คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : บทที่ 6 60%
พิสุาไ้ยินเสียน้อสาว รีบหันมอ เห็นร่าปภพมาับพิรภพพี่ายอเธอเินมาู่ัน เธอรีบหันหลัวิ่หนีทันที ทิ้พีราไว้ ทำหน้าุนปนสสัย อยารู้เรื่อราวว่าเิอะไรึ้น ามประสานสอรู้สอเห็น นาทีนั้นเอ ปภพไ้ยินเสียแหลมนแสบแ้วหูอน้อสาวพิรภพ ะโนให้ใรบานหนี มาเฟียหนุ่มหันหน้ามอ เห็นร่าอพิสุาำลัวิ่หนี เารีบวิ่าม พร้อมะถลาไปับร่าบาอย่ารวเร็วบัับให้หยุวิ่
“แพรว”
พิสุาเร่ฝีเท้า
เร็วที่สุในีวิ แ่ไม่พ้นเื้อมมืออปภพ เาว้าร่าบาึเ้าหาอแร่ เธอพยายามสะบัมือออ ิ้นปัๆ ทั้ันทั้ผลัให้ร่าายหลุพ้นามาเฟียใร้าย เารีบันร่าบอบบาเ้าหาผนัปูนนแผ่นหลัอหิสาว แนบิับพื้นปูน านั้นแทรร่าให่ประิัวเธอ ไม่ยอมให้หนีไปไหน ท่ามลาวามใอนเป็นพี่าย
“ปล่อย! บอให้ปล่อย แพรวเ็บนะุภพ”
“ทำไม้อหนีผม้วย” ปภพะอเสียั ัฟันรอ้วยวามโรธ “แพรวรู้ไหม...ผมเป็นห่วแพรวแ่ไหน ทำไม้อหนีผม้วย”
พิสุาไม่อบ แ่เธอร้อไห้พี่าย่วย เพราะอนนี้เธอรู้สึหวาลัวแววาที่เ็มเปี่ยม้วยวามโรธ และวามโมโหอปภพ
“พี่แพท ่วยแพรว้วย เาะทำร้ายแพรว”
พิรภพวิ่ามมาเห็นภาพปภพับร่าอพิสุาไว้้วยใบหน้าายแววัถึวามโรธ และที่น่าใว่านั้นใบหน้าอพิสุาื่นลัว น้ำาไหลอาบแ้มนวล แสถึวามหวาลัวสุี เารีบแทรลาระหว่านสอนันร่าอพิสุาหลบหลัเาไว้เาไม่มีวันให้ปภพทำร้ายร่าายน้อสาว ที่เป็นัแ้วาวใเาเ็า
“นายรับ นี่มันเรื่ออะไรัน ผมไปหมแล้ว นายรู้ัับแพรวไ้อย่าไร”
“อย่าทำให้ันโมโหนะแพท ส่แพรวมาให้ันเี๋ยวนี้” ปภพเ่นเี้ยวพูเสียลอไรฟัน มือหนาำหมัแน่น ถ้าอีมือวาเาไม่ืนพิสุามา เาะไม่เรใแล้ว
“ไม่รับ ถ้านายไม่บอผม่อน ว่านายะเอาัวน้อสาวผมไปไหน ไม่อย่านั้นผมไม่ให้แพรวไปไหนทั้นั้น” พิรภพพูเสียร้าว แววาายัถึวามุัน ้อแววาปภพไม่หวั่นเร ไม่ยอมหลบสายาแม้แ่น้อย แม้ในใอยาะอาละวามาว่านี้แ่็ทำไม่ไ้เพราะนรหน้า เป็นเ้านายเ่า มีพระุับเาและน้อสาว
“ันะามเมียันลับบ้าน”
“ไม่ริ...พี่แพทอย่าไปเื่อเา เาพูโห แพรวไม่ลับไปับเา พี่้อ่วยแพรวนะ” นเป็นน้อสาวร้อสะอื้น เอาหน้าบแผ่นหลั้วยวามลัว
