คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่4.เอมิกา-ราฟาเอล...
เอมิาโผล่หน้าออมาาใ้ผ้าห่ม ผมบนศีรษะเธอยับยุ่ หลัสวมเสื้อที่ราฟาเอลนำมาให้นสำเร็ วหน้าใสๆ ล้อมรอบ้วยผมยาวสลวยทีพันันยุ่เหยิ เธอสลัผ้าห่มออาายแล้วระเสือระสนลาเียอย่าทุลัทุเล ริยาที่เป็นไปามธรรมาิแ่เมื่อนมอมีิใไม่เป็นปิ เาึมอเห็นอีแบบ มันเป็นารยั่วยวนานสวยรหน้า ร่าายเล็ๆ โยย้ายส่ายไหว นในมอามเ้นแร!! าที่เยสบอยู่ีๆ ็แ็ืนึ้นมาสะั้น ไอ้ัวยุ่เหยียยายันาเผ้านปูโปน ราฟาเอลัรามรอๆ เานึอยาะเินลับไปแ่น้ำเย็นอีสัรั้ หลัาที่้อผละออมาาร่าหอมละมุนที่นอนอเพื่อไปแ่น้ำเย็นปรับอารม์ัวเอให้สบลมาทั้ืน
เมื่อลาเียว้ามายืนที่พื้นไ้ เอมิารีบถลาไปูที่หน้า่า้าน้า ่อนะถอนหายใอย่าโล่อ เมื่อมอเห็นบ้านพัอัวเออยู่ใล้ๆ ห่าาบ้านพัหลันี้ไปแ่ไม่ี่้าว
“ลเอมิ...มาอยู่ที่นี่ไ้ยัไะ? ุยัไม่ยอมอบเอมิเลย” หิสาวหันมาถาม้ำ วหน้าหวานยับยุ่ เมื่อพยายามนึยัไ็นึไม่ออ เธอมาอยู่ที่บ้านหลันี้ไ้อย่าไร ับนแปลหน้าที่ไม่เยพบเอ้วย้ำ (ถึแม้เาะหล่อนใละลาย็าม)
“ะให้อบำถามไหน่อนีล่ะ เธอถามหลายอย่านผมอบไม่ถูเลยนะ เอาเป็นว่า...เริ่มาเธอมาอยู่ที่นี่ไ้ไ่อนีไหม” ายหนุ่มเปรยเสียเรียบ
เอมิาพยัหน้าึัและรอำอบอย่าใใ่อ
“ผม่วยเธอึ้นมาาทะเลเมื่อืน อย่าที่เห็นผมถอเสื้อผ้าอเธอออนหมเพราะมันเปีย แถมเธอยัโวยวายรบวนผมทั้ืน นผมไม่ไ้นอนสัีบ” ราฟาเอลเอ่ยเรื่อยๆ สบายๆ
“ะ ุ เป็นนถอเสื้ออเอมิหรือะ?” เอมิาะุะัถาม เมื่อไ้ยินราฟาเอลเอ่ยออมาเ็มประโย
“ใ่...” ราฟาเอลพยัหน้ารับ
“...” เอมิานิ่อึ้เธอะลึนัวา แ้าอ่อน นทรุลไปนั่บนเ้าอี้ใล้ๆ รู้สึหมแรประอัวให้ยืนอยู่ับที่ไ้
“ส่วนเธอมาอยู่ที่นี่ไ้ไ ผม็เป็นนอุ้มเธอมา เพราะว่าเธอไม่มีสิ และผมไมรู้ว่าะไปส่เธอไปที่ไหนมันึมาแล้ว เธอเมานาสิสินะ ผมไ้ลิ่นเอลอฮอล์าลมหายใอเธอ และถ้าผมไม่บัเอิไปเอเธอเ้า ป่านนี้เธอนอนอยู่้นทะเล แทนารนอนอยู่บนเียอุ่นๆ อผมแน่ๆ” ายหนุ่มำหนิรๆ
