คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CH1
CH1
สนามบิน
“ไอ้แท นะ ไอ้แท มาส่งเพื่อนแค่นี้ก็ไม่ได้ชิ” ควอน ยูริ บ่นขณะที่กำลังเข้าแถวตรวจพาสปอร์ต
“ไอ้เพื่อนบ้า! คอยดูนะ แกกลับโซลนะ ฉันจะไม่มารับแกเลย คอยดู” ร่างสูงคิดในใจ ตอนส่งพาสปอร์ตให้พนักงาน
**บนเครื่องบิน**
“ตื่นเต้นโว้ยย จะกลับบ้านแล้ว คิดถึงเตียงนุ่มๆที่บ้าน อาหารฝีมือม๊า เล่นไพ่นกกระจอกกับป๊าและปู่ คิดถึง” ร่างสูงนั่งคิดไปเรื่อยเปื่อย จนเครื่องออก ยูริแปลกใจ เอ๊ะ! ไหนตอนซื้อตั๋วที่นั่งเต็มไงว่ะ แล้วทำไมข้างฉันว่างง เฮ้อ ช่างเถอะ แย้งไปไอ้แทก็ไม่มาอยู่ดี หลับดีกว่า
อีกทางด้านนึงของสนามบิน มีสาวร่างเล็ก ผมสีทอง กำลังวิ่งมาอย่างไวเพื่อที่จะข้ามถนนหน้าสนามบิน
“อ๊ากกก ขึ้นเครื่องไม่ทันแล้ว ตายๆ คุณลี ซูมาน ด่าฉันตาย” ขณะที่หญิงสาวกำลังวิ่งเพื่อที่จะข้ามถนน
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดด
ตู้มมมมมมมมมม
“โอ้ยยยยยยยยย” ไอ้ฮโย แกตายของจริงแล้วแหละ เฮ้ยยย ทำไมโลกมืดว่ะ โอ้ยยยย สลบบบ
“คุณ คุณ ตายแล้ว ยัยแอริณ แกตายแน่ คุณฉันขอโทษนะคะ คือ เฮ้ย คุณ ตื่นสิ” เอาไงดีแก ฮือๆ เพิ่งลงเครื่องมาแท้ๆ อุตส่า จะมาอยู่ เมกา เงียบๆ ดันมาเกิดเรื่องอีกนะแก หนีมาจากไทยแล้วแท้ๆ เห้ยย ไปโรงบาล ใช่โรงบาล
โรงพยาบาล USA
“คนไข้ตอนนี้ปลอดภัยแล้วนะครับ แค่ใส่เฝือกไว้ที่ขา 3 เดือน นะครับ ตอนนี้ก็พักฟื้นที่โรงพยาบาลไปก่อน นะครับ” คุณหมอหนุ่มบอกหญิงสาว
“ขอบคุณมากนะคะ คุณหมอ แล้วที่ผู้หญิงคนนี้สลบละคะ” แอริณ ถามถึงหญิงสาวที่ตนเองทำเค้าบาดเจ็บ
“อ๋อ เธอคงจะสลบเพราะความตกใจนะครับ ไม่มีอะไรหรอก แต่เพื่อความแน่ใจ พรุ่งนี้ผมจะเช็คสมองของคนไข้ให้นะครับ คุณจะได้สบายใจ ผมขอตัวก่อนนะครับ” คุณหมอเดินไปแล้ว คราวนี้เธอก็ต้องเดินไปดู ผู้หญิงคนนั้นหน่อย ไม่รู้ว่าชื่ออะไร รีบร้อนไปไหนนะ ทำให้เกิดเรื่องบ้าๆ นี่ถ้าเป็นเรื่องไร้สาระละก็ ฉันจะด่าเธอสะให้สลบไปรอบสองเลย
Seoul
“ ถึงแล้ว อ่า เปลี่ยนไปเยอะนะเนี่ย 5555” ควอน ยูริ ออกจากเกท มาแล้วดูสถานที่รอบๆๆ นี่แค่ สนามบิน เปลี่ยนไปเยอะ โอ้โห มีคนถือป้ายรอรับคนที่เดินทางมาถึงเต็มเลย นั่นมีธงด้วย สงสัยเป็นคนนำทัวร์ แต่ของเค้าไม่มีหรอกนะ เพราะไม่ได้บอกทางบ้านเลย เพราะอยากจะเซอร์ไพรส์ 55
“ขอโทษนะครับ คุณใช่คุณ” // “ควอน ยูริ คะ” หญิงสาวรีบตอบชื่อให้กับชายใส่สูทสีดำสองคน หล่อแหะ แต่ขอเบอร์ ฉันไม่ให้นะยะ
