คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เจ้านายคนใหม่
“มาึัเลยพลอย เหนื่อยไหม ? ินอะไรมาหรือยัเอ่ย”
พราวพรทัน้อสาว ที่นั่าแนาาอยู่บนโฟาัวนุ่มทันทีที่มาถึ
“เหนื่อยมาเลยพราว “
เหนื่อยใมาว่าเหนื่อยายอี ประโยนี้เธอแอบ่อท้ายับัวเอ
เมื่อนึถึใบหน้าหล่อมเสน่ห์ร้อนแรอเแนเ้า ่อนะเม้มปา
อีาบ้า...นหยาบาย
...เิมาไม่เยพบเยเห็น ทุเรศที่สุ !
หน้าาอพราวพลอยูบึ้ึมาึ้นทุที
เมื่อนึถึเแน และ่น่าเาไป้วยในใอย่าโมโห
ประสบาร์ารทำานวันแรับานวารบันเทิ นอาานเินแบบ
่าไม่เป็นที่น่าประทับใเอาเสียเลย ทุรั้เธอะอยู่ใ้ปีอพีรวัน์มาลอ
รั้นี้เป็นรั้แร ที่พราวพลอยรับาน้วยัวเอ
โยไม่มีพีรวัน์ามเธอไป้วย มันเป็นรั้แรที่เลวร้ายเอามามายเสีย้วย
พรุ่นี้เธอะทนไปทำาน โย้อเอหน้านบ้าๆ อย่านั้นไ้อย่าไรันนะ
“เป็นอะไรไปน่ะพลอย
หน้าามุ่ยๆ” พราวพรว่า พลาเอียอมอหน้าน้อสาว
พราวพลอยฝืนยิ้ม ่อนะรับน้ำเย็นที่พี่สาวยื่นส่มาให้
“ไม่เป็นอะไรหรอ้ะพราว พลอยแ่เหนื่อยนะ” ยัไเธอ็บอเรื่อราวทั้หมให้พี่สาวฟัไม่ไ้เ็า ืนพราวพรรู้ว่าเธอเออะไรเ้าล่ะ็
้อห้ามไม่ให้ไปทำาน่อแน่นอน แม้ะไม่เือนร้อนเรื่อเิน
แ่พราวพลอย็ไม่อยาเป็นนผิำสัา ผิำพู และไม่รับผิอบ
“ินอะไรมาหรือยั
พี่ะไ้หาให้”
“พลอย ...เอ่อ...ไม่หิวเลยพราว
อนมอุ่น ๆ พลอยสัแ้ว็พอแล้ว อืม...ว่าแ่พราวเป็นยัไบ้าทำานวันแร ?”
“มีเรื่อื่นเ้นนิหน่อยอนเ้า” พราวพรเล่าพลาอมยิ้ม เมื่อนึถึเหุาร์อารทำานวันแรอเธอ
รอยยิ้มอบอุ่นอเ้านายหนุ่มวาบึ้นมา เาเป็นนที่ทำให้พราวพรรู้สึว่า ารไ้มาทำานับเาเป็นโีอเธอริๆ
“เ้านายพี่เป็นนน่ารัมาเลยพลอย
ใีมา”
“ีั
พลอยสิวันนี้เอแ่นแย่ๆ” ประโยหลัเธอเผลอบ่นออมา แ่พราวพรไ้ยินไม่ถนั เลยไม่ไ้ัถามอะไรพราวพลอย่อ
เธอเินไปในห้อรัว เพื่อัารอุ่นนมให้ับน้อสาว
“พลอยไปอาบน้ำ่อนเถอะ
เี๋ยวพราวเอานมไปให้ที่ห้อเอ”
“อบุ้ะพราว
พลอยอยานอนมาเลย” เธอปิปาหาว
และเินอย่าอ่อนแรึ้นไปบนห้อนอนอัวเอ
เมื่อเปิประูเ้าไปในห้อนอนสีหวานอัวเอไ้
พราวพลอย็โถมัวลบนเีย ่อนะหลับาพริ้ม วามเพลียที่ทำานมาทั้วัน
แถมยั้อเผิับนแย่ๆ อย่าเแนเ้าอี ทำให้พราวพลอยหลับไป่าย ๆ
อย่านั้นนั่นเอ…เพราะวามอ่อนเพลีย
..............................................................................................................................................
