คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : { A.C. } SPY FESTIVAL ___ MISSION I
U_________________________________________U
แบบฟอร์มการส่งการตามล่าสปาย
ชื่อเล่น : ใบชา
รหัสประจำตัว : ACQ01
Dormitory : ควอซ
สถานที่ที่สปายกำลังจะทำในภารกิจที่หนึ่ง คือ : เรือนเพาะชำพันธุ์ไม้หายาก
เหตุผลในการตอบ : (อ่านด้านล่างค่ะ)
เล่าเรื่องการตามล่าสปาย :
วันจันทร์ที่ 3 เดือนกุมภาพันธ์ 57 ทางสถาบันได้มีการจัดเทศกาลจับสปายครั้งที่ 1 ขึ้นอย่างอลังการ บรรดานักเรียน ผู้ปกครองหรือแม้แต่บุคคลากรในสถาบันก็ต่างตื่นเต้นและยินดีกับการจัดเทศกาลครั้งนี้
เสียงพลุ ประทัดดังก้องกังวานไปทั่วทุกสารทิศเมื่อคลินดา มาสเตอร์แห่งสถาบันนัก(ฆ่า)ล่าอาชกรได้กล่าวเปิดงานและตัดริบบิ้นเรียบร้อยตามขบวนการพิธีที่เตรียมไว้
“นี่ฉันว่าโดมเราต้องชนะแน่ๆเลยล่ะ” นักเรียนหญิงผมยาวคนหนึ่งพูด ตามด้วยเสียงหัวเราะของเพื่อนในโดม
“มั่นใจขนาดนั้นเลยหรอย่ะ แต่ฉันว่าโดมฉันมากกว่านะที่จะชนะ พวกเธอน่ะ เตรียมรับความพ่ายแพ้ไปเถอะ” นักเรียนหญิงผมสั้นอีกคนหนึ่งพูดขัดขึ้นมาและหัวเราะตามด้วยเสียงที่ดังกว่าเป็นไหนๆ คำพูดของเธอทำให้นักเรียนอีกคนถึงกับโมโหทันที ก่อนจะพูดต่อ “พวกเราไปกันเถอะ ไปนั่งสวยๆรอรับชัยชนะกัน ฮ่าๆๆๆ”
“นี่! จะรีบไปไหนล่ะ มาคุยกันหน่อยสิ!” เมื่อควบคุมอารมณ์โมโหของตัวเองไม่ไหว เธอคว้าไหล่ของนักเรียนผมสั้นเอาไว้ได้และดึงให้หันมาเผชิญหน้ากัน
แล้วเสียนักเรียนเขม่นกันก็ดังขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับการใช้กำลังที่เริ่มรุนแรงขึ้นเช่นกันจนอาจารย์ต้องเข้ามาห้ามไม่ให้ทะเลาะกันหนักกว่านี้ แล้วจึงพาตัวกลับโดมของแต่ละคนไป นั่นหมายความว่านักเรียนคนอื่นๆเป็นอันต้องผิดหวัง พวกเขาอดดูมวยคู่เด็ดเสียแล้ว ต่างจากควอซที่นั่งนิ่งไม่สบอารมณ์กับผู้ใด แม้แต่เพื่อนในโดม
“นี่ กลับกันเหอะ” ในที่สุด ไคท์ ชายหนุ่มคนเดียวในโดมควอซก็เอ่ยขึ้นหลังจากมองดูสถานการณ์มานาน
“นั่นสิ มองดูยัยพวกไร้สาระทะเลาะกันแล้วรำคาญลูกตาชะมัด” น้องสุดท้องตระกูลวาสว่าแล้วเดินสะบัดกลับโดมก่อนเพื่อน
“นั่นสิไปกันเถอะค่ะ มีงานต้องทำอีกเยอะ” นารา หญิงสาวผมฟ้ากล่าวเรียบๆพร้อมกับเดินไปยังโดมของตนอย่างช้าๆพร้อมกับเมอร์เมดไคท์ที่เดินนำไปก่อน
