คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บันทึกหน้าที่4: หวาน...(เค้ก)
สวัสดีครับผมชื่อ คิม จินเจอร์ ต้องบอกผมคือพระเอกของเรื่องนี้จริงๆนะ ไม่ใช่แทงกู ชื่อเรื่องมันก็บอกอยู่ ฉะนั้นแทงกูเป็นแค่ตัวประกอบนะครับ อย่าไปสนใจ ฟานี่จะแต่งงานกับผมครับ เหยินกับแทงกูเชิญกินแห้วไว้ล่วงหน้า อ๊ะนั่น ทำไมฟานี่ต้องหน้าแดงด้วยอ่า อากาศมันก็ไม่ได้ร้อนสักหน่อย
“ไม่เอาอ่ะ ฟานี่ไม่ชอบซ้ำกับคนอื่น ฟานี่เรียกคุณว่า แทแท ดีกว่า ฟานี่จะได้เรียกคนเดียว”
ฟานี่บอกโดยที่เจ้าตัวคงไม่รู้มั้งครับว่าตัวเองเผลอหน้าแดงแถมยิ้มเขินๆให้แทงกูด้วย เห้ย ผมหึงนะ แล้วไปยิ้มแบบนั้นให้แทงกูทำไม แล้วดูแทงกูทำหน้าสิ อึ้งได้สักพักก็ยิ้มหวานเชียว
“เอ่อ... แบบนั้นก็ได้”
“บ๊อกๆๆๆ!! (แทงกูอ้ะ!!)”
ว่าแล้วผมก็งับไปที่มือของแทงกูโทษฐานมายุ่งกับฟานี่ของผมงับแรงๆสักที ฮึ่ม หมั่นไส้ นี่ยังไม่เคลียร์เรื่องที่ยัดผมใส่ถังขยะนะ คนหล่อเคืองมากจุดนี้
“อะไรของนายเนี่ยจินเจอร์ อยากถูกจับใส่ตะกร้ารึไง” แทยอนหันมาว่า เขามองเจ้าตัวเล็กที่ไล่กัดมือของเขาใหญ่
“จินเจอร์อาจจะอยากเล่น ถ้าแทแทรำคาญก็เอาจินเจอร์มาให้ฟานี่ก็ได้ค่ะ” คนสวยยิ้มหวาน ยังไงเธอก็ชอบเล่นกับเจ้าจินเจอร์มันอยู่แล้ว แทยอนชั่งใจอยู่สักพักก็ส่งเจ้าจินเจอร์ไปให้คนที่นั่งอยู่ตรงข้าม พอเห็นมันซุกเข้าหาอกอีกคนก็อดหมั่นไส้มันไม่ได้ เจ้าของมันเป็นยังไงหมามันก็เป็นแบบนั้นนั่นแหละน่า!!
คิคิ แทงกูไม่มีวันแกล้งผมได้หรอก อ่า ถึงอกฟานี่จะมีน้อยแต่ไขมันช่วงท้องมันก็อบอุ่นดีนะ ว่าแล้วก็ซุกตัวนอนดีกว่า ตัวฟานี่อุ่นที่สุดเลย อ่า ฟินนนน
“มาแล้วๆ เค้กสุดพิเศษของซันบัน!”
