พรหมจรรย์ขายขาด (หมอรัญชน์+น้อย ดราม่าน้อยหน่อย โรมานซ์มากหน่อย)

.

ด้วยวัยเพียงสิบหกปี น้อยสวยสะพรั่ง จนคนล่ำลือไปทั้งบาง...สาวน้อยอาภัพที่อยู่กับผู้เป็นตา ชายเก็บขยะที่แสนยากจน อยู่กันเพียงสองคนตาหลาน ตาบุญอาศัยที่วัดอยู่ และบางมื้อก็อาศัยข้าววัดกิน

แม้จะยากจน อยู่ในสภาพห่อด้วยผ้าขี้ริ้ว จะอย่างไร ทองก็คือทอง เนื้อทองอันผ่องแพ้วนั้น จะกลับกลายเป็นอันตรายต่อเธอเอง

เขาจึงตัดสินใจ

'ขาย' เธอให้แก่คนที่เขาคิดว่าจะดูแล คุ้มครอง แก้วตาดวงใจของเขาได้ ก่อนที่ชีพของเขาจะดับดิ้นไปเพราะโรคร้ายที่รุมเร้า

หมอรัญชน์ เขาเป็นหนุ่มใหญ่ อายุสี่สิบปี ที่ผ่านการหย่าร้างมาแล้ว เขาใช้ชีวิตค่อนข้างอยู่ในกรอบ...และไม่เคยคิดทำอะไรนอกกรอบอันพึงควรของตนเอง

แต่ตาบุญกำลังมาทลายกรอบของเขาด้วยการมาเสนอขายหลานสาว ด้วยข้อเสนอที่เขาปฏิเสธไม่ได้

เขารับซื้อเธอ...

นัยน์ตากลมโตใสเป็นประกาย รอยยิ้มซื่อๆ ที่ส่งมาให้เขา ยิ่งทำให้กรอบ...ของเขาพังครืนเสียยิ่งกว่าเดิม

เฮ้...สติสิหมอรัญชน์

แต่หัวใจ...มันจะฟังสติไหม? เขาเองก็ยากจะกำหนด