คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : สำเร็จ ^---^ (รีไรท์ใหม่ค่ะ)
เช้าของวันใหม่ที่สดใส (ซะเมื่อไร) วันนี้กรูจะรอดมั๊ยฟะเนี่ย เออ O_O จริงดิ ไอ้ยูกิพี่กรูมาร.ร. ด้วยนี่หว่าวันนี้ซวย ซวย ซวย โคตรซวยเลยโว้ย ไอ้พี่บ้ามันต้องเอาเรื่องนี้ไปบอกแม่แน่ๆเลย T^T จะทำไงดีว่ะเนี่ย เหอะๆ นึกออกแล้ว ถ้าไอ้พี่บ้ามันเอาเรื่องนี้ไปบอกแม่นะ ฮิฮิ เรื่องของยัยพวกผู้หญิงแ_ดถึงหูแม่แน่ ฮ่า ฮ่า ฮ่า (นางเอกกรูโรคจิตปะเนี่ย -_-^^^)ถ้าฉันตายไอ้พี่ยูกิมันต้องตายไปกะฉันด้วย
"เฮ้ยคาสึกรูตื่นเต้นวะ >.<"
โซบอกคาสึเพราะใกล้ถึงเวลาที่จะต้องขึ้นไปแสดงแล้ว แต่คาสึไม่ตอบอะไร อิอิ ใครไม่รู้จักคาสึอย่างดีนะคงคิดว่าคาสึหยิ่งแน่ๆเลย แต่สำหรับฉันอาการที่คนอื่นถามคาสึแล้วคาสึไม่ยอมตอบแสดงว่ากำลังตื่นเต้นอย่างแรง >o<
"ไอ้โซ"
ฉันเรียก ไอ้โซหันหน้ามาถามว่า
"มีไรฟะ คนยิ่งตื่นเต้นอยู่"
โซตอบอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไรนัก ไอ้นี่นิกรูอุตสาห์จะช่วยให้มันหายตื่นเต้น ดันมาตอบกรูแบบไม่สบรมณ์อีกนะเมิง
"กรูว่ากรูเห็นเมิงตื่นนะ แต่ไม่เห็นเมิงเต้นเลยว่ะ"
ภายในบริเวรนั้นเงียบไป 3 วิ ก่อนที่ไอโซมันจะหันมาทำหน้าโหดใส่ฉัน แล้วก็ >_< วิ่งไล่ฆ่าหมกส้วมฉัน
"ไอ้ยูมิ เมิงตายยยยยยยยย"
โซบอกพร้อมกับวิ่งไล่ตามฉันที่วิ่งหนี ส่วนไอ้เพื่อนๆตัวดีคนอื่นอะนะ ยืนขำไม่คิดจะช่วยกรูเลย T^T เหอะๆ
"เฮ้ยไอโซ กรูอุตสาห์ช่วยให้เมิงไม่เครียดนะเฟ้ย"
ฉันตะโกนบอกไอ้โซที่วิ่งตามฉันมาอย่างประชัดชิด ไอโซหยุดวิ่งไล่ตามแล้วบอกว่า
"เออวะ กรูหายตื่นเต้นแล้ว"
โซบอกอย่างดีใจ
เหอะๆ -_- ไอ้โซสำนึกบุญคุณกรูไว้ซะ
"ไอ้โซอ้าวเมิงหลับแล้วหรอ"
ฉันยังคงกวนไอ้โซอยู่ ไอ้โซทำท่าจะวิ่งไล่ฆ่าฉันอีกรอบถ้าไม่มีเสียงของไมดังขึ้น
"หยุดเล่นกันได้แล้วโว้ย >O< เล่นกันเป็นเด็กๆไปได้"
ไมบอกพลางส่ายหน้าไปมาอย่างหน่ายๆ
"ที่รักทำไมพูดอย่างกับว่าที่รักอายุ 60 งั้นละจ๊ะ"
ไอโซหาเรื่องตายแล้วมั๊ยละ -_-;; อะจริงสิอย่าเพิ่งไปสนใจมัน 2 คนเลย ตอนนี้ฉันกำลังกลุ้ม (คนกลุ้มเขามีเวลามาเล่นมุขกะคนอื่นด้วยหรอฟะ =_=) ฉันหันไปหาเอริ มิกะและคาสึที่กำลังกลั้นหัวเราะอยู่ แล้วถามว่า
"พวกเมิงให้กรูแต่งตัวอย่างนี้จริงๆหรอ T^T"
"อือ"