ซันนี่เดินมาพร้อมเค้กที่ตกแต่งได้น่าทึ่งจนฟานี่ยังต้องออกปากชมเลย ตัวเค้กเป็นแป้งช็อกโกแลตแล้วราดช็อกโกแลตเหลวให้มันเยิ้มๆอีกหน่อยเป็นพื้น แล้วประด้วยตุ๊กตาน้ำตาลไอซิ่งจนเป็นเมืองน่ารักๆ แล้วโรยด้วยน้ำตาลไอซิ่งจนกลายเป็นเมืองหิมะ อีกจานคือคุกกี้รู้ต้นสนคริสมาสต์ดูหน้ากินมากๆ มันเหมือนเพิ่งเอาออกมาจากตู้เลย หอมมาก แล้วก็นมสดร้อนใส่ธัญพืชรูปดาวกับกาแฟร้อนซึ่งน่าจะเป็นของแทงกู
“ว้าว ซันนี่เก่งจัง มันดูน่ากินมากๆเลย”
“คิกคิก ขอบใจจ๊ะ ทานให้อร่อยนะเดี๋ยวฉันไปเตรียมของให้ลูกค้าแล้วจะกลับมาคุยด้วยนะ”
ซันนี่บอกแล้วก็เดินหายทิ้งให้สองคนกับอีกหนึ่งตัวนั่งอยู่กันตามลำพัง บรรยากาศก็โรแมนติกหรอก แต่ไม่รู้จะเริ่มตรงไหนดีนี่แหละ... อ่าาา ซันนี่น่ารักจังเลย น้ำเสียงสดใสแบบนั้นดูเข้ากับหน้าตาของเธอมา
“แทแทชอบทานกาแฟเหรอ?” คนสวยของผมเปิดประเด็นทันที
“อือ... มันช่วยคลายเครียดได้ดีน่ะ ถ้าวันไหนเครียดมากๆก็จะกินเข้มๆหน่อย” แทยอนตอบพลางจิบกาแฟเข้าไปให้หายหนาวพลางคิดไปเรื่อยเปลื่อย อืม... ซันนี่ยังชงกาแฟได้ถูกใจเหมือนเดิมเลย
“กินกาแฟมากๆมันไม่ดีรู้มั้ย ทำไมไม่ลองกินพวกนมร้อนอะไรพวกนี้แทนมั่งล่ะ”
“เอ่อ... แทไม่ชอบของหวานน่ะ”
“บ๊อก บ๊อก บ๊อก (ฟานี่ครับ ถ้าแทงกูไม่กินก็ให้ผมกินได้นะ)”
ทิฟฟานี่มองคนที่จิบกาแฟ แล้วก็ดีดนิ้วดังเปาะเหมือนจะนึกอะไรออก ทำให้แทยอนหันมาสนใจอีกคนนอกจากบรรยากาศด้านนอก ทิฟฟานี่ตักเค้กขึ้นมาแล้วยิ้มกริ่ม
“งั้นแทแทก็ควรหัดนะ ถ้าอยู่กับฟานี่แทแทจะต้องได้เจอของหวานอีกแน่”
“หือ!!?!”
แทยอนอยากจะเบือนหน้าหนีกับเค้กช็อกโกแลตคำเล็กที่มาจ่ออยู่ด้านหน้า แต่สายตาที่คาดหวังที่จ้องอยู่ทำให้เขาไม่ถอยหนีหรือปัดช้อนทิ้งเหมือนที่เคยทำกับคนอื่น
“อ้ามมม”
เหมือนคุณแม่ที่พยายามป้อนข้าวลูกเวลาดื้อแล้วไม่ยอมกินข้าวเลย ฟานี่ครับ ถ้าแทงกูจะไม่กินจริงๆก็ให้ผมเถอะครับ ดูหน้าแทงกูสิ ตลกเป็นบ้า ฮ่าๆๆๆ
ร่างเล็กต้องจำใจกินของหวานเข้าปากครั้งแรก มันหวาน ใช่ หวานมากๆเลย สำหรับคนที่ไม่ชอบของหวานๆเข้าไส้แบบแทยอนมันก็ชวนอ้วกไม่น้อย แต่เมื่อเห็นคนตรงหน้าดูมีความสุขมันก็.... อีกคำได้มั้ย พี่ฟินมากจุดนี้