พราวพลอยแอบลอบมอใบหน้ามสัน ที่ำลัับ้ออยู่ับเอสารรหน้า
แล้วลอบถอนใ วันนี้ เแนไม่มีทีท่าว่าะมาราวีอะไรเธออี
เาั้หน้าั้าทำานเหมือนเย นพราวพลอยแถบะร้อไโยออมา้วยวามโล่อ
“ิวน้อพลอยแล้วรับ พี่อรูปถ่ายสวยๆ
ับอราพฤษ์หน่อยนะรับ แล้ว็ถือผลิภั์าเียวอเราไว้้วย
ทำท่าสื่นหน่อยนะรับน้อพลอย” เสีย่าภาพะโนเรียเธอให้ไปทำาน
พราวพลอยเินยิ้มแย้ม ไปทำามหน้าที่อนเอทันที
เธอรับวผลิภั์ามือทีมาน ่อนะไปใ้้นราพฤษ์ ที่ำลัอออบานสะพรั่
แล้วยิ้มให้ับล้ออย่าสใสทันที
เธอ้อลืมเรื่อุ่นมัวในใออไปเี๋ยวะทำานไ้ไม่ี พราวพลอยบอับัวเอ
“เ้มา นี่่ะน้ำเย็นๆ”
เสียหวานๆ ัึ้น้าัวอเแน พร้อมับสาวสวยเปรี้ยว ที่แนบร่าอวบอัเบียเ้ามาหาอย่าใ
เแนพึมพำอบุ่อนะรับน้ำมาื่ม
เาำลัมอไปยัร่าบา ในุระโปรสีาว ใบหน้าสวยเ๋ แ่อ่อนๆ
และสวมหมวสีาว ผมำสลวยปลิวไปามลม ที่ทีมานทำำลอึ้น
ยิ่มอเธอ เแน็ยิ่... ายหนุ่มเผลอลูบแ้ม
้าที่ถูเธอบเบาๆ บาทีเาอาะ้อใ้เล่ห์ลนิหน่อย ในารเ้าหาเธอ…เาอาะรุเร้าเธอโ่แ้เินไป
แม่สาวนนี้ยัใหม่นั ใ่...ายหนุ่มิ่อนะยิ้มที่ริมฝีปานิๆ อย่าเ้าเล่ห์
“เสร็านี่โมะเ้ม
ร้อนมาเลย” เแนหันไปมอนพูวับ ้วยสายาุๆ ายหนุ่มถอนใ
แล้วพู้วยเสียห้าวๆ
“ะเสร็ี่โม็ไม่รู้นะ
ลิ่า แ่ถ้าร้อนุ็ลับไป่อน ผมบอแล้วว่าไม่้อมา ุะามมาทำไม”
“แหม...” ลิ่า สาวสวยลูรึ่ บหน้าลับแนำยำอเาอย่าประบ แล้ว้อนาึ้นมอเาอย่ามีริ
แม้ะเือในิๆ ที่เาไล่ันรๆ แถม่อหน้านอื่น ที่เริ่มมอเธอับเาเสีย้วย
ทีเมื่อืนทำไมถึไม่ไล่เราอย่านี้นะ เธอิในใ
ะที่ยิ้มหวานให้ายหนุ่ม
“ลิ่าบ่นนิเียวเอ
เ้มุัเลย รอไ้่ะ ยัไ็รอไ้”
“ภาพนิ่อนาเอเรียบร้อยแล้วรับพี่เ้ม
สวยมาๆเลย ะลอูไหมรับ เผื่อพี่เ้มไม่อบะไ้ถ่ายใหม่”
เสีย่าภาพะโนมา ายหนุ่มโบมืออบ ่อนะะโนอบไปว่า
“เอาภาพู่มา้วย
แล้วเอามาให้พีู่ทีเียวเลย แสแอนบ่ายะแรไป เี๋ยวภาพะไม่สวย ัารเลย้อ”
“ไ้รับ
เิน้อพลอยับน้อเวิน้วยนะรับ” เริ้อ่าภาพหนุ่ม หันมาเรียพราวพลอยอีรั้
พร้อมับพระเอโษา เมื่อเ็บภาพไ้ไปหลายภาพนเริ้อพอใแล้ว เา็ยมือเป็นสัานว่าให้หยุ
่อนะยิ้มให้ับหนุ่มสาวทั้สอ
“อบุน้อๆ มานะรับ
านรั้นี้พี่้ออบุมา มือใหม่แ่็ทำานไ้ีมาเลยนะรับน้อพลอย” ประโยหลัเาหันมามพราวพลอย ที่รับผ้าเ็เหื่อึ่ไหลึมเพราะแเริ่มแรมาาส้มี๊
เธอยิ้มสใสให้ับเริ้อพร้อมับส่ายหน้า
“ไม่หรอ่ะ ้ออบุพี่ๆ
มาว่าที่อทนับมือใหม่อย่าพลอย นานออมาไ้ี”
“็ทำานีริ พี่็้อมล่ะรับ” ่าภาพหนุ่มว่า แล้วหัวเราะเบาๆ านวันนี้เสร็เร็วว่าำหนเล็น้อย
็เพราะวามร่วมมือ อัวพระเอและนาเอโษาริๆ ส่วนผู้ำับ...
