ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บันทึกหน้าที่2: คิม แทยอน คนเจ้าเล่ห์
‘ประกาศ หากใครพบลูกพุเดิ้ลเพศผู้สีดำ มีปลอกคอสีทองและสลักป้ายชื่อTYตามภาพ ให้แจ้งมาที่เบอร์XXXXXXXXXX หรือไปติดต่อที่บริษัท คิมกรุ๊ป จำกัด ชั้น27 ห้องรับรองแขกพิเศษ –เงินรางวัล 1 ล้านวอน-’
“อาจจะเป็นประกาศตามหาตัวนายนะจินเจอร์ เจ้าของเขามาตามนายกลับแล้ว” ทิฟฟานี่ยิ้มเศร้าๆ แม้ว่าเธอจะอยู่กับเจ้าจินเจอร์ได้ไม่นาน แต่มันก็เป็นส่วนเติมเต็มในชีวิตเธอเลยนะ หากต่อไปกลับบ้านมาไม่มีมันคอยเล่นด้วยคงจะเหงาน่าดู
“บ๊อก บ๊อก (ผมไม่อยากกลับไปหาแทงกูเลยอ่ะ)”
“นั่นสินะ แกต้องมีความสุขมากๆนะ ไหนๆฉันก็ว่างแล้ว เอาแกไปส่งก่อนที่จะไปหางานทำเลยดีกว่า ...คิมกรุ๊ปสินะ อากาศแบบนี้มันเดินทางลำบากจริงๆ”
“บ๊อก บ๊อก(ไม่ไปได้มั้ย)”
จินเจอร์ครางเสียงอ่อยแล้วซุกตัวเข้าหาอกทิฟฟานี่ ตั้งแต่ได้มาอยู่กับทิฟฟานี่มันมีความสุขมากๆ ทิฟฟานี่เล่นกับมันทุกวัน แม้ว่ามันจะรู้ว่าทิฟฟานี่จะเหนื่อยจากการทำงานทุกวัน แต่มันก็อยากให้ทิฟฟานี่อารมณ์ดีนี่น่า
“แกควรจะดีใจสิไม่ใช่ทำหน้าหงอย จะได้เจอเจ้าของแล้วนะ”
“(ไม่ได้อยากเจอสักหน่อย อยากอยู่กับฟานี่มากกว่าอีก)”
ร่างบางเดินทางมาถึงคิมกรุ๊ปก็ต้องแปลกใจเมื่อมีพนักงานมาต้อนรับอย่างดี เธอคิดว่าอาจจะเป็นบริการของบริษัทแห่งนี้ ร่างบางเดินมาจนถึงลิฟท์ของพนักงานเพราะเธอไม่คุ้นชินกับการต้องใช้ลิฟท์ผู้บริหารสักเท่าไหร่ ถึงพนักงานที่นี่จะย้ำว่าให้ไปของระดับผู้บริหารได้แต่เธอก็ไม่ชอบใจอยู่ดี เธอแค่ต้องการเอาจินเจอร์มาคืน ไม่จำเป็นจะต้องขึ้นลิฟท์ผู้บริหารก็ได้มั้ง
ส่วนอีกคนที่อยู่ด้านบนก็เดินไปเดินมาในห้องระรองแขกประหนึ่งเสือติดจั่น จนทำให้ยุนอารู้สึกมึนหัวไปบ้าง แถมให้โทรเช็กพนักงานตลอดว่าเธอมาถึงรึยัง บริการดีมั้ย
“ไอ้ยุน ทำไมลิฟท์วีไอพีมันช้าจัง ปกติมันไม่ถึงนานทีด้วยซ้ำ”
“เดี๋ยวยุนโทรเช็กให้นะ”
ยุนอาหยิบโทรศัพท์ต่อสายตรงไปยังประชาสัมพันธ์ด้านล่างทันที ก่อนที่จะได้เห็นคิม แทยอนวิ่งบุกลงไปเองถึงข้างล่าง ไม่ก็พนักงานด้านล่างจะถูกเด้งออกจากงานฐานที่ทำแขกของท่านประธานหาย
“ห๊ะ อะไรนะ!!?!”