พวกเมิงไม่ต้องตอบเป็นเสียงเดียวอย่างกับนัดกันมาก็ได้ TTOTT คุณผู้อ่านรู้มั๊ยพวกมันให้ฉันแต่งตัวเป็นผู้ชายอะ เสื้อยืดสีดำลายหัวกะโหลก กางเกงยีนยาวจนขามันลากพื้นแล้วอะ ใส่สร้อยลายไม้กางเขน มันให้ฉันใส่อย่างนี้อะ ตอนนี้ฉันก็กลายเป็นผู้ชายไปโดยสมบูรณ์แบบ (แถมหน้าอกฉันอะคัพ A ด้วยเลยยิ่งเหมือนผู้ชายเข้าไปใหญ่ T^T) แล้วดูพวกมันแต่ละคนใส่นะ
ไอ้โซก็แต่งซะเท่ เสื้อคอวีสีดำ กางเกงยีนส์ ที่มือมีสายรับข้อมือลายหัวกระโหลก ช่างมันเถอะไอ้นี้มันผู้ชาย
คาสึก็เท่ เสื้อยืดสีขาวสวมทับดำแจ็คเกตสีดำสนิท กางเกงยีนส์ สร้อยไม้กางเขนสีดำสนิท แต่มันก็เป็นผู้ชาย
มิกะก็โคตรน่ารักเลย เสื้อสายเดียวสีชมพูม่วงกับกระโปรงสีเดียวกับเสื้อ หมวกสีแดงสดที่ตัดกับผมของเธอได้เป็นอย่างดี โบว์สีฟ้าทีพัดอยู่รอบข้างดูแล้วน่ารัก รองเท้าส้นสูงสีแดงตัวกับถุงเท้าสีขาวลายริมฝีปากสีแดงได้เป็นอย่างดี
ไมก็เซ็กซี่สุดๆ เสื้อสายเดียวสีน้ำเงิน กระโปรงสีส้มอมแดง รองเท้าบูทสีชมพูหวานแหวว หมวกสีแดงเลือดนกดูแล้วกลมกลืนกับสีผมเป็นอย่างมาก
เอรินี่ไม่ต้องพูดถึงโคตรน่ารักเลย T^T เสื้อเกาะอกสีขาวคลุมทับด้วยเสื้อแขนยาวสีชมพู กระโปรงก็สีชมพูขอบกระโปรงเป็นสีขาวปนชมพูนิดหน่อย รองเท้าบูทสีชมพูอ่อน ดูตัดกับถุงเท้าสีดำสนิทเป็นอย่างมาก
แล้วดูฉันดิเป็นผู้หญิงแท้ๆแต่กลับต้องแต่งตัวเป็นผู้ชาย TT^TT
"เอาละต่อไปจะเป็นการแสดงพิเศษของวันนี้นะ เชิญขึ้นมาได้"
พอผู้อำนวยการประกาศจบพวกเราทั้งหมดก็เดินขึ้นไปบนเวที แค่ (ย้ำ แค่) ฉันเดินขึ้นไปอะนะ (ขึ้นคนแรก) เรียกเสียงกรี๊ดได้ทั้งโรงเรียนเลยละ แล้วก็มีเสียงลายๆเสียงดังมาเข้าหูฉัน แต่เสียงพวกนั้นทำเอาฉันนึกในใจว่า กรูเป็นหญิงหรือชาย กันแน่วะ -O-
"กรี๊ด พี่ยูมิเท่จังเลยค่า" -_-^
"พี่ยูมิหันมาทางนี้หน่อยคะ ขอหนูถ่ายรูปหน่อย" -_-^^
"พี่ยูมิหล่อมากเลยค่ะ หล่อกว่าแฟนหนูอีก" -_-^^^
เออ น้องๆค่ะ แฟนน้องเขาจะกินพี่อยู่แล้ว >_<
"สวัสดีนะทุกๆคนวันนี้พวกพี่ๆจะมาร้องเพลงให้ทุกๆคนฟังแต่ฟังอย่างเดียวไม่ได้นะต้องลงคะแนนให้พี่ด้วยนะทุกๆคน อ๋อ ร่วมทั้งอาจารย์สาวแสนสวยทุกๆท่านด้วยนะฮะ ^--^"
ฉันพูดแค่นั้นเสียงกรี๊ดก็ดังกระหึมขึ้นมาอีกครั้ง พอฉันพูดจบก็ส่งรอยยิ้มไปให้ทุกๆคน แล้วฉันก็เริ่มร้องเพลง
~~ฉันคิดว่าฝันกลางวันทันทีที่เห็นเธอ ฉันนึกว่าเจอนางฟ้า
ไม่รู้ว่าเป็นอะไร ไม่อาจหลบสายตา
มองแต่เธอไม่หยุด เพ้อสุดๆ เกือบลืมหายใจ
นี่เธอดูดีไปหรือเปล่า หรือเดินออกมาจากฝันของใคร~~
"แกๆพี่ยูมิร้องเพลงเพราะมากเลยอะ"
"นั้นดิถ้าพี่ยูมิไปเป็นนักร้องนะคงดังมากแน่ๆเลย"
