คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 1
C h a p t e r 1
…I wanna lock you down in my heart…
…ฉันปรารถนาจะกักขังเธอไว้ในหัวใจ...
...The place where I can own you forever and every…
…ไว้ในที่ที่ฉันสามารถครอบครองเธอไว้ชั่วนิรันดร์
ซ่า.....
เสียง น้ำไหลจากฟักบัวของปราสาทแห่งยมโลก โดยหญิงสาวเรือนร่างงาม... แต่ความงามนั้นใช่ว่าจะหาซื้อได้ตามท้องตลาด...แต่เพราะเธอต้อง’คำสาป’...คำสาปที่ใครก็มิอาจจะทราบว่าคนที่โดนคำสาปนั้น...
...จะทรมานเพียงใด...
กึก!
ร่าง บางปิดฟักบัวแล้วเดินออกจากห้องน้ำไป...ร่างบางหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดตามลำตัว และเรือนผมสีชมพูยาวสลวยนั้น...ดวงตาสีฟ้าสดจองมองไปยังกระจกวิจิตที่ว่างไว้อยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้ง
ร่างบางหยิบเสื้อที่ว่างไว้บนเตียงขึ้นมาแล้วสวมใส่มันอย่างไม่รีบร้อน เพราะเธอนั้นเป็นคนที่ใจเย็นอยู่แล้ว...
ก๊อกๆ
เสียงเคาะประตูเรียกความสนใจของร่างบางอย่างดี เธอจึงส่งเสียงตอบกลับไป
“นั่น...ใคร..”เสียงหวานของร่างบางเอ่ยกลับไปทำให้ทางประตู...เงียบลงแล้ว...เริ่มมีเสียงพูดคุยกัน แต่คนพวกนั้นคุยอะไรล่ะ...
...ทำไมไม่ตอบ...
ร่างบางคิดในใจแล้วส่งเสียงไปใหม่...
“ข้าถามว่าใคร!”
ร่างบางขึ้นเสียงเล็กน้อยเพื่อดูปฏิกิริยาจากคนภายนอก...และมัน...ได้ผล...ครั้งนี้มีเสียงตอบกลับมา...แต่เป็นเสียงที่แสนคุ้นเคย...พร้อมกับการปรากฏตัวของร่างเล็กในครั้งนี้
“นึหึหึ ได้เวลาอาหารแล้วค่ะท่านพี่ จะอืดอาดไปหน่อยไหมเจ้าค่ะ”
...เสียงของ...ยาริกะ...เสียงยัยเด็กบ้า..จะหยุดกวนข้าหน่อยมิได้หรืออย่างไร....
“ข้าใกล้เสร็จแล้ว มีอะไรอีกไหม....”ร่างบางโต้กลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย และแววตาที่แสนจะย็นยะเยือก
“มีแน่นอนเจ้าค่ะ...ท่านพี่รีบมาที่ห้องโถงเถอะเจ้าค่ะ...”แต่ร่างเล็กก็ตอบกลับมาโดยไม่สนอะไร...พลางพูดธุระที่ตนต้องการสื่อให้ฟังด้วย
ร่างบางสวมใส่เสื้อผ้าจนเสร็จ หลังจากนั้นก็เดินออกมาจากห้องของตนเพื่อไปยัง...
...ห้องอาหาร...
