(exo x blackpink) มหัศจรรย์แบล็กโซ wonder

ลำดับตอนที่ #2 : จุดเริ่มต้น2

ณ โลก อสูร 

          ห้องโถงใหญ่ในคฤหาสน์แห่งหนึ่ง ซึ่งคุมโทนด้วยน้ำตาลดำสวยหรูมีบั

นไดอยู่ตรงกลาง มีชายรูปงามนั่งอยู่จำนวนไม่น้อย 

  "ฉันได้ข่าวว่า จะมีผู้มาเยือนให้รู้ไว้ว่าดูแลดีๆ" ชายผู้หนึ่งตาสีแดง ผมสีน้ำเงินตัวสีขาวซีด นามว่าเทา ได้เอ่ยปากพูด 

"ฉันก็หวังว่าจะเป็นคนที่ฉันรอนะ แล้วนายเอาข่าวมาจากไหน" ชายผู้มีผิวเข้มไม่ซีดมาก บ่งบอกให้รู้เลยว่าเขาเทพผสมแวมไพร์ ชื่อว่า ไค 

"ก็น้องสาวนายนั่นละ คิมไค กับ คิม เจนนี่ ฮ่าฮ่าฮ่า" เสียงชายปริศนาผู้นึงอยู่ดีก็โผล่มาพร้อมกับเสียงหัวเราะ 

"เอ้าไอแจวอนคิดจะโผล่ก็โผล่ ฉันละอิจฉานายจริงๆที่อิสระในการเข้าออกโลกมนุษย์" เสียงเทาบ่นให้แจวอน เพราะเขาเป็นแวมไพร์การที่จะเข้าไปในโลกมนุษย์มันไม่ง่ายนัก กลิ่นเลือดหรือกลิ่นกระเทียมพวกนั้นมันฉุนจนเขาทนไม่ได้

"คนที่มาเยือนใช่คนที่ยัยแม่มดดำหมายถึงในป่าลึกลับรึปล่า ฉันจำได้ว่ามันเป็นหนังสือนิทาน " หนึ่งในสาม ของคนที่โดนลงโทษจากสวรรค์ได้เอ๋ยกล่าว นั่นก็คือแบคฮยอน 

**ย้อนกลับไปในวันที่พ้องเพื่อนแบคฮยอนลักลอบเข้าป่าลึกลับ 

"นายว่าประตูนั้นมันมีมานานหรือยัง ทำไมฉันไม่เคยเห็นเลย" แบคฮยอนได้บอกเพื่อนแล้วชี้ไปทางประตู พร้อมกับความสงสัย 

"ฉันก็ไม่เคยเห็นเลย แต่ทำไมฉันเห็นเหมือนมีอะไรอยู่ในนั้น" เซฮุนเอ๋ยพูดเพราะภาพที่เห็นแตกต่างจากแบคฮยอน

"ฉันได้กลิ่นถึงด้านมืดกับด้านขาวปนกันทำไมแปลกฉันไม่เห็นประตู" ดีโอพูดขึ้นเพราะได้กลิ่นแต่กลับไม่สามารถเห็นประตูนั่นได้ 

"ฉันว่ามันแปลกๆเราลองเข้าไปไหม" แบคฮยอนพูดพร้อมลุกขึ้นแล้วเดินไปในประตูนั้น  

      พวกเขาทั้งสามได้เดินเข้าไปในประตู ก็เห็นต้นไม้สีเขียวขจีมีลมพัดอ่อนๆพอสัมพัสได้ว่ามีลม เดินมาสักพักเจอทางแยกสองทาง อีกทางเป็นทุ่งลาวันเดอร์ อีกฝั่งเป็นกุหลาบแดงแต่ไม่ทันทีจะได้หยุดหรือถามสหายที่เดินมา เซฮุนก็ได้เลือกเดินทางกุหลาบแดง โดยที่ไม่พูดไม่จากับเพื่อนฝูง พวกเขาเดินมาสักพักก็ได้พบกับ ต้นไม้สีม่วงปนดำ ลำต้นมีใบและหนาม บรรยากาศเย็นลง ท้องฟ้ากลายเป็นสีดำ  ลมกระโชกแรง ทำให้พวกเขาต้องวิ่งมาข้างหน้า แล้วบรรยากาศก็เปลี่ยนไปกลายเป็นลำธารเล็กๆ และต้นแอปเปิ้ลต้นหนึ่ง 

"มาแล้วหรอ...ฮึๆ"  เสียงหญิงสาวปริศนาได้เดินมาจากทางขวามือของพวกเขา 

"ท่านคือใคร!!!" เซฮุนได้พูดพร้อมกับตกใจกับสิ่งที่เห็นเขาเห็น ผู้หญิงผมยาวดำดูไม่สวยนัก เธอใส่เสื้อผ้าสีดำ ผิวขาวซีด 

"นี้หรือลูกของเทพลมใจร้อนไปนะ เข้าเรื่องเลยดีกว่า พวกเจ้าสงสัยไหมพวกเจ้าทั้งสามถึงสามารถคบกันได้ ทั้งๆทีในคนอาณาจักรไม่มีใครอยู่กับพวกเจ้าได้เลย อีกคนก็แทบไม่พูดไม่จา" หญิงสาวได้พูดพร้อมพลางยิ้มแบบมีเลห์ร้าย  ทำให้ทั้งสามคนมองหน้ากัน  