"รอด้วยสิคะ" รัตน์ สาวน้อยหน้าหวานปานน้ำผึ้งเดือนหกพูดเบาๆแล้วรีบเดินตามนาราไป
“นี่ลงมาได้แล้วนะ” วา ตะโหนเรียกเพื่อนสาวนิสัยแปลกแต่หน้าตาดีของตนที่นั่งแกว่งเท้าอยู่บนกิ่งไม้ พร้อมกับกระเป๋าไวโอลีนคู่กายคู่ใจของเธอ
“โอเค” เด็กสาวผมเปียยาวสีน้ำตาลกล่าวรับพร้อมกระโดดลงมาจากกิ่งไม้สูงเหนือหัวหลายเท่าสู่พื้นคอนกรีตอย่างดีของมณฑลพิธี จากนั้น ใบชา จึงเดินตามวา นารา เมอร์เมด และไคท์กลับโดมไป
สองวันผ่านไปภายในห้องโถงของโดมควอซ
“นี่ทำไมเรายังไม่เห็นเจอสปายเลยล่ะ ผ่านมาสองวันแล้วนะ” รัตน์ถาม
“นั่นสินะ โดมอื่นนี่มีสปายไปป่วนแล้ว แต่ทำไมโดมเรายังไม่โผล่มาสักที” วาว่าต่อ ดูเหมือนว่าทั้งนาราและวาจะตื่นเต้นเป็นพิเศษกับเทศกาลจับสปาย ในขณะที่ไคท์และเมอร์เมดนั่งเป็นกำลังใจอยู่ข้างๆ
“เดี๋ยวก็คงมานั่นแหละน่า รอนิ่งๆ” ใบชาเอ่ยขึ้นบ้างหลังจากที่นั่งซ่อมสายไวโอลีนที่ขาดไปหลายรอบ
“นี่ ใบชาไม่ตื่นเต้นบ้างหรอ” นาราถาม
“ไม่รู้สิ”
“อาจจะชินก็ได้มั้ง ก็ใบชาเป็นเด็กเก่าที่ CDS นี่นา” ไคท์เอ่ยขึ้นบ้างหลังจากที่นั่งเงียบเป็นเป่าสากอยู่นาน
“นั่นสิ” รัตน์
“เอิ่มส์...” เมื่อถูกรบกวนด้วยคำพูดใบชาจึงเลือกที่จะไม่ตอบอะไรกลับไปนอกเสียจากเสียงลมหายใจ
โครม!!!
เสียงประตูห้องโถงถูกแรงกระแทกอย่างแรงจนเปิด นั่นทำให้มันเกิดเสียงดังลั่นจนสายไวโอลีนในมือของใบชาหลุดมือไป
“ใครน่ะ?” ไคท์ตะโกนถาม และเดินดุ่มๆไปยังประตูอย่างรวเดเร็วเผื่อจะมีเรื่อง
“ไงเด็กน้อยของฉัน กำลังรอฉันอยู่หรือเปล่าเอ่ย” บุคคลปริศนาเดินเข้ามาภายในห้องโถงโดยไม่ได้รับอนุญาต
“คุณสปายยยยยยยยยย” ใบชาตะโกนร้องดีใจพร้อมกับวิ่งเข้าไปกอดทันที เธอรอให้สปายปรากฏตัวเสียนานโดยที่ไม่ได้แสดงอาการออกไปมากมาย จนทำให้เพื่อนร่วมโดมคิดเองว่าเธอชินกับเรื่องนี้
“คิดถึงฉันอยู่จริงๆด้วยสินะ เอาล่ะ วันนี้มีอะไรให้เล่นบ้างเนี่ย” บุคคลปริศนาเอ่ย
“เล่นคิงกันมะ?” วาถาม พลางมองบุคคลปริศนาตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างละเอียด
“บ้าหรอเล่นกับพวกเธอน่ะอันตรายจะตายไป” เขาว่า “แล้วก็ไม่ต้องสงสัยอะไรไป ฉันนี่ล่ะสปาย”
“สปายจริงๆด้วย” นาราทำตาโตด้วยความตื่นเต้นและตกใจไปพร้อมๆกัน
“อ๊ะ! นั่นห้องอะไรน่ะ” บุคคลปริศนามองออกไปนอกหน้าต่างของห้องโถงพบกับเรือนเพาะชำพันธุ์ไม้หายาก แล้ววิ่งไปที่นั่นทันที