“อะไรไอ้ยุน เกิดอะไรขึ้น?” แทยอนถาม ยุนอาเล่นร้องห๊ะซะดังจนได้ยินทั่วห้องขนาดนี้ เริ่มใจไม่ดีเลย
“เอ่อ...”
“อะไรไอ้ยุน ตอบมาเร็วๆ”
“คุณทิฟฟานี่ไม่ได้ขึ้นลิฟท์ของผู้บริหารมา”
“ห๊ะ!!?!”
แทยอนอุทานเสียงดัง สองขาสั้นๆนั่นวิ่งไปที่ลิฟท์ของพนักงาน ปรากฏว่ามันอยู่ที่ชั้น17 ซึ่งห่างจากชั้นที่เขาอยู่10ชั้น เท่านั้นสองขาก็พาตัวเองลงไปยังบันไดหนีไฟทันที
“เห้ยพี่แท พี่จะไปไหน!!”
“เดี๋ยวก็รู้”
ทิฟฟานี่อยู่ในลิฟท์ของพนักงาน ซึ่งในนี้มีเธอคนเดียวที่เป็นผู้หญิง มันออกจะน่าอึดอัดใจ ตอนอยู่จองกรุ๊ปก็ไม่เห็นจะมีพนักงานใช้ลิฟท์เยอะขนาดนี้เลยนี่หว่า แล้วลิฟท์มันมีตัวเดียวรึไงเนี่ย เบียดมาอยู่ได้ สงสารเจ้าจินเจอร์ที่อยู่ในตะกร้า กลัวมันจะขาดอาการหายใจ ยิ่งสายตาแทะโลมนี่มันอะไรกันเนี่ย!!
“บ๊อก บ๊อก บ๊อก (อึดอัดจัง ทำไมคนในนี้ต้องเบียดเข้ามาเยอะวะครับ)”
จะเขยิบตัวหนีก็ไม่ได้ ในนี้คนอัดแน่เยอะไปหมด เธอขอให้ไปถึงชั้น27ไวๆ แต่พอเหลือบมองคนที่เข้าออกทุกชั้นแบบนี้คงจะยากหน่อย ถ้าออกไปแล้วเดินขึ้นบันไดไปจะดีกว่ามั้ยเนี่ยยย
ติ้ง!
“พวกนาย...” เสียงนุ่มปนเสียงหอบหายใจเอ่ยขึ้นมาเบาๆเนื่องจากการวิ่งลงมาตามหาลิฟท์ เมื่อลิฟท์เปิดออกเขาก็กวาดสายตาหาร่างของทิฟฟานี่ทันที เหล่าพนักงานต่างพากันถอยออกมาจากลิฟท์แล้วหนีไปทางใครทางมันด้วยความเกรงกลัวในตัวประธานบริษัท
ทิฟฟานี่มองร่างตรงหน้าด้วยอารมณ์ตกใจกึ่งเกรงกลัว เพราะแทยอนในตอนนี้หน้าตาเหวี่ยงสุดๆ หางตาเหลือไปเห็นพนักงานคนหนึ่งวิ่งขึ้นมาหาคนตัวเล็ก
“เอ่อ... ท่านคะคือพวกเรา...”
“เงียบไปซะ พวกเธอทำงานผิดพลาด”
พนักงานสาวรีบก้มหน้าหลบสายตาเข้มงวดนั่นทันที แทยอนหันมามองคนร่างบางที่ยังคงยืนอยู่ในลิฟท์ ก็ไม่ได้อยากทำให้การพบกันครั้งแรกเป็นแบบนี้หรอก เพราะความผิดพลาดครั้งนี้แท้ๆ
“คุณเป็นแขกของดิฉันใช่มั้ยคะ?”
