คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 8
บทที่ 8
ห้อุเิน
สอนั่รออยู่หน้าห้อุเินออท่าทีร้อนใและเป็นห่วเพื่อน ิน ออม ราม เพื่อนลุ่มเียวับสอรีบเินลิ่วๆมาที่หน้าห้อุเิน้วยวามเป็นห่วอิเ่นัน ไม่เว้นแ่ิวและรอน็มา้วย
“ไอ้ิว มึยัล้าเสนอหน้ามาให้สอเห็นหน้าอีเหรอ ไอ้ิว” ินโวยวาย นออม้อห้ามเอาไว้
“ใเย็นๆ ิว่ะ นี่มันโรพยาบาลนะมึ เาห้ามส่เสียั” ออมเือนสิเพื่อนรัเอาไว้
“็มันทำร้ายไอ้สอ มึเอ็รู้ มึะไม่ใหู้โรธมันไ้ไว่ะ มันแย่แฟนเพื่อนนะมึ” ินแหวเสียแ็ใส่ออม
“ูอบใมาที่พวมึเป็นห่วเรื่ออู ูไม่เป็นไรแล้ว ถ้าิวมันมาที่นี่เพราะเป็นห่วไอ้อิ ็่ามัน อย่าไะอิมัน็เพื่อนมันเหมือนัน” สอบอเพื่อนๆ ฟั ่อนที่เพื่อนทั้หมะหันหน้าไปมอาย เพราะอยารู้ว่าเป็นใร ทำไมถึนั่อยู่ใล้ๆ สอ เพื่อนรัอเา
“พี่าย ไอ้อิมันะเป็นอะไรไหมรับ สอเป็นห่วมันเหลือเิน” สอเอ่ยถามนรัึ่ยืนอยู่ใล้ๆ ุหน้าับอแร่อาย ร่าสูลูบหัวเบาๆ เพื่อปลอบใ ไม่ให้ิมาไปไล ทำให้เพื่อนอสอหันหน้ามอันเลิ่ลั ไม่เว้นแม้แ่ิวและรอน สามัีัน้อหน้าาย้วยวามอยารู้ แ่พอเห็นแววาุันอายสบา ทั้หมรีบหลบวูบทันทีอย่าหวั่นลัว
“อิ้อปลอภัยรับ ถ้าอิเป็นอะไรไป ลูน้อพี่อแายแน่” ายปรายามอพี พีหลบาเ้านายทันที
“พี่ายรู้เยอะน่ะเนี่ย” สอยิ้มำ
ทันในั้นเอหมอเปิประูห้อุเินออมา สอรีบผละออาอายเินับๆ ไปหาหมออย่ารวเร็ว
“หมอรับ เพื่อนผมเป็นอย่าไบ้ารับ” สอเอ่ยถามทันที
“นบาเ็บปลอภัยรับ ระสุนไม่โนุสำั ผมผ่าเอาระสุนออให้แล้วรับ”
“ผมอบุุหมอมานะรับ ที่่วยีวิเพื่อนผมไว้ อบุอีรั้รับ” สอยมือไหว้อบุ พร้อมับเพื่อนๆ
“มันเป็นหน้าที่อหมออยู่แล้วรับ ผมอัว่อนนะรับ” หมอว่าบแล้วอัวเิน้ำๆ ออไป
“ใรเป็นาินบาเ็บ เิิ่อทานี้่ะ” พยาบาลเอ่ยถาม
“ผมรับ” สอเินไปหาพยาบาล
“นบาเ็บ้อนอนโรพยาบาลนะะ”
“ผมอห้อพิเศษที่ีที่สุรับ”
“ไ้่ะ ทาเรารีบำเนินารให้นะะ เิเ็นรนี้่ะ” พยาบาลยิ้มๆ อย่าเินๆ ่อนเินออไป
สอหยิบมือถือโทรออ ้วยใบหน้าึเรีย เารู้ว่าอิไม่สร้าศัรูที่ไหน เพราะอิเป็นนรัสบ และารที่เารับานลู้าในวันนี้น่าะมีส่วนในารทำให้อิถูยิ
