เปลวสวาท สีน้ำผึ้ง

กับความรักที่เกินห้ามใจ

แม้จะรู้ว่าเธอเป็นของต้องห้าม

เด็กในปกครองที่เขาละเลยมานานเกือบสิบปีเต็ม

วันนี้กลายเป็นสาวสะพรั่ง

และเธอถูกฟูมฟักเพื่อให้เป็นสมบัติของหลานชาย

ทว่าหัวใจเขา...

มันกลับทรยศ

และเขาจะห้ามใจได้อย่างไร?

ความรู้สึกที่เกินต้านทาน...ก่อเกิดเปลวสวาท ที่จุดขึ้นมาแล้ว ยากนักจะดับลง

“เรื่องเมื่อคืน...”

“อากรไม่ต้องรับผิดชอบ ไม่ต้องอะไรทั้งนั้น อากรบอกเองว่าจำไม่ได้ ไม่รู้ว่าทำไปเพราะอะไร” ถ้อยคำที่เขาพรั่งพรูออกมาเมื่อตอนลืมตาแล้วพบตนเองอยู่บนเตียงกับสาวน้อย ถูกบัวบูชากรอกหูเขาแบบไม่ตกหล่นเลยสักคำ ชายหนุ่มหรี่ตาลง มองกวาดหน้าหวานๆ ที่ตอนนี้ดูเซ็กซี่แล้วก็น่ารักมากกว่าเดิมอีกหลายเท่า บัวบูชาหน้าแดงเรื่อ ตาวาวอย่างจะเอาเรื่อง แถมปากอิ่มที่ต่อว่าเขาฉอดๆ ต่างจากเวลาปรกตินั่นอีก 

“ไม่รับผิดชอบได้ยังไงกัน ฉันทำระยำไปขนาดนั้น ต้องรับสิ”

“อากรรับผิดชอบบัวไม่ได้หรอกค่ะ” สาวน้อยเม้มปาก “อากรมีแฟนแล้ว อากรไปแต่งงานกับแฟนของอากรเถอะ ส่วนเรื่องของบัว บัวจะถือว่า...มัน...มันแค่ฝันร้าย”

“หืม? ใครเป็นแฟนฉันกัน” 

“อากรรู้อยู่แก่ใจ ออกไปได้แล้วล่ะค่ะ มันจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่อากรต้องรับผิดชอบบัว หรือว่าเรื่องที่บัวจะแต่งงานกับคุณธีรัชด้วย”

ใครบอกว่าเขาเป็นฝันร้ายกัน! เขาเป็นฝันดีที่สุดในชีวิตเจ้าหล่อนต่างหากเล่า แม่สาวน้อยบัวบูชา

มาช่วยลุ้นกันค่ะว่า อากรของเราจะระงับใจไปได้ขนาดไหน โยธกาการันตรีความฟินค่ะ ^^