"พวกเจ้ามีบางอย่างที่เหมือนกันไงละ อีกคนมองเห็น อีกคนจะเห็นสิ่งผิดปกติ และอีกคนได้กลิ่น แต่พวกเจ้าคือผู้ถูกเลือก พวกเจ้ารับรู้ประสาทสัมผัสทั้ง5ได้ทั้งหมดก็ต่อเมื่อพวกเจ้าไปที่ๆนึงแล้ว นี้มันแค่เริ่มต้น"  หญิงสาวพูดมองไปทั้งสามคนอย่างช้าๆ  

"ท่านหมายถึงอะไร ผู้ถูกเลือกคืออะไร" เซฮุนผู้ใจร้อนได้พูดขึ้นอย่าเสียงดัง 

"ผู้พิทักษ์หรอ" ดีโอเอ๋ยขึ้น พ่อแม่ของเขาได้เคยบอกเขาไว้ว่าเขาคือผู้พิทักษ์ ในหนึ่งในแปด. แต่เขากลับไม่รู้ว่าผู้พิทักษ์ในที่นี้หมายถึงอะไร   

''ข้ามาบอกพวกเจ้าได้แค่นี้ละ  เมื่อถึงคราวพวกเจ้าจะต้องเสียสละ" เมื่อหญิงแก่พูดจบเขาก็สลายกลายเป็นควันและหายไป ทิ้งให้เหลือแต่ความสงสัยให้กับผู้ที่เหลืออยู่ในที่แห่งนั้น 

"เอ้ะ!! นั่นอะไร" แบคฮยอนได้เอ๋ยปากพูดพร้อมชี้ไปทางนั้น เป็นหนังสือเก่าๆเล่มหนึ่ง พวกเขาได้เดินไปทางนั้น พร้อมกับหน้าปกที่ว่างป่าว

"มันแปลกๆไหมวะ กลับกันเถอะ ว่าแต่กลับทางไหนล่ะ" พวกเขามองไปรอบๆเพราะพวกเขาวิ่งกันมาจากต้นไม้อันตรายนั้นโดยไม่ดูทาง 

"หรือที่นั้นมันคือป่าต้องห้าม ลองสังเกตดูสิว่าตั้งแต่เราเดินเข้ามา เราเจออะไรหลายๆอย่างไหนจะทางแยกที่มีกุหลาบกับลาเวนเอเดอร์ซึ่งมันไม่เข้ากันเลยจริงๆ" ดีโอได้พูดขึ้นเพราะเจ้าตัวสังเกตตั้งแต่เข้ามา 

  พวกเขาได้หาทางออกจากป่าต้องห้ามได้ ทันใดนั้นพวกเขาได้ถูกทหารของท่านเทพจำกุมตัวเอาไว้  แต่แบคฮยอนมีสติจึงใช้พลังของตนซ่อนหนังสือที่เก็บมา แล้วถูกส่งตัวไปยังวัง 

"พวกท่านรู้ไหม ว่าพวกท่านเข้าป่าต้องห้าม มันอันตราย และฝืนกฏของสวรรค์" ท่านเทพสูงสุดได้เอ๋ยกล่าวความผิดของทั้งสาม 

"พวกข้าขออภัยท่านเทพ" พวกเขา3 คนขออภัยต่อท่านเทพต่อความไม่รู้ของพวกเขา 

"ครั้งนี้ข้าคงทำอะไรไม่ได้จริงๆ พวกเจ้าจะถูกส่งไปยังโลกอสูร และให้ลดจากเทพเป็นอสูรที่คาดไม่ถึงนั้นคือแวมไพร์ พวกเจ้าจะกลับไปเป็นเด็กและเจริญเติบโตอีกครั้ง พวกเจ้าไม่ต้องกังวลความทรงจำยังอยู่แต่พวกเจ้าไม่อาจนึกได้ มีคนรอเจ้าอยู่ที่นั่นแล้ว"

      หลังจากนั้นทหารก็ส่งพวกเข้าไปยังห้องขังนักโทษฝืนกฏพร้อมส่งตัว พวกเขาได้สำนึกและเกรงกลัวเพราะบทลงโทษมันหนักเหลือเกิน  เมื่อถึงเวลาทหารได้ส่งพวกเขาไป แล้วพวกเขาได้หลับไหลไป 

      มีชายแก่ผู้หนึ่งมีหนวดยาวสีควันบุหรี่อุ้มเด็กผู้ชายคนนึง พูดคุยกับท่านเทพ "ข้าจะดูแลเหล่าผู้พิทักษ์นั่นเอง ท่านไม่ต้องห่วงหรอกนะ" 

       หลังจากนั้นพวกเขาก็ได้เป็นเด็กน้อยทารกเเละเลี้ยงดูจนเติบใหญ่ แต่พวกเขาไม่สามารถจำได้ถึงการพูดคุยของชายแก่กับท่านเทพได้ ดังบทลงโทษความทรงจำอยู่แต่ไม่อาจนึกได้