คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : การตั้งชมรม (รีไรท์ใหม่ อีกรอบค่ะ)
"น้องช่วยเซ็นต์เอกสารให้พี่หน่อยสิ"
น้องคนที่ฉันเรียกสะดุ้งนิดๆ ก่อนจะหันมามองฉัน ด้วยท่าทางตกตะลึง แล้วอยู่ดีๆหน้าของน้องเขาก็แดงขึ้นมาเฉยเลย สงสัยจริงๆน้องเขาเพิ่งเข้ามาเรียนอะเปล่า ถึงได้หน้าแดงคลายๆกับจมูกซานต้าเลยอะ (ที่มันกลมๆแดงๆอะ) คือน้องแกเขาตะลึงในความหล่อของฉันแน่ๆเลย (หลงตัวเองจริงๆ -_-) ก็แหงล่ะฉันมันผมสั้นซอยซะเกือบจะสั้นเป็นผู้ชายอยู่แล้ว แต่ก็ไม่สั้นมากอะนะก็ ประมาณต้นคอ แถมส่วนสูงของฉันที่ปาเข้าไป 175 เซ็นต์และรูปร่างอย่างกับนักกีฬาแบบนี้อีกไม่ให้คนมันตกตะลึงในความหล่อของฉันก็ให้มันรู้ไป ^[]^อิอิ... แอบหลงตัวเองนะเนี่ย แย่แล้ว T^T หลงตัวเองซะจนลืมแนะนำตัวเองซะแล้วสิ _/I_ (ขอโทษงามๆทีนึง)
ฉัน มินายามิ ยูมิ สาวห้าวที่ใครๆก็เข้าใจผิดว่าเป็นทอม เหอะๆ -_- จะไม่ให้ทุกๆคนเข้าใจผิดได้ไงละก็ฉันเองก็ชอบทำตัวเหมือนผู้ชายซะด้วยสิ ^^ เพื่อนก็มีแต่ผู้ชาย ^^" อ๋อแต่ฉันก็มีเพื่อนผู้หญิงอยู่ตั้ง 4 คนแนะ (นี่ๆ เขาต้อง แค่ 4 คนเฟ้ย -_-) ชอบเล่นเกมที่พวกผู้ชายเล่น เป็นนักกีฬาฟุตบอลของโรงเรียนด้วยอะนะ ฯลฯ
แต่ก็เอาเถอะ ^^ ถึงใครจะเข้าใจว่าฉันเป็นทอมก็ไม่เป็นไร เพราะไอ้การที่มีคนเข้าใจว่าฉันเป็นทอมเนี่ยก็ดีนะ เพราะมันทำให้ฉันเข้ากับเพื่อนผู้ชายได้ดีมาก
ส่วนตอนนี้ฉันกำลังหาคนช่วยกันลงความเห็นเกี่ยวกับเอกสารอนุมัติเปิดชมรมอะ โรงเรียนฉันอะนะล้าสมัยมาก โรงเรียนอื่นเข้ามีชมรม ห้องชมรมกันหมดแล้ว แต่ไอ้โรงเรียนฉันเนี่ยนะผู้อำนวยการไม่ค่อยชอบเรื่องนี้สักเท่าไร แล้วก็ไม่ค่อยมีคนกล้าพูดเรื่องแบบนี้กับผู้อำนวยการด้วย -_-^^
จนฉันต้องเป็นคนพูดเอง แล้วผู้อำนวยการก็บอกให้ฉันไปล่าลายเซ็นต์จากคนในโรงเรียน มาถ้ามีคนสนใจมากกว่าครึ่งของโรงเรียนละก็ผู้อำนวยการ จะอนุญาต ฉันจึงต้องมาล่าลายเซ็นต์ไงละ
"เออ ^////^ พี่เรียกหนูหรอค่ะ"
น้องคนที่ฉันเรียกเมื่อกี้หันมาถาม พร้อมกับหน้าแดง (แดงเป็นจมูกซานต้าอะนะ) ต่อไปเป็นข้อดีของการมีคนเข้าใจผิดว่าฉันเป็นทอมแล้วละ -_- (ดีตรงไหนย่ะ -_-;)
