Tuan Family

ลำดับตอนที่ #25 : The Death gameเกมล่าชีวิต[รับสมัครตัวละคร]

 

ใบสมัคร

ชื่อ-นามสกุล: พีรัต มนัสสกุล

ชื่อเล่น: พี

อายุ: 18

กรุ๊ปเลือด: O

ลักษณะรูปร่าง: สูง 185 ซม. น้ำหนัก 59 กก. ใบหน้าอ่อนหวานคล้ายผู้หญิง ใบหน้าที่ขาวนวลแบบผู้ชายตัดกับดวงตาสีดำขลับที่ถูกปิดด้วยคอนแทคเลนส์สายตาสั้น 300 สีฟ้าใส จมูกเรียวได้รูปรับกับริมฝีปากบาง ผมซอยสั้น ผมทางด้านขวาปล่อยยาวปิดใบหน้าซีกขวา เขาเหมือนผู้หฐิงมากจริงๆ

ลํกษณะการเเต่งตัว: มักสวมเสื้อยืดกางเกงยีนธรรมดา แต่จะสวมเสื้อโค้ดแบบมีฮูทสีเข้มๆตลอด

ประวัติ: อดีตพีเคยมีครอบครัวที่อบอุ่นและเพรียบพร้อมไปด้วยความสุข แต่เมื่อเขาอายุสิบขวบพ่อของเขาได้ตายจากไป เพราะอุบัติเหตุบนรถทัวร์ พีที่เคยเป็นเด็กที่ร่าเริงปัจจุบันเขาเหมือนเหรียญอีกด้านหนึ่งของอดีต เหตุการณ์บนรถทัวร์คั้งนั้นตอนที่ได้เหมาไปเที่ยวที่บ้านคุณตา ได้พรากชีวิตของพ่ออันเป็นที่รัก และเป็นเสาหลักของบ้าน หลังจากนั้นพีก็ใช่ชีวิตกับแม่เพียงลำพังในบ้านเล็กๆที่พ่อและแม่เก็ยหอมรอมริบซื้อไว้ แต่เหตุการณ์ไฟไหม้ก็ได้พรากชีวิตของแม่เขาไปอีกในสามปีถัดมา พีอายุเพียงสิบสามปีเท่านั้นแต่ต้องใช้ชีวิตอยู่อย่างลำพัง มีเพียงคนข้างบ้านที่สนิทกันที่ช่วยไว้ ส่วนบ้านก็ได้รับการฟื้นฟู แต่ถึงกระนั้นพีก็ต้องทนใช้ชีวิตอย่างเหงาหงอยในบ้านที่เคยมีครบทั้งพ่อแม่ แต่เขาก็ไม่คิดว่ามันเป็นปมด้อยเลย เพราะยังไงเวลาแห่งการพรัดพรากก็ต้องมาถึงอยู่ดีเพียงแค่มันเร็วไป 

อุปนิสัย: สงบๆ เป็นคนที่ตรงไปตรงมา มีเหตุผล ดีมาดีกลับ ร้ายมาร้ายกลับ สุภาพบุรุษ อ่อนโยนเสมอกับทุกคน ไม่ชอบการใช้กำลัง แต่เขาก็เป็นคนที่ตัดสินทุกอย่างด้วยกำลัง(?) 

ชอบ: ความสงบและข้าวไข่เจียวและการทำอาหาร

ไม่ชอบ: การใช้กำลัง กับมะเขือเทศ

กลัว: ดอกกุหลาบ (แต่พอเจอจะไม่ส่งผลแค่พีจะเอาไปคอดจนกลัวเอง)

เพิ่มเติม: พีเขากลัวดอกกุหลายมากๆเลย เพราะพ่อที่ตายไปเพราะดอกกุหลาบปักอกตาย ส่วนนแม่ก็ตายไปเพราะสวนดอกกุหลาบข้างบ้านเกิดไฟไหม้

รูป:



สัมภาษณ์ตัวละคร

เวลาทักทาย: "สวัสดีครับ มีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่า?" //พูดยิ้มๆ

เวลาขอบคุณ: "อ่า..ขอบคุณมากนะครับที่ช่วยเหลือ วันหลังผมจะทำอาหารมาให้เป็นการตอบแทนนะครับ "//โค้งตัวหรือไหว้ตามโอกาส

เวลาโกรธ: "ผมไม่ชอบให้คุณทำแบบนี้เลยนะ!" //กำมือแน่นหน้าขึ้นสีเล็กน้อย

เวลาเศร้า: //นั่งซึมไม่พูดไม่จา

คำพูดติดปาก: "ไว้ผมจะทำอาหารมาให้ลองทานดูนะครับ^^"

เพราะอะไรถึงเข้าร่วมเกมนี้: "ผมอยากลองดูนะครับ ไหนๆก็ตัวคนเดียว ไม่มีอะไรให้เสียอีกแล้วละ"

สิ่งที่คุณปราถนาละ: "ผมอยากทำอาหารให้ทุกคนทาน และทุกคนก็จะบอกว่าอาหารมื้อนี้อร่อยมากเลย ใครทำกันนะ? ประมาณนี้ครับ แหะๆ"

คุณเเน่ใจเเล้วสินะ คิคิ: "ครับ"

ขอให้โชคดีนะ: "ขอบคุณมากนะครับ วันหลังผมจะทำผัดมักโรนีมาฝากนะครับ" 

Fever