พวกมึง...อ้อ นี่คีย์ เพื่อนกูเอง ^____^” เห็ดแนะนำคีย์ให้ผมรู้จัก.....

“ผมชื่อ ชเวมินโฮ นะครับ ^^+ คีย์” อ๊ากกกกกกกก!!!!!!!! ผมตกหลุมรักแต่แรกเห็น อ๊ายยยยยย!!!! คนสวยยื่นมือมาจับผมแล้ววววว!!

 

“อื้ม...เราคีย์ ^___^” อ๊ากกกกกกก!! เขิลวุ้ย!!

___________________

 

“ไอ้มิน มึงนึกไรออกมั่งวะ....... กูอุส่าพามึงมาในที่ที่มึงเจอคีย์ครั้งแรกแล้วนะ.... นึกไรออกมั่งยัง!” ไอ้จงตะโกนกรอกหูผม

 

        ภาพเมื่อกี้นี่มัน..... ผมชอบคีย์งั้นหรอ???? แล้วผมก็เจอคีย์ที่นี่..... แล้วคีย์ก็ดูเป็นคนดี..... คีย์ นายเป็นคนยังไงกันแน่นะ...... ผมคิด คิดแล้วก็คิด แล้วทำไมผมต้องใช้ความคิดหนักขนาดนี้ด้วยวะ ผมจำได้แล้วว่าที่แห่งนี้เป็นที่ที่ผมเจอคีย์ครั้งแรก... แล้วเรื่องอื่นล่ะ! เรื่องอื่นๆทำไมผมนึกไม่ออก!! คีย์ นายเป็นใครกันแน่!!! อ๊ากกกกกกกก!!! ปวดหัวโว๊ยยยยย!!! ผมใช้ความคิดหนักขึ้นเรื่อยๆและผมก็นึกเหตุการณ์นอกจากนั้นไม่ออก ผมปวดหัว...

 

“จง! ช่วยกูด้วยยยยย กูปวดหัวไม่ไหวแล้วววว อ๊ากกกกกกกกก!!!!! ปวดหัวววววว!!!!”

 

‘อย่าคิดมากนะมิน เราจะช่วยนายเอง ^___^’ รอยยิ้มและคำพูดอันอบอุ่นแล่นเข้ามาในสมองผม พร้อมกับปรากฏหน้าของคีย์

 

‘มินโฮ! ไม่สบายอยู่ห้ามกินน้ำเย็นนะ!’ ภาพของคีย์อีกแล้วหรอ...

 

‘ไอ้ชเว! ตื่นเดี๋ยวนี้!!!!’ คีย์ คีย์ คีย์ อ๊ากกกกกก!!!!!!!! ปวดหัวววววววววววว!!!! ทำไมตอนนี้ในหัวของผมมีแต่ภาพของคีย์ คำพูดของคีย์ ทุกอย่างงงง อ๊ากกกกกกกกกก!!!!

 

“เฮ้ยยย!!! ไอ้มิน!!!!!!!!” ผมไม่สามารถทรงตัวอยู่ได้ ตอนนี้เหมือนสมองของผมจะระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงๆ ในสมองของผมมีแต่คีย์กับคีย์และคีย์ ผมปวดหัวไม่ไหวแล้ว สมองของผมกำลังจะระเบิด...... ทำไม! ความทรงจำของผมต้องผูกไว้กับไอ้นี่ด้วย....คีย์ นายเป็นใครกันแน่!

____________________

“คีย์ๆ ไปเข้าห้องน้ำกับเราหน่อยดิ....” ผมจำได้ว่าผมชวนคีย์ไปเข้าห้องน้ำในวันนั้น จุดประสงค์ของผมจริงๆก็คือ ผมจะไปสารภาพรักกับคีย์ครับ! >//////< เขิลวุ้ย!

 

“แล้วทำไมต้องเป็นเราด้วยวะ!” คีย์มองผมนิดนึง และก็ชำเลืองไปที่อาจารย์ศักดิ์ศรี

 

“อะแฮ่ม! เธอสองคน จะคุยก็เชิญออกไปข้างนอก....” Bingo!! ขอบคุณมากครับอาจารย์!!! อาจารย์ช่างเป็นที่รักของผมเสียจริงๆๆๆ T T

 

“อ้อ! ผมกำลังจะขออาจารย์ไปเข้าห้องน้ำพอดีเลยครับ ^__^” พอผมพูดจบ ผมก็เดินนำหน้าคีย์ออกจากห้องทันที อ๊ากกกกกก!!! อีกไม่นานผมก็จะสารภาพรักกับคีย์แล้วครับ >O< แล้วผมก็จะขอคีย์เป็นแฟนด้วยยยย!!!

