คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่8.สาวน้อยนิรนาม
นับาวมอทิวทัศน์เบื้อล่าผ่านลิฟ์แ้วที่เลื่อนที่ึ้นไปั้นบน้วยวามื่นาื่นใ วาเธอเป็นประายสใส เมื่อเห็นแสอาทิย์ยามเ้าูามลออามาว่าารเยหน้าึ้นมอ เมื่อึ้นมาอยู่บนุสูสุ ภาพที่เห้นแ่าาาราเาอัว นับาวไม่เยมีโอาสไ้พบเห็นวามอลัารเ่นนี้ เธอทำานสลับับเรียนนหัวปั่น ่วที่พัือารนอน เพื่อเ็บแรไว้ ่อสู้ในวันรุ่ึ้น น้อยรั้ที่ะไ้พัผ่อนหย่อนใเหมือนนอื่นๆ เมื่อภาระที่นเอแบไว้ หนัอึ้เินว่าะทำัวสบายๆ หิสาวอมยิ้มับวามามที่ไ้เห็น เธอเอนัวพิพนัลิฟ์ เพราะู่ๆ ็รู้สึมึนหัว อาารแปลๆ รุมเร้านเหื่อเธอยมือปาเหื่อที่หน้าผา ระับระเป๋าสะพายแนบัวมาึ้น
ิ้! เสียลิฟ์ัเือนเมื่อถึุหมายปลายทา นับาวึ่อยๆ เาะพนัเพื่อพยุัว เธอเินลำทาออมา พยายามปลุสิที่เหลือเพียน้อยนิ ้วยารสะบัใบหน้าแรๆ ปลายเล็บหยิไปามลำัวที่เริ่มร้อนวูบวาบึ้นมา อย่าไม่รู้สาเหุ
“เิอะไรึ้น?!! ทำไมหนูาวรู้สึเหมือนเป็นไ้ สสัยะไม่ินับอาาศที่สะอาๆ ะละมั้” หิสาวาเาาอาารที่เิึ้น พยายามเพ่มอรไป้าหน้า เธอวรรีบทำภาริให้เสร็ เพื่อะไ้ลับไปพัผ่อน ่อนที่อาารป่วยอนเอะแย่ลไปว่านี้
อิโน่นั่สาวสวยอยู่บนเียอย่าสบายอารม์ ยโทรศัพท์ึ้นูรุปผู้หินนั้น้วยวามรู้สึรึ้มอรึ้มใ มุมปาระุยิ้ม เาอบรอยยิ้มใสบริสุทธิ์อหล่อน แววาแ่มรัสที่ไม่เยพบเอ ายหนุ่มึนึพอใเียบๆ เาเผลอัวเลี่ยปลายนิ้วไปามรอบหน้าหวาน เริ่มร้อนรุมพิล เป็นเพราะร่าาย้อารวามอบอุ่นาสัรีเพศ
ึๆ
เสียเาะประูัเบาๆ อิโน่ยิ้มร่า สาวสวยที่รออยเินทามาถึสัที
เารีบเินไปเปิประู นับาวที่ยืนอิร่าับประูถลาเ้ามาบอยู่บนออุ่นอายหนุ่มพอิบพอี อิโน่ยิ้มว้า อบใในริมารยาอสาวสวยที่นเอพึพอใ
“ใร้อนริๆ นะ ไม่ิะทัทายัน่อนหรือ” ายหนุ่มสัพยอสาวอวบในอ้อมอ เาแนบปลายมูรอใบหูเล็ๆ นไ้ลิ่นหอมอ่อนๆ ที่โยมา
“ร้อนๆ…” นับาวพึมพำ มือลูบไล้ไปามเนื้อัวอิโน่อย่าไร้สิ
“บะ!...มาถึ็ร้อนี๋เลย แ๋วิ...แบบนี้ผมอบ” อิโน่ล่าวเสียระหึ่ม เาสอมือรั้นับาวเ้ามาแนบิมาึ้น บส่ายัวนแ็แรนสาวน้อยเผลอัวรา
“อือ...”
“ใเย็นนสวย เรามีเวลาเหลือเฟือ” สอมือให่้อนอุ้มเรือนายอวบอัึ้นสู่วแน ปลายเท้าเี่ยประูให้ปิสนิทและมันะไม่เปิออไปนว่าเาะหมแร
อิโน่้มมอสาวสวยในวแนที่พริ้มาหลับ หล่อนยับายเบียเนื้อัวับอว้าอย่าเร่าร้อน มือเรียวลูบไล้สะเปะสะปะ ปลุระแสเลืออิโน่นร้อน่า ายหนุ่มวาสาวสวยลบนเียว้ายับายออไปยืนมอูอยู่ห่าๆ ้วยวาเป็นประายวาววับ!!
