คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 1 100%
“แพรว ะเที่ยืนแล้ว พวเราลับันเถอะ”
“อืม ันเริ่มิถึเียอุ่นๆ แล้วสิ”
“เหมือนันเลย เริ่ม่วแล้ว้วย” ปิ่นนาหาว ่อนเรียพนัานมาเ็บเิน านั้นเินันไปที่รถเพื่อลับบ้าน โยที่ายหนุ่มทั้สอน้าโ๊ะ เรียเ็บิลพร้อมัน
ปิ่นนาับเพลินั้นบ้านไปทาเียวัน เปลวและแสบ้านอยู่ใล้ันึลับ้วยัน พนัานนอื่นๆ ่าแยย้ายันลับ
พิสุาับรถลับนเียว เพราะบ้านนละทาับนอื่น ในะที่หิสาวำลัะึ้นรถ รู้สึร้อนรุ่มไปทั้ัว หัวใเ้นเร็ว ไ้ยินเสียและารมอเห็นแปลออไป รู้สึเลิบเลิ้มอยาสัมผัสผิวายอุ่นๆ ไม่สามารถวบุมอารม์อัวเอไ้ เธอเริ่มรู้สึัวแล้วว่าเธอโนวายา มืออเธอำแน่นนั่อยู่้ารถำลัะเอื้อมเปิประูออ ายสอนึุ่่มูอยู่นั่น เินปรี่มาหาเธอ ทว่าปภพเินปาหน้ามาถึัวพิสุา่อน พร้อมวัสายาแสวามเหี้ยมโห ่อนที่ะนั่ล้าเธอ ธามนั่ลใล้ับร่าอเ้านาย ส่วนลูน้อนั้นล้อมับร่าายสอนเอาไว้
สาวผู้น่าสสารพยายามฝืนร่าายไว้ หันหน้ามอปภพ้วยแววา่ำหวาน้วยฤทธิ์ยา แ่สามัสำนึอเธอ้อารให้เา่วยเหลือเธอให้ปลอภัย
“่วย้วย ไ้โปร่วยัน้วย” มือเรียวบาเอื้อมับเสื้อสูทสีำสนิท และับแน่นบลับ
แผ่นออปภพ
“นายรับ ผู้หินนี้โนวายารับ”
“ให้พวนั้นัารสั่สอนไอ้สอนนั้น อย่ามาิวายาผู้หิที่ผับอันอี ส่วนนายรีบามันึ้นมาที่ห้อ หลัาัารพวนี้เสร็”
“รับนาย”
ปภพอุ้มร่าบาอพิสุาึ้นแนบอแร่เินึ้นห้อพัในโรแรมหรูทันที ใบหน้าสวยส่ายไปมา ้วยวามร้อนสุมในเรือนาย ัอไฟพิศวาสเผาร่าอเธอให้มอไหม้
พอร่าบาเ้ามาในห้อพัอมาเฟียหนุ่ม วาม่ำเย็น าเรื่อปรับอาาศ ห้อที่เปิเอาไว้สำหรับนอนับหิสาวหน้าาสะสวย นาแบบ หรือารา ที่เาื้อ้วยเิน มาระบายวามใร่บ่อยรั้ อาทิย์หนึ่ะมา้าที่นี่ สามถึสี่รั้ พิสุาปรือามอปภพ มือสอ้าปล่อยออาเสื้ออมาเฟียหนุ่ม ร่าบอบบาถูวาบนเีย แนสอ้าสวมอออปภพไว้ และยับัวไปนั่บนัอเา ยื่นหน้าหวานไปหาใบหน้าม ่อนะทาบลีบปาหวานบนริมฝีปาอุ่นอมาเฟียเลาะเล็มทั่วปาร้อนอย่าสั่นๆ ่อนที่ปภพะยอมเผยอปารับให้สาวถูวายา สอลิ้นเล็เ้าไปิมวามร้อนในโพรปาอเา ลิ้นร้อนทัทายลิ้นบาร้อนผาว้วยฤทธิ์ยา
เารอบรอและบยี้ลีบปาบาอย่าเร่าร้อนเนิ่นนาน่อเนื่อ มาเฟียหนุ่มรู้เพียว่าหิสาวนนี้ ่าไร้เียสาเรื่อูบและอ่อน่อโล ไม่มีประสบาร์เรื่อบนเียับใรมา่อน ถูประบประหมราวับไ่ในหิน พึ่ฟัออเปลือลืมาูโลไม่นานนี้เอ ไม่รู้ถึวามโหร้ายอีวิริ บนโลอันน่าลัวใบนี้ และโร้ายถูพวเนั่ว วายาิย่ำยีวามสาว แ่ทว่าเธอไม่รู้ว่า เาเฝ้าูเธอบนั้นสออห้อโยลอ ึ่เป็นห้อระ มีเพียน้านในเท่านั้นที่มอเห็นน้านนอ น้านนอไม่อามอเห็น้านในไ้
ปาอุ่นร้อนถอนาลีบปาอวบอิ่ม หอบหายใล้ายนหมแร เมื่อเาปล่อยให้ริมฝีปาหวานเป็นอิสระ เธอพยายามสูอาาศลึๆ เ้าปออย่ารวเร็ว มาเฟียหนุ่มยยิ้มมที่มุมปา ่อนัสินใอุ้มร่าบอบบาไปแ่น้ำในอ่าให่ในห้อน้ำ วามเย็นอน้ำทำให้หิสาวเริ่มสบล เสียเาะประูัึ้น เารีบเินไปเปิประู เผยให้เห็นธามลูน้อมือวาอเายื่นระเป๋าใบเล็อหิสาวให้เา
“อเธอรับ นายมีอะไรเรียผมรับใ้ไ้ลอเวลา ผมเฝ้าอยู่หน้าห้อ”
“ธาม...นายไปนอนพัเถอะ ันัารไ้”
“รับ”
ประูถูันปิลนแนบสนิท เาวาระเป๋าบนโ๊ะหัวเีย่อนะเปิระเป๋าออหยิบบัรประานอเธอึ้นมาู
“พิสุา เลิศวริสุล ื่อเพราะี” เายิ้มเย็น เยหน้ามอเธอในห้อน้ำ หลับาปาอบอ่าอาบน้ำไปแล้ว
...ร้ออวาม่วยเหลือามาเฟียอย่าเา อเ็บ่าอบแทนเป็นเรือนร่าสวยๆ อย่าิว่าะหนีหายไป่ายๆ เพราะเธอ้อเ้ามาเป็นส่วนหนึ่อีวิเาั้แ่วันนี้เป็น้นไป อยปรนเปรอวามสุให้ นว่าเาะพอใ
ความคิดเห็น