“ทิว นาย่วยู้อมูลหน่อยว่าวันนี้อิไปุยับลู้าที่ไหน นายรู้ใ่ไหมว่า่อนที่ลู้าเ้านี้ลับทำานับเรา เยเอาานไปให้บริษัทอื่นูมา่อน ไปสืบมาว่าบริษัทอะไร ใรเป็นเ้าอ และเี่ยว้อับเหุาร์ที่อิโนยิหรือเปล่า”
(“ไ้รับ ุสอ รอไม่เินั่วโมรับ”)
“ีมา ันอ่วน” สอวาสาย
นาพยาบาลเอาสิ่อที่ิัวอิออมาให้สอ ในัหวะนั้นมือถือเิัึ้น สอรีบรับทันที โยไม่ลืมูว่าเป็นเบอร์แปล
(“ุอิ ไอ้บริษัทนั้นมันทำอะไรุอิหรือเปล่ารับ ผมลัวุอิไม่ปลอภัย”)
“ผมไม่ใ่อิรับ ผมื่อสอเป็นหุ้นส่วนับอิ รบวน่วยเล่ารายละเอียให้ผมฟัหน่อยรับ ผมอยาทราบรายละเอียทั้หมรับ”
(“ไ้รับ อนที่ผมุยานับุอิ และละทำานร่วมับุอิ เ้าอบริษัทเ่าที่ผมเยให้เาประเมินราา เาื่อว่าุ้อม เาพูู่อาาทำร้ายุอิรับ ไม่ทราบว่าอนนีุ้อิปลอภัยีหรือเปล่ารับ”)
“อิโนยิรับ อนนี้ปลอภัยแล้ว ไม่้อเป็นห่วหรอรับ”
(“เพราะผมนเียวเลย ทำใหุ้อิเือร้อน ่ารัษาพยาบาลผมอเป็นนรับผิอบนะรับ ถือว่าผมอร้อ ผมอแสรับผิอบทั้หมเอรับ”)
“อบุมารับ ทาลู้าใเย็นๆ นะรับ อิปลอภัยแล้ว ไม่มีอะไรแล้ว หายห่วไ้รับ”
(“รับ ผมอัว่อนนะรับ อโทษริๆนะรับ”) ปลายสายวาสายไป
เสียมือถืออสอัอีรั้ สอรับสายทันที โยมีายนั่อยู่้าๆ มือใหุ่มมือสอเอาไว้
“ว่าไ ทิว”
(“ผมส่้อมูลทั้หมให้ในไลน์ุสอแล้วรับ”)
“อบใมา ทิว”
“ลูน้อแนนี้ หา้อมูลไวว่ะ” รามพูึ้น
“ทิวเป็นลั้อมูลที่เื่อถือไ้ ทำานไว ไม่เยพลา” สอเอ่ยบอ มือถืออออีรั้
“หนึ่ปพีอยู่ไหม”
(“ไม่อยู่่ะ”)
“ุเป็นใร ทำไมถึรับมือถืออเาไ้”
(“ันเป็นใรไม่สำันี่่ะ”)
สอไ้ยินเสียโวยวายาฝั่ปลายสาย นมีอีนหนึ่พูสายแทน
(“อโทษแทน เลานใหม่้วยนะรับ ไม่ทราบะเรียนสายท่านประธานใ่ไหมรับ”)
“ใรพูหรือรับ”
(“ผม้าวพูรับ ท่านประธานเ้าประุมนะรับ”)
“พี่สะใภ้นี่เอ นี่สอนะรับ พี่สะใภ้่วยไล่แม่ะนีวอนั้นออไปให้พ้นๆ แะะรบริษัท เปลือเินเือนเปล่าๆ บอว่าสอเป็นนสั่ให้ไล่ออเอ ถ้าไม่พอใ ให้โทรมาเลียร์ับสอ เอ่อ ใ่ พี่้าวรับ...พี่หนึ่ประุม แล้ววาล่ะ เ้าประุม้วยหรือเปล่า”
(“เปล่ารับ วาไปเรียนรับ”)
“โอเรับ ผมโทรหาวาเอรับ อบุมารับพี่้าว ถ้าพี่้าวโนรัแ รีบึ้นเรื่อบินมาหาผมนะรับ”