"ใช่แล้วละ น้องช่วยอะไรพี่หน่อยได้มั๊ย"
เออ น้องค่ะ -_-;; อย่ามองพี่เหมือนกับจะจับพี่ไปใส่กรงไว้ที่บ้านซิค่ะ >_< พี่กลัวน้า >O<
"ได้สิค่ะ พี่จะให้หนูละค่ะ เออ พี่ค่ะ หนูชื่อ นานาโอะ นานะ ค่ะ พี่ชื่ออะไรค่ะ^///^"
เด็กคนนั้นพูดไปหน้าแดงไป แถมยังจับมือฉันอีกอะ -_-^แต่ โทษทีนะฉันไม่ได้ถามชื่อน้องเขาเลยอะ น้องเขาบอกฉันเฉยเลย
"น้องเซ็นต์เอกสารอนุมัติเปิดชมรมให้พี่หน่อยได้มั๊ย ^--^;;"
เหอะๆ เซ็นต์ใบตั้งชมรมเสร็จตรูจะวิ่งๆ วิ่งๆ วิ่งไปให้ไกลๆเลย >O< (จะทันรึ -_-^^^)
"ได้ค่ะได้ เดียวพี่รออยู่นี่ก่อนนะค่ะ หนูจะไปตามเพื่อนๆมาให้ พี่จะได้ไม่เหนื่อย ^^"
น้องค่ะ -_-^ ไม่เหนื่อยหรือว่าน้องจะพาเพื่อนมารุมพี่กันแน่ค่ะ TOT แต่ฉันก็ต้องยอมรอเพราะ.....ขี้เกียจเดินมันร้อน >O< (นางเอกเป็นโรคขี้เกียจค่ะ - ผู้แต่ง) เป็นไงละคุณๆผู้อ่าน เกิดมาเป็นสาวหล่อมันก็ดีอะนะ ^[]^ แต่มันก็เหนื่อยเหมือนกัน
"อ๋อ จ้าๆ เร็วๆนะ"
"ค่ะ"
ฉันอยู่รอน้องคนนั้นอยู่ได้สักพักน้องเขาก็เดินกลับมาพร้อมกับ O_O ฝูง เฮ้ย ไม่ใช่ กลุ่มคนจำนวนมาก แถมมีแต่ผู้หญิงทั้งน้าน >O< น้องค่ะ คือ พี่อยากบอกว่า -_-^^^^ เพื่อนน้องเยอะมากเลยอะ
"พี่ค่ะ นี้ค่ะหนูพาเพื่อนๆของหนูมาแล้วค่ะ >////<"
"อะ o_o เออ งั้นทุกๆคนช่วยเซ็นต์ให้พี่หน่อยนะ ^^;;"
ฉันบอกแล้วส่งใบเซ็นต์ชื่อกับปากกาให้น้องคนนึง เหอะๆ เห็นรึยังละว่าการที่ถูกเข้าใจผิดก็เป็นเรื่องดีเหมือนกัน ดีจริงๆแฮะ ไม่ต้องเดินให้เมื่อย ^O^ แต่ว่า -_- มันก็ทำให้ฉันเกือบตายได้เหมือนกัน >_<
"ไม่ต้องบอกพวกเราก็เต็มใจเซ็นต์ให้พี่อยู่แล้วละค่ะ ใช่มั๊ยพวกเรา"
"ใช่ค่ะ"
ทุกๆคนในที่นั้นตอบพร้อมกันราวกับว่านัดกันมาพูดงั้นละ ในที่สุดคนพวกนั้นก็เซ็นต์เสร็จ ฉันจึงรีบหยิบๆๆๆ รวบรวมเอกสารจากน้องๆกลุ่มนั้นที่ไม่ต่ำกว่าสามสิบคนขึ้นมาทันที ฉันแอบเห็นสายตาของน้องๆแต่ละคนที่จ้องมาที่ฉันเหมือนจะกินฉันได้ทั้งตัวด้วยอาการเสียวสันหลังวาบ พอฉันรวบรวมเอกสารจากน้องๆผู้กระหายหิวพวกนั้นเสร็จฉันก็.....
