คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2
" เฮ้ !! ไปกันนานเชียวนะ แฮร์รี่นายคงไม่ได้ทำอะไรที่เสียมารยาทกับเธอหรอกใช่มั้ย ?? ทำไมตาเธอแดงๆแบบนั้นหล่ะ " เซนที่นั่งอยู่พูดขึ้น แฮร์รี่ใช้มือข้างหนึ่งกุมมือคุณไว้ และอีกข้างหนึ่งถือถาดน้ำ
" ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอเลยนะ ใช่มั้ย ?? " แฮร์รี่พูดพลางหันมายิ้มให้คุณ ก่อนจะพาคุณเดินมานั่งที่โต๊ะ
" ( ชื่อคุณ ) มานี่ๆ มานั่งข้างผมเร็ว " ไนออลพูดพลางกวักมือเรียกคุณ
" ไม่ได้ๆ ( ชื่อคุณ ) ต้องมานั่งกับฉัน เซนแกไปนั่งข้างไนลเลยไป " ลูอิสพลักเซนออก คุณหัวเราะให้กับนิสัยเด็กๆของทั้งสองที่ไม่เคยเปลี่ยนไปเลย พวกเขาทุกคนยังเหมือนเดิม
" เชิญตามสบายเลยค่ะ ฉันขอตัวไปหลังร้านก่อน พวกคุณต้องการอะไรเพิ่มก็บอกฉันได้นะ "
" ไม่เอาๆ นั่งคุยเป็นเพื่อนพวกเราก่อนสิ นะๆ เรามีเรื่องคุยกับคุณเยอะแยะเลย " เลียมจับมือคุณไว้
" ทำไมพวกนายทำเหมือนกับรู้จักเธอมานานมากอย่างนั้นแหละ " เซนถามด้วยความสงสัย และมองหน้าอย่างคาดคั้นไปยัง เลียม " มีอะไรกันรึป่าว " แฮร์รี่ดึงเอวคุณให้ลงมานั่งข้างๆเขา
" เอ่อออ คือว่า ....." เลียมพูดอย่างอ้ำอึ้ง
ตื๊ดดด ตื๊ดดด
โทรเข้า : เพอร์รี่
" ว่าไงที่รัก ผมนึกว่าคุณจะไม่โทรหาผมซะอีก .... อื้ม ตอนนี้ผมอยู่ร้านกาแฟ..ใช่ผมอยู่กับพวกเขา ... ผมก็ต้องรักคุณสิ อืมม แค่คุณบอกมาผมจะไปหาคุณเดี๋ยวนี้ ได้ ๆ รักคุณนะเบบี๋ .. " เซนกดวางสาย พร้อมกับหันมายิ้มหวานๆให้คุณ " ผมจะทำตามที่คุณแนะนำนะ ... ขอบคุณสำหรับกาแฟ แล้วก็นี้ค่าเสียหาย " เซนหยิบเงินในกระเป๋ามาวางไว้ที่โต๊ะ " ถ้าพวกนายจะอยู่ต่อก็เชิญตามสบายนะ แล้วก็อย่างรังแกเพื่อนใหม่ที่น่ารักน่าเอ็นดูของฉันหล่ะ โดยเฉพาะแก แฮร์รี่อย่าลุ่มล่ามกับเธอเป็นอันขาด " เซนพูดทิ้งท้ายก็รีบวิ่งออกไป
" นี่มันเรื่องอะไรกัน คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แล้วทำไม ??? อะไรผมงงไปหมดแล้วเนี๊ย " เลี่ยมเริ่มเปิดประเด็น
" ใช่ !!!! จู่ๆคุณก็หายไป ไม่ใช่แค่พวกเราที่เป็นห่วงคุณนะ พอล เอล แดเนียล จอร์ช แล้วก็คนอื่นๆ ต่างก็เป็นห่วงคุณกันทั้งนั้น " ลูอิสเสริม
" น้ำหนักผมลดไปตั้ง 3 กิโลก็เพราะคุณ ทำไมคุณถึงหนีเราไปแบบนี้ กะแค่เซนมันจำคุณไม่ได้ ก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะจำคุณไม่ได้ด้วยหนิ " ไนออลพูด