(“รับ”)
สอรีบวามือถือ แล้วโทรออ่ออีรั้
“วา พี่สอเอน่ะ”
(“รับพี่สอ มีปัหาอะไรหรือเปล่า”)
“มีนิหน่อย” สอเล่าเรื่อให้หมให้ฟั
(“เี๋ยวผมัุให่ให้รับ ไม่้อเป็นห่ว”)
“อบใมา ส่าร์มีฝีมือให้พี่หน่อยละัน”
(“ยิ่ว่าาร์อีรับ แ่นี้นะรับ”) วาวาสายไป
สอหันมอหน้าาย ใบหน้ามทำหน้ารึม ุัน ไม่พอใ
“พี่ายเป็นอะไรหรือรับ ทำไม้อทำหน้าุ้วย สอไม่ไ้ทำอะไรผิสัหน่อย”
ายพ่นลมหายใทิ้อย่าุ่นเือ อนนรั
“สอ พี่เป็นอะไรับสอรับ” ายถามน้ำเสียเ้ม้วยวามไม่พอใ สอทำหน้าอ้ำ นิ่อึ้ ไม่ิว่าายะถามำถามนี้่อหน้าเพื่อนๆ อเา
/เป็นไ เป็นันว่ะ นะมีผัว ใรห้ามไ้ล่ะ ในเมื่อมาถึนานี้แล้ว อีอย่าวามสอรู้อเพื่อนๆ ็พุ่ปรี๊ ถึนายับมาฟัใล้ๆ แล้วะอ้ำอึ้อยู่ทำไม/ สอิในใ
“พี่ายเป็นสามีอสอรับ”
“เฮ้ย” บรราเพื่อนอมสออุทานันเสียัพร้อมัน แล้ว้อหน้าสอนิ่อึ้ แบบไม่วาา อยาะิหัวสอแล้วลาไปเ้นถามให้หมเปลือ
“แล้วเรื่ออเมีย ็เหมือนเป็นเรื่ออสามีเหมือนัน ทำไมถึไม่บอพี่สัำ โทรไปอวาม่วยเหลือนอื่นทำไม ทั้ที่สอ็รู้ีว่าพี่เลี้ยนมีฝีมือไว้มามาย” ายพูุเสียเ้มเรีย
“นอื่นที่ไหน พี่ายอสอับน้อายอสอ”
“แล้วเห็นหัวพี่หรือเปล่าล่ะ”
“พี่ายอย่าันสอแบบนี้ิ สออโทษ ่อไปสอะไม่ทำแบบนี้อีแล้ว แ่รั้นี้ สออนะรับ ให้สอเป็นนัารเอ” สอพูเสียอ่อยๆ อแนแล้วเอาหน้าถูแนอย่าอ้อนๆ เอาในรั
“อย่าโรธสอเลยนะรับ นะ น่ะ”
“ลับไปถึบ้านเมื่อไหร่ พี่ะลโทษให้หนั” ายาโทษสอเอาไว้
“”
นาพยาบาลเินมาบอับสอว่า ย้ายนบาเ็บไปที่ห้อพัฟื้นแล้ว สอุมมือายเินไปูอาารเพื่อนที่ห้อพัฟื้น
เมื่อสอเห็นสภาพอเพื่อนรั ถึับำหมัแน่น ัฟันรอๆ อิมีรอยฟ้ำามร่าาย เพราะถูยิะับรถอยู่ รถพุ่นับ้นไม้ไ้รับบาเ็บอย่าที่เห็น สายเรื่อ่วยหายใ สายน้ำเลือห้อยระโยระยาามัวออิ สะเทือนใสอที่สุ ทำไมพวมัน้อทำร้ายันถึเพียนี้้วย เพื่อนๆ อสอมีวามรู้สึสสารอิไม่่าาสอ
“ืนนี้สออเฝ้าอินะรับ พี่าย อิไม่มีใรริๆ”
“ให้พีเป็นนเฝ้าีว่านะรับ แล้วพี่ะให้แมนับยอเฝ้าหน้าห้อ้วยอีแร เผื่อพวมันะมาเล่นาน้ำอี” ายบอลูบหัวสอเบาๆ สอเยหน้ามอาย้วยแววารันทใ ที่เพื่อนมีสภาพเ่นนี้