วิ่งสิครับท่าน จะอยู่ให้ยัยพวกนั้นรุมทึ้งหรือไง >_<
แต่ไม่ทันซะแล้ว TT^TT ยัยพวกนั้นเมื่อชาติที่แล้วเกิดเป็นลิงรึไงนะ >_< เพราะยัยพวกนั้นวิ่งมารุมฉันแล้ว TT^TT ฉันพยายาม (ย้ำว่า พยายาม) + กระเสือกกระสน (ย้ำว่า กระเสือกกระสน) วิ่งหนี มุดหนี บินหนี หายตัวหนี เทเลพล็อตหนี (เวอร์ไปแระ -_-) สารพัดจะหนีจนรอดออกมาจนได้ แฮ่กๆ เหนื่อยชะมัด =O=
ฉันวิ่งมาจนถึงโต๊ะของกลุ่มฉัน โต๊ะนี้อยู่หลังโรงเรียนเลยละ พอวิ่งมาถึงยังไม่หายเหนื่อยก็โดนยัยเพื่อนๆตัวแสบทั้งหลายรุมประชด T^T
แต่ระหว่างทางที่วิ่งมาอะนะทำไมมีแต่คนมองฟะ -_-^^ หรือว่ากรูดูเป็นผู้หญิงขึ้น ^^ (พอๆเป็นสาวหล่ออะดีแระ)
"ไงวะ ยูมิ การล่ารายชื่อของแก มีกลิ่นน้ำหอมติดมาด้วยหรอฟะ 55+"
อ่านะ ไอ้โซเมิงอยากตายมากๆเลยใช่ปะ -_-^^ไอ้นี่นะเพลย์บอยของกลุ่มเลยละ ทาคิวางิ โซ เพลย์บอยสุดแสบประจำกลุ่ม =*= ฉันละงงจริงๆว่า ไอ้ผู้ชายหน้าตาห่วยๆที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉันตรงนี้แล้วมันก็เป็นคู่กัดกับฉัน มันหล่อนักรึไง เห็นสาวๆชอบกรี๊ดมันนะทั้งๆที่มันไม่เห็นจะมีอะไรดีเลย แค่สูง 180 กว่าๆตัดผมแบบพวกเด็กเกาหลีทั้งๆที่หน้ามันออกแนวลาวค่อนไปทางกัมพูชาแถมยังย้อมผมสีแดงนิดๆที่ผู้หญิงเกือบครึ่งโรงเรียนลงมติว่าทรงผมของมันเท่มากๆแต่ฉันกลับรู้สึกว่ามันเป็นทรงผมที่ทุเรศมาก
"ไอ้โซ"
"ทำไมรึ"
"เมิงยังอยากอยู่เจอไมอีกมั๊ยวะ ^---^"
ฉันส่งรอยยิ้มมรณะ ไปให้ไอ้โซ เหอะๆ ไอ้โซทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ แล้วขอร้องฉัน
"อยากดิวะ เมิงอย่าทำไรกรูเลย T^T"
เหอะๆ กรูอารมณ์เสียอยู่ไม่ทำไรเมิงมั้งคงไม่หายอารมณ์เสียว่ะ ^--^ (ทำไมนางเอกเราซาดิสถ์จังฟะ – ผู้แต่ง) แต่แล้วก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้นขัดจังหวะการแกล้งไอ้โซของกรู โถ่ นึกว่าใครที่แท้ก็ ....>_< สุดหล่อประจำกลุ่มนั้นเอง
"เฮ้ย ยูมิได้มากี่ชื่อวะ แต่ o_O เอะท่าทางอย่างนี้ได้มาเยอะเลยสิ เฮ้ยนั้นมัน O_O ไอยูมิ เมิงไปโดนใครฟัดมาวะ มีรอยลิปสติกติดแก้มด้วย"
OoO เฮ้ย
o_o มะ ไม่จริง >.< ไอ้พวกผู้หญิงพวกนั้นมันฝากรอยลิปสติกไว้กะกรูหรอ TT^TT มิน่าละตอนวิ่งมาถึงมีแต่คนมอง U_U
"จริงอะคาสึ เมิงลบออกให้กรูหน่อยดิ T^T"
