คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ผู้หญิงร้ายกาจ+
แอลาสยั้ัวไม่อยู่อีแล้วเมื่อไ้รับารูบอบอย่าเร่าร้อน โหยหาานในอ้อมอ ร่าอเาร้อนแทบะลุไหม้้วยไฟปรารถนา วามปรารถนาที่มันับสิ้นไปแล้วาเา ั้แ่เธอามา
นัผู้หิร้ายา
เาเฝ้าสบถ่าเธอ และลูบไล้เธอไป้วยวามปรารถนาพร้อมๆ ัน มืออเาระาเสื้อเิ้อเธอนระุมมันาระเ็น แล้วโยนมันลวๆ ล้าเีย เธอร้ออุทานออมาเมื่อเา้มลุหน้าับหน้าออเธอ เธอผอมลมา มานลำสัมผัสไ้ถึระูี่โร...แ่รนี้ยัอวบนุ่ม หอมรุ่นเหมือนเิม
“แอลาส อื้อ ปล่อยันนะ ปล่อย”
มืออเธอิที่เรือนผมอเา พยายามึเาให้ออห่าาออเธอ นผมอเาาิมือ แอลาสเผยอปาอ้าอมปลายเม็ทับทิมสีเรื่อไว้ แอบย้ำฟันับมันเบาๆ เล่นเอานาแมวป่าที่ยัทึ้หยิเาอย่าไม่ยอมแพ้ ราออมา
“เ็บ...”
เธอัริมฝีปาเ็บรผิวเนื้ออ่อนเมื่อโนเาัเม้มเอาแบบนั้นนน้ำาลอ มอ้อาับเา นัยน์าสีเทานั้นมอ้อเธอมาารบริเวหน้าออเธอ สายานั้น่มู่ปะปนไป้วยัหา...
เาแลบลิ้นออมาเลียปลายยอแ็เป็นไสีแเ้มึ้นอเธอ ภาพนั้น่าเร้าอารม์เหลือะล่าว ทำให้เธอทั้เ็บ...และทั้เสียว
เาวัลิ้นเลียมันนมันุ่ม่ำ ปิ่นหอมหลับาเสียาภาพแสนเร้าอารม์นั้น เธอนลุเรียวึ้นทั้ัว มืออ่อนเท้าอ่อน ไร้าร่อ้านใๆ อีแล้ว เมื่อมืออเาอี้าหนึ่ำลัเลื่อนลูบไปยัส่วนสาวที่เริ่ม่ำึ้นอย่าวบุมไม่ไ้
นิ้วอเารับรู้ว่าเธอำลั่ำึ้น...
ปาอเธอบอว่าไม่ เธอพยายาม่อ้านเา ผลัไสเา แ่ที่รนี้มันยัเรียร้อและ้อนรับเา
เาเลื่อนายึ้นเหนือร่าเธอ ูบเธออย่าุเือเรียร้อนปิ่นหอมรับรู้ถึรสเลือ...าทั้ปาเาและปาอัวเอ
เาแยเรียวาอเธอให้ว้าึ้นเพื่อรอรับร่าายอันให่โอเา ไม่มีเวลาเล้าโลม หรือลั่นแล้เธออีแล้ว ทั้ที่ใอยาะให้เธอิ้นรนเรียหาเาเพราะแรัหา เอาไว้่อน...ในเมหน้า เาะทำับเธอแบบนั้น
แ่อนนี้เา้อารเธออย่าเร่่วนเหลือเิน
“เธอมันผู้หิเลว”
เาระิบิปาเธอ ะที่่อยๆ แทรายลมาในวาม่ำื้น มันบีบรัเา ่อ้านเา นแอลาส้อลั้นหายใ
“มายุ่ับันอีทำไม ถ้าันเลว ไปสิ ไปะ”
น้ำาอเธอไหลพรูออมา ับำล่าวร้ายนั่น ปา่อ้านเา แ่...เธอลับอ้าาว้าให้เาเ้ามาในายเธอ...โอ...ปิ่นหอม...ทำไมเธอถึทั้รัและทั้เลียผู้ายนนี้ไ้ในเวลาเียวัน
“ไปไม่ไ้ ไม่ไ้ ไม่ไ้”
เาพู ระแทัวเอลมาสุัวน แล้วเริ่มเลื่อนสะโพสอบถี่รัว หนัแน่น มอบทุัหวะฝาฝัลหนัหน่วในายเธอ ปิ่นหอมราออมาอย่าเหลือลั้น ับวามรู้สึหลาหลาย หวาน้นลั่ไป้วยไฟัหา มปร่าไป้วยวามรู้สึเลียแ้น มันำเนินไปพร้อมัน...