“สอ ้อเ็มแ็นะรับ พี่รู้สอำลัโทษัวเออยู่ ไม่มีใรอยาให้เิเหุาร์แบบนี้ับอิหรอ”
“สอ สอ ฮึ ฮื้อ” เสียสะอื้นเริ่มัึ้นเรื่อยๆ ายรีบใบหน้าอสอุับแผ่นออเา
สอปล่อยโฮอย่าไม่อายใรแล้ว แม้ระทั่เพื่อนๆ อเา มือให่ลูบหลัอยปลอบประโลมอยู่ไม่ห่า
“พี นายเฝ้าอิอยู่ที่นี่ แล้วันะส่แมนับยอมาอยู่เป็นเพื่อน ถ้าพวมันมาเล่นานอิ้ำอี แัารพวมันไปเลย แล้วันะัารเ็ามหลัให้”
“รับนาย เื่อใผมไ้ ผมะไม่ยอมให้ใรหน้าไหนทำร้ายุอิแม้แ่ปลายเล็บเลยรับนาย”
“ี รบวนนาย้วยละัน”
“ผมเ็มใรับ ผมว่านายพาุสอลับไปพัผ่อน่อนเถอะรับ ทานี้ผมะูแลให้เป็นอย่าีรับ”
“อืม” ายราอบรับในลำอ ่อนพาสอเินรไปึ้นรถเพื่อลับบ้าน
ส่วนเพื่อนๆ อสอ ่าฝาฝัพีเอาไว้ และแยย้านันลับ และะมาใหม่ในวันพรุ่นี้
“”
“”
เมื่อรถหรูอายอหน้าบ้าน ายประอสอึ่มีเสียสะอื้นออมาให้ไ้ยินเล็น้อย เ้าในบ้านแล้วพาึ้นห้อทันที
สอนั่เียบอยู่ปลายเียั่วรู่่อนเินไปอาบน้ำ ส่วนายลไปสั่านลูน้ออเา
ายลับึ้นห้อ เห็นสออาบน้ำแล้ว ึเินไปทิ้ัวนั่้าๆ สอ
“รู้สึีึ้นแล้วหรือยั” ายถาม้วยน้ำเสียอ่อนโยน
“ีึ้นมาแล้วรับ พี่ายไปอาบน้ำเถอะรับ ะไ้นอนพัผ่อนัน”
“อืม” ายำลัะลุ สอรั้แนแร่อายไว้่อน
“มีอะไร หืม”
สอยื่นหน้าไปใล้ๆ าย ร่าเล็โอบออายเอาไว้ ทาบริมฝีปานุ่มบนริมฝีปาร้อนบเบียเรียวปาอย่าโหยหา ลิ้นเล็เลียวนรอบอบปาร้อนผ่าว ายยอมเปิปาึ้น สอสอลิ้นนุ่มเ้าไปในโพรปาร้อนระอุ สัมผัสถึวามอบอุ่นและห่วใยาายหนุ่ม ลิ้นนุ่มนิ่มอสอเี่ยวพันลิ้นร้านไปมาอย่าเร่าร้อน ริมฝีปาละมุนบยี้เรียวปาร้อนั พร้อมับบเม้มริมฝีปาร้อน้วยวาม้อารและวามเสียว่านในใ ายบูบอย่าลึึ้และ่อเนื่อลับไปเ่นัน ายรู้สึพอใและเ็มอิ่มบทูบอสออย่ามา เรียวปาร้อนผ่าวถอนูบอออย่า้าๆ อ้อยอิ่ ้วยวามเสียาย
“พี่ายไปอาบน้ำไ้แล้วรับ” สอพูบอเสียสั่นๆ รู้สึวาบหวามและ้อารวามเร่าร้อนอายมาแ่ไหน
“พี่อินสอให้อิ่ม่อนละัน” พูบาย้มไปุไ้ออาวอสอ นสอรีบหอหนี
“ไม่ อย่ารับ พี่สอไปอาบน้ำ่อนนะรับ สอไม่หนีไปไหนหรอ” สอันออายออ ายหยุะัผละออาร่าอสอ
“ให้พี่ไปอาบน้ำ่อนริๆ น่ะเหรอ”
“ริรับ นะรับ พี่ายไปอาบน้ำ่อนนะรับ” สอยืัวไปปลายมูและริมฝีปาอ่อนนิ่มลบนแ้มสาอายทั้สอ้า อย่าอ้อนๆ