“บ๊อก บ๊อก (อ๊า เสียงแทกูนี่น่า)”
เจ้าตัวเล็กเมื่อได้ยินเสียงเจ้าของจริงๆก็ร้องเรียกอย่างดีใจ มันตะกุยจะออกจากตะกร้าให้ได้ แทยอนมองตะกร้าแล้วเลือกที่จะยิ้มในใจ จินเจอร์คงทำหน้าที่ได้ดีเลยสินะ ร่างเล็กส่งยิ้มที่คิดว่าจะมัดใจคนตรงหน้ามากที่สุดไปให้
“คะ? เอ่อ... ดิฉันแค่จะเอาลูกหมามาคืนตามที่อยู่นี่น่ะค่ะ”
“อ๋อ เหรอคะ งั้นเดี๋ยวจะพาขึ้นไปยังห้องรับรองนะคะ” แทยอนยิ้มกว้าง เข้าตามแผนถึงจะพลาดไปนิดหน่อย แต่แผนก็ไม่สะดุดเท่าที่คิด
“บ๊อกๆๆๆ (แทงกูผมเก่งใช่มั้ยล่ะ อย่าลืมรางวัล)”
“ส่วนเธอ... เรียกฝ่ายต้อนรับมาหาด้วยหลังจากที่ฉันคุยธุระเสร็จ ต้อนรับแขกแบบนี้เสียชื่อคิมกรุ๊ปที่สุด อบรมกันมายังไง การต้อนรับและบริการของเราไม่ใช่100% แต่ต้อง200%เพื่อลูกค้าที่มาใช้บริการ” แทยอนเปลี่ยนน้ำเสียงเป็นดุดันทันที เขาก็ไม่ได้ชอบว่าพนักงานตัวเองหรอก แต่แบบนี้มันใช้ได้ที่ไหน ถึงจะไม่ใช่ทิฟฟานี่แต่ปล่อยให้ลูกค้าขึ้นมาลิฟท์พนักงานแบบนี้ต้องจับหักเงินเดือนให้หมด
“เอ่อ... คุณคะ ฉันผิดเองค่ะที่ไม่ฟังคำเตือน แล้วก็ใช้ลิฟท์ตัวนี้ขึ้นมา อย่าต่อว่าเขาเลยนะคะ” ทิฟฟานี่หวังดีไม่อยากจะให้พนักงานคนนี้โดนด่า วิ่งตามขึ้นมาก็คงเหนื่อยแล้ว ต้องมาโดนด่าอีกคงเสียใจแย่
“ไม่ได้หรอกค่ะ ถึงคุณจะมองว่ามันเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่ถ้าปล่อยปะละเลยคนอื่นจะเอาเป็นแบบอย่างได้ เรื่องการบริการถึงจะเป็นเรื่องเล็กๆ แต่มันก็สำคัญมาก” แทยอนอธิบาย เขาเดินนำทิฟฟานี่ไปถึงลิฟท์ของผู้บริหาร
“บ๊อก บ๊อก (แทงกูไปดุฟานี่ทำไม)”
“อ่าใช่ นี่ลูกหมาของคุณ ฉันขอตัวกลับเลยดีกว่า”
“บ๊อกๆๆๆ (เย้ๆ แทงกู คิดถึงจังเลย)”
ทิฟฟานี่ยื่นตะกร้าไปให้ร่างเล็กที่ยืนอยู่ใกล้ พอเธอกำลังจะเดินออกไป มือของอีกคนก็คว้าต้นแขนของเธอไว้ แล้วเอ่ยด้วยในเสียงเหมือนจะเว้าวอน
“เดี๋ยวค่ะ... ถ้ายังไง ก็ขอให้คุณช่วยอยู่ต่ออีกพักนึงเพื่อให้เราได้ตอบแทนและไถ่โทษกับบริการแย่ๆด้วยนะคะ”
“แต่ฉันว่า...”