“แเยทำานับันมา่อน น่าะรู้นิสัยันี ันไม่เยโห และไม่เยเรียผู้หินไหนว่าเมียมา่อน นอาน้อสาวนาย” ปภพยืนยันหนัแน่น
“อย่าส่แพรวให้เานะ แพรวไม่อยาอยู่ับเา”
“ส่แพรวมาให้ัน”
“นายรับ ถ้าแพรวเป็นเมียนายริ ผมส่ืนแน่ แ่ไม่ใ่อนนี้” เาพูเสียเ้ม วัสายาุร้าย นนเป็นน้อสาวรู้สึหวาลัวไม่น้อย
“พี่แพท ใร้าย ทำไม้อส่แพรวให้เา้วย หรือว่าพี่แพทไม่รัแพรวแล้ว”
“รัสิ แุ่ปภพเป็นเ้านายเ่าพี่ เป็นผู้มีพระุที่ให้านพี่ทำ หาเินเลี้ยู ส่เสียแพรวับแพรนเรียนบมหาลัย เาไม่เยโห...แพรว่าหา้อพูวามริับพี่” เาุำหนิน้อสาวที่ไม่ยอมพูวามริ
พิสุาหันมอแววาุันอปภพ เธอหนีไม่พ้นแล้วริๆ หวัะพึ่พี่าย พี่ายันเป็นลูน้อเ่าอปภพ อี แล้วอย่านี้เธอะพึ่พาใรไ้
“รี๊ ไอ้โริ ไอ้ลาม” พีราร้อรี๊ลั่น ้อหน้าธามอย่าสู้าย
“เิอะไรึ้น! ทำไมถึร้อลั่นแบบนี้ ูบ้าสิยัยพลอย นี่มันโรพยาบาลน่ะ” พิมพิศาุน้อสาว นั่บนรถเ็น้อใบหน้าลูน้ออปภพ้วยแววาโรธเือสุี
“ไอ้บ้านนี้...ับรถนพลอยแล้วหนี ไม่ิรับผิอบพาส่โรพยาบาล” พีราี้ธามให้พิมพิศาู
พิรภพผละาปภพ เินไปูร่าน้อสาวอีนึ่บาเ็บ ปภพรีบว้ามือพิสุา แล้วุให้เินามเา หิสาวพยายามสะบัให้หลุ มาเฟียหนุ่มหันมอใ้สายาัน นเธอยอมหยุอาละวาและยอมเินมาแ่โยี
“ยัยพลอย...มีเรื่ออะไรัน ร้อเสียัลั่นโรพยาบาลแบบนี้ฮะ” พีรภพถามเสียุ่น ใ้สายาันให้พลอยหยุเหวี่ยหาเรื่อธาม ธามเป็นทั้พี่และเพื่อนรันเียวอเา อนสมัยยัทำานับปภพ
“พี่แพท นายนี่ ับรถนพลอย ใำไม่รับผิอบ” พีรารีบฟ้อี้หน้า ้อสายแทบินเลือินเนื้อ ไม่ว่าอย่าไร เธอ้อเอาเรื่อผู้ายไร้วามรับผิอบให้ถึที่สุ
“ันถามแล้วว่าะเอา่ารัษาพยาบาลเท่าไหร่ ันรีบมีธุระ แ่เธอไม่ฟั ยั่าันลับอี หรือะเถียว่าไม่ริ” ธามพูน้ำเสียเ้ม ้วยสายาุ่นเือเ็มที่
“ไม่ใ่แ่นี้นะพี่แพท านี่ยัับหน้าอพลอย้วย” นพูทั้อาย ทั้โมโห แ่อย่าไระ เธอ้อให้พีรภพเล่นานไอ้หมอนี่ให้ไ้
“็เธอหันลับมาะทันหัน ันัมือลับไม่ทัน แ่แ่แะนิเียว ไม่ไ้ับอย่าที่เธอฟ้อ แล้วอีอย่า” ธาม้อหน้าอพีราแล้วยยิ้มเล็น้อย “อแบนอย่าเธอ ันไม่อยาับให้เสียมือหรอ”