เาแอบลอบมอเแน ที่ำลัทำหน้าเร่รวูภาพ
ที่เาเอาลอมพิวเอร์ใหู้อย่าละเอีย โยมีลิ่าอยเอาพัระาษโบให้้าๆ
อย่าเอาใ สสัยวันนี้ะไม่่อยมีสมาธิเี่ยวาน เพราะสาวสวยมาอยออเาะอยู่้าๆ
แน่ๆ
“ยัไ็ฝา้วยนะะ” ส้มี๊ว่า เริ้อยิ้ม ่อนะพยัหน้า พลามอพราวพลอยอย่าเอ็นู
“ไม่มีปัหาหรอรับพี่ส้มี๊
เ็พี่นนี้น่ารัแล้ว็ทำานีริๆ รับรอว่ารุ่แน่ๆ”
“ฟัแบบนี้็ีใแทนน้อพลอยัเลย่ะ” ส้มี๊ว่า พราวพลอยยมือไหว้เริ้ออย่าอบุ เริ้อพยัหน้ารับ
แล้วเินุ่มๆ ไปหาเแนที่ร้อเรียเาทันที
“านแร็เป็นไปไ้อย่าเรียบร้อยเลยนะะ
น้อพลอย ฤษ์ีริๆ นาที่เราทำานับสุยออมเนี้ยบอย่าุเ้มนะเนี่ย”
“แ่ถ้าานหน้าหมอนี่เป็นผู้ำับ
หรือมีส่วน้อเี่ยว้วยล่ะ็ พลอยไม่รับานนะะพี่ส้มี๊”
หิสาวว่าเสียเบา ทำเอาส้มี๊เลิิ้ว
“ทำไมล่ะะน้อพลอย ?” พราวพลอยถอนใ ลัเลนิหนึ่ว่า ะเล่าอะไรให้ับผู้ัารส่วนัวฟัีไหม
แ่็ัสินใว่าไม่เล่าีว่า
“ไม่มีอะไรหรอ่ะ แ่พลอยไม่อบเา
ือว่าไม่อบเามาๆ นะะ...พี่ส้มี๊ ถือว่าพลอยอร้อ
พลอยไม่อยาทำานร่วมับเาริๆ” พราวพลอยทำเสียอ่อน
ส้มี๊มอใบหน้าสวยเ๋อพราวพลอย ่อนะถอนใ แล้วพูเสียอ่อยว่า
“ะเลี่ยไม่เอไ้เหรอะ
น้อพลอย ็เาเป็นเ้าพ่อวารนี้อยู่”
“ถ้าอย่านั้นพลอยไปเินแบบอย่าเียวีว่า” หิสาวว่า ทำเอาส้มี๊รีบปรามทันที
“โอย ...แหม...น้อพลอยำลัะรุ่นะะ
ัอนาัวเอแบบนี้ไม่ีแน่นอน เพราะพี่เื่อว่าถ้าโษาัวนี้ออไป
น้อพลอยลายเป็นาวรุ่นหนึ่แน่นอนเลย”
“ถ้าอย่านั้นพลอยะรับาน่อนะะพี่ส้มี๊” หิสาวพูเสียหนัแน่น เมื่อมอสบาับสาวประเภทสอ
“แ่้อไม่มีนายเแนทำาน้วย”
“โอเ่ะ พี่ะสรีนานให้อย่าีเลย” ส้มี๊รับำเสียเ้มแ็เ่นัน พราวพลอยยิ้มหวาน แล้วอแนเาอย่าประบทันที
ส้มี๊แอบลอบถอนใ แ่มันะเป็นไปไ้หรือเปล่า
? ็เแนน่ะว้าวาในวารนี้แ่ไหน แถมน้อยานที่ะไม่เอับายหนุ่ม เฮ้อ...