" ผมยังสงสัยอยู่นะว่าทำไมคุณถึงไม่ให้พวกเราพูดเรื่องของคุณให้เซนฟัง มันควรจะรู้สิว่าคุณเป็นแฟนมันหน่ะ ผมไม่เข้าใจความคิดของคุณจริงๆ (ชื่อคุณ) " แฮร์รี่พูด คุณมองพวกเขาก่อนจะเลียริมฝีปากพลางคิดทบทวนเรื่องราวในอดีต
1 ปีที่แล้ว
" อ่าวแฮร์รี่ !! เห็นเซนบ้างมั้ยจะต้องเตรียมตัวขึ้นเวทีแล้ว หาตัวยังไม่เจอเลย " คุณถามแฮร์รี่ขณะที่เขากำลังเดินสวนกับคุณ
" ไม่เห็นเหมือนกัน ลองไปดูที่ดาดฟ้ารึยังเผื่อมันไปสูบบุหรี่ "
" เออ..จริงด้วย ขอบใจนะ :) " คุณยิ้มขอบคุณแฮร์รี่ก่อนจะรีบวิ่งไปที่ดาดฟ้า
" เซน ฉันคิดถึงคุณ " บทสนทนาของใครบางคนทำให้คุณหยุดฟัง
" ผมก็คิดถึงคุณเหมือนกัน " เสียงทุ้มเข้มๆตอบ
" ทำไมคุณไม่มาหา ไม่ติดต่อฉันบ้าง ฉันเหงาจะตายอยู่แล้วนะพ่อตัวดี !! " ภาพของชายหนุ่มและหญิงสาวกอดกันอย่างแนบชิดชัดเจนมากขึ้นเมื่อคุณค่อยๆเข้าไปใกล้ๆ
" ก็ผมไม่มีเวลานี่นา " เซนพูดพลางยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
" ก็มัวแต่เอาเวลาไปให้แม่แฟนสาวชาวไทยของคุณหมดหน่ะสิ" หญิงสาวพูดประชดพลางเบี่ยงตัวหนี
" ไหนคุณว่าเราจะไม่พูดถึงคนอื่นไง " คุณที่ได้ยินประโยคนั้นหยุดเดิน ' ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันเป็นได้แค่คนอื่นในสายตาของคุณเหรอเซน ' คุณคิดในใจ ยกมือทั้งสองข้างปิดปากก่อนจะค่อยๆถอดออกไปจากพวกเขาช้าๆ
Night Club..
" พวกนายเห็น(ชื่อคุณ)กันบ้างรึเปล่า ?" เซนเดินมาถามหนุ่มๆที่นั่งจิบแอลกอฮอลกันอย่างสนุกสนาน
" อ่าว !! เธอไม่ได้มาพร้อมนายหรอกเหรอ " ไนออลถาม
" ฉันไม่เห็นเธอตั้งแต่เช้าตอนมาทำงานด้วยกันแล้ว ไปไหนของเธอนะ " เซนพูดอย่างหงุดหงิด
" วันนี้ก่อนขึ้นคอนเสริทเห็นเธอตามหานายกับฉันอยู่นะ เลยบอกว่านายน่าจะไปสูบบุหรี่ที่ดาดฟ้า ไม่ได้เจอกันหรอกเหรอ " แฮร์รี่พูด
" งานเข้าแล้วไง บ้าฉิบ !!! " เซนพูดย่างหงุดหงิดพลางขยี้หัวตัวเอง
" เกิดอะไรขึ้นหว่ะ หน้าเครียดกันเชียว !! " เลียมที่เพิ่งเดินมาจากห้องน้ำถามขึ้น
" ก็ไอ่เซนมันตามหา (ชื่อคุณ ) ไม่เจอหน่ะสิ มันก็เลยหงุดหงิด " ลูอีสพูดขึ้น
" ฉันเห็นเธอนั่งอยู่บาร์ทางนู่นหน่ะ นึกว่านั่งกับนาย " เลียมพูด
" ฉันยังไม่ได้เจอเธอเลย ว่าแต่เมื่อกี้แกเห็นใครนั่งกับเธอนะ !!!"
" ตอนแรกก็นึกว่าแก แต่ถ้าแกยืนอยู่ตรงนี้ก็คงไม่ใช่แล้วหล่ะ ผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้"
.
.