“พี่ไปอาบน้ำ่อน็ไ้ แ่สอ้อเป็นนอาบน้ำให้พี่เอนะรับ” ายยื่น้อเสนอ สอัริมฝีปานิๆ อย่าอนๆ ่อนะพยัหน้ารับ
“ไปันเลยรับ” ายอุ้มร่าเล็แนบอ เินเ้าไปในห้อน้ำอย่าเร่รีบ อยาะเลียลอร่าบาเ็มทีแล้ว
ทีแรายหนุ่มให้วามร่วมมือี ถอเสื้อผ้าอออย่ารวเร็วเพื่อให้สออาบน้ำให้เา แ่พอสอเทรีมอาบน้ำลบนฝามือเท่านั้นเอ ายเริ่ม้มุไ้อออสอ มือไม้อยู่ไม่สุ ึเือผูุนอนอสอออ ปลเปลื้อเสื้อผาอสอออาเหลือแ่ร่าายเปลือยปล่า มือเอาแ่ลูบไล้ามเรือนร่าอสอ เพื่อระุ้นวาม้อารอร่าเล็
สอถูสบู่ให้ายอย่าลำบา ายอยแ่นัวเนียร่าายอเาอย่าเียว สออาบน้ำให้ายอย่าทุลัทุเล เพราะเ้าัวไม่ให้วามร่วมมือเท่าไหร่นั เอาแ่ลอเลียเล้าโลมอย่าเียว
ว่าสออาบน้ำให้นี้แล้เสร็ เหนื่อยเอาาร ายไม่รอ้ารีบวยโอาสประบูบสออย่ารวเร็ว ลัวร่าบาเปลี่ยนใ พร้อมับอุ้มร่าเล็ที่เปลือยเปล่าเินออาห้อน้ำ บูบไม่ให้เรียวปาหวานถ้อยหนี เพื่อไปเริ่มบทรัเร่าร้อนบนเีย่อ
ลิ้นร้านแะเลียวนร่อปาเบาๆ ่อนะสอแทรเ้าไปในโพรปาหวานเมื่อสอยอมเปิปาึ้น ลิ้นร้อนระอุเี่ยวพันลิ้นอ่อนนุ่มรุเร้าันไปมาอย่าเร่าร้อน บยี้เรียวปานิ่มเอาแ่ใ นสอรู้สึถึวามวาบหวามภายในึ่รุ่มร้อน และอยาให้ายสัมผัสมาว่าูบ ายูบสออย่าลึึ้และ่อเนื่อ ทัู้่่าแลูบันอย่าุเือเร่าร้อนสลับันไปมา ทั้สอนผละออ้าๆ ายูบเน้นย้ำที่เรียวปาเบาๆ หลายรั้อย่าเสียาย
“พี่าย อืม” สอราเรียื่อนรั้วยวามเสียว่าน ายไลู่บาริมฝีปาลมาที่ออ เรียวปาอุ่นัพรมูบทั่วหน้าอเนียน และหน้าท้อแบนเรียบ ปลายลิ้นระรัวบนุ่มไสีมพู่นร่าบาเสียวระริ ปาร้อนระอุเล้าโลม บเม้มสร้ารอยนทั่ร่าเล็เสียว่าน
ายยับนั่อยู่ระหว่าาอสอ สอแทรแ่นลำนาให่นาำมือไม่มิ ุนันนสุวามยาว ่อทารัอสอบีบรัถี่รัว ายะบรรเลบทเพลรัอันเร่าร้อน สะโพแร่เริ่มยับระแทเบาๆ ้าๆ ่อนะเร่ัหวะเร็วึ้นเรื่อยๆ ารระแทและถอถอนเ้าออถี่รั่วามวาม้อาร และวามอยาอร่าาย ประอบับปรนเปรอร่าบา้วยลีลาอันรุ่มร้อนและุันถึใ เน้นระแทสะโพถี่ยิบ ถี่รัว ระแทเ้าออ้ำแล้ว้ำเล่า