 

“มินโฮ! มึงมาปวดขี้อะไรตอนนี้วะ! แม่งเอ้ย!!! ส้นตีน!!” คีย์ด่าผม ไม่เป็นไรครับ อารมณ์ดี ^_____^

 

“ง่า >__< โทษทีว่ะคีย์ คือว่าเรามีเรื่องจะพูดกับนายอ่ะ >/////<” สู้ๆเว่ยไอ้มิน!

“มันใช่เวลาไหม ไอ้ ช เว มิน โฮ!!”

 

“เราไปหาที่เงียบๆคุยกันเหอะ แหะๆ >/////<” ผมตั้งใจว่าจะไปสารภาพรัก...เอิ่ม คงไม่ใช่ที่ห้องน้ำหรอกครับ! แหะๆ

 

“เฮ้ยเดี๋ยว! นายคิดอะไรกับเราป่ะเนี่ย!!??”

 

“คิดสิ....” อ๊ากกกกก!!! ผมตอบเป็นการเกริ่นนำครับ >O< เตรียมพร้อม!

 

“งั้นเราไม่ไปและ แหะๆ บาย!” อ้าวกำ = =*

 

“เฮ้ย! เดี๋ยวดิ! คือว่ามันเป็นเรื่องสำคัญมากเลยนะ... นายต้องฟังนะเว่ย!” ผมฉุดรั้งคีย์ไว้ครับ ไม่ได้ๆๆ กว่าผมจะรวบรวมความกล้าเรียกคีย์ออกมาได้ มันลำบาคนะ!

 

“กูไม่ฟ้างงงงง!!!!! ปล่อยกู๊!!!!!” จบแค่นั้น ผมก็ลากคีย์ลงมาเลยครับ! อย่าริอาจมาสู้กับความแข็งแรงของพี่มิน 55555+ ^____^b เล่นกีฬา+กินผักทุกวันครับ!

 

“จะดิ้นหาพระแสงอาวุโสทำไมวะ!” ผมเริ่มทำเสียงโหด! ก็คีย์อ่ะดิ ดิ้นตั้งแต่ข้างบน ยันถึงที่หมาย! ตอนนี้ผมพาคีย์มาที่หลังตึกครับ >O< อ๊ายยยย เขิลๆๆๆๆๆ จะได้สารภาพรักแล้วนะเว่ยยยยยยย!!

 

“ขึ้นเสียงคิดว่ากลัวหรอวะ!!! เออกูกลัว!” - - คีย์จะพูดเพื่อ...??

 

“เอ่อ...ตกลงมีเรื่องอะไรจะพูดกับเราหรอ...”

 

“คีย์.... คือว่าเรา....ผลัก!” ผมผลักคีย์ชิดกำแพง พร้อมกับดันคีย์ไว้ ท่านี้ผมเพิ่งดูมาจากหนังเกาหลีของแม่ครับ! เวลาที่พระเอกมันบอกรักนางเอก เราเลยถือโอกาสก๊อปมานิดนึง >O< ท่านี้รับรอง คีย์ต้องเขิลแน่ๆ! อิอิอิ ผมก็จะได้บอกรัก แล้วก็จุ๊บๆๆๆ อ๊ากกกกกกก เขิลวุ้ยๆ >___<b

 

“เฮ้ย! ม...มิน เมาป่ะเนี่ย!” เอ่อ...ทำไมคีย์ต้องทำหน้าตาหยะแหยงปนหวาดๆด้วยฟะ เอ๊ะ! หรือว่าหน้าเขิน >O<

 

“เรามีสติดี.....” ผมพูดด้วยน้ำเสียงแมนๆ (ก๊อปมาอีกเหมือนกัน)

 

“ปล่อยเหอะว่ะ เรากลัว -_-;” แป่ว!!!!!! คือมิได้เขิลเลยชิมิครับ! T T

 

“อ้าวหรอ! ขอโทษทีนะ เราไม่คิดว่านายจะกลัว ^___^ คือว่าเรามีเรื่องจะบอก....>/////<” ผมปลดปล่อยคีย์ครับ แล้วผมก็เริ่มสาธยาย มันต้องมีเกริ่นนิดนึง เพื่อเรียกกำลังใจ >//////////< b

 

“คือว่า...ตั้งแต่ที่เรารู้จักนายมา เราเอ่อ....เราดีใจมากเลยนะ...”