“อร่อยใช่ม้า ฟานี่ว่าฝีมือซันนี่อร่อยมากเลยนะ แทแทลองกินอีกมั้ย” ฟานี่บอกขณะที่ลงมือทานเค้กของซันนี่อย่างเอร็ดอร่อย เอาจริงๆป่ะ ผมรู้สึกเหมือนตัวเองคันมากตอนนี้ มดจะพากันยกมาทั้งรังแล้วมั้ง คนนึงก็จ้องปานจะกินเข้าไป อีกคนก็นั่งยิ้มเขินๆ บรรยากาศมันก็เชิญชวนเหลือเกินนน ขิงจะไม่ทนนนนน ฮรือออออออออออ
“อือ... ก็ใช้ได้”
“ใช่มั้ยล่ะ มาฟานี่ป้อน”
ก็ช้อนมันมีคันเดียวนี่น่า ฟานี่ก็เลยต้องป้อนแทงกู ทั้งคู่ผลัดไปผลัดกันมาจนเค้กเริ่มจะไม่มีเค้าเดิม แต่ถามว่าแทงกูฟินมั้ย ดูหน้าดิ คงโคตรฟินมากกกกกกกกกก คนสวยเล่นป้อนเอาป้อน ถึงจะไม่ชอบของหวาน แต่เค้าก็ชอบคนสวยมากๆเลยนะ อิอิ
“บ๊อก บ๊อก (ฟานี่ผมอยากกินมั่งอ่า)”
“จินเจอร์อย่าปีนขึ้นมาบนโต๊ะ”
แทงกูเอ็ดผมเบาๆ แต่ถามว่าจะหยุดมั้ย? ไม่ครับ อย่ามาหวานใส่ฟานี่ของผมเลยน่าแทงกู แทงกูเป็นแค่ตัวประกอบเท่านั้นแหละ เชอะ!
“จินเจอร์คงอยากกินมั้ง” ทิฟฟานี่บอก แถมยังแบ่งเค้กให้เจ้าตัวเล็กกินอย่างเอร็ดอร่อยเลยด้วย
“ฟานี่อย่าไปตามใจมากสิ เดี๋ยวจินเจอร์มันจะอ้วนนะ”
“แทแท ฟานี่ไม่ได้ให้มันกินเยอะสักหน่อย”
ทั้งสองนั่งเถียงกันอยู่สักพัก โดยที่มีเจ้าจินเจอร์เป็นตัวกลาง และสุดท้ายก็จบด้วยทิฟฟานี่เป็นฝ่ายชนะไปในที่สุด แค่นี้ก็รู้อนาคตแล้วใช่มั้ยคุณคิมว่าใครเป็นผู้นำ อิอิ
วันนั้นทั้งวันเป็นการทัวร์คิมกรุ๊ปที่สนุกสนานที่สุดในความคิดของผมล่ะนะ เพราะแทงกูพาทัวร์เองซะอย่าง เห็นแทงกูอย่างนั้น แทงกูก็ไม่เคยเดินรอบขนาดนี้หรอก เดินแบบนี้ครั้งสุดท้ายก็ตอนมารับตำแหน่งใหม่ๆ ซึ่งมันก็หลายปีมาแล้ว กลังจากไม่ได้เดินมานานแทงกูที่เพิ่งมาเดินเองก็เพิ่งจะรู้นะว่าคิมกรุ๊ปมันกว้างขนาดนี้ ปกติเข้าออกแค่ห้องทำงานกับโรงงานแค่นั้น เดินจริงๆก็ขาแทบลากพื้นเลย
แต่ก็นะ อุตส่าห์มีโอกาสถึงเนื้อถึงตัวเยอะแยะ แต่แทงกูมันเก๊กไม่กล้าถึงเนื้อถึงตัวคนสวยมากหรอกฮะ แทงกูออกจะเป็นสุภาพบุรุษจะตายยยย หรือว่าที่ยังไม่ค่อยรุกเพราะเห็นว่าเพิ่งรู้จักกันจริงๆจังด้วยรึเปล่า?
