ปฏิบัติการรักเปลี่ยนหัวใจนายหน้าหล่อ

ลำดับตอนที่ #2 : เริ่มแผน

ตอนที่ 1

 วันนี้ฉันมาโรงเรียนวันแรกในรอบสามวันหลังจากที่ต้องหยุดเรียนไปเพราะไอ้ข่าวนั้น วันนี้หลังจากที่ฉันก้าวลงจากรถแล้วทุกสายตาแทบจะจับจ้องฉันจนฉันแทบหดตัวเล็กลง แต่...ไม่ได้ฉันคือละตินสาวสวยของโรงรียนนี้จำไม่ได้เหรอฉายาของฉันคือสวย เริ่ด เชิด หยิ่ง พอท่องได้แบบนั้นฉันก็เชิดหน้าขึ้นทันที แหงนหน้ามองฟ้าเหมือนเดิมสิละติน

“นี่ ๆ มาดูสินั้นละตินนี่ดูไม่เหมือนคนอหักเลยเนอะ” ยัยนกกระจอกปากที่ 1 พูด

“แต่ฉันว่าหน้าละตินดูเซียว ๆ ไปนะ “ยัยนกกระจอกปากที่ 2 โผล่มาทันที

“”นั้นสิตาโหล ๆ เหมือนคนผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก”ยัยนกกระจอกปากที่ 3

“ก็แน่ล่ะโดนปฏิเสธซะขนาดนั้นข่าววงในว่ายัยละตินจอมเชิดนั้นถึงขนาดจะฆ่าตัวตายเลยนะเธอ” ยัยนกกระจอกปากที่4 โผล่มาอีกคนเอาล่ะหมดแล้วใช่ไหมงั้นได้เวลาแล้วสินะ

กึก กึก กึก

เสียงเท้าของฉันหยุดเดินทำให้ยัยบรรดานกกระจอกแตกรังต้องหยุดตาม ฉันได้ยินยัยพวกนั้นกระซิบกระซาบกันว่า ตายแน่เรา แน่ล่ะแล้วเธอก็จะตายภายใน 2 วินาทีนี้เอง

ควับ ฉันหันหน้าสวย ๆ ไปเผชิญหน้ากับยัยพวกนั้น ส่งผลให้หล่อนก้าวถอยหลังไปนิด

“ แน่มากนะที่นินทาฉัน” ฉันพูดขึ้นเรียบ ๆ แต่แฝงความน่ากลัว

“คะ คือ คือ เรา” ยัยหน้าเห่ยคนแรกพูดขึ้นตะกุกตะกัก

“ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้” ฉันพูดเสียงดังขึ้นเล็กน้อย

“หา ห๊า”ยัยพวกนั้นร้องขึ้นพร้อมกัน

“ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้ไงเล่า ยัย หน้า โง่” ฉันเดินไปใกล้ยัยพวกนั้นเล็กน้อยแล้วกัดฟันพูดขึ้นเบา ๆ

ยัยพวกนั้นผงะไปนิดนึงก่อนจะพร้อมใจกันคุกเข่าลง

“ขอโทษค๊า~~~”ยัยพวกนั้นพูดขึ้นพร้อมกันแล้วทำการคำนับฉันหลายรอบจนฉันพอใจแล้วจึงปล่อยยัยพวกนั้นไป

 

“ยังร้ายเหมือนเดิมนะละติน” เสียงหนึ่งทักฉันขึ้นมาจากด้านหลัง ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าเป็นใคร

“ฉันอาจจะไม่เหมือนเดิมก็เพราะว่านายทิ้งฉันไป”

ฉันหันหน้ามาหาเค้าเจ้าของดวงตาที่แสนเย็นชา แต่เค้าเหมือนจะตกใจเล็กน้อยเพราะตอนนี้มีน้ำตาไหลออกมาจากดวงตาของฉัน ฮิ ฮิ ตกใจเลยล่ะสิ ก็ฉันเพิ่งบีบน้ำตาสด ๆ ร้อน ๆ เมื่อกี้นี้เอง เย้ รางวัลออสก้าอยู่ในมือฉันแล้ว

“อย่าทำแบบนี้”

“ห๊า เมื่อกี้นายว่าไงนะ” ฉันตกใจเล็กน้อยเพราะแทนที่เค้าจะเข้ามาเช็ดน้ำตาให้ฉัน แต่เค้ายังวางหน้าเฉย

“ฉันบอกว่าอย่าทำแบบนี้ น้ำตาของเธอใช้ไม่ได้ผลกับฉันหรอกละติน”