 

“เราก็เหมือนกัน ^^”

 

“มันไม่ใช่แค่นั้นนะคีย์...คือว่าตั้งแต่ที่เรารู้จักนาย....บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ผมจึงสาธยายเรื่องราวทั้งหมด ตั้งแต่ที่ผมเจอคีย์ที่สวนสาธารณะ และเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นมากมายยยย ผมไม่รู้หรอกครับว่ารักคีย์ตอนไหน แต่ตอนนี้รักอ่ะ มันก็ช่วยไม่ได้นี่หน่า....~~แต่จะเก็บต่อไปอีกนานแค่ไหน รักที่เอ่อล้นใจ รักที่มีให้เธอมากมาย สุดท้ายไม่มีค่าใดจะทำให้เธอสนใจ จะทำให้เธอมาเห็นใจ เพราะรักที่มีมันเกินเอ่ยไป เกินกว่าคำอธิบายใดๆจะเท่าเทียมมมมมม อ๊ากกกกกกก!!! ขออนุญาตนำเพลงของพี่มายด์มาร้องครับ! >O< เอาเป็นว่าผมรักคีย์จนล้นใจ เก็บเอาไว้ไม่อยู่แล้วครับ! มันต้องสารภาพ สารภาพ และสารภาพเท่านั้น!!!

 

“เราก็รู้สึกดีๆกับเรื่องต่างๆเหมือนนายนะ แล้วเราก็.....เราก็รู้สึกดีๆกับนายด้วย!” ฮะ!!!! ว่าไงนะ! คีย์บอกว่ารู้สึกดีกับผมงั้นหรอ อ๊ากกกกกกกกกก!!!!!!!! กูมีหวังแล้วโว๊ยยยยยยยยยยยย!!!! แห้วที่ไอ้จงซื้อมาถล่มผมเมื่อวาน มึงเตรียมตัวเองไปบริจาคคนอื่นได้เลยไอ้จง!!! 5555 กูไม่แห้วแล้วโว๊ยยยยย!!

 

“จ...จริงหรอ! เราก็...เราก็.....เอ่อ...เรา....เพี๊ยะ!...” ผมพูดตะกุกตะกักทันทีครับ ผมจะสารภาพรักกับคีย์แล้วนะ! ทำไมมึงไม่พูดไปวะไอ้มิน!!! หลักจากที่ผมพูดไม่ออก จึงตบหน้าตัวเองไปทีนึง เพื่อเป็นการเรียกสติครับ! ฮึบ! สู้ๆเว่ยไอ้มิน!

 

“เอาใหม่นะ! เราก็.....เราก็รู้สึกดีกับ.....กับ.....กับนาย.....เราก็......เรา......เรา....เราชะ.....เพล้ง!!!!!!” ผมกำลังจะพูด แล้วทำไมมันเจ็บหัวจังวะ... เสียงอะไรหว่า ใครมาทำจานแตกแถวนี้วะเนี่ยยยยยย!!!!! เอ๊ะ! ทำไมแสบๆหัว....เฮือก!!!!!!!!! กูเจ็บบบบบบบบบบบบบ!!!!!!!! (<<มึงเพิ่งรู้ตัวหรอ -_-;)

 

“เฮ้ย! มินนนนนนนนนนนนนนน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” เสียงของคีย์ดังก้องในโสตประสาทของผม แล้วทุกๆอย่างก็มืดมิด........

________________________
โทษนะค๊าบบบ ที่หายไปนาน T^T อัพแล้วเน้อ!!! จ๊วบบบบ!!! เดี๋ยวต่อ Chapter 19 โลดดดด!!!

ฝากช๊อตฟิคเรื่องใหม่ด้วยนะคับ! ^^b คลิดเล้ย!! >>> http://writer.dek-d.com/aomaamfatcat/writer/view.php?id=594377