อ๋อๆ ลืมไปสุดหล่อประจำกลุ่มฉันชื่อ ฮาซาคุ คาสึ คาสึอะเป็นเพื่อนกับฉันมาตั้งแต่เด็กแล้ว เพราะบ้านเราสองคนอยู่ใกล้ๆกัน ประมาณว่า จากบ้านฉันเดินไปประมาณ 3 ก้าวก็ถึงบ้านของคาสึแล้วอะ (เวอร์ไปๆ =_=;;) ฉันว่านะ ผู้หญิงอีกกว่าครึ่งของโรงเรียนเป็นแฟนคลับของคาสึทั้งนั้น ชายหนุ่มรูปร่างดี + หน้าตาดี สูงประมาณ 180 กว่าๆ ตัดผมประมาณต้นคอ ปัดผมไปด้านข้างทาเจลซะอยู่ทรง แถมยังไปย้อมผมเป็นสีน้ำตาลปนดำอีกนะ แต่ก็หล่ออะ -.,-
"เมิงไม่ต้องทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เลย มานี่กรูเช็ดให้"
โฮะๆ สุดหล่อของเราใจดีจังดีนะที่เป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน เหอะๆ คาสึเอ๋ย เมิงไม่เสียชาติเกิดแน่ที่เกิดมาเป็นเพื่อนกรู ^^
"^O^"
"เอาๆ ทีงี้ยิ้มออกเลยนะ -_-^^"
คาสึทำท่าทางเบื่อหน่าย T^T ไม่จริงนายเบื่อฉันหรอคาสึ แต่ระหว่างที่ฉันกำลังอยู่ในโหมดเศร้า ก็มีเสียงๆนึงดังขึ้นก่อน
"ยูมิ เราได้รายชื่อของผู้ชายมาเกือบทั้งโรงเรียนเลยนะ ^^"
o_o โอ๊ะ โอ แม่ดาวโรงเรียนของเรามาแล้ว ^^ อิอิ เพื่อนฉันเองละ โทโมดะ เอริ ดาวโรงเรียนสุดสวย เด็กสาวหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้ม ดวงตาสีเขียวมรกตเป็นที่ดึงดูดเพศตรงข้ามได้เป็นอย่างดี บวกกับผมยาวสลวยสีดำสนิทที่ตัดกับผิวสีขาวดุจดังหิมะของเธอได้เป็นอย่างดี ส่วนสูงประมาณ 168 (ส่วนสูงขนาดนี้ดูเป็นเด็กสาวที่น่าทะนุถนอมดีจัง – ผู้แต่ง (เป็นความอิจฉาส่วนตัวของผู้แต่งค่ะอย่างใส่ใจเลย) -_-) แต่ยังไม่ทันทีจะได้พูดอะไรเสียงของยัยเพื่อนสุดเซ็กซี่ของฉันก็ดังขึ้น
"อ้าว o_o เอริ มาก่อนเราได้ไงอะ"
โออิคาว่า ไม เพื่อนสาวสุดเซ็กซี่ของฉันเองละ เด็กสาวที่ไม่ค่อยจะเป็นเด็กสาวสักเท่าไรก็ในเมื่ออายุคุณเธอเพิ่งจะ 16 เอง แต่ดูรูปร่างหน้าตาสิ ใบหน้าเรียวได้รูป ดวงตาสีเขียวมรกต (ที่เพิ่งจาไปใส่คอนเทคเลนส์มา) เส้นผมยาวปะบ่าออกสีน้ำตาลส้ม (เป็นมาตั้งแต่เกิดแล้ว) ผิวขาวอมชมพู รูปร่างที่ดูดีเกิดวัย ทำให้เธอดูเซ็กซี่ (ในสายตาผู้ชายหื่นๆอย่างไอ้โซ)
ว่าแต่ >O< หุหุ เพื่อนฉันเนี่ยมีแต่คนดังๆทั้งนั้นเลย ภูมิใจจัง ^O^
"ที่ร๊ากกกก ได้มากี่ชื่อจ๊ะ"
โซถามไมด้วยน้ำเสียงหวาน (จนเลี่ยน) ไอ้โซเมิงไม่ยอมออกไปหาลายชื่อนั่งรออยู่เฉยๆ กินแรงเพื่อนชะมัด -_- อ๋อ กินแรงแฟนด้วย (พอดีว่าไมมันไม่อยากให้สาวๆที่ไหนมามองแฟนมันด้วยสายตาหื่นๆ)
"ก็เยอะละมั้ง ไม่ได้นับอะ แต่ที่แน่ๆ ต้องได้ตั้งชมรมชัวร์^^"
"นั้นสิ เอริ ไม เอาของพวกแกมาดิ เดียวเราจะเอาไปส่งผู้อำนวยการจะได้ตั้งชมรมเร็วๆ ^-----^"
หลังจากที่ฉันรวบรวมใบรายชื่อจากเพื่อนๆมาหมดแล้ว ฉันก็เดินไปที่ห้องของผู้อำนวยการ ^^ ลันลาๆๆๆ ลันลาๆๆๆ มีความสุขจริงๆเลย ^___^