ปลปล่อยวามทะยานอยาและเสพสมภายในร่าเล็อย่า่อเนื่อเป็นเวลานาน ามวามเสียวระสันและวามำหนัที่ลุโนและร้อนรุ่มภายในร่าายำยำอายหนุ่ม ึ่เพิ่มมาึ้นเรื่อยๆ วบนถึเวลาีสาม ร่าให่ถึยอมหยุ ทำวามสะอาร่าเล็ึ่อ่อนแร และหลับาพริ้ม้วยวามเหนื่อย เสียลมหายใเ้าออสม่ำเสมอ านั้นายล้มัวนอนอร่าเล็้วยวามห่วแหน
“”
“”
รุ่เ้า
สอ่อยๆ สะลืมสะลือลืมาื่นอย่า้าๆ รู้สึถึวามอบอุ่นเมื่ออยู่ในอ้อมออาย ร่าบาเผลอมอใบหน้ามนานไปหน่อย ายลืมาึ้น้าๆ ยยิ้มนิๆ ระับแรอแน่นึ้น หยอล้อนรั
“อื้อ พี่ายื่นแล้วเหรอรับ” สอเอ่ยทัึ้น พร้อมลี่ยิ้มอ่อนโยน
“รับ ื่นนานพอะเห็นสอแอบมอเวลาพี่หลับ้วย”
“หรือว่ามอไม่ไ้รับ ั้นพี่ายิป้ายเอาไว้เลยนะรับ ว่าห้ามสอมอ แล้วสอ็ะิป้ายที่ัวสอว่า ห้ามพี่ายเอา ีไหมรับ”
“ล้าิป้ายไม่ให้พี่เอาเหรอ หืม” ายบีบมูสอเบาๆ
“ิไป พี่าย็เอาสอนไ้แหละ ใ่ไหมรับ” สอยื่นหน้ามาุ๊บที่ริมฝีปาายหนุ่มเบาๆ แล้วรีบถอนออทันที พร้อมับใบหน้าที่ึ้นสีแปลั่ ร้อนหน้าผ่าวๆ ้วยวามเินอาย
“น่ารัริๆ เมียใรเนี่ย”
“เมียพี่ายรับ” สอเอาใายอี มูหอมแ้มสาเบาๆ ทั้สอ้าอย่าอ้อนๆ
“ี้อ้อน เอาใเ่แบบนี้ ไม่ให้พี่รั พี่หลไ้ไรับ”
“ลอไม่รั ไม่หลิ สอะหอบเสื้อผ้าลับอนโ ะไม่มาเหยียบที่นี่อีเ็า” สอทำหน้ามุ้ย ปายื่น ายอหมั่นไส้ไม่ไ้ ึปาบาเบาๆ
“ฮื้อ พี่าย สอเ็บนะรับ อนไม่พู้วยแล้ว ไปอาบน้ำีว่า ิ” สออออาารอนนรั รีบลุึ้นาเีย ว้าผ้าเ็ัวเพื่อไปอาบน้ำ ายยยิ้มมุมปานิๆ เมื่อร่าเล็ทำัวเป็นเ็ไม่รู้ัโ
“”
เมื่อทัู้่อาบน้ำเสร็แล้ว ึพาันลมา้านล่าเพื่อินอาหารเ้า ที่แม่บ้านเรียมเอาไว้
สอินเียบๆ มอท่าทีายะ้อเาหรือไม่ ายนั่ินเียบๆ ไม่มีท่าทีะ้อเาแม้แ่น้อย สอัเม้มปานิๆ ไม่้อ ็ไม่้อ้อ
เมื่อสอิน้าวเสร็ ลุึ้นเินไปหยิบระเป๋าเพื่อึ้นรถไปทำาน ออสรีบเินามอย่ารวเร็ว ้อะัเมื่อเ้านายลุึ้นรีบับมือรั้สอเอาไว้ พร้อมมวิ้วยุ่ สอพยายามสะบัมือให้หลุออ
“สอ เป็นอะไร โรธพี่เหรอ”
“ิเอาเอิรับ ปล่อยรับ สอะไปทำาน” ร่าเล็บอ้วย้วยน้ำเสียแ็ๆ มอ้อนวั้วยวามไม่พอใ
“ถ้ายัเลียร์ันไม่รู้เรื่อไม่้อไปทำาน มานี่เลย” ายระาร่าอสอึ้นบันไ เพื่อึ้นห้อ
ทันที่ที่ร่าอสอเ้ามาในห้อนอน ายรีบันประูปิ ลาสอไปที่เียันร่าอสอให้นอนล ายยับึ้นร่อมร่าอสอไว้