" ขอนั่งด้วยคนนะครับคนสวย " คุณที่กำลังเมาได้ที่หันไปมองทางต้นเสียง -_- คุณหรี่ตามอง ก่อนจะยิ้มมุมปากให้เขา ชายหนุ่มร่างสูงเลื่อนเก้าอี้มานั่งลงข้างๆคุณ
" ผมมาร์ค ยินดีที่ได้รู้จัก ว่าแต่คุณมากินคนเดียวเหรอครับ แล้วแฟนคุณหล่ะไม่มาด้วยเหรอ " เขาถามพลางใช้สายตาสำรวจคุณอย่างละเอียด วันนี้คุณใส่เดรสสั้นรัดรูปสีแดงตัดกับรองเท้า ส้นสูงสีทองทำให้คุณดู sexy มากเป็นพิเศษ
" แฟนอะไรที่ไหนกัน ฉันไม่มีหรอกค่ะ " คุณพูดพลางยกแก้วแอลกอฮอลที่วางข้างหน้าขึ้นดื่ม
" จริงเหรอครับ ไม่น่าเชื่อเลย" คุณหันไปยิ้มก่อนจะพยักหน้าช้าๆ
" ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะค่ะ " คุณพยายามพยุงตัวขึ้นและควบคุมร่างกายให้เดินได้ตรงที่สุดเท่าที่จะทำได้
" เหมือนคุณจะไม่ไหวนะ ให้ผมพาไปดีกว่า " ร่างสูงพยายามพยุงตัวขึ้น ก่อนจะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์มายังคุณ
หมับ ~
" ปล่อยมือแฟนฉันเดี๋ยวนี้ !! " คุณเงยหน้าขึ้นดูเมื่อได้ยินเสียงปรามของใครบางคน
" นาย ใช่ ... นี่มันเซน มาลิคนี่นา !!"
" ฉันบอกให้นายปล่อยมือแฟนฉันได้เเล้ว !!!!! " เซนขึ้นเสียง
" นายเป็นแฟนเธอหรอกเหรอ " มาร์คถามอย่างงงๆ
" เหอะ ... แฟนเหรอ ฉันเป็นแฟนนายเหรอ ?" คุณสบัดตัวออกจากมาร์ค
" คุณเมามากแล้วนะที่รัก กลับกันเถอะ " เซนพยายามจะประคองคุณ
" ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน " คุณสบัดตัวออกอีกครั้ง หยิบกระเป๋าแล้วเดินโซเซออกจากร้านทันที เขาเดินตามคุณไปอย่างติดๆก่อนจะคว้าข้อมือคุณได้ทัน
" (ชื่อคุณ) ฟังผมก่อนนะ !"
" พอเถอะเซน ฉันเหนื่อยแล้ว ฉันไม่ไหวเเล้วจริงๆ ทำไมต้องเป็นฉันคนเดียวที่ต้องเสียใจ ฮึก ๆ " คุณปล่อยโฮออกมา เซนค่อยๆกอดคุณจากข้างหลังและซุกหน้าที่ไหล่ของคุณ
" ผมขอโทษ ผมสัญญา ผมจะไม่ทำแบบนี้อีก แต่คุณอย่าไปไหนเลยนะผมขอร้อง "
" เซน " คุณพลิกตัวกลับมาหาเขา ใช้มือทั้งสองข้างประคองหน้าเขาขึ้น คุณทั้งสองมองตากัน " คุณอย่าฝืนตัวเองเพื่อฉันเลย ต่อไปนี้คุณจะมีใครอีกกี่คนตามใจคุณเลย มันอาจจะดีกว่าถ้าคุณไม่มีฉัน "
" ไม่นะ ผมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีคุณ ผมรักคุณ ได้โปรด อย่าไปไหน อยู่กับผม ผมไม่ได้ฝืนอะไรทั้งนั้น ผมรักคุณ รักคุณเดียวนะ (ชื่อคุณ) " เซนกอดคุณไว้แน่น
" ฉันตัดสินใจแล้ว " คุณสลัดตัวออกจากเซนและเดินจากไป
' เซน มาลิค หนึ่งในสมาชิก one direction ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อคืน.... ' เสียงของทีวีที่คุณเปิดไว้ทำให้คุณตื่น -_- คุณหรี่ตาพลางมองไปรอบๆ ก่อนจะสังเกตุเห็นกระเป๋าเดินทางที่คุณจัดเตรียมไว้เมื่อคืน
ตื้ด .. ตื้ด
