คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : หล่อหลอมรวมรัก
“อื้ม...” สมออิราอรำลัหมุนิ้ว ับรสูบแสนหวามและรสาิเหล้าอันร้อนแร ที่ส่ผลไปถึสมออเธอ ทำให้เธอมึน...เหล้า และเริ่มเมา...เสน่หาที่ถูเาป้อน
เธอไม่เยไ้รับสัมผัสแบบนี้มา่อน
ละมุนละไมทว่าเร่าร้อนเหลือเิน...
มืออเาลูบไล้ไปามเนื้อัวเธอ สิลวาวเหล้าทิ้ไว้แถวนั้นปิฝามันให้เรียบร้อย เาำลัสนในในอ้อมแน เธอเริ่มัวอ่อนโอน และหอบหายใน้อยๆ บ่บอว่าเธอำลัมีอารม์ปรารถนา...สิลรูิปุสวยอเธอและึมันแรๆ ไม่ี่หน ุนั้น็หลุออพ้นาร่าอรรนั้น
เาประอเธอให้นอนล และปลเปลื้อัวเอให้เปลือยเปล่าอย่ารวเร็ว เหมือนไม่เปิโอาสให้ิราอรทันไ้ิ ประบูบลไปอย่าอ่อนหวานและเร่าร้อนปะปนัน ิราอรสะุ้นิๆ เมื่อมือให่อเาอบุมทรวสาวไว้เ็มมือแล้วลึเล้ามัน
วามเสียว่านปราเิแ่ิราอร นนอ่อนอเธอลุเรียวไปทั้ัว เพราะเธอมึนเมาใ่ไหมนะ สมอเลยไม่ไ้่อ้านอะไร แบบนี้...ีเหลือเิน หรือเพราะว่าเป็นายผู้นี้ ายผู้มีน้ำเสียอ่อนพร่าละมุนละไม ายที่สัมผัสเธออย่าอ่อนหวานทว่าเร่าร้อน ทลายำแพปราารอิราอรนพัภินท์ ปราารแห่อารม์ที่แม้ระทั่สามีอเธอ็ทำไม่ไ้
“สวยเหลือเิน สาวน้อยอัน” เสียทุ้มพร่าเอ่ย ลมหายใร้อนๆ อเาเป่ารินรที่ยออบัวูมเ่ เธอลั้นเสียราไม่ไ้เมื่อเา่อยๆ แะลิ้มรสาิอเธอเ้าสู่โพรปานั่น วามเสียวเสียแล่นปราไปนถึุลาายสาว ิราอรราแผ่ว เมื่อเาูลืนเธอเ้าไปแบบนั้น เธอไม่เยรับรู้ว่ามีวามสุแบบนี้มา่อน...มืออเธอิแน่นที่บ่าว้าเ็มไป้วยมัล้ามอท่าน
“อะ อ๊า”
สิลมัวเมาับผิวเนื้อาวอมมพูอิราอร เธอ่าหวาน ส เ็มึไปทุส่วน อาารสะท้านราวับสาวแรรับสัมผัสาาย มันเหมือนเสน่ห์อเธอ เสน่ห์ที่ไม่ไ้เสแสร้ เาอายุมานถึอนนี้แล้ว ผ่านผู้หิมามา รู้้วยนเอว่าใรเสแสร้แส ใรือรู้สึริๆ
ิราอรนั้นเป็นอย่าหลั
เาละเลียิมเธออย่าใเย็น ิราอรหมุนว้าไปับระแสธารสวาทที่เาพาเธอล่อลอยไป สิลเลื่อนไหลนเอเลื่อนมูปาไปามผิวเนื้อเนียนละเอีย ูบเบาๆ ที่แอ่สะือบุ๋มอเธอ ิราอรสะท้านึ้นทั้าย แล้วปรือามอ...ท่าน โอ...ไม่นะ
นัยน์ามอสบันเมื่อเาลายลไปยัลีบุหลาบสาวลีบ่ำ ิราอรเผยอปาึ้นอย่าะห้ามเา หวิววูบไปหมเมื่อเาับาอเธอให้เปิว้าเพื่อให้มีเนื้อที่สำหรับเา แ่เสียห้ามลับลายเป็นเสียราระเส่า เมื่อเาปาลิ้นแทรเ้าไปในรอยแยอลีบสาว เพื่อิมเธอให้ถึแ่น
“อะ ทะ ท่าน อื้อ”