แต่ เอะ o_o ฉันลืมอะไรไปรึเปล่าน้า -_-?? คงไม่หรอกมั้ง พอฉันเดินมาถึงหน้าห้องของผู้อำนวยการ ฉันกำลังจะเปิดประตูเข้าไป
แต่ก่อนที่จะเปิดเข้าไปก็ได้ยินเสียงของยัยมิกะเรียก เพื่อนฉันอีกคนเองละ ชื่อ มานาบิ มิกะ สาวน้อยหน้าหวานหน้าตาน่ารักที่ใครๆเห็นเป็นต้องมองตามกันเป็นแถวๆ แต่นิสัยคุณเธอไม่ได้หวานอย่างหน้าตานะเจ้าค่ะ -_- นิสัยออกจะโหดด้วยซ้ำ ดวงตาสีเขียว ผมยาวสลวยที่ไม่เคยปล่อยได้แต่ถักเปียหลวมๆไว้สองข้าง ผมของเธอไม่มีการย้อมแต่อย่างใด มันเป็นสีฟ้ามาตั้งแต่เกิด ใครๆเห็นก็มักจะอิจฉาเส้นผมสีฟ้าของเธอกันทั้งนั้น (แม้แต่คนเขียนยังอิจฉาเลยอะ T [] T) อะ O_o จริงสิฉันลืมยัยมิกะไปนี่เอง ซวยแล้วมั๊ยละ T^T โดนยัยมิกะฆ่าตายแน่ TTOTT
แม่จ๋า เตรียมโลงไว้ใส่หนูด้วยนะค่ะ พี่จ๋า ดูแลแม่ด้วยนะค่ะ T^T แล้วก็อย่าพาผู้หญิงแ_ด มานอนที่บ้านบ่อยละกันนะ ฉันไม่ได้อยู่ช่วยพี่ปิดบังแม่แล้วน้า~~ (เลวจริงๆเลยนางเอกกรู -_-^^^^^) บ๊าย บาย ทุกๆ คนนนนนนนน ฉันลาก่อนนนนนนนนน
"ยูมิ"
น้ำเสียงที่เย็นยะเยือก ของมิกะทำเอาฉันเสียงสันหลังวาบเลยละ T^T
"จ๋า"
ทำเสียงหวานสักนิด เพื่อยัยมิกะจะให้อภัยฉัน
"อะเอาไป -_- ลายเซ็นต์ของบรรดากระเทยทั้งหลาย"
มิกะยื่นใบเซ็นต์ชื่อมาให้ อ้าว O_O ไม่โกรธแฮะ
"ขอบใจแก เออ คือ =_+"
ฉันพูดอำๆอึ้งๆ จนมิกะบอกว่า
"ถ้าเรื่องที่ลืมฉันวันนี้ละก็ ^^"
มิกะยิ้มอย่างมีเลนส์นัย
"ทำไมหรอ T^T"
"ช่างมันเถอะฉันเห็นแล้วละว่าแกโดนผู้หญิงรุมอยู่ ถึงได้ลืมฉันไปแล้วฉันก็มาช้าด้วยช่างเถอะคราวนี้ยกโทษให้"
ฉันว่ามันแปลกๆอยู่นะคนอย่าง มานาบิ มิกะ จะยอมยกโทษให้ใครฟรีๆ มันต้องมีอะไรแอบแฝงอยู่แน่ๆเลย
"แต่ว่าแกต้องเลี้ยง ฟูจิ ฉันเข้าใจมั๊ย"
นั่นไงแปลกๆจริงๆด้วย T^T ไอ้สมองบ้าทำไมเมิงไม่จำให้ได้ว่ะ ว่าลืมยัยมิกะ นี่กรูต้องเสียตังอีกแล้วหรอ TOT (โมโหแล้วพาล จริงๆเลย -_-;;)
"มิกะฟูจิมันแพงนะ T [] T"
"จะเลี้ยงไม่เลี้ยง"
มิกะบอกด้วยท่าทางเฉียบขาด T^T ขืนไม่เลี้ยงกรูก็ตายก่อนกำหนดซิฟะ เลี้ยงก็เลี้ยงวะ T_T
"ก็ได้เลี้ยงก็ได้ TTOTT"
พูดจบฉันก็เดินเข้าห้องฝ่ายปกครองไปเลย ขืนอยู่ต่อก็ต้องเลี้ยงโออิชิมันอีกแน่ๆ ไอ้นี่มันได้คืบจะเอาศอก -_-^^^
"ขออนุญาตค่ะ ^^"
ฉันเดินเข้าไปในห้องผู้อำนวยการ อย่าสุขใจ (แต่ก็ทุกข์ใจที่ต้องเสียตังเลี้ยงฟูจิยัยมิกะ) สบายใจเว้ยโรงเรียนกรูจะได้ตั้งชมรมแล้ว ^O^ โฮะๆ โดยมีข้าพเจ้าเป็นผู้บุกเบิก ^_^ ภูมิจายจางงงงงง