ยูดายหรือยูยังคงวางหน้าเย็นชาใส่ฉันเหมือนเดิมไม่สิสายตาของเค้ามองฉัน

อย่างเยาะเย้ยกึ้งสมเพชด้วย

“0o0”

“ฉันเกลียดผู้หญิงแบบเธอที่สุด”

“0.0”

ยูดายกัดฟันพูดเบา ๆ แต่มันแฝงไปด้วยความเย็นชาแล้วเดินจากไป ตอนนี้ไม่ใช่แค่เสียงเค้าหรอกที่เย็นชาเพราะหน้าฉันเองก็เริ่มชาแล้วเหมือนกัน

“หนอย +_+ ยูดายนายดูถูกฉันมากไปแล้วครั้งนี้นายอาจชนะ แต่ต่อไปฉันจะทำให้นายมาง้อฉันให้ได้”-*-

 

ตอนนี้ฉันกำลังเริ่มแผนแรกที่พี่สาวของฉันบอก เรียกร้องความสนใจงั้นเหรอมันทำยังไงล่ะในเมื่อเกิดมาก็มีแต่คนมาสนใจฉันเองทั้งนั้น(ขออภัยในความหลงตัวเองของนางเอก -_-)

แต่จะว่าไปหน้าของฉันยังไม่หายจากอาการเป็นเหน็บชาเลยแฮะ ว่าแต่ทำไมนายนั้นปากจัดนักนะทั้งที่ตอนคบกันอยู่นายนั้นออกจะเงียบ ๆ ไม่ค่อยพูดแต่มาวันนี้ทำไมถึงได้เปลี่ยนกันราวเป็นคนละคนเลยล่ะแถมน้ำตาฉันก็ใช้ไม่ได้ผลด้วยแฮะ

‘ละตินเราเลิกกันเถอะ’ ยูดายบอกฉันเรียบ ๆ ในขณะที่เรากำลังดูหนังผีเรื่องดังอยู่รู้สึกจะชื่อว่าแปดแพร่งอะไรเนี่ยแหละ

‘อะไรยู ฉันไม่ได้ยินพูดดัง ๆ หน่อย กริ๊ด’แบบว่าตอนนั้นผีมันโผล่มาพอดีน่ะ

พรึบ นายยูดายลุกขึ้นแล้วลากฉันออกไปท่ามกลางเสียงด่าสารพัดจากคนในโรงแต่ไม่สามารถพิมพ์ลงมาได้ค่ะเพราะเกรงว่าจะถูกแบน

‘อะไรกันยูฉันดูหนังอยู่นะ’ฉันโวยใส่เค้าทันทีที่ออกมาจากโรงหนัง นั้นมันหนังที่ฉันอยากดูมานานแล้วนะ

‘เราเลิกกันเถอะ’ยูดายยังคงรักษาเอกลักษณ์เอาไว้คือพูดด้วยเสียงไร้ความรู้สึก

‘ฮึ นายจะให้ฉันออกมาดูนายเล่นตลกร้ายงั้นเหรอยูดายมันไม่ขำเลยนะ’

ฉันจ้องเค้าเขม็ง ให้ตายเถอะเค้าคิดจะทำอะไร

‘เราเลิกกัน’ยูดายบอกฉันเป็นรอบที่สองอย่างอ่อนใจ

‘นายพูดจริงเหรอยู’ฉันพูดเสียงเบาไม่ใช่ว่าเสียใจแต่ฉันเหลือเชื่อที่มีคนกล้าปฏิเสธฉัน

‘......’ยูดายเงียบไม่มีเสียงตอบ

‘โอเคยู เราจบกันแต่ก่อนที่นายจะไป...’ฉันเงื้อมือสุดแขน ในขณะที่ยูดายหลับตาลงอย่างรู้ชะตากรรมเพียะ เพียะ เพรียะ ฉันตบเค้าไปสามทีอย่างเจ็บใจ เค้าเป็นผู้ชายคนแรกที่กล้าบอกเลิกฉันหลังจากที่เราคบกันได้สามเดือน

 

“Hi อดีตเพื่อนเลิฟ” ฉันพอจะเดาออกว่าเสียงกระแดะ ๆ นั้นเป็นใคร

“ไง ยัยผีเน่าซันนี่” ฉันตอกกลับยัยนั้นไม่รู้ว่าเพราะอะไรที่ทำให้อดีตเพื่อนรักสมัยเกรด 8 อย่างเราสองคนกลายมาเป็นศัตรูคู่อาฆาตกันได้

