คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่5.สะพานอธิษฐานบนแม่น้ำแซน
บทที่5.สะพานอธิษานบนแม่น้ำแน
วันนี้เมรีเลิเรียนเร็ว เธอเลยมีเวลามาเินเล่นที่สะพานป์ เ าร์ส์สะพาน้ามแม่น้ำแนอันลือื่อ เป็นที่เพาะอหนุ่มสาวที่เริ่มเป็นบหาัน พวเามัะมาอธิษานอพร และล้อแมุ่แที่ราวสะพาน เพื่อให้วามรัมั่นยืนยาว เมรีทรุนั่ที่เ้าอี้บริเวนั้น เธอเหม่อมอู่รัที่มาพร้อมัน ่อนะไปยืนอธิษานอพร้วยันที่ริมสะพานล้อแมุ่แเป็นสัีพยานในวามรัอทั้สอน ลมเย็นๆ ยามบ่ายับแสแอ่อนๆ ทำให้ร่าายเมรีอบอุ่นึ้น เธอเพลิเพลินับบรรยาาศแสนหวานนลืมเวลา
ผิวน้ำเรียบไร้ลื่น ระแสน้ำไหลเอื่อยๆ ไปามเส้นทาที่วรเป็น เมรีิถึฟรอัวร์ึ้นมา เธอนึอยาะเห็นนที่ฟรอัวร์รัและอยูแลเาเหมือนู่รัหลายู่ที่เมรีนัู่อยู่ในอนนี้
“อยาเห็นัเลยนะะ นทีุ่ฟรอัวร์รัะเป็นนแบบไหน มีเียริน่ายย่อ เพราะนที่อยู่รอบๆ ัวุฟรอัวร์มีแ่นสวยทั้นั้น” เมรีรำพึแผ่วๆ
“เธอนินทาอะไรันเมรี…ันไ้ยินื่ออันหลุออมาาปาเธอนะ และันฟัไม่ผิ” เมรีสะุ้! เธอเยหน้ามานพู เายืนออ้มหน้ามอเธอ้วยประายาสีเียวุ่น
“เพี้ยนไปแล้วแน่ๆ เลย หู็เพี้ยน้วย เธอะละเมอไ้ยินเสียุฟรอัวร์อนนี้ไม่ไ้” เมรียมือยี้เปลือาบ่นอุบอิบ เธอ้อเลอะเลือนนาไหนถึไ้าฝาแบบนี้ไ้
“เธอสิเพี้ยน ันยืนอยู่รนี้ัๆ” ฟรอัวร์ระิบุ เาทรุนั่บนเ้าอี้ัวเียวันับเมรี หิสาวผวา เธอมอน้าน้าาโ
เมรียิ้มแหยๆ ให้ฟรอัวร์ ายรหน้าเธอานยุ่ เาลับบ้านึๆ เป็นประำ แ่วันนี้มีเวลามาเที่ยวเล่นแถวนี้...เธอึอแปลใไม่ไ้
“ไม่้อแปลใหรอน่า ันมาทำานน่ะ บัเอิเห็นเธอนั่เหม่อๆ อยู่็เลยแวะมาู” ฟรอัวร์เปรบลอยๆ เาวามอไปทั่วๆ อย่าสนใ
“ทำไมแถวนี้นเยอะั เามาทำอะไรันน่ะ เอาแมุ่แไปล้อราวสะพานันทำไมให้รเะะเปล่าๆ” ฟรอัวร์สัเเห็นนที่เินมาที่นี่มีุมุ่หมายเหมือนันหม ือมาถึ็เอาุแไปล้อที่ราวสะพาน ่อนะพึมพำอะไรบาอย่า แล้ว็หันไปูบน้าๆ ายหนุ่มบ่นอย่ารำา เมื่อมอเห็นวามไม่เป็นระเบียบบนราวสะพานที่เ็มไป้วยแมุ่แเล็ให่
“...” เมรีะพริบเปลือาถี่ๆ เธอพยายามทำวามเ้าใ เธอเป็นน่าถิ่นยัรู้วามหมายอารล้อุแับราวสะพานนั่นเป็นอย่าี แ่นพื้นที่อย่าายรหน้าับไม่รู้ทำเนียมปิบัิอนส่วนมาเลยเหรอ... สะพานป์ เ าร์ส์เป็นสะพาน้ามแม่น้ำแนอันลือื่อ เี่ยวับำนานรัอันลือลั่นที่นส่วนให่ให้วามสำั
“ุฟรอัวร์ไม่รู้ั สะพานป์ เ าร์ส์หรือะ?” เมรีเอียอถาม
“ันไม่รู้ริๆ นะ” ฟรอัวร์บ่นพึมพำ
สีหน้าเมรีเหลอหลา...เธอเือบหัวเราะ
“รู้ะถามไ?” ฟรอัวร์ล่าวเสียแ็
“ุฟรอัวร์เป็นนฝรั่เศสแท้ๆ แน่ใ่ไหมะ ทำไมไม่รู้ัสะพานอธิษานล่ะะ” เมรีอบแบบมึนๆ ายรหน้าเิและโที่นี่ แ่ลับไม่รู้ัสถานที่สำั