“เอมิำไม่ไ้ว่าเินลไปในทะเลอนไหน...ำไม่ไ้ริๆ ่ะ” หิสาวล่าวเสียสั่น เธอพยายามนึวามหลั แ่นึยัไ็นึไม่ออ
“่าเถอะ!!” ายหนุ่มโบมือ สายาลุวาบึ้นมาอนที่พู่อ “ระหว่าที่ผม่วยเธอ มีบาอย่าอผมเสียหาย เธอะใ้ผมอย่าไรับ้าวอๆ ผมที่เสียหายไปล่ะ?” เสียเร่เรียนั่นทำให้เอมิาใหนัึ้น
“เอมิทำอุเสียหายเหรอะ?” เอมิาเยหน้าึ้น เธอถามลับๆ
“ใ่...มันเป็นอที่มีมูล่ามานุาไม่ถึเียวแหละ” ายหนุ่มล่าวย้ำ ทำเอาเอมิามีสีหน้าสลลอย่าเห็นไ้ั
“อะไรเหรอะ...บาทีเอมิอาะ่อมมันไ้” เอมิาสอบถามอย่ารู้สึผิ
“แล็ปท็อปที่บรรุ้อมูลาร้าายนับพันล้านอผมไ มันมอยู่ใ้น้ำอนที่ผมลไป่วยเธอ”
“เอมิอูหน่อยไ้ไหมะ เผื่อเอมิะ่วยุไ้” เสียสั่นพร่าเอ่ยอย่าสำนึผิ เธอพยายาม่วยอย่าสุวามสามารถ
“ผมส่ไปให้่าฝีมือีที่สุในโลอนนีู้้้อมูลอยู่...ถ้า้อมูลทุอย่าในนั้นมันหลุลอออไปสู่สายาู่แ่อผมไ้ละ็ ผมะเสียหายเป็นมูล่ามหาศาลอย่าทีุ่ิไม่ถึเียวแหละ” ายหนุ่มหา้ออ้า่มู่อย่าไ้อย่าี นหิสาวลัวลนลาน
“ละ แล้วุ...เออ” หิสาวพูิออ่า เมื่อนเอยัไม่รู้ัับนที่่วยีวิอเธอเลย
“ราฟาเอล ฟาเบียโน่ ื่อนีุ้อาะเยไ้ยินบ้า นั่นนะผมเอ” ราฟาเอลล่าวแนะนำัวเออย่าหยิ่ทะน
หิสาวนิ่วหน้า เธอไมุ่้นและไม่เยรู้ันื่อแ่นี้มา่อน
“ุราฟาเอละให้เอมิใ้อย่าไระ?” หิสาวถามลับเสียอ่อยๆ
“บอื่อเธอมา่อน ถ้าเธอหนีไปผมะไปามหาที่ไหน ยัไันล่ะ”
“เอมิา รวัล่ะ เรียเอมิ็ไ้่ะ” เอมิาอบเสียสั่น
“เอาล่ะเรารู้ัันแล้ว ผมาว่าเธอะเป็นนี ไม่หนีหน้าไปไหน เมื่อเธอ้อรับผิอบอๆผมที่เสียหาย เธอลับไปพัผ่อนเถอะ ส่วนเรื่อที่ะใ้ ผมนึออะบอุไปอีที็แล้วัน” ายหนุ่มอนุาให้เอมิาลับไปพัผ่อน แ่เอมิาลับรู้สึถึรัสีออันรายทีุ่ามอยู่รอบัวเธอ สอาสั่นๆ รีบพานเอออไปให้พ้นาบ้านพัอราฟาเอล สอเท้าเปล่าเปลือยเินย่ำไปบนพื้นทราย รีบเินรไปยับ้านพัอัวเอ หลบอยู่แ่ในนั้นหวาระแว
ราฟาเอลมอามร่าบอบบาอเอมิาไปนหล่อนหายลับไปาสายา มุมปาหนาหยัยยิ้มสมใ เมื่อะเนไว้...อีไม่ี่ั่วโม่อานี้ เอมิาะ้อเินมาสยบอยู่แทบเท้าัวเอ อย่าไม่มีแม้ารพัผ่อนแสนน่าเบื่อนี่ มีีวิีวามาึ้น
ความคิดเห็น