"มีอะไรรึ มินายาบิ หรือว่าตัดใจเรื่องชมรมแล้ว ^__^"
ผู้อำนวยการถามด้วยน้ำเสียงดูถูกเหยียดหยาม พร้อมกับรอยยิ้มที่ดูถูก
เหอะๆ -_- ดูถูกกันดีนักผู้อำนวยการล้าสมัยเอ๋ย :P
"เปล่า นี่ใบเซ็นต์ชื่อของนักเรียนทั้งโรงเรียนค่ะ ^O^"
ฉันบอกพร้อมกับยื่นใบเซ็นต์ชื่อให้ผู้อำนวยการ
ผู้อำนวยการหน้าเสียเลย อิอิ ^__^ สะใจโว้ย ฉันจึงประชดผู้อำนวยการต่อ (อิอิมันยังไม่สะจายยยยยย) (นี้ฉันไปจ้างยัยนี้มาเป็นนางเอกได้ไงเนี่ยซาดิสถ์จริงๆ - ผู้แต่ง)
"หวังว่าผู้อำนวยการคงจะทำตามข้อตกลงนะ"
ผู้อำนวยการชักสีหน้าโกรธจัดๆ ดูเหมือนพี่แกเขาจะไม่ยอมให้ตั้งชมรมดีๆแฮะ -_-^^^
"ได้ แต่ชมรมนึงต้องมีผู้บุกเบิกอย่างต่ำ 6 คน เธอมีรึยังละ"
สงสัยพี่แกต้องคิดว่ายังไม่มีแน่ๆเลย 55+ เสียใจด้วยคิดผิดแล้วละ ^O^ พอดีมีแล้วอะ
"มีแล้วค่ะ"
ผู้อำนวยการมีสีหน้าโกรธเพิ่มมากขึ้นกว่าเดินเยอะเลย -_-
ไม่ให้โกรธได้ไงละ ฉันเล่นทำได้ทุกอย่างที่ผู้อำนวยการแกบอกมาเลยอะ ^o^
"เธอจะตั้งชมรมอะไร"
"ดนตรีค่ะ"
"ดี ^^ ถ้างั้นพรุ่งนี้ ฉันจะให้พวกเธอแสดงดนตรีบนเวที ถ้าทำให้อาจารย์ใน ร.ร. ทั้งหมดชมว่าเยี่ยมได้ละก็ฉันจะอนุญาต"
ห๊า O_O ผู้อำนวยการบ้าไปแล้ว อาจารย์ทั้งโรงเรียนมีทั้งหมด 210 คน ตายๆ -..- เอาวะ ยังไงก็ต้องทำให้ได้
"ตกลง"
ฉันพูดจบฉันก็เดินออกมานอกห้อง แล้วก็เจอเพื่อนๆฉันรออยู่ พวกเมิงกรูขอโต๊ด
"เป็นไงมั้งวะยูมิ"
คาสึถาม
เป็นไงงั้นหรอกลุ้มดิ -*- กลุ้ม กลุ้ม กลุ้มโว้ย
"พรุ่งนี้พวกเราต้องขึ้นแสดงดนตรีบนเวที ถ้าทำให้อาจารย์ทั้งโรงเรียนชมว่าเยี่ยมได้ผู้อำนวยการจะอนุญาตให้ตั้งชมรมขึ้นมาได้"
"เฮ้ย"
ทุกคนร้องเป็นเสียงเดียวกัน
"เดียวก่อนๆ ถ้าแสดงดนตรีเราก็ถนัดกันอยู่แล้วนิ"
ไมบอก นี่ยัยไมไม่ตกใจเลยรึไงเนี่ย ครูทั้งโรงเรียนต้องชมว่าดีทั้งโรงเรียนเลยนะเฟ้ย -_- ; ว่าแต่มันก็จริงอย่างที่ไมมันว่าอะนะเรื่องดนตรีนะพวกเราถนัดอยู่แล้ว ก๊ากๆ เพราะพวกเรามันพวกอัฉริยะอยู่แล้ว ^[]^ (หลงตัวเองจริงๆ -_-)
"มันก็จริงอะนะ งั้นเรามาแบ่งหน้าที่กันเลยดีกว่าจะได้ไม่เสียเวลา"
เอริบอก จะรีบไปไหนแม่ดาวโรงเรียนสุดสวย >.< ใจเย็นๆก็ได้
"งั้นยูมิร้องนำ โซมือกลอง ไมคีย์บอรด์ เอริเบส คาสึกีตาร์ ฉันกีตาร์"
มิกะแบ่งหน้าที่ให้กับแต่ละคน ยัยมิกะก็อีกคนจะรีบไปไหนหว่า แต่ว่ากรูร้องนำ -_-^ มันต้องมีไรไม่ชอบมาพากลแน่ๆเลย
"เดียวนะมิกะ เราว่านะอาจารย์โรงเรียนเราอาจารย์ผู้หญิงเยอะใช่ปะ"
คำถามนี้มันมีอะไรแปลกๆนะ -_-^^ แม่ดาวโรงเรียนสุดสวย
"อือ"