“อืม...” เสียำราม่ำๆ ัึ้นาสิลอบรับเสียราหวานๆ อิราอร เธอหวาน น่าสัมผัสไปหม รส่วนสาวยัปิแน่น ลีบสาวสวยสไม่้ำอ เาูริ่เสรแรๆ ิราอรร้อหวีเบาๆ ระุเร็ไปทั้ร่า วามรู้สึนี้ไม่เยเิึ้นับเธอมา่อน ราวับถูระาโยนึ้นไปบนสรวสวรร์ ร่าายสุสมถึีสุ เธอหลับาแน่น วาวพราวพร่าในหัวสมออเธอ...ไร้ารรับรู้ไปั่วรู่มีเพียสารแห่วามสุสมที่หลั่ล้น
ร่าายอเธอฟ้อว่าเาส่เธอไปถึฝั่แล้ว สิลเลื่อนายึ้นมาทาบทับ และพรมูบไปทั่ววหน้าอิราอร เาระิบ้าหูอเธอ
“เธอทำให้ันรู้สึเหมือนไ้อวัล้ำ่า ิรา”
“ท่าน...” อะไรบาอย่าที่ื้นัน ปลาบปลื้มและปริ่มสุที่เธอเพิ่เยไ้รับาเาเมื่อรู่ ทำให้ิราอรเอ่ยอบเาไป้วยน้ำเสียอ่อนเบา เมื่อเามอสบาับเธอ..ในระยะที่ลมหายใปะทะรินรัน
“ิราอบุ่ะ ที่ท่านทำให้ิรามีวามสุ”
“มันะมาว่านี้ ิรา” เาเอ่ยเสียนุ่ม และับาอเธอพาที่สะโพอเา เปิทาเธอเพื่อเา เา่อยับส่วนนั้นเสียสีับลีบุหลาบนุ่ม ิราอรปรือามอเา เบิาเล็น้อย รับรู้ถึารบุรุาเา
“อะ อื้ม”
ริมฝีปาอเาบเล้าลมา ลิ้นอเาสอเ้ามาในปาเธอพร้อมๆ ับเป็นัหวะเียวับที่เาส่วนนั้นเ้ามาเบียรุนที่่อทาสาวแสนับแบอิราอร แ่้วยวามเปียลื่นอหยาน้ำหวานอเธอ มันทำให้ารบุรุเป็นไปอย่าไม่ยานัแ่็ยัฟิแน่นระับ นทั้เาและเธอราออมาเบาๆ
“อา แน่นเหลือเินิรา เธอำลัะทำให้ันทนไม่ไหว แม่สาวน้อย”
“ิรา โอ...ิรา” บอไม่ถูว่ารู้สึเ่นไร ับารสอรัเ้ามาแบบนั้นอเา มันีเหลือเิน เ็มแน่นแนบไปหม เสียว่านนนลุเรียวึ้นทั้าย เธอบีบรัเาอย่าบ้าลั่ ริมฝีปาอเาลอเลียูบ มืออเาไล้เ้าเ่ึ และเริ่มยับัหวะสะโพเนิบ้าอย่าหยั่เิ แล้วเริ่มระหนำรัวเร็วามอารม์ที่พุ่ทะยานโหม
เาพาเธอเี่ยว้อยึ้นไปเยี่ยมมวิมานันทร์ ้วยันอย่าแสนสุ ิราอรหอบหายใในอ้อมออเา...ผู้ายนแรที่ทำให้เธอรู้ัว่าเ็์นั้น่าแสนสุไ้อย่าเหลือเื่อ
หัวใอเธอและเา่าเ้นเป็นัหวะอีหน สิลยัสอทิ้ไว้ในายเธอ เาอเธอไว้ไม่ผละห่า มืออเาเริ่มลูบไล้ และมูปาอเาำลัไล้ไถลไปามบ่าไหล่อเธอ ะยัไม่ถอนัวออาเธอ มันเริ่มแน่น...เ็มึ้นมาใน่อสาวนเธอรับรู้ไ้
ิราอรปรือามอเา ปาอเธอเผยอถามเา...หัวใที่เ้นอ่อนเบาเป็นัหวะเิม อนนี้เริ่มหายใแรึ้นมาอีหน
“ทะ ท่านา เอ่อ...อีหรือะ”
“อืม...ิรา๋า เธอทำให้ันรู้สึเหมือนเป็นหนุ่มอีหน”
เาอบเธอและอ้าปารอบอมยอเ้าอเธอเ้าไปในปา วัลิ้นลิ้มรสเธอ และเริ่มยับสะโพเป็นัหวะอีรา
ิราอรหลับาพริ้ม ราออมาอย่าเสียว่านสุ
เา็ทำให้เธอรู้สึเป็นผู้หิเหลือเินในอ้อมแนนี้
ท่าน...
ความคิดเห็น