คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : BINGO ปริศนา5ตัวเลข
APPILCATION
ชื่อ : ไซโค | Zyko
เพศ : หญิง
อายุ : 17
ส่วนสูง : 172
นิสัย : “ไซโค” เด็ก(?)สาวรูปร่างสูงโปร่ง เธอเป็นคนประเภทกวนเงียบ หรือเรียกอีกอย่างคือ แร.ดเงียบนั่นเอง ภายนอกอาจจะมองไซโคว่าเป็นคนเรียบร้อย กุลสตรี ใสใส มุ้งมิ้ง รักเด็ก แต่ไม่ ถึงแม้เธอจะใจดีนิดหน่อย แต่ไม่ถึงขั้นรักเด็ก เกลียดเสียมากกว่า ถ้าเป็นเด็กที่น่าหมั่นใส้แม่จะเข้าไปตบให้ไม่เหลือเค้าเดิมแน่ ไม่เป็นกุลสตรี กวาดบ้านไม่เป็น ทำอาหารห่วยแตก รอกินอย่างเดียว เอาแต่ใจสุดติ่ง ไร้เหตุผลและใช้แต่อารมณ์ อารมณ์อยู่เหนือเหตุผลเสมอ (แต่อยากเป็นทนาย?) มีเงินไว้ฟาดหัวโดยเฉพาะ (?) แต่เวลาที่เข้าตาจนจริงๆแล้วความสามารถในการเอาตัวรอดไม่แพ้ใครแน่นอน เผลอจะได้ช่วยชาวบ้านเขาด้วยซ้ำ (อวย?)
ประวัติ : “ไซโค” (เป็นลูกสาวกบ จบชั้น ป.หกโรงเรียนบ้านหนองใหญ่ #ผิดส์) ลูกสาวเจ้าของคอนโดหลายสาขาชื่อดังในญี่ปุ่น ได้รับการเลี้ยงดูอย่างดีจากแม่นมแสนน่ารัก พ่อและแม่หายหัวไปตั้งแต่จำหน้าได้ หมกมุ่นอยู่กับธุรกิจ ไม่ค่อยใส่ใจลูกสาวคนเดียวของบ้านสักเท่าไหร่ (โอ้ น่าสงสาร #กระซิก ;w;) แต่ก็คัดค้านการมีน้อง เธอเคยบอกกับพ่อและแม่ตแนงานวันเกิดว่า “ถ้าพ่อกับแม่มีน้องเมื่อไหร่ ไซโคจะฆ่าตัวตาย!” เพราะการเลี้ยงที่เอาใจสุดๆ ทำให้เธอไม่เป็นงานบ้านสักอย่าง จึงลากแม่นมออกมาอยู่คอนโดเพราะปลงกับพ่อและแม่ (สรุปแม่นมเหมือนแม่คนที่สองล่ะ ฟฟฟฟ) เรียนทุกอย่างที่อยากจะเรียน เพียงแค่แบมือขอเงินพ่อไปลงคอร์สเรียน ตั้งแต่เทคคัวนโด(สายดำแล้วนะเออ) มวย (กระสอบทรายแตกแล้วค่ะ) ยูโด คาราเต้ (สองอันนี้อยากเรียนเฉยๆ เลยลงเรียนไว้ เรียนอาทิตย์เดียว เลิก) ถือได้ว่าเป็นมวยมาก(?) ขอเงินแม่ซื้อรถไว้ใช้ไปเรียน ปัจจุบันเรียนนอยู่ ม.ปลาย ปีสาม (จะจบแล้ว กร๊ากกกก) อนาคตใฝ่ฝันอยากจะเป็นทนายที่ไม่มีชื่อเสียงแต่ค่าตัวแพงที่สุด (ห๊ะ?) สรุปเด็กคนนี้เกิดมาเพื่อเผาผลาญเงินของพ่อและแม่โดยเฉพาะ
ความสามารถ : มวย เทคควันโด ยูโด คาราเต้ รู้กฏหมาย
ธาตุ : ดิน
กลุ่ม : N
เพิ่มเติม : “ไซโค” ก็มีมุมน่ารักเหมือนกันนะ ตอนที่ได้กินพิซซ่าน่ะ =w=
TALK WITH CHARACTER
ท่ามกลางถนนที่มืดมิดมีเพียงแสงสีส้มสลัวที่ส่องออกมาจากไฟดวงเล็กๆดวงหนึ่งพร้อมกับร่างของเด็กชายคนหนึ่งยืนก้มหน้าพลางกอดตุ๊กตากระต่ายอยู่กลางถนนนั้น “ผมชื่อเรโท...”เมื่อแนะนำตัวจบเรโทจึงเงยหน้ามองคู่สนทนาเพื่อให้อีกฝ่ายบอกชื่อตน
:: “ชื่อคล้ายๆ กันเลยนะ เรโท พี่ชื่อไซโคนะ” เธอดึงเด็กคนนี้มาคุยกันตรงข้างถนน แทนเอาชีวิตไปเสี่ยงให้ร่างกายปลิวเล่นเพราะรถชนตายทั้งคู่
“ผมหลงทางกะแม่อ่ะฮะพี่ช่วยไปส่งผมหน่อยนะ มัน...มืด...” เด็กชายเดินไปจับมือของอีกฝ่ายแล้วจูงให้เดินตามตนเองเข้ามาในซอยเปลี่ยวแห่งหนึ่ง
:: “เอิ่มส์ ไม่ถามสุขภาพพี่สักคำเลยหรอน้อง?” ไซโคว่า แต่ก็ยอมเดินจูงมือเด็กน้อย
“อุ้มผมหน่อยสิ...เมื่อยแล้ว...” เรโทยื่นแขนทั้งสองข้างไปหาผู้ที่เขาพามาด้วยพร้อมทำหน้าอ้อนให้อีกฝ่ายอุ้มขึ้นมา
:: “เธอเดินได้นิ เดินอีกแป๊ปดัยวเองน่า” ไซโคว่า พร้อมกับเมินการร้องขอของเด็กน้อยทันที
“แต่ไม่ต้องแล้วละยังไงก็ถึงแล้ว ขอบคุณนะฮะที่พามาส่งแล้วก็...พี่ต้องบิงโกให้ได้นะฮะ” เมื่อพูดจบเด็กชายก็ยิ้มให้ด้วยรอยยิ้มที่ยากจะแปลความหมายแล้วหายไปโดยที่ทิ้งคนที่เขาพามาด้วยไว้หน้าตึกแห่งหนึ่งที่มีตัวอักษรเรียงกัน...’BINGO’
:: “แล้วจะมาขอให้อุ้มทำซากอะไรย่ะ !!!”
TALK WITH PARENTES
โหลๆ เทสๆ เรา มิลเลอร์ นะก๊ะ เป็น1ใน2หน่อที่ดูแลเรื่องนี้ 555 จะว่าอะไรมั๊ยถ้าไรท์อาจจะปรับเปลี่ยนลูกของท่านนิ๊ดดดดดดดดดนึงอ่ะค่ะ
:: “สวัสดีค่ะ ไอย์นะ ยินดีมากเลยค่ะถ้าจะเปลี่ยน”
ถ้าเกิดเรื่องนี้มันสั้นไปไม่ว่าไรท์นะงิ;;w;;
:: “ไม่หรอกค่ะ”
ความคิดเห็น