“สะพานอธิษาน?!!” ายหนุ่มมึน เาวุ่นวายับาน ารบริหารแบรน์มาร์เย์ให้โ่ัไม่ใ่เรื่อ่าย วามสนใเรื่ออื่นเลยไม่่อยมีวามหมาย
“สะพานที่ใรๆ มาอพรให้สมหวัในวามรัไะ” เมรีอธิบายน้ำเสียมีวามหวั วาลมโเป็นประายระยิบระยับ เธอ็เหมือนสาวๆ ทั่วไปที่ปรารถนาอยาให้มีผู้ายสันมารัและปรารถนาในัวเอ
“เธอเยอหรือยั?” ฟรอัวร์ถามและลั้นใรอำอบ
เมรีไม่ไ้อบ เธอส่ายหน้านผมระาย ฟรอัวร์อมยิ้ม เาใ้นิ้วเลี่ยเส้นผมที่ปรใบหน้าเมรีให้อย่าลืมัว เมรีนั่ัวแ็ทื่อ แววาสั่นไหว เยหน้ามอสบนัยน์มุอฟรอัวร์ รอบๆ ัวเวลาเหมือนะหยุนิ่ มีแ่เพียฟรอัวร์และเมรีที่นั่สบาันลาแสแอ่อนๆ อนบ่ายๆ บนสะพานป์ เ าร์ส์ ‘พรึ่บๆ’ เสียยับปีอนพิราบฝูให่ที่บินผ่าน ปลุสิที่ำลัระเิไปไลอเมรีให้ลับืนมา ผิวแ้มใสแั เธอเส้มหน้าหลบาสายามุอฟรอัวร์ ่อนะเอ่ยวนุยให้พ้นไปาเรื่อที่วนให้หัวใเ้นระรัว
“ุฟรอัวร์หายมานานแบบนี้ นที่มา้วยไม่อยแย่แล้วหรือะ” เสียหวานสั่นนิๆ
“ันเลิานแล้ว พวนั้นน่าะลับไปันหมแล้วล่ะ” ฟรอัวร์ล่าวสบายๆ เาวามือบนพนัเ้าอี้เหมือนโอบเมรีไว้ลายๆ
เมรีบีบัวให้เล็ล พยายามไม่สนใปลายนิ้วแ็แรที่ม้วนปลายผมัวเอเล่นอย่าเพลิเพลิน ฟรอัวร์ปล่อยอารม์ามสบาย สายลมที่พัโยนำพาวามเย็นมาโอบล้อมรอบๆ ัว เารู้สึผ่อนลายบ่าทั้สอ้าเบาล เาเร่เรียอยู่ับานและ้อปรับัวามระแสสัม ไม่เยมีเวลาส่วนัว ไม่น่าเื่อ...สิ่ที่ผ่อนลายวามเรียไ้่ายๆ ็ือเมรี แ่นั่นิ่ๆ มีหล่อนอยู่้าาย
“เธอินอะไรหรือยัเมรี ันัหิวแล้วสิ” ฟรอัวร์เปรยลอยๆ นิ้วอเายัม้วนผมนุ่มสลวย้านหลัอเมรีเล่นไม่ยอมปล่อย
“ยัเลย่ะ ทำไีะ?” เมรียิ้มร่อยๆ
“ันเลี้ยเธอเอ ันยัไม่อยาลับบ้าน นานๆ ะไ้ผ่อนลายแบบนี้ ออยู่แบบนี้อีสัหน่อยเถอะนะ” น้ำเสียทุ้มที่แฝวามเหนื่อยล้า ทำให้เมรีไม่ล้า้าน เธอเยหน้ามอฟรอัวร์ ริ้วรอยย่นๆ เหนือระหว่าิ้วเป็นเพราะายหนุ่มทำหน้าเร่บ่อยๆ แ่ริ้วรอยเ่นนั้นลับเพิ่มเสน่ห์ให้ับฟรอัวร์มาึ้น เมรีไม่แปลใเลยที่ายหนุ่มิอันับท็อปเท็น
“ุะทานอะไรล่ะะ แถวนี้มีแ่อาหารฟาส์ฟู้ทั่วๆ ไปุฟรอัวร์ทานไ้หรือะ” เมรีมวิ้วแน่นพลานึถึอาหารที่วาายอยู่แถวนี้ึ่ฟรอัวร์ไม่เยรับประทาน
“อะไร็ไ้ ันินไ้หมนั่นแหละ ันไม่ไ้เปราะบาอย่าที่เธอเ้าใหรอนะ ส่วนร้ายๆ ในัวันมีเยอะ และเธอไม่เยเห็น” ฟรอัวร์พูยิ้มๆ เป็นรั้แรที่เมรีเห็นายหนุ่มยิ้ม หัวใเธอสั่นไหว เิวามรู้สึแปลๆ ที่อธิบายไม่ถู
“เมรีเลี้ยุฟรอัวร์เอ่ะ ราาไม่เท่าไหร่หรอ ุฟรอัวร์รออยู่รนี้แหละ่ะ” เมรีรีบลุึ้นยืนอย่าระือรือร้น เธอยิ้มสใสฟรอัวร์มอเพลินนลืมท้ว
เมรีวาามอหาร้านายแฮมเบอร์เอร์อาหารที่หาิน่าย ทมีายอยู่ทั่วไป เธอรีบเ้าไปเลือื้อมาหลายอย่า พร้อมับน้ำสะอาอีสอวที่เมรีหอบหิ้วลับมา
สาวน้อยอาภัพ ับผู้ายสูศัิ์ ทาเินที่เป็นแู่่นาน ไม่มีทาไ้พบเอัน
ความคิดเห็น