“รี๊ ไอ้บ้า แาไม่ถึ่าหาละ ัน่อนรูปย่ะ ปาหมาแบบนี้อย่าอยู่เลย” พีราลุพรวหมายะไปปาผู้ายปาี ล้าูถูเธอ ลืมว่าัวเอยัเ็บอยู่ ล้มอับพื้นเบื้อหน้าเาหน้าแยับเยิน
“อ้าว ไหนว่าะัารปาผมับหมาในปาไ แล้วทำไมถึล้มอเป็นอยะแบบนี้ล่ะ” ธามยิ้มระรื่นแล้ยั่วให้หิสาวโรธแ้นเล่นๆ ยิ่เถียับยัยน้อสาวัวแสบอพิรภพ ยิ่สนุและมีวามสุมา นเาลืมไปว่า เาเอ็มีอารม์แบบนี้ับนอื่น้วย
“ไอ้บ้า ไอ้โริ พี่แพทอย่ายืนนิ่สิ ัารไอ้ปาหมานี่เี๋ยวนี้ ไม่อย่าั้นพลอยไม่ยอมริๆ ้วย” พีราแผเสียั บฟันแน่น วาายแววแทบินเลือินเนื้ออยาหัอหมอนี่ให้ายามือนั
“หยุโวยวายไ้แล้ว...รีบลุึ้นแล้วเรียมัวลับบ้าน” พิรภพวาลับเสียแ็ นพีราเสียหน้า ทำไมพิรภพไม่เ้า้าเธอพอเยหน้า เอสายาโรธเรี้ยวันให้เธอหยุอาละวา
“รู้แล้วน่ะ” พีราพูออมเสีย ไม่วายส่สายาุามธามอย่าแ้นเือ “ฝาไว้่อนเถอะ” เธอาโทษไว้ เาลับนิ่ไม่รู้สึลัวำู่สันิ็แ่ำู่อสาวน้อยแ่นแ้ว ไม่รู้ัโน้อสาวอีนอพิรภพ
เมื่อพิรภพลับถึบ้านพร้อมทุน ปภพเินามิพิสุาเ้าในบ้าน พิมพิศาประอพีราเ้าบ้าน แ่สายาอพีรามอ้อนธาม้วยวามไม่พอใ พิรภพพาธามมาที่บ้าน้วย แ่รู้วามริทีหลัว่าไอ้โริธามนั้นเป็นเพื่อนรัอพิรภพ ยิ่เ็บใมาึ้นว่าเ่า
“ไปไหนันมาล่ะ ันมาบ้านไม่เห็นใรเลยใแทบแย่” พีรัถือแ้วน้ำเินออาห้อรัว แล้วมอนแปลหน้าเินเ้าบ้านพร้อมับพิรภพ และบรราน้อสาวสามใบเถา ะในเือบทำแ้วน้ำลพื้น เมื่อเห็นสภาพพีราบาเ็บมีผ้าอทำแผลพันามัว
“ยัยพลอย ไปทำอะไรมา ทำไมแผลเ็มัวแบบนี้”
“โนนโริ ับรถเี่ยวเอานะิ”
“ยัยพลอย” พิรภพุเสียร้าว นพีราไม่พอใเินสะบัึ้นั้นบนเอาื้อๆ
“ปล่อยไป่อน เี๋ยวอารม์ี็ลมาเอแหละ” พีรัถอนหายใเฮือให่ หนัใับนิสัยเอาแ่ใอพีรา ยิ่โ ยิ่ื้อแพ่ึ้นทุวัน
“นี่ๆ พี่หมอ่วยสนใพวเราหน่อยสิ ลืมไปแล้วรึไว่ายัมีน้อสาวนสวยอีสอนยื่นอยู่รนี้” พิมพิศาแอบเหน็บพีรั้วยวามน้อยในิๆ
“รับ ุน้อสาว น้อแพร ับน้อแพรวสบายีใ่ไหมรับ” พีรัถามพร้อมสายาหยอเย้าน้อสาวทั้สอน ยิ่พิสุามีนหน้าุยืนิิัวแบบนั้น เายิ่สสัย
“นายมาถึนานรึยั” พิรภพเอ่ยถามึ้น พร้อมส่สายาบัับให้พิมพิศาึ้นห้อไป่อน