“พี่าย ทำอะไรน่ะ ปล่อยิ สอะไปทำานแล้วนะรับ” สอแหวเสียั มือเล็ระุมทุบแผออาย มือให่รวบมือไว้้านบน สอิ้นลุลัไม่ยอมให้ร่าสูรัแ
“ุยัน่อน” ายบอเสียเรียบนิ่ สอสะบัหน้าหนี พร้อมเิหน้าใส่
“สอ” ายัฟันเรียื่อนรั้วยน้ำเสียุัน
สอเหลือบมอ้วยหาา ไม่ยอมเปิปาพูอะไรับายทั้นั้น
“ละไม่บอับพี่ใ่ไหม ว่าโรธพี่เรื่ออะไร”
สอไม่ยอมอบ เอาแ่นิ่เียบ
“พี่มีวิธีะทำให้สอยอมุยับพี่ อย่ามาว่าพี่ใร้ายทีหลัไม่ไ้น่ะ”
“พี่ายะทำอะไร” สอรีบถามทันที รู้สึหวาลัวึ้นมาทันที
ายเอื้อมมือไปหยิบอบาอย่าในลิ้นัอู้้าเีย พอสอไ้เห็นอสิ่นั้น สอรีบิ้นรนหนีทันที
“ไม่เอา พี่าย อย่าใสุ่แมือสอน่ะ ไม่เอา”
ายไม่สนใเสียโวยวายอสอ รีบใสุ่แมืออย่ารวเร็ว “อย่าิ้นิ ะหนีไปไหน” ายยับนั่อยู่ระหว่าอสอ
“พี่าย สอลัวแล้ว อย่าลโทษสอเลย สอเ็บ สอลัว” สอบอเสียสั่นๆ เือสะอื้นน้อยๆ
“ไหนบอมาิ ว่าโรธพี่เรื่ออะไร”
“เมื่อเ้า พี่ายบีบปาสออ่ะ สอเ็บนี่” สอบออ้อมแอ้ม
“พีบีบเบาๆ เอนะรับ” ายบอบ ายหนุ่ม้มุไ้อออสอ มูสูลิ่นายหอมละมุนอย่าหลใหล ื้อนั้อแล้ให้เ็
“พี่ายอย่าิรับ สอบอพี่แล้ว พี่ายปล่อยสอไปิรับ สอ้อรีบไปเ้าบริษัทแ่เ้านะรับ” สออออ้อน มือเล็ันอแร่อายให้ออห่าานเอ ายผละออเล็น้อย
ายแสยะยิ้มเ้าเล่ห์ “หึ หึ ระ่ายน้อยอยู่ับเสือร้ายแล้ว ิว่าเสือะปล่อยไป่ายๆเหรอรับ หืม”
“พี่าย ไม่เอานะรับ ถ้าเราสอนไม่ลไป ลูน้อิว่าเราึ้นมาทำอะไรันแน่ สออายพวเานะรับ”
“ลูน้อพี่เารู้ใพี่เสมอแหละรับ อย่ามาอ้าให้ยา สอ้อถูลโทษรับ โทษานื้อับพี่ ถ้าสอทำให้พี่พอใ สอะไ้ไปทำานเร็วึ้นไรับ”
“พี่ายอ่ะ” สอเรียื่อนรัเสียอ่อยๆ
“ไุแให้สอ่อนิรับ”
“ไม่รับ พี่อยาเปลี่ยนบรรยาาศ อยาเห็น...สอเร่าร้อนบ้าไ้ไหม” ายมอสอ้วยแววาพราวระยับ “นะรับ”
“พี่ายใร้าย” สอเม้มปานิๆ ่อนะัสินใันร่าให่ลนอน ยับัวึ้นร่อมร่าให่ โยมือแร่อยประอร่าอสอเอาไว้
สอใ้มือที่ถูุแล้ออยู่แะระุมเสื้ออายออทีละเม็ ่อนะ้มใ้เรียวปาหวานทาบลบนเรียวปาร้อน ลีบปาบเบียปาร้อนระอุ ลิ้นอ่อนนุ่มเี่ยวระหวัลิ้นร้อนื้นอย่าร้อนรุ่ม ปลายลิ้นร้อนถููเม้มและูันไปมา ริมฝีปาหวานบยี้เิวนให้ายูบอบอย่าเร่าร้อน ่าฝ่าย่าหยอล้อสลับับบเม้มันอย่าเร่าร้อน แลูบันอย่าร้อนแร นระทั้สอเป็นฝ่ายถอะูบออมา