~~อย่างเธอแค่มองไม่ได้หรอก ให้มองอย่างเดียวไม่ได้หรอก
พบคนโดนใจอย่างเธอ ถ้าไม่คุยกับเธอ ฉันเสียดายของ
ปล่อยเธอผ่านไปไม่ได้หรอก ไม่รู้จักเธอไม่ได้หรอก
แม้เราเพิ่งเคยพบกัน แต่เธอ(ได้ใจฉันไปครอบครอง/ถูกใจฉัน)~~
"แกๆฉันจะใจละลายแล้วอะ"
~~ฉันรู้ฉันธรรมดาเธอคงไม่สนใจ ฉันรู้ว่าเกินจะคว้า
แม้คิดจะห้ามตัวเอง แต่เมื่อเธอหันมา
ดังถูกเธอสะกด มันสะบัด ไม่อาจห้ามใจ
นี่เธอดูดีไปหรือเปล่า หรือเดินออกมาจากฝันของใคร
อย่างเธอแค่มองไม่ได้หรอก ให้มองอย่างเดียวไม่ได้หรอก
พบคนโดนใจอย่างเธอ ถ้าไม่คุยกับเธอ ฉันเสียดายของ
ปล่อยเธอผ่านไปไม่ได้หรอก ไม่รู้จักเธอไม่ได้หรอก
แม้เราเพิ่งเคยพบกัน แต่เธอ(ได้ใจฉันไปครอบครอง/ถูกใจฉัน)
ยิ่งมองเท่าไรใจยิ่งสั่น ยิ่งเจอมันทำให้ฉันละลาย~~
~~อย่างเธอแค่มองไม่ได้หรอก ให้มองอย่างเดียวไม่ได้หรอก
พบคนโดนใจอย่างเธอ ถ้าไม่คุยกับเธอ ฉันเสียดายของ
ปล่อยเธอผ่านไปไม่ได้หรอก ไม่รู้จักเธอไม่ได้หรอก
แม้เราเพิ่งเคยพบกัน แต่เธอ(ได้ใจฉันไปครอบครอง/ถูกใจฉัน)~~
"แกๆเก็บใจฉันให้หน่อยดิ"
"ทำไม"
"มันจะลอยไปอยู่กับพี่ยูมิแล้ว"
~~อย่างเธอแค่มองไม่ได้หรอก ให้มองอย่างเดียวไม่ได้หรอก
พบคนโดนใจอย่างเธอ ถ้าไม่คุยกับเธอ ฉันเสียดายของ
ปล่อยเธอผ่านไปไม่ได้หรอก ไม่รู้จักเธอไม่ได้หรอก
แม้เราเพิ่งเคยพบกัน แต่เธอ(ได้ใจฉันไปครอบครอง/ถูกใจฉัน)~~
"กรี๊ดดดดดด พี่ยูมิเท่มากเลย ร้องอีกเพลงสิค่ะ"
โห OoO เยี่ยมไปเลยเสียงตอบรับจากทุกๆคน อะๆ อาจารย์ผู้หญิงก็กรี๊ดเหมือนกันแฮะ ^___^
"เออ วันนี้พี่คงเล่นได้แค่เพลงเดียวอะนะ แต่ถ้าเพื่อน พี่ น้อง รวมทั้งอาจารย์ที่น่ารักทุกๆท่านลงคะแนนให้พี่แล้วละก็วันหลังพวกพี่จะร้องให้ฟังอีกเยอะๆเลย พี่ขอให้น้องๆ เพื่อนๆ และอาจารย์ที่น่ารักทุกคนช่วยลงคะแนนให้พี่ได้ตั้งชมรมด้วยนะ ^--^"
"ได้เลยจ้า"
โห O_O เสียงอาจารย์ผู้หญิงนะนั้นนะ
"เอาละเราจะประกาศผลว่าพวกเธอจะได้ตั้งชมรมหรือไม่ตอนกลางวันนะ อ๋อประธานนักเรียนเดียวตามไปพบฉันที่ห้องด้วย"
ผู้อำนวยการประกาศจบ เราทั้ง 6 คนก็เดินลงมาจากเวทีแล้วก็ O_O โอ้แม่เจ้า มีฝูง เฮ้ยไม่ใช่ คนกลุ่มหนึ่งกำลังยืนรออยู่ แถมคนพวกนั้นมองมาที่ฉันแล้วก็กรูกันเข้ามาหาฉันทำเอาฉันเกือบหายใจไม่ออก TOT กว่าจะหนีออกมาจากฝูงคนพวกนั้นได้ทำเอาเกือบเสียความบริสุทธ์ไปแล้วมั๊ยละ U_U
กรูบอกพวกเมิงแล้วว่า ถ้ากรูขึ้นไปร้องนำมันจะเป็นยังไง T^T