“ไม่นานหรอ รอเ้าบ้าสามนนั้นมารับ ะวนไปยืมอที่วั มาทำบุเพลพรุ่นี้ แล้วนายะให้ันเอาอะไรบ้ามา เี๋ยวัารเรื่อยืมอวัเอ นายไปัารธุระอนายเถอะ” พีรับอ เหลือบมอใบหน้าน้อสาวอีน ายหนุ่มหล่อม ุันอยยืนุมไม่ยอมห่า
“ันเียนเอาไว้แล้ว ฝานาย่วยัาร้วยละ”
“อืม ไปละ ไอ้สามนนั้น มาแล้ว เี๋ยวันันไม่ให้มายุ่้าใน็แล้วัน” พีรัเินออนอบ้านเพราะไ้ยินเสียรถยน์มาอเทียบหน้าบ้าน
เมื่อปภพและแพรวนั่ในห้อรับแเรียบร้อยแล้ว และธามยืน้าายมาเฟียร้าย ปรายามอพีรภพ พลานึำพูเมื่ออนที่เาอลาออาวาร เพราะ้อูแลน้อสาวสามน หนึ่ในนั้นือพิสุา ึ่อนนี้เป็นเมียสุที่รัอเ้านาย
“แพรว พี่อยาฟัวามริาปาแพรวทั้หม” พิรภพออำสั่ันน้อสาวอออาารหน้าี นั่้าปภพมาเฟียหนุ่ม ร่าสูโปร่นั่เบียร่าบาแทบะนั่ััน
“แพรว ไม่รู้ะเริ่มรไหน่อน” แพรวพูเสียเบาหวิวไม่ล้าสบาพี่าย
“ั้นันะเล่าให้นายฟัเอ” ปภพหัวเราะเบาๆ ในลำอเวลาอยู่ับเาะื้อเียบ แ่พออยู่ับพี่าย ลับเป็นนี้ลัว ว่านอนสอน่าย เาน่าลัวน้อยว่าพิรภพรไหน เาแอบยิ้มบาๆ ปรายามอหิสาวเล็น้อย
หลัาที่ไ้ฟัเรื่อทั้หมาปภพ พิรภพอยาะลโทษน้อสาวให้หลาบำนั เือนี่รั้แล้ว ห้ามเที่ยวผับ เาห้ามเพราะ เาไม่อยาให้ปภพไ้เห็นหน้าพิสุา เพราะเารู้ว่าน้อสาวเานนี้ เป็นผู้หิในสเปอปภพ เพราะเาทำานับเามา่อน ึรู้ว่าถ้านายเ่าไ้เห็นใบหน้าสวยหวานอย่าพิสุา ้อถูใแน่ๆ และมัน็ริ ่อนแล้ว็ยัเอนไ้
“นายรับ ผมไม่เยอร้ออะไรานายเลยสัรั้ แ่รั้นี้ผมอ...” พิรภพนิ่เียบ่อนะพู่อ “ปล่อยน้อสาวผมไ้ไหมรับ ผมรู้ว่านายหาผู้หิสวยๆ ไ้มามาย ะสัี่น นาย็หาไ้ แ่ผมอยัยแพรวไว้สันหนึ่ ผมยน้อสาวนนี้ เป็นเมียนายไม่ไ้ริๆ”
“ทำไม? แพท...นายถึยแพรวเป็นเมียันไม่ไ้”
“แพรว ไม่เหมาะเป็นเมียนายหรอรับ เธออ่อนแอเินไป”
ปภพยยิ้มพลาย โอบรัร่าเมียรั
“ไม่เี่ยวับวามอ่อนแอ หรือเ้มแ็ แ่ันถูใน้อสาวนายั้แ่รั้แรที่เห็น ใระไปิว่ามาเฟียอย่านายปภพ เยนอนับผู้หิมามายไม่เย้ำหน้า ลับไม่อยานอนับผู้หินไหนเลย นอาน้อสาวนายนเียว ถึนาามไปเฝ้าถึอนโ ามิเป็นเาามัว ออโรปป้อศัิ์ศรีน้อสาวนายามาเฟียฮ่อ นที่เ่แ่ปา อยพึ่บารมีเ่าอพ่อไปวันอย่าไอ้ลี่หมิ ถูมันหยามศัิ์ศรี ่าันเป็นหมา ัน็ทนไ้ เพื่อปป้อน้อนายให้ปลอภัย ัน็ยอมไ้ทุแล้ว” ปภพพูเสียเ้ม ริัในำพูอเาทุถ้อยำ ้อาพิรภพนิ่ไม่ยอมหลบสายาแม้แ่น้อย นระทั่พิสุาร้อสะอื้นเสียแผ่วเบา มาเฟียหนุ่มรีบ้มมอเมียรั้วยวามเป็นห่ว เพราะเาแพ้น้ำาอเธอที่สุ