“นี่หยุดนะ!” ไคท์ตะโกนเสียงดังและวิ่งตาไปติดๆรวมถึงคนอื่นๆด้วย
“โหที่นี่น่าสนใจแหะ แต่เอ๊ะ? กุญแจ?” บุคคลปริศนามองไปยังกุญแจและโซ่ที่คล้องพันไปมาเพื่อไม่ให้คนอื่นเข้าไปภายในเรือนเพาะชำที่ทำด้วยกระจกใสแข็งแกร่ง
“นี่คุณจะทำอะไรน่ะ?” นาราถามพลางหอบเหนื่อยหลังจากวิ่งตามสปายมา
“จะเข้าไปข้างในใช่มั้ยล่ะคะ นี่ค่ะเหล็กทุบเข้าไปเลย” ใบชาพูดพร้อมยื่นเหล็กแท่งยาวเมตรกว่าให้กับสปาย
หลังจากนั้นคงไม่ต้องอธิบายอะไรเพิ่มเติม กระจกแตกกระจายอย่างไม่เหลือเศษซาก พร้อมกับร่างบุคคลปริศนาที่กระโจนเข้าไปด้านในเรือนเพาะชำ พลันสายตามองไปเห็นเมล็ดพันธุ์รูปร่างแปลกประหลาดภายในกล่องแก้วใส
“อ่า..เจอแล้ว” ไม่รอช้าสปายวิ่งปรี่เข้าไปใกล้กล่องแก้วใสนั่นและใข้เหล็กแกร่งในมือทุบมันจนแตก ใช้น้ำมันที่วาหามาให้ พร้อมกับกล่องไม้ขีดไฟที่สนับสนุนโดยรัตน์จัดการเผาให้ไหม้ไม่ให้เหลือหลอ ใบชาเห็นดังนั้น ด้วยควาที่เป็นนักเรียนในโดมจึงกระโดดโลดเต้นดีใจทันที
“นี่ไงล่ะสิ่งที่ฉันจะทำ” สปายว่าแล้วหยิบแผ่นอลูมิเนียมฉลุเป็นตัวอักษรว่าเมล็ดพันธุ์หายากควงมันไปมา และขมวดคิ้วทันทีที่เห็นใบชากระโดดโลดเต้น “นี่เธอควรจะเสียใจนะ”
“เสียใจทำไมล่ะก็นั่นมันไม่ใช่เมล็ดพันธุ์หายากสักหน่อย”
“ทำไมจะไมใช่! เธอไม่เห็นป้ายนี่หรือไง!”
“เห็นสิ” ใบชาพูดน่าตาเฉย “จะเชื่อได้หรอคะ? ถ้าเป็นเมล็ดพันธุ์หายากจริงๆคุณสปายจะหาเจอได้ยังไงล่ะ?”
“ยัยเด็กนี่!”
ทั้งคู่เถียงกันไปมาโดยลืมไปเลยว่าไฟเริ่มลามไปยังบริเวณอื่นๆของเรือนเพาะชำแล้ว
“ระวัง!” ท่อนเหล็กในมือของสปายเตรียมพร้อมที่จะฟาดลงมาใส่เด็กสาวผมเปียสีน้ำตาล แต่ถูกไคท์ถีบจนกระเด็น ควันไฟเป็นปัญหาต่อสายตาอย่างยิ่ง เพราะมันทำให้พวกเขามองไม่เห็นว่าอะไรเป็นอะไร จนในที่สุด สปายก็หายไปท่ามกลางกลุ่มควัน
วันต่อมา
“หาวววว” ใบชาเดินออกมาจากห้องของตัวเอง พลางบิดไล่ขี้เกียจและความง่วงออกไป พลันสายตาสบกับวาพอดี ทั้งคู่จึงเดินไปนั่งคุยกันในโถง
“นั่นอะไรน่ะ?” วาพูดแล้วมองไปยังหน้าประตูห้องโถงที่มีฟิวเจอร์บอร์ดสีชมพูมาแปะไว้
“ไปดูกันเถอะค่ะ” พูดจบทั้งคู่จึงเดินไปดูทันที พร้อมกับตกใจเมื่อเห็นข้อความบนบอร์ดนั่น
“ Mission#1 evident for quartz = เขม่าใต้ต้นไม้ “
U_________________________________________U
ความคิดเห็น