“อย่าปฏิเสธเลยค่ะ เพื่อให้เราได้ไถ่โทษที่การต้อนรับคุณไม่ดี”
ทิฟฟานี่จะไปตอบอะไรได้นอกจะได้ค่ะ ทั้งสองคนเมื่อเข้าไปในลิฟท์แล้วต่างคนต่างเงียบ คนนึงก็เก๊กอยู่ได้ ทั้งที่ความจริงทั้งดีใจทั้งเขินที่ได้อยู่ใกล้ๆ ต้องขอบคุณเจ้าจินเจอร์ซะหน่อยแล้วกับหน้าที่เป็นกามเทพให้
ในเมื่อลิฟท์มันเงียบทิฟฟานี่ก็ถือโอกาสสังเกตคนตัวเล็กข้างเลย ใบหน้าที่ไม่เหมือนคนวัยทำงานกับผิวที่ขาวเสมือนไม่เคยโดนแดดเลย ผมสีน้ำตาลอ่อนรวบไว้ให้ดูเรียบร้อย สูงส่วนก็ใกล้เคียงกับเธอ ลักษณะท่าทางที่ดูขรึมๆ เธอคิดว่าเหมือนเจสสิก้าเวลากำลังทำงานเลย แต่ผิดที่ว่าคนๆนี้ดูเหมือนจะจริงจังตลอดเวลา (คิดผิดคิดใหม่นะลูก- -)
ติ้ง!
“หายไปไหนมาไอ้พี่แท!!!?!”
“อะไรของแกไอ้เหม่ง ดูหน่อยสิว่ามีคนมาด้วย เดี๋ยวหักเงินเดือนเลยนิ!” แทยอนดุ แต่อีกคนก็ยังคงลอยหน้าลอยตาอยู่
“อ๊ะ สวัสดีค่ะ ดิฉัน อิม ยุนอา เลขาของท่านประธานคิมกรุ๊ปค่ะ”
“ทิฟฟานี่ ฮวังค่ะ”
ทิฟฟานี่ก้มหัวให้ยุนอา ทั้งสองยืนคุยกันอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่ยุนอาจะบอกให้ไปนั่งที่โต๊ะท่านประธานมีอะไรจะคุยด้วยสักเล็กน้อย เขาก็พาเธอไปหาแทยอนทันที
“สวัสดีอย่างทางการนะคะ ดิฉัน คิม แทยอน ต้องขอขอบคุณคุณเป็นอย่างมากที่เอาเจ้าจินเจอร์มาคืน ขอบคุณจริงๆ หากมีอะไรที่เราสามารถตอบแทนได้บอกได้เลยนะคะ นี่นามบัตรค่ะ” แทยอนล้วงนามบัตรไปให้อีกคน ใบนี้ทำพิเศษแอบเพิ่มเบอร์ส่วนตัวและที่อยู่คอนโดของเขาลงไปด้วย ฉลาดป่ะล่ะ อิอิ
“บ๊อก บ๊อก บ๊อก บ๊อก (โกหก!! จงใจทิ้งผมไว้ในถังขยะชัดๆ!!!)”
“บ๊อก บ๊อก บ๊อก (ฟานี่อย่าไปเชื่อแทงกูนะ!!)”
“ขอบคุณค่ะ ฉันชื่อทิฟฟานี่ ฮวังนะคะ เอ่อ... คุณแทยอนพอจะมีต่ำแหน่งว่างตรงกับงานที่ฉันจบมามั้ยคะ?” ทิฟฟานี่ถาม เอาวะ ถ้ามีก็ไม่ต้องวิ่งหาให้ลำบากแล้ว ไหนๆก็เอาแฟ้มข้อมูลมาด้วย
แทยอนยิ้มเล็กน้อย ทั้งที่ความจริงในใจอยากจะไปกรี๊ดดังๆด้วยความดีใจ ไม่ต้องใช่ลูกไม้หลอกล่อ เอ้ย เชิญชวนอีกคนเข้ามา ก็มาหาเองเลย เสร็จคิมแท อิอิ เดี๋ยวก็ได้เป็นคุณนายคิมแล้ว อดใจหน่อย
“บ๊อก (สนใจผมหน่อยสิTT)”
“บ๊อก บ๊อก (ทำไมเครียดกันจัง)”
“อืม...”