“น่านะ ฟานี่ให้แทไปส่งเถอะ หิมะก็ตกฟานี่จะกลับคนเดียวได้ยังไง” แทงกูพูด เอาจริงๆพอผมได้ยินฟานี่คนสวยบอกว่าจะกลับรถเมล์เท่านั้นก็อยากจะดิ่งตกจากตึกให้มันรู้แล้วรู้รอด อากาศก็หนาว รถจะต้องหายากเป็นธรรมดา แทงกูก็ไม่อยากให้ลำบากจึงบอกว่าจะส่ง แต่ฟานี่นี่สิก็ทำท่าทางจะไม่ค่อยยอมเท่าไหร่
“ก็ได้ๆ แทแทนี่จริงๆดื้อมากเลยนะ”
“ไม่ได้ดื้อซะหน่อยยย” แทงกูหันไปเถียง
“นี่แหละที่เค้าเรียกว่าดื้อ”
“งืออออ”
ทิฟฟานี่ไม่ได้สนใจแทงกูที่งอแงเป็นเด็กเล็กๆอยู่ตรงหน้าเธอ ทิฟฟานี่เดินไปตามทางเดินซึ่งแทงกูบอกไว้แล้วตรงไปเป็นลานจอดรถ แต่แทงกูน่ะไม่ได้จอดที่นั่นหรอกนะ แทงกูเขามีที่จอดรถส่วนตัวสุดๆไว้ เพราะรถมีให้เปลี่ยนใช้เยอะ มันเปลืองที่จอดของพนักงาน จึงสร้างมันไว้ห่างไกลหน่อย
“เอ้า คุณคิมถ้าช้าฟานี่จะหนีกลับเองแล้วนะ”
“ย๊าาาา ห้ามหนีกลับเองนะ!!”
ว่าแล้วแทงกูก็รีบวิ่งตามมาเท่าที่ขาสั้นๆนั่นจะเร็วได้ ต้องอุ้มผมไปด้วย อืมอากาศแบบนี้ให้วิ่งมาก็คงทรหดไม่เบา ทิฟฟานี่อดขำแทงกูไม่ได้ รีบมาซะเสื้อผ้ายุ่งเหยิงไปหมด มือเรียวเอื้อมไปจัดเนคไทกับปกเสื้อให้เรียบร้อย แล้วจัดเสื้อสูทให้เข้าที่เข้าทาง
“ฟานี่ล้อเล่น แทแทไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้ ฟานี่หนีแทแทไปไหนไม่ได้หรอก” ร่างบางพูดไปก็จัดเสื้อผ้าให้เขาใบ โดยที่ไม่รู้สึกตัวเลยว่าการกระทำเหล่านั้นถูกคุณคิมเก็บไว้ทุกรายละเอียด
“เสร็จแล้วค่ะ” ทิฟฟานี่บอกยิ้มๆ
“ขอบคุณนะ... ป่ะ ขึ้นรถกันนะ อากาศเริ่มเย็นขึ้นแล้ว”
ทั้งคู่พากันขึ้นรถสปอร์ตของแทยอนไป ทิฟฟานี่คอยบอกทางไปเรื่อย ซึ่งความจริงแทยอนก็รู้อยู่แล้วล่ะ แต่ต้องทำเป็นตามน้ำไป เดี๋ยวไก่ตื่น ฮ่าๆ รถคันหรูมาจอดอยู่ที่หน้าบ้านหลังเล็ก ทิฟฟานี่ก็ชวนแทยอนเข้ามาดื่มอะไรหน่อย เพื่อนกันก็ต้องรู้จักบ้านเพื่อนใช่มั้ยล่ะ?