“ครับ คุณควอน ยูริ ใส่เสื้อสีแดง กางเกงสามส่วนสีเขียว รองเท้าสีเหลืองเป๊ะ ครับ เชิญทางนี้ครับ” พอพูดจบ ชายทั้ง รีบ ดึง ลาก ยูริ ให้ขึ้นรถตู้สีดำ ที่จอดอยู่หน้าสนามบินทันที พอถึงหน้าประตูรถ
“เดี๋ยวๆ ไปไหนคะ เข้าใจอะไรผิดรึเปล่า?” ร่างสูงเริ่มกลัว เลยรีบถามออกไป
“ผมกำลังจะพาคุณไปพบ คุณ ลีซูมาน ครับ แล้วไม่ผิดหรอกครับ คุณควอน ยูริ ใส่เสื้อสีแดง กางเกงสามส่วนสีเขียว รองเท้าสีเหลือง ไม่ผิดแน่นอน เชิญครับ” พูดจบผู้ชายทั้ง 2 คน อุ้มร่างสูงขึ้นรถ แล้วยัดกระเป๋าทันที
20 นาที ผ่านไป ~
“ถึงแล้วครับ คุณควอน ยูริ ยองโด เดี๋ยวนาย พาคุณควอน เข้าไปหาท่านปรานเลยนะ” ผู้ชายคนที่ขับรถสั่งนายยองโด แล้วนายนั่น ก็พาฉันมาหน้าตึก โอ้โฮ ใหญ่เป็นบ้า (หรอ?--ไรเตอร์)
“คุณยูริ ครับ ตอนเวลาที่คุณเข้าตึกเนี่ย คุณต้องแสกนนิ้วมือตรงนี้นะครับ ทุกประตูภายในตึกนี้ จะต้องแสกนทุกครั้ง เดี๋ยวเราค่อยมาตั้งค่าแล้วกันนะครับ ตอนนี้ให้นิ้วผมไปก่อน”นายนั่นพูดเสร็จ ก็พาฉันเดินมาข้างใน จริงๆนายยองโด นี่ก็หล่อนะ 55 นั่น ห้องนี้อะไรกัน มีอิเล็กโทน เปียโน เยอะไปหมด ห้องนี้ มีเวที ไมค์ตั้ง ชักอยากร้องเพลงแล้วสิ
“คุณยองโด พาใครมาหรอคะ?” คาดว่าหญิงสาวคงเป็นประชาสัมพันธ์แหละมั้ง นั่น ป้ายก็บอกอยู่ 55 ฉันได้แต่โค้งให้เธอ เธอก็โค้งตอบแล้วยิ้มให้ฉันด้วย อ่า ยิ้มน่ารักจัง
“อ๋อ นี่คุณควอน ยูริ” ฉันกำลังจะโค้งคำนับสวยๆอีกรอบ แต่ก็ต้องชะงักประโยคต่อไปของนายยองโด
“เธอเป็นเด็กฝึกที่มาจากอเมกาไง เดี๋ยวมาคุยต่อนะ”นายนั่นพูดจบรีบลากฉัน ขึ้นลิฟต์ ไปยังเป้าหมาย
“เดี๋ยวๆ คุณยองโด ฉันมาจากอเมริกาใช่นะ แต่เรื่องเด็ก..”
“ถึงแล้วครับ คุณควอน ยูริ มาๆ เรารีบไปหาท่านประธานดีกว่า”ยองโดพูดจบก็ฉีกยิ้มอย่างจริงใจ นายจะน่ารักไปไหนเนี่ย ยองโด >//<
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“เชิญ” เสียงน่าเกรงขามเอ่ยขึ้น
“ผมพาเด็กฝึก ที่ท่านให้ผมไปรับมาแล้วครับ เธอชื่อ ควอน ยูริ ครับ” ยองโด พูดแนะนำฉันเสร็จสรรพ โดยที่ฉันไม่ได้พูดเลย
--*
“ยินดีต้อนรับ คุณควอน ยูริ สู่ครอบครัวที่อบอุ่นของเรา SM Town ต่อไปนี้คุณยูริไม่ใช่คนธรรมดาอีกแล้วนะครับ” ลี ซูมานพูดจบแล้วเข้าตบไหล่ฉันรู้สึกเจ็บ โอ้ยย T^T
------------------------------------------------------------------------
ตอนแรกมาแล้วคะ แปลกๆๆตรงไหน ถามได้นะคะ เดี๋ยวจะมาตอบ ขยายความให้ 5555555
ความคิดเห็น