เขาไล่สายตาไปตามข้อมูลที่อีกคนให้มา ไม่นานก็ปิดและวางมันลงที่โต๊ะด้วยใบหน้าเรียบเฉยจนทิฟฟานี่อดใจแป่วไม่ได้
“เหลืออยู่1ตำแหน่งที่ยังว่างอยู่...”
“อะไรคะ?”
“ภรรยา”
“!!!”
“อาจจะเป็นประกาศตามหาตัวนายนะจินเจอร์ เจ้าของเขามาตามนายกลับแล้ว” ทิฟฟานี่ยิ้มเศร้าๆ แม้ว่าเธอจะอยู่กับเจ้าจินเจอร์ได้ไม่นาน แต่มันก็เป็นส่วนเติมเต็มในชีวิตเธอเลยนะ หากต่อไปกลับบ้านมาไม่มีมันคอยเล่นด้วยคงจะเหงาน่าดู
“บ๊อก บ๊อก (ผมไม่อยากกลับไปหาแทงกูเลยอ่ะ)”
“นั่นสินะ แกต้องมีความสุขมากๆนะ ไหนๆฉันก็ว่างแล้ว เอาแกไปส่งก่อนที่จะไปหางานทำเลยดีกว่า ...คิมกรุ๊ปสินะ อากาศแบบนี้มันเดินทางลำบากจริงๆ”
“บ๊อก บ๊อก(ไม่ไปได้มั้ย)”
จินเจอร์ครางเสียงอ่อยแล้วซุกตัวเข้าหาอกทิฟฟานี่ ตั้งแต่ได้มาอยู่กับทิฟฟานี่มันมีความสุขมากๆ ทิฟฟานี่เล่นกับมันทุกวัน แม้ว่ามันจะรู้ว่าทิฟฟานี่จะเหนื่อยจากการทำงานทุกวัน แต่มันก็อยากให้ทิฟฟานี่อารมณ์ดีนี่น่า
“แกควรจะดีใจสิไม่ใช่ทำหน้าหงอย จะได้เจอเจ้าของแล้วนะ”
“(ไม่ได้อยากเจอสักหน่อย อยากอยู่กับฟานี่มากกว่าอีก)”
ร่างบางเดินทางมาถึงคิมกรุ๊ปก็ต้องแปลกใจเมื่อมีพนักงานมาต้อนรับอย่างดี เธอคิดว่าอาจจะเป็นบริการของบริษัทแห่งนี้ ร่างบางเดินมาจนถึงลิฟท์ของพนักงานเพราะเธอไม่คุ้นชินกับการต้องใช้ลิฟท์ผู้บริหารสักเท่าไหร่ ถึงพนักงานที่นี่จะย้ำว่าให้ไปของระดับผู้บริหารได้แต่เธอก็ไม่ชอบใจอยู่ดี เธอแค่ต้องการเอาจินเจอร์มาคืน ไม่จำเป็นจะต้องขึ้นลิฟท์ผู้บริหารก็ได้มั้ง
ส่วนอีกคนที่อยู่ด้านบนก็เดินไปเดินมาในห้องระรองแขกประหนึ่งเสือติดจั่น จนทำให้ยุนอารู้สึกมึนหัวไปบ้าง แถมให้โทรเช็กพนักงานตลอดว่าเธอมาถึงรึยัง บริการดีมั้ย
“ไอ้ยุน ทำไมลิฟท์วีไอพีมันช้าจัง ปกติมันไม่ถึงนานทีด้วยซ้ำ”
“เดี๋ยวยุนโทรเช็กให้นะ”
ยุนอาหยิบโทรศัพท์ต่อสายตรงไปยังประชาสัมพันธ์ด้านล่างทันที ก่อนที่จะได้เห็นคิม แทยอนวิ่งบุกลงไปเองถึงข้างล่าง ไม่ก็พนักงานด้านล่างจะถูกเด้งออกจากงานฐานที่ทำแขกของท่านประธานหาย
“ห๊ะ อะไรนะ!!?!”
“อะไรไอ้ยุน เกิดอะไรขึ้น?” แทยอนถาม ยุนอาเล่นร้องห๊ะซะดังจนได้ยินทั่วห้องขนาดนี้ เริ่มใจไม่ดีเลย
“เอ่อ...”
