ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 : ต่างใจตรงกันมองตาก็เข้าใจ แต่คงเป็นเพียง ได้แค่มองตา
เรื่อง ปาฏิหาริย์...ผม รัก คุณ
S.Fic SHINee [Minkey] by เฮวอน :’]]]]]]
Chapter 3 : ต่างใจตรงกันมองตาก็เข้าใจ แต่คงเป็นเพียง ได้แค่มองตา…
[Minho say]
“ขอบคุณคร๊าบ โอกาสหน้าเชิญใหม่นะคร๊าบ~” เฮ้อ! หมดซักที T^T ผมขอบคุณลูกค้าคนสุดท้าย และปิดร้านทันที! กลัวจะมีมาอีกน่ะสิ! ตอนนี้มันก็จะ 3 ทุ่มอยู่แล้วด้วย...
“ฟู่! เหนื่อยเป็นบ้า~ TT^TT”
“คิกคิก!” เสียงคุณคีย์หัวเราะอยู่คนเดียว คนอื่นมองคงหาว่าแกบ้าอ่ะ >.< แต่สำหรับผม... มันทำให้ผมหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งเลยแหละ ^__^b
“ขำอะไรหรอครับ?”
“เปล๊า! >O<” เปล่าเสียงสูง ไม่มีพิรุจเลยอ่ะ! - -*
ว่าแล้วผมก็จัดการปิดร้านทันที วันนี้เจ๊เฮวอนไม่ได้เข้าร้าน และโทรมาบอกให้ผมปิดร้านให้อีกต่างหาก! ใช้แรงงานสุดๆอ่ะ T^T
“ตอนนี้ก็ดึกแล้ว... เอิ่ม ไปไหนกันดีครับ?” ผมถามแบบกล้าๆกลัวๆ แต่ที่หน้ากลัวกว่าคือคำตอบอ่ะสิ ดึกๆดื่นๆ เขาไปที่ไหนกันหว่า?
“ไปป่าช้ามะ ^___^!” เอ่อ... - -* มึงไปคนเดียวเหอะครับ! >O<
“...ถ้าคุณคีย์อยากไป ผมพาไปได้นะ ^O^~” ผมตัดสินใจพูดอีกอย่างที่ตรงข้ามกับความคิดครับ >.< 555+
“ล้อเล่นน่ะ...”
ความเงียบเริ่มครอบงำ... คุยเรื่องไรดีเว๊??????? >_< ???????
“เอ่อ...บ้านคุณคีย์อยู่ไหนหรอครับ?” ตอนนี้คิดเรื่องคุยได้แค่นี้แหละครับ!
“ก็อีก 2 ซอยก็ถึงแล้ว มินโฮจะไปไหนต่อหรือเปล่า?” ตอนนี้มันก็จะ 4 ทุ่มอยู่แล้ว ผมรบกวนคุณคีย์มากไปแล้ว...
“ผมไปส่งคุณคีย์ที่บ้านนะครับ....”
“อื้อ” แล้วผมกับคุณคีย์ก็เดินไปเรื่อยๆ ไม่มีคำถาม ไม่มีคำตอบ ไม่มีการพูดคุยระหว่างเรา... แต่ผมรู้สึกว่าการเดินทางระหว่างเราสองคน มันอบอุ่นเหลือเกิน...
“ถึงแล้ว...” เสียงคุณคีย์พูดขึ้น ผมก็ไม่รู้ว่ามาหยุดที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่
“ครับ...” บ้านคุณคีย์เป็นบ้านเดี่ยว สวยมาก... สวยเหมือนคนอยู่เลยแฮะ >O<!
“ไปนะ ^___^” คุณคีย์พูดกับผม แล้วก็เปิดประตูรั้ว มันได้เวลาที่ผมต้องไปแล้วสินะ...
ผมเดินหันหลัง อะไรวะไอ้มินโฮ? มึงมาส่งแค่นี้? มึงจะไม่พูดอะไรหน่อยหรือวะ???
“เอ่อ...คืนนี้ฝันดีนะครับคุณคีย์!” ผมหันหลังกลับมาหาคุณคีย์ ทำให้คุณคีย์อึ้งนิดหน่อย แต่ก็ยิ้มออกมา... อ๊ากกกก! ทำไมน่ารักขนาดนี้เนี่ย >O<
“แล้ว...อย่าลืมไปหาผมที่ร้านอีกนะครับ 1 ทุ่มเป็นต้นไป...” ผมพูดรัวๆ เขินอ่ะ >/////<
“อ้อ นี่ครับ...เบอร์โทรของผม ถ้าคุณคีย์มีปัญหา หรือว่าเหงา ก็อย่าลืมโทรมาหาผมนะครับ >/////<” ผมพูดติดๆกัน ทำไมมันเหมือนสารภาพรักเลยวะ -/////- แล้วคือเกิดมายี่สิบปี เพิ่งเอาเบอร์ให้คนที่ชอบ(แบบหน้าด้านๆ)เป็นครั้งแรกด้วยอ่ะ >O< อ๊ากกกกก มินโฮ~ มึงก็เข้าท่าเหมือนกันนะเนี่ย!! ^..^d
“อื้อ... กลับบ้านดีๆนะ ^___^/” คุณคีย์เอาเบอร์ผมไปดู พร้อมกับบอกลาผม
“ครับ”
เฮ้อ! สำเร็จไปอีกขั้นวุ้ย~ (หรือเปล่านะ?)
______________________________________
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น