โทรเข้า : แฮร์รี่
คุณมองหน้าจอก่อนจะกดรับ
"ว่าไงแฮซ"
"ตอนนี้คุณอยู่ไหน ?? " เสียงของแฮร์รี่ดูรีบร้อนมาก
"อยู่ห้องฉันหน่ะสิ พอดีเพิ่งตื่น นายมีอะไรรึป่าว" คุณยกมือกุมหัวเพราะอาการแฮงจากเมื่อคืน
"นี่คุณไม่รู้รึไงว่าเซนมันรถชนเมื่อคืน "
"อะ อะไรนะ !! "
"เดี๋ยวผมไปรับนะ คุณแต่งตัวรอผมเลย อีก 20 นาทีเจอกัน"
โรงพยาบาล
" นี่มันเกิดอะไรขึ้น !!! " คุณที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามาถามขึ้น
" ก็เมื่อวานเซนมันกินเหล้าเยอะไปหน่อย ความผิดฉันเองที่ไม่ยอมขับรถไปส่งมัน ขอโทดนะเซน
ขอโทดนะ (ชื่อคุณ)" เลียมพูด
" ไม่ใช่ความผิดของนายหรอก เมื่อวานพวกเราก็เมากันทั้งหมด ถ้านายไปส่งเซน คนที่นอนโรงพยาบาลอาจจะรวมนายด้วยก็ได้ " ลูอิสพูดพลางตบไหล่เลียมเบาๆเชิงปลอบใจ
" ดีนะที่เรื่องมันมาเกิดช่วงหลังคอนเสริตปิดท้ายอัลบัมพอดี ไม่งั้นฉันโดนผู้ใหญ่เล่นงานแน่" พอลที่นั่งกุมขมับพูดขึ้น " (ชื่อคุณ) ผมฝากคุณดูแลทางนี้หน่อยนะ หนุ่มๆที่เหลือตามฉันมา เราต้องไปแถลงข่าวอาการเซนกับนักข่าวข้างนอก " พอลพูดจบหนุ่มๆที่เหลือก็ตามเขาออกไป คุณมองไปที่เซนและ จับมือของเขาไว้ น้ำใสๆเริ่มไหลออกมาจากตาของคุณ คุณทิ้งตัวลงข้างๆเขา เซนหลับตาอย่างไม่ได้สติ " ทั้งหมดเป็นความผิดของฉัน ฉันขอโทดนะเซน "
3 วันผ่านไป
" (ชื่อคุณ) " คุณค่อยๆลืมตาขึ้นมาด้วยความเหนื่อยล้า
" อ่าวแฮช !! "
" ผมว่า 3 วันมานี่คุณเหนื่อยมามากเลยนะ กลับไปนอนที่ห้องดีกว่า มา เดี๋ยวผมไปส่ง "
" ไม่ๆ ฉันจะอยู่ดูแลเซนจนกว่าเขาจะฟื้น ฉันโอเค ฉันอยู่ได้ :) " คุณพยายามฝืนยิ้ม
" งั้นคุณก็ควรจะกินอะไรบ้างนะ " ไนออลที่เพิ่งเดินขึ้นมาพูดขึ้น ก่อนจะวางของกินที่เขาซื้อมาไว้บนโต๊ะ " ผมให้คุณทั้งหมดนี่เลย "
" ขอบใจพวกนายบ้างนะ "
" เพื่อนกันแค่นี้ไม่เป็นอะไรหรอก เธอทำให้พวกเราเยอะกว่านี้อีก ให้กำลังใจเธอเล็กน้อยๆแค่นี้ ถ้าเราทำให้เธอได้ เราก็เต็มใจทำ " ไนออลพูด พลางทิ้งตัวนั่งลงใกล้ๆคุณก่อนจะโอบไหล่คุณอย่างหลวมๆ
" ถ้าไอ่เซนมันตื่นมาเจอ แกทำแบบนี้ตอนนี้หล่ะก็ แกไม่รอดแน่ไนล !! " แฮร์รี่พูดยิ้มๆพลางมองไปทางเซน
" ก็เพราะมันยังไม่ตื่นไง ฉันถึงกล้า ฮ่าๆ " ไนออลหัวเราะ
" พวกนายนี่ยังไงกันนะ "
" งั้นฉันกอดบ้าง ไหนๆช่วงนี้ก็นาทีทอง " แฮร์รี่พูดพลางกอดคุณ ก่อนจะลูบหัวคุณอย่างอ่อนโยน " คุณโอเคนะ อย่าลืมว่าพวกเราจะอยู่ข้างคุณเสมอไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น " ไนออลเองก็กระชับกอดให้แน่นขึ้นเมื่อเริ่มเห็นคุณร้องไห้ เขาซุกหน้าลงบนไหลของคุณ
" เดี๋ยวเซนก็ตื่น อย่าร้องไห้นะคนดี ฉันอยู่ตรงนี้แล้ว " ไนออลลูบไหล่คุณเบาๆ
ความคิดเห็น