“อะไรไอ้ยุน ตอบมาเร็วๆ”
“คุณทิฟฟานี่ไม่ได้ขึ้นลิฟท์ของผู้บริหารมา”
“ห๊ะ!!?!”
แทยอนอุทานเสียงดัง สองขาสั้นๆนั่นวิ่งไปที่ลิฟท์ของพนักงาน ปรากฏว่ามันอยู่ที่ชั้น17 ซึ่งห่างจากชั้นที่เขาอยู่10ชั้น เท่านั้นสองขาก็พาตัวเองลงไปยังบันไดหนีไฟทันที
“เห้ยพี่แท พี่จะไปไหน!!”
“เดี๋ยวก็รู้”
ทิฟฟานี่อยู่ในลิฟท์ของพนักงาน ซึ่งในนี้มีเธอคนเดียวที่เป็นผู้หญิง มันออกจะน่าอึดอัดใจ ตอนอยู่จองกรุ๊ปก็ไม่เห็นจะมีพนักงานใช้ลิฟท์เยอะขนาดนี้เลยนี่หว่า แล้วลิฟท์มันมีตัวเดียวรึไงเนี่ย เบียดมาอยู่ได้ สงสารเจ้าจินเจอร์ที่อยู่ในตะกร้า กลัวมันจะขาดอาการหายใจ ยิ่งสายตาแทะโลมนี่มันอะไรกันเนี่ย!!
“บ๊อก บ๊อก บ๊อก (อึดอัดจัง ทำไมคนในนี้ต้องเบียดเข้ามาเยอะวะครับ)”
จะเขยิบตัวหนีก็ไม่ได้ ในนี้คนอัดแน่เยอะไปหมด เธอขอให้ไปถึงชั้น27ไวๆ แต่พอเหลือบมองคนที่เข้าออกทุกชั้นแบบนี้คงจะยากหน่อย ถ้าออกไปแล้วเดินขึ้นบันไดไปจะดีกว่ามั้ยเนี่ยยย
ติ้ง!
“พวกนาย...” เสียงนุ่มปนเสียงหอบหายใจเอ่ยขึ้นมาเบาๆเนื่องจากการวิ่งลงมาตามหาลิฟท์ เมื่อลิฟท์เปิดออกเขาก็กวาดสายตาหาร่างของทิฟฟานี่ทันที เหล่าพนักงานต่างพากันถอยออกมาจากลิฟท์แล้วหนีไปทางใครทางมันด้วยความเกรงกลัวในตัวประธานบริษัท
ทิฟฟานี่มองร่างตรงหน้าด้วยอารมณ์ตกใจกึ่งเกรงกลัว เพราะแทยอนในตอนนี้หน้าตาเหวี่ยงสุดๆ หางตาเหลือไปเห็นพนักงานคนหนึ่งวิ่งขึ้นมาหาคนตัวเล็ก
“เอ่อ... ท่านคะคือพวกเรา...”
“เงียบไปซะ พวกเธอทำงานผิดพลาด”
พนักงานสาวรีบก้มหน้าหลบสายตาเข้มงวดนั่นทันที แทยอนหันมามองคนร่างบางที่ยังคงยืนอยู่ในลิฟท์ ก็ไม่ได้อยากทำให้การพบกันครั้งแรกเป็นแบบนี้หรอก เพราะความผิดพลาดครั้งนี้แท้ๆ
“คุณเป็นแขกของดิฉันใช่มั้ยคะ?”