"ทำไมไม่ให้ยูมิเล่นเบสไปด้วยร้องไปด้วยละ"
เหอะๆ ดูความคิดเพื่อนกรู -_-^^^ ว่าแล้วไงมีอะไรไม่ชอบมาพากล พวกมันกะจะฆ่าฉันทางอ้อมหรือไงวะ T_T
"เออใช่ o_O เป็นความคิดที่ดีนะเอริ ให้ยูมิแต่งตัวเท่ๆออกไปเรียกเสียงกรี๊ดจากอาจารย์สาวๆ ตกลงมั๊ยยูมิ ^^ "
"ไม่"
ฉันตอบเสียงแข็งทำให้พวกเพื่อนๆตัวดีทั้งหลายหันมามอง
"ทำไมถึงไม่ยอมวะไอยูมิ"
ไอโซถามด้วยท่าทางฉุนๆ
เหอะๆ -_-^^ เมิงลองมาเป็นกรูดิ แค่งานโรงเรียนปีที่แล้วที่พวกเมิงจับกรูไปประกวด 'ชายหล่อ' ประจำปีกรูก็จะโดนรุม (โดยพวกผู้หญิงและกระเทย) ตายอยู่แล้ว T^T
"แกคิดดูนะยูมิ ถ้าแกขึ้นไปแล้วทำตามที่มิกะบอกละก็ได้ตั้งชมรมแน่ๆ"
ไมบอกด้วยท่าทางเคร่งเครียด พร้อมกับหันมามองฉันด้วยสายตาขู่ๆ TT [] TT
พวกเมิงไม่สงสารกรูเลยหรอ T^T ความบริสุทธ์ กรูอาจจะโดนพรากไปได้นะเฟ้ย TT^TT ฮือๆ ไม่มีใครสงสารกรูเลย
"ทำไมไม่ให้คาสึขึ้นไปละ"
ฉันโบยไปให้คาสึ เหอะๆ ^o^ คาสึเอ๋ย ขึ้นไปแทนฉันซะเถอะ กั๊กๆ ให้คาสึไปเสี่ยงตายแท้ดีกว่า (นางเอกเราไม่ห่วงเพื่อนเลยแฮะ - ผู้แต่ง)
"ไม่ได้นะยูมิ คาสึมันไม่ป๊อปเท่าแกนี่น่า"
เอริบอกด้วยท่าทางรีบร้อน เออ - -? มันก็จริงนะคาสึไม่ป๊อปเท่าเรา ทันทีที่เอริพูดจบก็ทำเอาคาสึโวยวายขึ้นมา
"เฮ้ย o_o เอริพูดงี้หมายความว่าเราไม่หล่ออะดิ"
"ไม่ใช่ยังงั้นเราหมายความว่า คาสึป๊อปไม่เท่ายูมิแค่นั้นเอง"
แล้วมันคนละความหมายหรอวะ -_-^^ เพื่อนกรู เฮ้อ -_-""
"มันก็เหมือนกับด่าว่าเราไม่หล่ออะแหละ"
"พอๆเลิกทะเลาะกันได้แล้ว"
มิกะห้ามด้วยท่าทางรำคราญ ยัยมิกะคงจะขี้เกียงฟังไอ้สองตัวนี้บ่นแล้วละมั้ง แล้วยัยมิกะก็หันมาหาฉัน
เฮือก o_o หน้าตายัยมิกะบ่งบอกถึงอารมณ์ที่ถึงขีดสุดแล้ว น่ากลัวอะ บีมจ๋าช่วยยูมิด้วย T_T
"ยูมิถามไรหน่อยดิ"
"จะ จ๋า"
"อยากตั้งชมรมปะ"
"ยะ อยากสิ"
"งั้นแกต้องขึ้นไปร้องนำแล้วก็เล่นเบสตามที่ฉันบอกเข้าใจ๋"
มิกะบอกพร้อมกับลากฉันไปที่ร้านคาราโอเกะ (ที่ร้านคาราโอเกะ มันมีห้องซ้อมดนตรีอยู่จะไปยืมเขาซ้อมหน่อย) ฉันร้องโวยวายไปตลอดทางจนคนที่ผ่านไปมามองว่า 'แกบ้ารึเปล่า' จนเพื่อนๆทุกคนมันทนไม่ไหว ยัยมิกะจึงบอกให้คาสึแบกฉันมา ถึงฉันจะโดนคาสึแบกอยู่แต่ฉันก็ยังดิ้นไปดิ้นมาเพื่อที่คาสึจะได้ปล่อยฉันลง แต่ไม่เลยคาสึก็ยังแบกฉันมาตลอดทางจนถึงร้านคาราโอเกะ
ไอ้โซมันบอกเจ๊รันเจ้าของร้านว่า (จริงๆอะพี่สาวมันเองละ)
"เจ้รันยืมห้องซ้อมดนตรีหน่อยนะ"
"อือ แต่อย่าดึกละเดียวมีคนจะมาซ้อมตอนสามทุ่ม (เปิดตลอด 24 ชม.)"