แ่ถ้าืนบอพราวพลอยไป หิสาวเลิรับาน้านนี้ริล่ะ็ อนาในวารบันเทิอี้าน
ที่หมายมั่นปั้นมือให้นมีวามสามารถอย่าพราวพลอยทำ และรายไ้ที่ะเพิ่มึ้น
้อพัทลายไป้วยแน่ๆ ส้มี๊ิในใอย่าลุ้มๆ
..........................................................................................................................................
“แฟ้มานที่้อาร่ะุภิน” เสียใสๆ ัึ้นอย่าร่าเริ ทำให้ายหนุ่มที่ำลัมอ้อไปที่ออมพิวเอร์อมยิ้ม
่อนะหันมามอเลานุารนใหม่แล้วพูยิ้มๆ ว่า
“อบุรับ ุพราวพร”
“่ะ อุ้ย !” มืออพราวพร บัเอิไปโนรอบรูป ที่อยู่บนโ๊ะอภิน หล่นลบนพื้นพรม
ทำให้เธอรีบ้มไปเ็บให้อย่ารวเร็ว และพึมพำอโทษ
“พราวุ่ม่ามัเลย่ะ
อโทษนะะ นี่่ะ” พราวพรส่รอบรูป ที่มีภาพสรีหน้าหวานนหนึ่อยู่ในนั้นืนให้
ภินรับรอบรูปามือพราวพร นัยน์าสีน้ำาลเ้มที่มอภาพนั้น
มีแ่วามรัและอบอุ่น นพราวพรสัมผัสไ้
“ภรรยาเหรอะ ?” เธอเอ่ยทัยิ้มๆ เพราะเริ่มุ้นเยับเ้านายนใหม่ึ้นบ้าแล้ว
าารทำานับเามาร่วมอาทิย์ ภินเป็นเ้านายที่ี
และะเียวัน็เป็นนที่เอื้ออาทรและอบอุ่น เป็นผู้ายที่พราวพริว่า นที่เารัะโีมาเลยทีเียว
“ู่หมั้นรับ” ภินอบ เสียอเามีแววเศร้าเล็น้อย เมื่อพูถึนในภาพ
มือเาลูบไล้รอบรูปอย่าเลื่อนลอย นัยน์าสลลทันที
นพราวพร้อเอียอมออย่าสสัย แ่็ไม่อยาัถามอะไรให้มาวาม เธออัวออไปาห้อทำานอภิน
ปล่อยให้ายหนุ่มอยู่เพียลำพั
มือให่ลูบไล้ไปมาที่ใบหน้าอนในรอบรูป
เามอไปที่ใบหน้าสวยหวานอย่าำเธอไ้ทุอู มีาว...เพราะเาที่ทำให้เธอาไปอย่าไม่มีวันลับ
ที่รั...ุรอผมอยู่ที่สุปลายฟ้า่อนนะ
สัวันหนึ่ผมะามุไป วามรัอผมที่มีใหุ้
มันะไม่มีวันมอบให้นอื่นอีเป็นอันา...ภินเอนหลัลับผนัเ้าอี้หนานุ่ม
แล้วหลับาล วามทรำ่าๆ เริ่มหลั่ไหลเ้ามา เป็นวามทรำที่ทั้หวานล้ำ
และเ็บปว...
เารอบรูปไว้แนบหัวใ
อีมือลำไปที่สร้อยอทอำาวที่มีแหวนเพรวหนึ่ล้อไว้
่อนะยิ้มเมื่อนึถึำสัาที่เยให้ันไว้ว่า เาับเธอะมีแ่ันและันเพียเท่านั้น
แม้ว่าเธอะล่วลับไปแล้ว
แ่เา็ยัะรัษาสัานั้นไว้อย่าแน่นหนา มีาว...เธอะเป็นเพียรัเียว
และรัสุท้ายอเาเท่านั้น
ความคิดเห็น