“บ๊อก บ๊อก (อ๊า เสียงแทกูนี่น่า)”
เจ้าตัวเล็กเมื่อได้ยินเสียงเจ้าของจริงๆก็ร้องเรียกอย่างดีใจ มันตะกุยจะออกจากตะกร้าให้ได้ แทยอนมองตะกร้าแล้วเลือกที่จะยิ้มในใจ จินเจอร์คงทำหน้าที่ได้ดีเลยสินะ ร่างเล็กส่งยิ้มที่คิดว่าจะมัดใจคนตรงหน้ามากที่สุดไปให้
“คะ? เอ่อ... ดิฉันแค่จะเอาลูกหมามาคืนตามที่อยู่นี่น่ะค่ะ”
“อ๋อ เหรอคะ งั้นเดี๋ยวจะพาขึ้นไปยังห้องรับรองนะคะ” แทยอนยิ้มกว้าง เข้าตามแผนถึงจะพลาดไปนิดหน่อย แต่แผนก็ไม่สะดุดเท่าที่คิด
“บ๊อกๆๆๆ (แทงกูผมเก่งใช่มั้ยล่ะ อย่าลืมรางวัล)”
“ส่วนเธอ... เรียกฝ่ายต้อนรับมาหาด้วยหลังจากที่ฉันคุยธุระเสร็จ ต้อนรับแขกแบบนี้เสียชื่อคิมกรุ๊ปที่สุด อบรมกันมายังไง การต้อนรับและบริการของเราไม่ใช่100% แต่ต้อง200%เพื่อลูกค้าที่มาใช้บริการ” แทยอนเปลี่ยนน้ำเสียงเป็นดุดันทันที เขาก็ไม่ได้ชอบว่าพนักงานตัวเองหรอก แต่แบบนี้มันใช้ได้ที่ไหน ถึงจะไม่ใช่ทิฟฟานี่แต่ปล่อยให้ลูกค้าขึ้นมาลิฟท์พนักงานแบบนี้ต้องจับหักเงินเดือนให้หมด
“เอ่อ... คุณคะ ฉันผิดเองค่ะที่ไม่ฟังคำเตือน แล้วก็ใช้ลิฟท์ตัวนี้ขึ้นมา อย่าต่อว่าเขาเลยนะคะ” ทิฟฟานี่หวังดีไม่อยากจะให้พนักงานคนนี้โดนด่า วิ่งตามขึ้นมาก็คงเหนื่อยแล้ว ต้องมาโดนด่าอีกคงเสียใจแย่
“ไม่ได้หรอกค่ะ ถึงคุณจะมองว่ามันเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่ถ้าปล่อยปะละเลยคนอื่นจะเอาเป็นแบบอย่างได้ เรื่องการบริการถึงจะเป็นเรื่องเล็กๆ แต่มันก็สำคัญมาก” แทยอนอธิบาย เขาเดินนำทิฟฟานี่ไปถึงลิฟท์ของผู้บริหาร
“บ๊อก บ๊อก (แทงกูไปดุฟานี่ทำไม)”
“อ่าใช่ นี่ลูกหมาของคุณ ฉันขอตัวกลับเลยดีกว่า”
“บ๊อกๆๆๆ (เย้ๆ แทงกู คิดถึงจังเลย)”
ทิฟฟานี่ยื่นตะกร้าไปให้ร่างเล็กที่ยืนอยู่ใกล้ พอเธอกำลังจะเดินออกไป มือของอีกคนก็คว้าต้นแขนของเธอไว้ แล้วเอ่ยด้วยในเสียงเหมือนจะเว้าวอน
“เดี๋ยวค่ะ... ถ้ายังไง ก็ขอให้คุณช่วยอยู่ต่ออีกพักนึงเพื่อให้เราได้ตอบแทนและไถ่โทษกับบริการแย่ๆด้วยนะคะ”
“แต่ฉันว่า...”