หลังจากหนีรอดมาพวกเราก็เดินไปเปลี่ยนชุดเป็นชุดนักเรียนเหมือนเดิม แล้วก็เดินไปเข้าห้องเรียน แง มีบรรดาทั้งหญิง ชาย กระเทย มาอออยู่เต็มหน้าห้องเรียนของฉันเลย YOY ดีนะที่ไอ้เคน ไอ้ซึซึชิ ไอ้เค บรรดาเพื่อนๆผู้ชายของฉันมันช่วยกันจนพวกฉันเข้าไปในห้องเรียนได้ พร้อมๆกับที่อาจารย์เดินเข้ามาพอดี เลยรอดไป -_-;;;
ในที่สุดออดชีชะตาชีวิตว่าจะได้ตั้งชมรมมั๊ยก็ดังขึ้น
อั๋ง อั๋ง อัง อั๋ง อั๋ง อัง (เสียงออดโคตรติ๊งต๊องเลย -_+ ใครเป็นคนคิดฟะ)
"แกๆตื่นเต้นอะ >O<"
ไมบอกทุกๆคนด้วยท่าทางลุกลี้ลุกลน เพราะตอนนี้จะได้เวลาประกาศผลแล้ว
"โอ๊ยตื่นเต้นวะ >.<"
ฉันบอกพร้อมกับเดินไปเดินมา ก็มันตื่นเต้นจริงๆนี่หว่า
ปิ๊งป่อง ปิ๊งป่อง
"ต่อไปนี้เป็นการประกาศผลนะครับว่าโรงเรียนเราจะมีการตั้งชมรมหรือไม่"
เสียงประธานนักเรียนประกาศ
"ผลก็คือ...."
ตื่นเต้นเฟ้ย >_<
"คือ...."
ประกาศเร็วๆสิฟะ ไอ้นี่นิ
"โรงเรียนเราจะมีการตั้งชมรมครับ"
สิ้นเสียงของประธานนักเรียนพวกเราก็ตะโกนขึ้นมาอย่างดีใจ
"เย้ ดีใจจังโว้ย ^O^"
โซร้องออกมาอย่างดีใจ พร้อมกับวิ่งไปกอดไม แต่แล้วเสียงของประธานนักเรียนดังขึ้นอีกครั้ง
"อ๋อ แล้วมีอีกเรื่องนึง มินายามิ ยูมิ ขอให้มาที่ห้องฝ่ายปกครองเดียวนี้"
"ไปห้องฝ่ายปกครองไมวะยูมิ"
คาสึถามด้วยท่าทางงง คงจะงงว่าเพื่อนกรูไปทำความผิดไว้ตอนไหนวะ เมิงไม่รู้แล้วกรูจะไปตรัสรู้รึ -_-^
"จะรู้ปะ"
ฉันตอบด้วยท่าทีกวนๆ
"อย่ากวนดิ"
"เออๆ พวกเมิงรอนี่นะเดียวกรูไปห้องฝ่ายปกครองเดียวมา"
"อือ"
ทุกๆคนตอบเป็นเสียงเดียวกัน
หลังจากนั้นฉันก็เดินไปที่ห้องฝ่ายปกครอง แต่ระหว่างทางก็มีแต่คนซุบซิกนินทาแล้วก็เมาท์เรื่องฉันกันเต็มไปหมด ตลอดทางมีแต่คนวิ่งเข้ามาถามฉันว่า 'พี่ยูมิทำไมต้องไปที่ห้องฝ่ายปกครองด้วยหรอค่ะ' เออ น้องค่ะพี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ใครจะรู้ (ก็ไม่มีใครรู้อะดินอกจากคนแต่ง อิอิ ^[]^ - ผู้แต่ง) ว่าห้องจากที่พวกเขาก้าวเท้าเข้าไปในห้องฝ่ายปกครองจะทำให้ชีวิตของฉันเปลี่ยนไป
**********************************************************************************************************
คุยกันอีกสักนิด
อัพตอนที่ 2 แล้วนะจ๊ะ ตอนนี้ก็รีไรท์ใหม่ ใกล้จะเปิดเทอมกันแล้วนะค่ะ ส่วนใหญ่ทุกๆคน คงจะเปิดเทอมวันที่ 15 พ.ค. ใช่มั๊ยค่ะ เราก็เหมือนกัน ยังไงก็ช่วยติชมด้วยนะค่ะ
{Ryoko แห่ง Harada} ^[]^
ความคิดเห็น