“ชิ! ทำไมถึงช้าอย่างนี้นะ! ยาริกะ เธอไปตามอีกสิ!!”เสียงออกคำสั่งของร่างบางผู้ครอบครองเรือนผมสีทองสลวยถูกจับมัดขึ้นเป็นทรงทวินเทลด้วยริบบิ้นสีชมพูซีด นัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลฉายแววไม่พอใจใส่ ยาริกะ
“ฮี่ๆ ทำไมฉันต้องทำตามคำสั่งของเธอล่ะ...หืม...นอมาเลดิ ชิโอเน่” ร่างเล็กสวนกลับด้วยใบหน้ายิ้มแย้มที่แฝงด้วยความอันตราย
“อ่า... อย่างทะเลาะกันเลยนะค่ะ”ครานี้เป็นเสียงของ’คอลลิน่า เฟลิซิต้า’ ร่างเล็กเจ้าของนัยน์ตาสีทับทิมอันเรียบง่ายแต่แฝงไปด้วยความมุ่งมั่น เพียงผิวเผินแลดูขี้อาย ผมสีขาวเหลือบเขียวยาวสลวยถึงกลางหลัง ช่างดูตัดกับดวงเนตรของเจ้าหล่อนเป็นยิ่งนัก
“ใกล้จะมาแล้วล่ะ! อย่าส่งเสียงดังได้ไหม ฉันจะอ่านหนังสือ!!”เสียงตวาดของ ‘บลัดไวท์ แบ็คลิลลี่’ ที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่เงยหน้าขึ้นมาเล็กน้อยเพื่อยุติความวุ่นวาย เวลาที่เธออ่านหนังสือเฉกเช่นนี้ใครมาส่งเสียงดังโหวกเหวกเธอก็จะโพลงออกไปทันที โดยมิสนว่า คนผู้นั้นจะเป็นใคร ดวงเนตรข้าวขวาสีฟ้าใสฉายแววตาเย็นยะเยือก ทว่ากลับมีผ้าคาดนัยน์ตาข้างซ้ายของเธอไว้ แต่ก็มิได้ส่งผลอย่างใดเธอยังคงส่งรังศีความอันตรายอยู่ได้ตลอดเวลา
“อะ อ่า”เมื่อลูกระเบิดถูกปล่อยตังตูมขนาดนี้มีหรือที่จะไม่เงียบทุกคนต่างสงบปากสงบคำแล้วทำกิจกรรมในส่วนของตนต่อไป
...เฮ้อ...น่ารำคาญจังเลยนะ เจ้าพวกนี้...
ตึง!
“มาแล้ว พวกเจ้าจะส่งเสียงกันอีกนานไหม...”เสียงของร่างบางผมสีชมพูยาวสลวยดังขึ้นหลังจากเสียงเปิดประตู
“ตายแล้วสิ นึหึหึ ท่านพี่โมโหแล้วหรอ”
...หืม โมโหหรอ เร็วไปสามร้อยปีล่ะเด็กน้อย...
ร่างบางไม่สนใจเสียงของ’น้องสาว’ของตน...แต่ว่ากับเดินไปทางเก้าอี้ของเธอแทน และแล้ว อาหารก็มา...แต่แล้ว...การรับประทานอาหารของพวกเธอก็จบลงเพราะเสียงนี้...
“ท่านหญิงค่ะ!!!!!”
สายตาทุกคู่หันไปมองประตูที่ถูกเปิดออกอย่างไร้มารยาทของสาวใช้ยมโลกของพวกเธอ
“มีอะไร...”
ร่างบางเอ่ยถาม เพราะสีหน้าของเธอคนนั้นยังกับเจอผีอย่างไงอย่างงั้น...
“แย่แลเวเจ้าค่ะท่านหญิง บนโลกมนุษย์...บนโลกมนุษย์...เกิดเรื่องใหญ่แล้วค่ะ!!!”
“แล้วเรื่องใหญ่ที่ว่ามันเรื่องอะไรล่ะจ๊ะ!”
ร่างบางนาม’คอลลิน่า เฟลิซิต้า’เอ่ยถามอย่างเป็นหวง...แต่ในสายตาชองสาวคนนั้นแล้วมันเหมือน…
...ขู่...
“อะ เออ...”
“ฮี่ๆ พูดมาเถอะ จะได้รู้ว่ามีอะไร...”
ยาริกะพูดขึ้น เพราะเธอเริ่มจะรำคาญสาวใช้คนนี้เต็มทีแล้ว
“คือ ว่ามีคนมาท้าท้ายพวกท่านทั้งนะค่ะ!”
ทุกอย่าง ตกอยู่ในความเงียบ...เงียบจนสาวใช้และชาวยมโลกทุกคนต้องกล้ำกลืนน้ำลายตัว เองเลยทีเดียว...เจ้าหญิงแห่งยมโลกทั้งหมดยิ้มออกมานิดๆ และแล้วคนอาโอมิจึงลุกขึ้นแล้วเปิดประตูห้องอาหารพร้อมเอ่นคำออกมาเบาๆ
“หึ! งั้น เราก็ต้องไปตอนรับคุณๆพวกนั้นแล้วสิ....”
ส่งท้ายด้วยเสียงปิดประตูเบาๆ เจ้าหญิงที่เหลือก็ได้แค่ยิ้มน้อยๆแล้วต่างพากันเดินออกไปจากห้องทีละคน ทีละคน....
ความคิดเห็น