ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ●The Lipper King (เดอะ ลิบเปอร์คิง) By : ไรวินท์ ●

    ลำดับตอนที่ #11 : ● Chapter 10 Ξ

    • อัปเดตล่าสุด 2 มี.ค. 54


    Story : The Lipper King 
    BY: ไรวินท์
     
    Chapter 10
     
    **** Part’ AIR ****
     
    ฉันนิ่วหน้า ด้วยความหนัก ปืนสองกระบอกสามารถทำให้หลังฉันหักได้!! จะบ้าตาย
     
    “โอ๊ยยย ถ้าจะหนักขนาดนี้~” ฉันบ่น เมื่อมาถึงโต๊ะที่พวกเรานั่งกันอยู่ประจำ สายตาของคนในโรงเรียนก็เหมือนทุกวัน คือมองพวกเราเหมือนเป็นดารา... เหอะ จะมองอะไรนักหนา ไม่เคยเห็นคนสวยหรือไงวะ!
     
    “ไปนั่งที่อื่นกันเหอะว่ะ...” บลูพูดขึ้น พวกเราทุกคนจึงอพยพข้าวของกันทันที
     
    “ทุกคนไปได้อะไรกันมาเนี่ย สวยจัง” โยพูดขึ้น
    “ของปราบผีน่ะ...สวย แต่หนัก_บหายเลยว่ะ!” ดาบ่น
    “นิ่ม มึงวางแผนว่าจะไปไหนบ้าง” ฉันถาม เพราะอยากให้ทุกอย่างรวดเร็ว
    “วันนี้ แอร์กับดาอยู่ที่นี่เหมือนเดิม เดี๋ยวเค้ากับแต้วจะไปตามรายการเดอะผี ส่วนลีน่ากับบลูก็ไปที่โรงแรมที่เดิม แล้วอิงค์ว่าไงบ้างวะโย?”
    “ก็ไม่มีอะไร เดี๋ยวเค้าดูแลอิงค์เอง พวกแกก็ระวังตัวดีๆด้วยล่ะ...สู้ๆ!”
    “อื้ม...” ต่อให้ไม่สู้ ก็ต้องสู้อยู่ดี
     
    ………….
     
    “นักเรียนคะ อีกสัปดาห์เดียวก็จะสอบแล้ว เตรียมตัวสอบกันด้วยนะคะ…”
    จะสอบ ก็หมายถึงการปิดเทอมสินะ...
    อีก 29 วันจะถึงวันทำพิธี... ตอนนี้พวกเรากำจัดผีได้ 5 ตัว ถ้าปิดเทอมก็คงจะมีเวลามากกว่าเดิม ดีจริงๆ
     
    “ทุกคน...โชคดีนะเว่ย อย่าลืม ใครตายกูตบ!” ฉันพูดแค่นั้น แล้วเพื่อนๆก็แยกย้ายกันไป เหลือฉันกับดาที่ซ่อนอยู่ที่สวนธรรมชาติเหมือนเดิม.. อันอัน เพื่อนที่ช่วยพวกเราก็ยังคงไม่พูดเหมือนเช่นทุกวัน และโอกาสที่จะเจออันอันก็มีน้อยมากด้วย เพราะเมื่อฉันลองเดินไปที่ประตูที่จะเชื่อมไปสู้ห้องใต้ดิน ก็พบว่า ‘มันล็อก’
     
    และก็เหมือนเดิม เมื่อความมืดเริ่มคืบคลานเข้ามา และทุกอย่างก็เริ่มเงียบสงัด ฉันกับดาก็ปีนรั้วออกมาทันที เริ่มรู้สึกเหมือนเป็นโจรเข้าไปทุกทีละกู - -*
     
    “ป๋า เอาไงดีวะ?” ฉันถาม พลางเปิดวิธีเห็นผีออกมาดู...
    “แถวนี้คงไม่มีแล้ว ไปเรือนไทยกัน...”
     
    .......
     
    อยากจะปฏิเสธ แต่ขาก็ก้าวเดินมากับอีป๋าที่เรือนไทยเป็นที่เรียบร้อย
     
    น่ากลัว...
    ความรู้สึกเมื่อเห็นเรือนไทย...นอกจากจะเรือนไทยที่แสนน่ากลัวแล้ว ยังจะมีบ่อมโนราห์ที่แสนจะหลอนอยู่ด้วย
    ฉันเกาะอีป๋าแน่น
     
    “ไม่เห็นจะมีอะไรเลยป๋า~” ฉันมองหน้าป๋า
     
    ........

    เสียง.... เสียงดนตรีไทยดังมาจากเรือนไทย... แม่เจ้า!!
     
    ฉันมองไปที่เรือนไทย ก็ขนหัวลุกทันที!!!!
     
    ฉี่จะราดแล้วววว TTT^TTT ผีต่างประเทศ ผีบ้าผีบออะไร ไม่น่ากลัวเท่าผีไทยอีกแล้ว!!!!
    นางรำที่มาเต็มยศค่อยๆรำไปอย่างอ่อนช้อย อยู่หน้าเรือนไทย ดวงตาสีขาวโพลน กับเลือดที่ไหลออกมาจากตา เป็นภาพที่หลอนที่สุดในโลก!!!!
    เสียงเพลงยังคงดังมาอย่างต่อเนื่อง และนางรำก็รำอย่างสวยงาม แต่ในตอนนี้สวยงามไม่ไหว จะวิ่งหนีก็วิ่งไม่ได้!!
     