“แพรว ร้อไห้ทำไมรับ บอผมหน่อย ไหนๆ เยหน้าึ้นสิ” เาเยาพิสุาึ้นเห็นน้ำาึมที่หาา เาแทบลั่รีบเ็น้ำาทันที
“แพรวอโทษที่เป็น้นเหุทั้หม”
“้นเหุอะไรัน ัน่าหาละที่ันไปถูใเธอเ้า ะว่าไปพี่ายเธอเลี้ยน้อสาวไ้ถูใันริๆ” เา้มุมพิษบริเวไรผมเบาๆ
“ถึอย่าไร ผม็ยืนยันไม่ยน้อสาวให้นายอยู่ี”
“มีเหุผลอะไรนายถึไม่ยน้อสาวให้ัน ทั้ๆ ที่น้อสาวนายเป็นเมียันไปแล้ว”
“ผมไม่อยาให้น้อสาวอยู่วารมาเฟีย นายน่าะรู้ี แพรวะมีอันรายมาถึัวทุวินาที หาใรรู้ว่าแพรวเป็นเมียอนาย”
“รู้็รู้ไปสิ ันไม่สน เมียัน ันมีปัาูแล ถ้าันไม่สามารถปป้อเมียัวเอให้ปลอภัย ันะบริหารธุรินับหมื่นล้าน แสนล้าน และปรอลูน้อฝีมือีไ้อย่าไรัน นาย็รู้ว่าันมีปัาูแลน้อสาวนายรึเปล่า หรือนายไม่เื่อใัน ไม่เารพันเหมือนเมื่อ่อนแล้ว” มาเฟียหนุ่มพยายามพูหาเหุผลันให้พิรภพลำบาใ นไม่ล้าปิเสธ
“ไม่ใ่อย่านั้นรับนาย เพียแ่ผมลัวน้อสาวผมไม่ปลอภัย และเป็นัวถ่วให้นาย่าหารับ ผมยัเารพรันายเหมือนเิม เพราะถ้าไม่มีนาย ีวิผมับน้อไม่ไ้สุสบายีแบบนี้” เาามเมปภพไม่ทันริๆ ไม่ิว่าเาะมาไม้นี้ เาำลัถูับมัมือให้ำยอม อย่าที่เาไม่สามารถปิเสธไ้
“ถ้าอย่านั้นนายวรยน้อสาวนายให้ันไ้พิสูน์ัวเอ ว่ามีปัาปป้อน้อนายให้ปลอภัยหรือเปล่า ริไหมธาม นายเอ็ทำานมาพร้อมๆ ับแพท น่าะรู้ว่าันมีวามสามารถพอ ูแลแพรวไ้รึเปล่า” ปภพส่ยิ้มเย็นยะเยือให้ธาม และใ้สายาุันบัับให้เาล้อยาม
“นายเล่นมัมือแบบนี้ ผมะทำอะไรไ้นอา้อำใยน้อสาวให้นาย แ่ผมมี้อแม้อยู่้อหนึ่” พิรภพนิ่เียบ่อนะหันหน้ามอน้อสาวัวเอ “ถ้านายทำให้น้อสาวผมเสียใ หรือเบื่อน้อสาวผมแล้ว ผมอืน และอย่าหวัว่าะมีรั้ที่สอที่ผมะยน้อสาวให้นายไปูแล”
ปภพหันมอใบหน้าอพิสุา เธอเป็นน้อสาวที่พิรภพหวที่สุ มาว่าอีสอนที่อยู่้าบน
“ันะูแลพิสุาให้ีที่สุ ันสัา”
ความคิดเห็น