เจ้รันบอก
"อืมๆ ไปพวกเราไปซ้อมกัน"
พอเดินมาถึงห้องซ้อมดนตรี ทันทีที่คาสึว่าฉันลงฉันก็ร้องขึ้นมาว่า
"นี่ๆกรูไม่ร้องนำได้มั๊ย T^T"
อ้อนพวกมันซักหน่อยละกัน เพื่อพวกมันจะใจอ่อน แต่ไม่เลย T^T พวกมันไม่ยอมใจอ่อนเลยอะ
"ไม่"
ทุกๆคนตอบเป็นเสียงเดียวกัน
"นะ"
ฉันยังคงอ้อนอยู่
"ยูมิแกไม่อยากตั้งชมรมใช่ปะละ"
ไมบอก เมิงเอาจุดอ่อนกรูมาขู่กรูไอ้ไม TTOTT ทั้งๆที่เมิงก็รู้ว่ากรูอยากมีชมรมมากขนานไหนเมิงเอาเรื่องนี้มาขู่กรูก็ต้องยอมอะดิ T_T
"ก็ได้ๆ กรูร้องนำก็ได้วะ"
ฉันบอกอย่างเหลืออด แมร่งไม่ร้องก็อดตั้งชมรม ร้องก็ร้องวะ -_- ถึงกรูจะตายกรูก็ต้องร้องว่างั้นเถอะ T^T เอ็ดจ๋ามาช่วยเราหน่อยจิ T^T (เฮ้ยๆ ไอ้ยูมิเมิงอย่านอกเรื่องสิฟะ เดียวค่าตัวเมิงจะโดนหัก อ๋อแล้วอีกอย่าเมิงต้องร้องให้บีมช่วยเฟ้ย ไม่ใช่ เอ็ด - ผู้แต่ง)(เข้าใจแล้วเฟ้ย - ยูมิ)
"ก็ดี งั้นแกจะร้องเพลงไรอะ"
เอริถาม
"เอาเพลงโดนใจสาวๆหน่อยนะไอ้ยูมิ >_<"
คาสึบอก เมิงมาร้องเองมะคาสึ =_+
"อืม 'เสียดายของ' ดีมะ"
ฉันเสนอ
"ก็ดีนะ งั้นซ้อมกันเลย"
โซบอก ทันทีที่เลือกเพลงได้พวกเราทุกคนก็เดินไปประจำที่เครื่องดนตรีที่ทุกคนได้รับมอบหมายไว้ พร้อมกับเริ่มซ้อม เอะๆ คุณผู้อ่านอย่าแอบดูนะ ซ้อมนี่เป็นความลับ เจอกันตอนต่อไปละกัน >O<
**********************************************************************************************************
**********************************************************************************************************
เอาละ คุยกันสักนิดนะค่ะ ^O^
นิยายเรื่องนี้เรารีไรท์ใหม่แล้วยังไงก็ขอให้เพื่อนๆทุกๆคนช่วยกันติดตายแล้วก็คอมเมนต์ติ ชม กันด้วยนะค่ะ ยังไงเราจะได้นำข้อผิดพลาดนั้นไปแก้ไขได้ _/_ ข้อความกรุณาด้วยนะค่ะ
{Ryoko แห่ง Harada} ^[]^
ความคิดเห็น