    “ป๋า...กูกลัวววว” ฉันน้ำตาไหลออกมา ผีนางรำน่ากลัวมากที่สุดในโลกจริงๆนะ ฮือออออ
     
    “เค้าก็กลัวววว”
     
    ซักพักใหญ่ๆ เสียงดนตรีไทยก็ค่อยๆเงียบลง
    แล้วนางรำก็หยุดรำ และจ้องมาที่พวกเรา... โอยยยยย ถ้าจะหลอนขนาดนี้
     
    มา...รำ...ด้วย....กัน....ไหม
    ตูมมมมม!!!!!! สิ้นเสียงคำถาม ดาก็กระเด็นตกน้ำทันที!!
     
    กึก!! กริ๊ดดดดดดดด!!!!
    ฉันกริ๊ดเสียงดังลั่น เพราะถูกหักนิ้วข้างขวา อ๊ากกกกกกกก เจ็บโว๊ยยยย!!!
     
    “แอร์ เอาปืนออกมายิงสิโว๊ย!!!” ฉันผลักผีนางรำออก แล้วก็วิ่งไปตั้งหลัก หยิบปืนขึ้นมาทันที!!
     
    ปังงงงงง!!!!!!!
    ฉันเล็งกะให้โดนหัวผีนางรำ!! แต่แม่งเอียงไปโดนนม รูปปั้นมโนราห์เต็มๆ
    “แม่นมาก!!! นี่อย่าบอกนะว่าเล็งนางรำ!”
    “เฉียดนิดเดียวเองป๋า!”
    “เฉียดมาเป็นเมตร!!! เล็งแม่นๆหน่อยสิโว๊ยยยยย!!!!” ป๋าตะโกนดังลั่น
     
    ปึก!!!! กึก!!!! กริ๊ดดดดดดดดด!!!!!!!
    ฉันกริ๊ดอีกครั้ง เพราะตอนนี้โดนเหยียบเท้าจนเท้าฝังลงไปในพื้นดิน!! และถูกจับแขนให้งอขึ้น เจ็บ!! ที่สุดในโลกเล้ยยยย!!!!
     
    เอียง...คอ...
    กริ๊ดดดดดดดดด!!! หลอนมาก กูจะตายแล้วววววว!!!! ผีนางรำเอียงคอจนคอแทบจะหลุดออกมา แล้วมันก็จับคอฉันเอียงเหมือนจะหักคอฉันเช่นกัน ม่ายยยยยยยยยยยย!!!
     
    ควับ!!!! ฉึบบบบ!!!
    กริ๊ดดดดดดดดดดดดด
    ดาเอาขวานมาฟันผีนางรำจนขาดเป็นสองท่อน และมันก็สลายหายไปเลย!!!
     
    แฮ่กๆ ฉันมองเท่าตัวเองที่ตอนนี้ฝังลงไปกับพื้นดิน แม่เอ้ยยยยย!!! กูขยับเท้าไม่ได้เลย
     
    “เชี่ย...แม่งอย่างโหด!” ดาสถบคำด่าออกมา และค่อยๆพยุงฉัน
     
    “ดีนะที่กระดูกไม่แตก ค่อยๆเดินเหอะ...” ดาพยุงฉันให้นั่งลงบนม้านั่ง เจ็บชิบเลยว่ะ จะมีวันไหนไหมที่ฉันจะไม่มีแผล เฮ้อ!
     
    ฉันนั่งบีบๆนวดขาไปซักพักก็ต้องตกใจเมื่อมองไปที่บ่อ มโนราห์!
     
    “ดะ...ดา อะไรอยู่ในน้ำ...” ฉันถาม พร้อมจ้องมองสิ่งที่กำลังผุดขึ้นมาจากในน้ำ
     
    “มะละกอหรอ?”
     
    “บ้านมึง เฮ้ยยยยย!!!! ระวังงงงงงง!!!!!!!!!!!!” ฉันผลักดาไปข้างๆแล้วหลบเส้นผมยาวเฟื้อยทันที!!!!
    ฉันมองม้านั่ง ซึ่งตอนนี้แตกเป็นเสี่ยงๆ ถ้าเมื่อกี้ไม่หลบ ฉันกับดาคงแหลกไม่เหลือซาก!!!!
     
    และเส้นผมนั้นก็ค่อยๆไหลลงน้ำไป เหลือแต่ความเงียบ....
     
    กริ๊ดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!  ตูมมมมมมม!!!!!!
     
    ________________________________
     
     
    อ่านแล้วเมนท์~ 555+
    ปั่นสองตอนจบแย้ว เดี๋ยวจัดให้อีกตอนนะจ๊ะ >.<!!



    นึกภาพเสียงดนตรีไทยไม่ออกก็คลิกฟังนะจ๊ะ อิอิ
    v
    v
     




    MusicPlaylist
    Music Playlist at MixPod.com

    nu eng
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×