Shinee’Fiction [MinKey] Just call me ‘love’ แค่รัก by เฮวอน

ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 10

Shinee’Fiction [MinKey] ^^+ by เฮวอน

เรื่อง Just call me ‘love’ แค่รัก.....

 

Chapter 10

 

เมื่อคืน......

 

“ไป ไป๊!!! ชิ่ว ชิ่ว ไปลงนรกซะเถิดที่รัก ฉันจะลงโทษเธอ!!!!!~~~” ผมแหกปากร้องเพลงเต็มที่ อย่าได้แคร์ครับ นี่มันบ้านของเรา! ว่าแต่ทำไมกูรู้สึกมึนๆพิกลวะ! กินแก้วไอ้มินไปแค่นิดเดียวเองนะ >O<

 

“หมับ! จงมึงมานั่งใกล้ๆกูหน่อยดิ กูหนาว....” ไอ้แทมมันจับแขนผม แล้วก็ดึงไปนั่งใกล้ๆมันครับ... สภาพมันตอนนี้คือ ตาปรือๆหน้าแดงๆ หายใจถี่ๆ มันเป็นอะไรของมันวะ??? ตอนนี้ผมก็นั่งใกล้มันแล้วก็ร้องเพลงไปครับ ไอ้มินก็คุยกับยัยท่อนซุง ส่วนไอ้คีย์ก็ไม่ต้องไปพูดถึงมัน เมาหลับไปแล้วครับ... ไอ้พยอนโฮนี่ยิ่งหลุดจากวงโคจรเข้าไปใหญ่ เพราะมันสลบไปตั้งแต่แก้วแรกแล้วอ่ะ =_=;   ว่าแต่ว่า..... ทำไมร้องเพลงไปไอ้เชี่ยแทมมันต้องมาโอบผมแล้วลูบไหล่ด้วยวะ! กูสยิวนะโว๊ยยยยยยย!!!!! >O<

.

.

.

“เฮ้ย! ไอ้จง มึงไหวป่ะเนี่ย?????” มินโฮสะกิดเพื่อนรักของเขา เขาเพิ่งจะกลับมาหลังจากที่ไปส่งพงซุน....

 

“ฮะ! ครายเรียกกูวะ!!” จงพูดขึ้นด้วยอาการเมาพอเป็นพิธี เพราะก่อนหน้านี้เขาได้ซัดเบียร์ไปซะ 7 ขวด..... 

 

“เอาไงดีวะเนี่ย???” มินถึงกับกุมขมับ พงซุนก็เพิ่งจะกลับไปเมื่อกี้ ตอนนี้รอบตัวของเขา หมดสภาพกันทั้งนั้น จะมีก็แต่แทมิน ที่นอนกอดจงฮยอนอยู่ ด้วยอาการที่กระสับกระส่าย ไม่เมาแต่ก็มีอาการแปลกๆ..... แม่งเกย์จริงๆเลยเพื่อนกู! <<มินโฮคิดในใจ

 

“ไอ้แทม ปล่อยไอ้จงก่อนดิ๊ กูแบกไปสองคนไม่ไหวนะเฮ้ย!” มินโฮพูดขึ้น แต่ทั้งจงฮยอนและแทมินก็ฟังไม่รู้เรื่องอยู่ดี มินโฮจึงต้องลากทั้งสองคนที่เกาะติดกัน ขึ้นไปบนห้องของจงฮยอนอย่างทุลักทุเล....

 

“เหนื่อยชิบหายเลยว่ะ! แม่งเอ้ย!!!” มินโฮลงมาข้างล่างพร้อมกับบ่นอุบอิบอย่างเซ็งในอารมณ์

      เขามองไปที่คีย์....คนที่เป็นศัตรูกับเขา ตอนนี้คีย์เมามาก และนอนแบบไม่ระวัง เสื้อของเขาจึงเลิกขึ้นมา เผยให้เห็นอกขาวๆ อันเซ็กซี่นั้นรำไร...... ชเวมินโฮถึงกับหายใจขัดเลยทีเดียว เขายืดตัว ยืนขึ้นเต็มความสูง พร้อมกับจ้องมองไปที่ร่างบาง ด้วยอารมณ์ที่บอกไม่ถูก ถัดจากร่างบางก็มีร่างยักษ์ที่นอนหลับไม่รู้เรื่องอยู่.... เขาจึงมุ่งไปที่ร่างบาง และโอบอุ้มขึ้น... เขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าจะเอาร่างบางที่อยู่ในมือไปไว้ที่ไหน แต่เขารู้แค่ว่าต้องเอาออกให้ห่างจากไอ้ควายป่าที่นอนสลบอยู่.... เขาทำการจัดเสื้อผ้าของคีย์ด้วยความยากลำบาก แต่ถ้าเขาไม่ทำ...เขาก็อาจจะควบคุมตัวเองไม่อยู่ก็ได้....

 

“มึงเป็นเชี่ยไรวะเนี่ยไอ้มิน!” มินโฮด่าตัวเองไปทีนึง เพื่อเรียกสติของเขาคืนมา.....แต่เขาก็อดที่จะแอบมองร่างบางไม่ได้อยู่ดี.....

 

“งึมๆ อื้มมม....” คีย์เอื้อมมือมาคล้องคอเขา และดึงเข้าไปกอดเหมือนหมอนข้าง หารู้ไม่ว่าการกระทำนี้ทำให้มินโฮควบคุมตัวเองไม่อยู่ซะแล้ว.... เขาทำโทษร่างบางที่บังอาจมาทำให้เขาขาดสติโดยการบดขยี้ปากอันบอบบางอย่างรุนแรง และชอนไชลิ้นอุ่นๆเข้าไป ร่างบางที่มีสติกึ่งหนึ่ง ถึงกับเสียวสยิวกับการกระทำของบุคคลตรงหน้า และร่างบางก็ให้ความร่วมมือกับร่างสูงเป็นอย่างดี..... การจุมพิตที่รุนแรงจึงเปลี่ยนเป็นเร้าร้อนปนอ่อนหวานคละเคล้ากันไป มันช่างสร้างความสุขให้แก่ร่างบางที่ไม่รู้ตัวเหลือเกิน....

 

“อื้มมม” ร่างบางครางเบาๆด้วยความพึงพอใจ เมื่อร่างสูงถอนริมฝีปากออก.....

 

“มึงทำอะไรวะเนี่ย ไอ้เชี่ยมิน!” มินโฮผละตัวออกห่าง และเขาก็ไปหยิบผ้าห่มมาห่มให้ร่างบางอย่างเบามือ.... เขาคงต้องรีบกลับบ้านแล้วสินะ ถ้าขืนอยู่นานกว่านี้....แกได้ฟันคีย์แน่ๆ ชเวมินโฮ!

___________________________