“นั่นกล่องอะไรน่ะฟานี่”
“หือ? พัสดุมั้ง แทแทลองแกะดูสิ”
แทยอนยกกล่องใบใหญ่ขึ้นมา มันมีรูจากการเจาะด้วยล่ะ แทยอนได้ยินเสียงกุกกักอยู่ในกล่อง ก่อนจะรีบเปิดมันออกมา เผยให้เห็นลูกพุดเดิ้ลสีขาวสะอาดตาวัยกำลังน่ารักเชียวล่ะ น่าจะอายุไล่ๆกับเจ้าจินเจอร์เสียด้วย
“บ๊อกๆๆๆ (สวัสดีฮะ)”
“ฟานี่มีคนส่งลูกหมามาให้เธอด้วยล่ะ” แทยอนตะโกนเรียก สักพักเขาก็เห็นทิฟฟานี่วิ่งออกมาจากห้องด้วยชุดเสื้อผ้าสบายๆแต่เน้นสีชมพูแทบทั้งตัว คุณคิมก็ได้แต่มองสำรวจแล้วเมมเก็บไว้ในสมองทันที ก็นะ คนสวยไม่ว่าจะใส่อะไรมันก็ดูน่ารักไปหมด
“ตายแล้ว ใครส่งมาเนี่ย”
“อ่า มีจดหมายแนบมาด้วยล่ะ”
ถึง ทิฟฟานี่
ถ้าเธอได้อ่านข้อความนี้ ก็แปลว่า พี่คงอยู่ในที่ๆไกลแสนไกลจากเธอแล้วนะ พี่เป็นห่วงเธอจัง
พี่กลัวว่าแม่ของพี่จะทำอะไรเธอรึเปล่า ถ้ามีปัญหาก็โทรบอกได้นะ ไม่ต้องเกรงใจ
จำไว้นะ พี่ยังคงยืนยันคำเดิม
เจสสิก้า จอง
ปล.ได้รับลูกหมาแล้วใช่มั้ย พี่หวังว่ามันจะเป็นเพื่อนเล่นของจินเจอร์นะ โปรดรับไว้ถือว่าเป็นคำขอของพี่นะ
เมื่อทิฟฟานี่อ่านจบเธอก็มองเจ้าตัวเล็กที่เห่าใหญ่ มันกำลังเล่นกับเจ้าจินเจอร์ด้วยล่ะ เป็นภาพที่น่ารักมากในสายตาของแทนี่ แต่ความจริงแล้วหารู้ไม่ว่า...
“บ๊อกๆๆๆ (แกเป็นใครเนี่ย! เข้ามาในบ้านฟานี่ได้ยังไง)”
“บ๊อก บ๊อก (จะรู้มั้ยฮะ โดนจับยัดใส่กล่องมาเนี่ย)”
“บ๊อกๆๆๆๆ (เอ้า! แกนี่วอนซะแล้ว)”
“บ๊อกๆๆ (แล้วไงฮะ ไอ้ดำ)”
“บ๊อก! (ว่าใคร!)”
“บ๊อก บ๊อก (ใครก็ได้ อยากรับก็รับไป)”
แหม่ กำลังร้อนแรงใช้ได้เลยทีเดียวเลย ทิฟฟานี่ยิ้มให้กับความน่ารักของทั้งสองตัว สองมือเอื้อมไปอุ้มเจ้าตัวเล็กสีขาวขึ้นมา และดูเหมือนเจ้าตัวเล็กจะชอบทิฟฟานี่น่าดู
“บ๊อกๆๆ (เห้ยแก!)”
“แทแทว่าน่ารักมั้ย?” ทิฟฟานี่หันไปถามแทยอนที่ยืนนิ่งๆแต่สายตานี่เก็บโมเม้นเพียบ
“อือ ฟานี่ตั้งชื่อให้มันสิ” แทยอนตอบแล้วลูบหัวเจ้าตัวเล็กเบาๆ ทิฟฟานี่มองเจ้าตัวเล็ก ขนของมันนุ่มมาก แถมตัวของมันยังขาวมากๆด้วย
“อือ... เอาเป็นว่า ต่อไปนี้แกชื่อ ปริ๊นซ์ฟลัฟฟี่ นะ ยินดีที่ได้รู้จักฮวัง ปริ๊นซ์ เจ้าชายของฟานี่”
ความคิดเห็น