“ฮึ ยังปากดีอยู่นี่ ดูไม่เหมือนคนอกหักเลยนะ”ยัยนี่มันน่าเอาสปาเก็ตตี้ไก่สับที่ฉันกินอยู่ละเลงหัวซะ ลอยหน้าลอยตาอยู่ได้

“รู้อะไรไหมละตินแม่สาวฮอต ตอนนี้เธอกำลังจะแพ้เด็กเกรด 11 นะก็ยัยคิตตี้แมวเหมียวสวีเดนไงล่ะสาวฮอตอันดับ 2 ที่คะแนนเบียดเธอมาอย่างสูสีน่ะ”

“แล้วไง”

“โอ้มายก๊อด” ยัยนี่น่าถืบเนอะ

“เธอชั่งไม่รู้อะไรเลยเบบี้ก็ยัยนั่นน่ะแว่ว ๆ ว่าเป็นแฟนใหม่ของยูดายนะ ถึงจะยังไม่เปิดตัว แต่อีกไม่นานคงมีข่าวดีเอ๊ะหรือว่าข่าวร้ายหรือว่าข่าวดีกันแน่นะ โฮะ โฮะ โฮะ”ยัยนั่นส่งเสียงหัวเราะกวนประสาทซะดังลั่น

ผลั่ว ผละ

“กริ๊ด”ไม่ต้องส่งสัยว่าฉันทำอะไรยัยนั้นฉันก็แค่เอาจานสปาเก็ตตี้อุดปากเธอไว้ก่อนที่เสียงแหลมๆ นั่นจะทำให้ฉันไมเกรนขึ้น

“ขอบใจนะจ๊ะอดีตเพื่อนเลิฟ ไปก่อนนะ สปาเก็ตตี้เนี่ยอร่อยเนาะว่ามะโฮะ โฮะ โฮะ”

ฉันส่งเสียงหัวเราะกวนประสาทใส่ยัยนั่นที่ตอนนี่กำลังทำท่าของขึ้นอยู่ ดูแล้วตลกชะมัด

เฮ้อ ว่าแต่ตอนนี้ฉันจะทำไงดีล่ะเนี่ย กลุ้มจังโว้ย อุ๊บส์ คนสวยห้ามพูดคำหยาบ(ยังจะมาหลงตัวเองอีกยัยละตินเอ้ย)

 

เลิกเรียนแล้วฉันรีบเดินดุ่ม ๆ ไปรอรถที่คนทางบ้านจะมารับ เฮ้อ คนสวยกลุ้มเห็นทีต้องไปปรึกษาพี่สาวที่สวยน้อยกว่าฉันนิดนึงก่อนล่ะมั่ง

เอ๊ะ คุ้น ๆ แฮะนั่นมันยัยลูกแมวสวีเดนนี่ (ยัยนี่เป็นลูกครึ่งอิตาลี-สวีเดน แต่ไม่รู้ทำไมพูดไทยชัดแจ๋วเลยก็ไม่รู้) ได้การล่ะหลอกถามยัยนั่นเรื่องยูดีกว่า ว่าแล้วฉันก็กระเถิบไปไกล้ยัยนั่นอย่างเนียน ๆ เพื่อให้ยัยนั่นทัก เพราะไม่ว่าใครเห็นฉันก็รู้จักฉันทั้งนั่นแหละ

ผ่านไป 3 นาที

ยัยนั่นเฉย

ฉันเริ่มหลุกหลิก

ผ่านไปอีก 5 นาที

ยัยนั่นเปรยตา ย้ำ เปรยตามองฉันนิดนึงแล้วหันไป

ฉัน อะไรกันกล้ามองฉันอย่างนั่นเหรอ

ผ่านไปอีก2นาที

ยัยนั่นยังนิ่ง

ฉันเริ่มยืนไม่ติดแถมปวดฉี่ด้วย

จนในที่สุด

“นี่” เสียงฉันเองค่ะ

“.......”

“นี่ เธอเป็นใบ้เหรอ”

“-_-”

“ฉันคุยกับเธออยู่นะ”ตอนนี้ความอดทนของฉันถึงขีดสุดยัยบ้านี่ต้องแกล้งฉันแน่ ๆ เลย

“คุยกับฉันเหรอค่ะ”

กริ๊ด>_< ฉันอยากตาย

“ก็ใช่น่ะสิ เห็นมีคนอื่นยืนอยู่เหรอ ถามอะไรปัญญาอ่อน”

ยัยนันหน้าเจื่อนไปเลย ฮิ ฮิ ก็แน่ล่ะใคร ๆ ก็รู้ว่าฉันปากกรรไกรขนาดไหน

“มีอะไรเหรอค่ะพี่”ยัยนั่นค่อย ๆ พูดขึ้นอย่างกลัว ๆ เชอะให้มันรู้ซะมั่งว่าใครเป็นใคร