“อย่าปฏิเสธเลยค่ะ เพื่อให้เราได้ไถ่โทษที่การต้อนรับคุณไม่ดี”
ทิฟฟานี่จะไปตอบอะไรได้นอกจะได้ค่ะ ทั้งสองคนเมื่อเข้าไปในลิฟท์แล้วต่างคนต่างเงียบ คนนึงก็เก๊กอยู่ได้ ทั้งที่ความจริงทั้งดีใจทั้งเขินที่ได้อยู่ใกล้ๆ ต้องขอบคุณเจ้าจินเจอร์ซะหน่อยแล้วกับหน้าที่เป็นกามเทพให้
ในเมื่อลิฟท์มันเงียบทิฟฟานี่ก็ถือโอกาสสังเกตคนตัวเล็กข้างเลย ใบหน้าที่ไม่เหมือนคนวัยทำงานกับผิวที่ขาวเสมือนไม่เคยโดนแดดเลย ผมสีน้ำตาลอ่อนรวบไว้ให้ดูเรียบร้อย สูงส่วนก็ใกล้เคียงกับเธอ ลักษณะท่าทางที่ดูขรึมๆ เธอคิดว่าเหมือนเจสสิก้าเวลากำลังทำงานเลย แต่ผิดที่ว่าคนๆนี้ดูเหมือนจะจริงจังตลอดเวลา (คิดผิดคิดใหม่นะลูก- -)
ติ้ง!
“หายไปไหนมาไอ้พี่แท!!!?!”
“อะไรของแกไอ้เหม่ง ดูหน่อยสิว่ามีคนมาด้วย เดี๋ยวหักเงินเดือนเลยนิ!” แทยอนดุ แต่อีกคนก็ยังคงลอยหน้าลอยตาอยู่
“อ๊ะ สวัสดีค่ะ ดิฉัน อิม ยุนอา เลขาของท่านประธานคิมกรุ๊ปค่ะ”
“ทิฟฟานี่ ฮวังค่ะ”
ทิฟฟานี่ก้มหัวให้ยุนอา ทั้งสองยืนคุยกันอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่ยุนอาจะบอกให้ไปนั่งที่โต๊ะท่านประธานมีอะไรจะคุยด้วยสักเล็กน้อย เขาก็พาเธอไปหาแทยอนทันที
“สวัสดีอย่างทางการนะคะ ดิฉัน คิม แทยอน ต้องขอขอบคุณคุณเป็นอย่างมากที่เอาเจ้าจินเจอร์มาคืน ขอบคุณจริงๆ หากมีอะไรที่เราสามารถตอบแทนได้บอกได้เลยนะคะ นี่นามบัตรค่ะ” แทยอนล้วงนามบัตรไปให้อีกคน ใบนี้ทำพิเศษแอบเพิ่มเบอร์ส่วนตัวและที่อยู่คอนโดของเขาลงไปด้วย ฉลาดป่ะล่ะ อิอิ
“บ๊อก บ๊อก บ๊อก บ๊อก (โกหก!! จงใจทิ้งผมไว้ในถังขยะชัดๆ!!!)”
“บ๊อก บ๊อก บ๊อก (ฟานี่อย่าไปเชื่อแทงกูนะ!!)”
“ขอบคุณค่ะ ฉันชื่อทิฟฟานี่ ฮวังนะคะ เอ่อ... คุณแทยอนพอจะมีต่ำแหน่งว่างตรงกับงานที่ฉันจบมามั้ยคะ?” ทิฟฟานี่ถาม เอาวะ ถ้ามีก็ไม่ต้องวิ่งหาให้ลำบากแล้ว ไหนๆก็เอาแฟ้มข้อมูลมาด้วย
แทยอนยิ้มเล็กน้อย ทั้งที่ความจริงในใจอยากจะไปกรี๊ดดังๆด้วยความดีใจ ไม่ต้องใช่ลูกไม้หลอกล่อ เอ้ย เชิญชวนอีกคนเข้ามา ก็มาหาเองเลย เสร็จคิมแท อิอิ เดี๋ยวก็ได้เป็นคุณนายคิมแล้ว อดใจหน่อย
“บ๊อก (สนใจผมหน่อยสิTT)”
“บ๊อก บ๊อก (ทำไมเครียดกันจัง)”
“อืม...”
เขาไล่สายตาไปตามข้อมูลที่อีกคนให้มา ไม่นานก็ปิดและวางมันลงที่โต๊ะด้วยใบหน้าเรียบเฉยจนทิฟฟานี่อดใจแป่วไม่ได้
“เหลืออยู่1ตำแหน่งที่ยังว่างอยู่...”
“อะไรคะ?”
“ภรรยา”
“!!!”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น