คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 60%
ผ่านไปสัพันัท่อรารีเ้ามาในร้านมาึ้น หนุ่มหน้าาีหลายนส่สายาหวานมาให้พิสุาและปิ่นนา แ่เอสายาุอเปลว แสและเพลิ้อล่าถอยทัพ ลับไปทุราย
“นี่แพรวหน้าแๆ แล้วนะ อย่าื่มเยอะเี๋ยวับรถลับไม่ไหว” ปิ่นนายื่นมือแะมือแพรวแผ่วเบา้วยวามเป็นห่ว
“๊ะ ันแ่มึนๆ นะ” พิสุายิ้มนิๆ พร้อม้มล้วมือถือในระเป๋าระโปรออมาูว่าใรโทรหาเธอ “ันอัวไปรับสาย้านอหน่อยนะ”
“้า”
พิสุาลุึ้นเินไป้านหลัอร้านรับสายโยไม่ไ้เห็นว่าปภพยืนสูบบุหรี่อยู่หลัร้านเ่นัน มาเฟียหนุ่ม้อมอ้านหลัหิสาวแสถึสายาหลใหล ถูะา พึพอใในวามสวยอ่อนหวาน อหิสาวรหน้า ราวับราสีห์ผู้หิวโหย ้อะปบและลืนินระ่ายน้อยรหน้า ้วยแรพิศวาส้อารเป็นเ้าอเธอ
“พี่แพท ไม่้อเป็นห่วแพรวหรอ่ะ แพรวสบายี แพรวว่าพี่โทรหายัยแพรีว่ารายนั้นหายเียบไปเลย สสัยอเอสารทับเ็มัวแล้วหรอเหรอ”
‘ูแลัวเอีๆ พี่เป็นห่ว’ แพท พิรภพเ้าอปลายสายเป็นพี่ายแท้ๆ อหิสาวพูึ้นในสาย
“่า อย่าบ่นมาสิะ แ่เร็วไม่รู้้วยน่ะ” แพรวยิ้มันเบาๆ และวาสายหันหลัะเินเ้าในผับ สายาันไปสบาับสายาุร้ายอปภพ ถึลับัวสั่น รีบสาวเท้าวิ่เ้า้านในทันที นนับเปลวึ่เินมาูพิสุาพอี
“วิ่หนีอะไรมารับุแพรว”
“ันลัวสายาุๆ โห นนั้นน่ะ เาไม่ไ้ทำอะไรันหรอ ันแ่ลัวไปเอนะ ลับไปที่โ๊ะันเถอะ”
“ไ้รับ” สายาเปลวปรายามอนสบสายาอปภพพอี พนัานหน้าโหเปลี่ยนสีหน้าเป็นบึ้ึทันที เาพอะเาสายานั้นออ ปภพมาเฟียหนุ่มำลัถูใเ้านายสาวอเาเ้าแล้ว รีบับมือพิสุาเ้า้านในทันที เพราะเารู้ีว่านอย่า ปภพ ึ้นื่อว่าเหี้ยมโหอวารมาเฟีย ไม่อบผู้หิที่มีเ้าอแล้ว ยิ่เาับมือถือแนพิสุาแบบนี้แสให้เห็นว่า เาเป็นเ้าอ และนรัอเธอ ัใ่ายๆ ไปเอ
...แ่เาำลัิผิ
“ระ่ายน้อยแสนสวยอัน” เายิ้มนิๆ ที่มุมปาบน “ท่าทาหมาที่มา้วย ะหวเ้าอน่าู ิว่าันโู่ไม่ออรึไ แำลัปป้อระ่ายน้อยนสุำลั หมาโ่ๆ อย่าแ ิว่าันะรามือั้นสิ” ปภพยิ้มร้ายแล้วเินึ้นั้นสอ โยที่ธามเินามหลัไปิๆ
“นายสนใเธอใ่ไหมรับ”
“นายนี่่าสัเ รู้ใันะทุเรื่อ”
“ผมอโทษรับ ที่ละลาบละล้วเรื่ออนายมาเินไปรับ” ธาม้มหน้าอโทษเ้านาย
“อโทษันทำไม ันไม่ไ้ว่านายสัหน่อย ันีใ เสียอีที่นายรู้ใัน”
“ะให้ผมลาัวเธอมาให้นายเลยไหมรับ”
“ใเย็นๆ อย่าให้เธอรู้ัวสิ ยิ่ใบหน้าหวานแบบนี้ยิ่หายาอยู่้วย” ปภพยยิ้มมุมปาพร้อมับหันมอไปทาโ๊ะที่เธอนั่อยู่ับพวเพื่อนๆ ทำไมเาะมอไม่ออ เธอำลัลัวเา แ่็น่ารัี เวลาราใ้ร่าเา เสียหวานน่าฟัเหมือนใบหน้าหรือเปล่า
“ให้เียริื่ม็อเทลอผมสัแ้วไ้ไหมรับ ุนสวย” ายหนุ่มหน้าาียื่น ็อเทลสีสวยให้พิสุาและปิ่นนา ทั้สอสาวมอหน้าหนุ่มหน้าาี สุภาพเรียบร้อยรหน้า เธอรับแ้วมาถือไว้แล้วยิ้มเนือยๆ หิสาวไม่ล้าื่มเลยริๆ ะหันอวาม่วยเหลือาพนัาน ็ออไปแน์สุเหวี่ยันหม
“ถ้าไม่ื่มรหน้าผม ถือว่าพวุไม่ให้เียริ และเสียมารยาทให้ผมและเพื่อนนะรับ”
“เอ ือว่า” พิสุาเหลือบมอปิ่นนาแล้วเหลือบมอเปลว เพลิและแส ไม่ไ้นั่ที่โ๊ะไปเ้าห้อน้ำพร้อมันทั้สามน
...ไม่เป็นไรหรอ ยัมีพนัานนอื่นอีหลายนที่ไปเ้น ไม่ล้าทำอะไรบ้าๆ ับพวเธอหรอ
พิสุาและปิ่นนาหันหน้ามอัน แล้วยแ้ว็อเทลื่มพร้อมันนหมแ้ว และส่ืนให้ายหนุ่ม
“อบุรับ” เายิ้มและเินลับไปที่โ๊ะ
ความคิดเห็น