“เธอเป็นอะไรกับยู” ฉันถามยัยนั่นขณะที่หน้าฉันยังแหงนมองฟ้าอยู่ เชิดค่ะเชิด ฉันไม่มีทางก้มสายตาในระดับเดียวกันคุยกับยัยนั่นแน่

“ใครค่ะ พี่ถามใครบนนั้นเหรอค่ะ แล้วพี่ไม่เมื่อยคอเหรอค่ะเห็นเชิดซะ”

ยัยนั่นทำหน้าเหมือนแมวขี้สงสัยเอียงคอนิด ๆ ทำปากจู๋ ๆ คนอื่นคงว่าน่ารักแต่สำหรับฉันมันเหมือนยัยนี่กำลังเป็นสันนิบาตลูกนก อ๊ากกกก ฉันเกลียดแก

“นี่เธอย้อนฉันเหรอรู้จักไหมว่าฉันเป็นใคร” ฉันมองยัยนั่นตาเขียวแล้วตวาดยัยนั่นดังลั่นจนคนอื่น ๆ เริ่มมุงดูกันมากขึ้นแต่ฉันไม่สนใจหรอกขอจัดการกับยัยลูกแมวปัญญาอ่อนนี่ก่อน

“มะ มะ ไม่ทราบสิค่ะ คิตตี้ไม่เคยเห็นหน้าพี่เลย”

“นี่ยัยเด็กบ้า เธอไม่รู้จักฉันเหรอ ฉันละตินสาวฮอตอันดับ 1 ของโรงเรียน ฉายาสวยเริ่ด เชิด หยิ่งไงเล่า”ฉันตวาดยัยนั่นด้วยเสียง 180 เดซิเบล ยัยนั่นหัวหดเลยล่ะ

“0_0”

“อะไรย่ะ”

“พะ พะ พี่ละติน ใช่ตัวจริงเสียงจริงเหรอค่ะ”

“0_0”กลายเป็นฉันเองที่งง ก็ยัยนี่กระโดดมาคล้องแขนฉันซะงั้น

“ขอโทษค่ะ คิตตี้ไม่ดีเองที่มองไม่ออก ว่าเป็น พี่ละตินสาวสวยจอมเชิดผู้โด่งดัง รู้ไหมค่ะว่า 

พี่ละติน ตัวจริงสวยกว่าในรูปเยอะมากเลยค่ะ”

“O0O”ตอนนี้ฉันอึ้งมากเลยค่ะท่านผู้อ่าน ยัยเด็กนี่

“หยุดนะ”เสียงดังอันทรงพลังมาจากไหนไม่รู้แต่นั่นเค้านี่ ยะ ยูดาย

สิ้นเสียงเค้าฉันรีบผลัก ยัยคิตตี้ออกไปทันที คือมันตกใจ

“โอ๊ย” ฮื้อ ยัยนั่นล้มลงไปกองฉันทึ่งนิดนึงนี่เราแรงควายเหรอเนี่ย

“คิตตี้” นายยูดายรีบวิ่งไปประคองยัยคิตตี้สวีเดนเอาไว้ พลางส่งสายตาอำมหิตมาที่ฉัน หมอนั่นต้องคิดว่าฉันทำอะไรยัยคิตตี้แน่ ๆ เลย

“ฉันปละ...”

“ไม่ต้องพูดเธอมันผู้หญิงร้ายกาจ”

“นะ นายว่าฉันเหรอยู”

“ไม่ต้องมาเรียกชื่อฉันซะสนิทสนมนะ หลีกไป” นายนั้นตวาดใส่ฉันอีกรอบ มันจะมากไปแล้วนะกล้ามาหักหน้าฉันกลางฝูงชนเหรอ(คำโบราณเนอะ)

“*_*” ฉันจ้องนายนั่นเขม็ง       

“*_*”เค้าจ้องฉันเขม็งเหมือนกัน

“พอเถอะค่ะพี่ยูตอนนี้คิตตี้ไม่เป็นอะไรแล้วและที่สำคัญพี่ละตินไม่ได้ทำอะไรคิตตี้ซะหน่อย คิตตี้เข่าอ่อนล้มไปเอง”

เพิ่งพูดได้เหรอยัยแมวพันธุ์ทางปล่อยให้แฟนเธอตวาดฉันอยู่ได้

“จำไว้นะนายยูดายสักวันนายต้องกลับมาขอฉันเป็นแฟน”

“ไม่มีวันนั้นแน่”

“@_@”<-หน้ายัยคิตตี้