สอเริ่มไลู่บาริมฝีปาร้อนผ่าวลมาที่ออ ประพรมูบบเม้มสร้ารอยแเอาไว้ เพื่อลั้นแล้นรั
“อืม สอ อือ”เรียวปาอ่อนนิ่มพรมูบเล้าลึบนแผอแร่ ่อนะวนลิ้นบนยอออายหนุ่ม ายรู้สึเสียววูบ ราระเส่าในลำออย่าพึพอใ
สอใ้เรียวปาละมุนูบโปรยปรายบนหน้าท้อ และเรียวลิ้นลาไล้ามลอนล้ามเนื้อท้อ้วยวามยั่วยวนนรั เล้าโลมปลุเร้าอารม์ให้ายื่นัวเ็มที่
/ะเร้าร้อน ร้อนแร นายลุ่มหลนโหัวไม่ึ้น อยูิ/ สอบ่นในในเียว
“สอ วันนี้เมียพี่เร่าร้อนมารู้ัวหรือเปล่า หืม” ายยับัวลุึ้น หอมแ้มนิ่มอสอทั้้ายและวา ่นะนั่พิหัวเีย ไุแมือออ
“ทำรั้วยปาให้พี่หน่อยิรับ” ร่าสูแะเ็มัอนเอออ ถอาเออและหย่อนลมาอบนพื้นนร่าสูเปลือยเปล่า ่อนะถอาเนรัออ นร่าายเปล่าเ่นัน
สอใ้ลิ้นแะที่ส่วนหัว้านบนสุอแ่นาย และวัลิ้นระรัว นร่าสูสะุ้นลุเรียว้วยวามื่นเ้น โพรปาหุ้มห่อแ่นายเ้าไปลิ้นวั พร้อมับใ้ริมฝีปาปารูรั้แท่ร้อนึ้นล ปรนเปรอให้ร่าสูราระหึ่มในลำอั้อ้วยวามเสียวสุๆ นระทั้ร่าใ่ระุเร็ปลปล่อยน้ำรัเสร็สมและพึพอใในัวอสอเป็นอย่ามา
ร่าเล็ใ้ปาปลุเร้าอีรั้ ให้แ่นลำื่นัวและยายพอเ็มที่ และึ้นเป็นนุมบทรัรั้นี้ ยับโยบนท่อนลำอย่าถี่ยิบถึใและเมามัน เพราะวามวามเสียว่านึ่เปี่ยมล้นออมา ส่ผลให้เิวามร้อนรุ่มภายในัวอสอ ทำให้ร่าเล็เร่ยับร่าายามสัาา ามวาม้อารอันทะยานอยาอนเอ
บรรเลบทเพลรัอันเร่าร้อน ปัเป่าวามหื่นระหาย โยร่าเล็ทำหน้าที่วบุมและับาน ับไล่วามร้อนวาม้อารอร่าสูละลายหายไป ปรนเปรอ้วยลีลาอันร้อนแร และุันถึใ
ระแทสะโพึ้นลบนร่าแร่อย่าเ็มแร ระหน่ำถี่ึ้น แรึ้น รุนแรึ้น ปลปล่อยและเสพสมบนร่าสู ุเือนยั้ไม่หยุ่อเนื่อเป็นเวลานาน
วบนร่าบาอ่อนแรหายใถี่้วยวามเหนื่อย ร่าให่ึยับทำหน้าที่ปรนเปรอมอบวาบหวามและวาม่าน นร่าบาสั่นสะท้าน้วยวามเสียวและเสพสม ล่อลอยไปับวามสุ พร้อมับร่าสูอยระหน่ำรัวเร็วโยไม่มีุสิ้นสุ วบนทัู้่หมเรี่ยวแรนอนเหนือยอ่อนบนเีย บทรัแสนเร่าร้อนึบล
“”
“”
ความคิดเห็น