เาระแทัวเอลมาถี่ยิบ ัหวะุัน ไม่มีหัห้าม เย่าทั้เธอและเาให้สั่นลอน ุเือเหมือนลื่นที่พายุเ้า ัโหมเ้าฝั่อย่าบ้าลั่
เา้มลัเธอรบ่ามนเหมือนะีรา เมื่อระแทัหวะสุท้ายลในายเธอ ปิ่นหอมหวีร้อออมาเบาๆ เมื่อเธอถึยัฝั่สีน้ำผึ้ รับรู้ว่าเาปลปล่อยลมาทะลัล้น นไหลออมา...เปรอะรอาอเธอ
เธอไม่มีแรแม้แ่ะผลัเา...ห้ามเา
เธอหอบหายใะที่ประสานสายาับเา...
ปาเธอทำท่าะยับ แ่เาลับบูบื่ม่ำลมา
ส่วนนั้น...ำลัเ็มล้นับแน่นในายเธออีหน
เธอทุบอเาเบาๆ เมื่อรับรู้ว่ามัน...ำลัะเริ่มอีแล้ว
แอลาสถอนูบแล้วหัวเราะเสียพร่าับหูอเธอ
เสียนั้น่าเยาะเย้ย
“หึ เอาสิ...เธอเป็นนทำให้มันแ็อีแล้ว เอาสิ...ปิ่นหอม ืนนี้ันะเอาเธอนว่าะหมแร”
“อื้อ...แอลาส อะ...”
เสียหวานราออมา เมื่อสะโพอเาเลื่อนเป็นัหวะ หนนี้ไม่ไุ้ัน หามันเนิบ้า เหมือนะื่ม่ำสุาเธอ เา้มลไล้เลียอสาวไป้วย ะที่ยับสะโพไป้วย ้าๆ ทว่าเน้นทุัหวะ มือน้อยนั่นิแนเาแน่น เธอหลับาพริ้ม...น้ำาแห่วามสุ...ใ่...มันือน้ำาแห่วามสุที่แอลาสเิมเ็มนเปี่ยมล้นับเธออนนี้ ไหลออมา...ที่หาา เาเห็นมัน เาสบถแล้วเร่เร้าัหวะมาึ้น
เธอเาะอเา ระอล้นไปับวามเสน่หา อนนี้ปิ่นหอมไม่มีวามรู้สึใๆ อีแล้ว นอาวามปรารถนาในัวผู้ายนนี้ อย่าเปี่ยมล้น
เาพาเธอแพร่า ระเบิไป้วยวามสุ ้ำแล้ว้ำเล่า
ปิ่นหอมนอนบแนบับอเา หายใแผ่ว...เหนื่อยล้าไป้วยวามเพลีย าารที่ถูพาพัไปในระแสธารพิศวาสแสนบ้าลั่นั่น
แอลาสอุ้มพาเธอไปอาบน้ำ เธอทำเป็นหลับ ัวอ่อนเหมือนเ็ถูผู้ให่พาอุ้มไปอาบน้ำไม่อยาลืมา ไม่อยาุยับเา...เพราะรู้ว่าเห็นหน้าเาเธอ็ะ้อมีำพู หรือวามรู้สึเ็บปวสาใส่เาอี
ารสาวามรู้สึใส่เา มัน็หมายถึเธอ็เ็บไปับมัน้วย
อนนี้เธอไม่อยารู้สึอะไรอีแล้ว นอาัววามสุอมปลอมนี้ไว้...
พรุ่นี้...
่อยว่าัน
อนนี้...
อเธอนอนุในอ้อมแนนี้อีสัรั้...
แอลาสมอผู้หิที่หลับาอเาไปแล้ว มือให่นั้นลูบผมเธอ้าๆ าอเามอวาไปามใบหน้ายามหลับไหลอเธอ ุ๊ปาอย่าไม่อบใ ับวามผ่ายผอมนั่น...เาไล้มือที่แ้มอเธอ มันแทบไม่มีเนื้อ...เธอผอมเินไป ปิ่นหอม...
เธอะ้อลำบานาไหนันนะ...
ลัษะเธอไม่เหมือนนที่มีวามสุ...ับสิ่ที่ัวเอไ้มาเลย
เามอูบ่าอเธอ รอยแนั่นือรอยฟันอเาที่บย้ำอยาะให้เธอเ็บ...ีราเธอ...เาลูบเบาๆ ไปที่รอยนั่น พร้อมับถอนใ แปลบหัวใที่ทำให้เธอเ็บแล้วเา็อยาะรีเนื้อัวเอ....เยใ้ับที่ทำเธอลไป
หัวใอเาอนนี้ มันหนัอึ้ไป้วยวามรู้สึหลาหลาย
แอลาสระับอ้อมออเาแน่นเ้า ปิ่นหอมบอบบา เล็เหลือเิน...เปราะบาเหมือนะหั อนนี้เธอให้วามรู้สึแบบนั้น
เาหลับาล...
ัรามรอ...
เอาเถอะ...
เาัสินใแล้วที่ะลับมาหานัูพิษนี่ เาะรีพิษเธอออ และทำให้เธอเื่อ...ทำให้เธอรัเา เหมือนที่เารัเธออย่าเหลือเิน รั...รันลืมไม่ไ้ รันทิ้ศัิ์ศรี และยอมวัวที่ลับมาหาเธอ
นทรยศ...
วามรัมัน่า...
ความคิดเห็น