นับาวทึ้เสื้อผ้าบนร่าายแรๆ เธอร้อนเหมือนมีไฟลน ายสาวร้อนผ่าวแทบหลอมละลาย
“ใเย็นนสวย แ่นี้ผม็แทบะลุเป็นไฟแล้วล่ะ!!” อิโน่ระาเสื้อลุมหลวมๆ บนัว รีบถลาลไปเีย้า เาระิบเสียแผ่วปร่าแนบใบหูเล็ๆ ุไ้ปลายมูไปามลำอเรียวที่โผล่พ้นอเสื้อสีีๆ ออมา ลิ่นหอมอ่อนๆ ลอยฟุ้อยู่ใน่อมู เพราะวามหอมรุ่นนั่นอิโน่ึสูมลิ่นเร้าอารม์้วยวามพอใ เา่วยนับาวปลเสื้อยืพอีัวออไปาร่าายอเธอ สลับับารแนบลำัวบเล้าับผิวายเรียบเนียน
นับาวบิส่ายัวเอเสียสีับร่าให่หนาหนัอย่าไร้สิ เธอรู้แ่ว่านเอร้อนนอยาุเ้าไอเย็น เพื่อให้อาารเ่นนี้หายไปสัที นัยน์ายาเยิ้มเ็มไป้วยวามปรารถนาที่รุ่มเร้า นไม่สามารถวบุมัวเอไ้ ริมฝีปาอเธอแห้ผา นแระแหน้อแลบปลายลิ้นออมาไล้เลีย เพื่อเพิ่มวามุมื้นให้ัวเอ
อิโน่มอามปลายลิ้นเล็ๆ ที่เลียริมฝีปาบา้วยวามปรารถนาที่พุ่ึ้นสู เานึแปลใวามพอในรมามีมามายนท่วมถ้น ายหนุ่มโน้มัวลไปบูบหล่อน เพราะสิ้นวามอทน เาเบียริมฝีปาอวบอิ่มอย่าเร่าร้อน สอมือ้อนวหน้าสาวสวยไว้ในอุ้มือ ระแทริมฝีปาลไปแรๆ และวัปลายสิ้นสาระายวาไล้วามหวานาริมฝีปาอิ่มไปทุหยาหย นนับาวราเสียหวาน
“อือ...อือ...” เสียอึอััลอริมฝีปาอิ่ม เธอแม้สิใล้ะหมลไปเ็มที แ่วามรู้สึผิอบั่วียัอยย้ำเือน เรี่ยวแรที่เยมีหถอย หิสาวพยายามยฝ่ามือันอว้า แ่มันลับลายเป็นารลูบไล้เพิ่มวามำหนัไปไ้ยัไนับาวยั
น้ำใสอุ่นๆ ไหลลามร่อแ้ม เธอรับรู้ไ้ถึเหุาร์้าหน้าที่ะเิึ้นไ้เป็นอย่าี ถึแม้สิะลาเลือนเหลือน้อยเ็มที อิโน่หยัายึ้นมอหลัาปล้นูบไปานับาวนพอใ เาสลัุลุมที่ิอยู่รสะโพออไปาร่าาย นเหลือแ่ัวเปล่าๆ ผิวายเ้นระุ เมื่ออีไม่ี่นาทีเาะไ้ร่วมอภิรมย์ับสาวสวยแสนเ็ี่รหน้า
ออวบอิ่มไหวระรัวเพราะแรสูลมหายใ เป็นภาพน่าื่นา นอิโน่าวาว นับาวพยายามระถัวหนี เธอปรือามอนรหน้า สาวไร้เียสาสะท้านไปทั้หัวใ เมื่อเห็นเรือนายทรพลัที่ร่อมทับอยู่บนร่าายนเอ
“อย่า...” นับาวพยายามห้าม
“อย่า้าหรือทูนหัว” อิโน่ระเ้า เาลัวลลุเล้า
สอมือหายไปใ้เสื้อเิ้สีีที่วนะหลุไม่หลุแหล่ เาอบุมออวบอิ่มไว้ในอุ้มือ เริ่มบีบเล้นอย่าแผ่วเบา ายหนุ่มรู้สึอบใเมื่อออวบอิ่มพอิบพอีับมือนเอ วามรัเร่ที่ไ้สัมผัสเหมือนอใหม่ไม่เยผ่านมือาย นับาวบิัวเป็นเลียว เธอ่านเสียวนอยาร้อรี๊ ใับัวเอที่เิวามรู้สึเหมือนบ้า เธออยาให้ายรหน้า ทำอะไร็ไ้ที่ทำให้เธอหายาารรั่นเนื้อรั่นสัทีสอมือสั่นระริะรุบมือให่ทีุ่มออิ่มไว้ เธอพยายามะห้ามปรามรั้สุท้าย แ่มันเหมือนไม้ิ้นน้อยที่พยายามัท่อนุให่
“ใเย็นๆ นสวยถอเสื้อ่อน็ไ้” อิโน่เ้าใผิ เาิรัน้ามับวาม้อารอนับาว ปลายนิ้วเรียวสะอา ยับปลระุมเม็น้อย้วยวามใเย็น วามุมอสบนัยน์าหวานเยิ้มอนับาวอย่าหวานเื่อมไม่แพ้ัน
นับาวพยายามิ้น แ่อิโน่ลับมอว่าสาวน้อยใร้อนเ็มที เมื่อเสื้อเิ้สีีัวให่หลุออไปาร่าาย นับาวสะท้านวาบ!! วามเย็นเียบออาาศระทบับผิวายร้อน่า ผิวเธอเ้นระริ มีบาสิ่าส่วนใ้สำนึที่ถูรอบำ้วยฤทธิ์ยา เธอึแอ่นัวรอรับสัมผัสที่ำลัะเริ่มึ้น แม้ว่าหัวใะั้านสุำลั
อิโน่ะลึ มอออวบที่เือบล้นทะลัออมาารวยผ้าสีหวานาถลน เารีบปลระุมาเยีนส์ บนเรือนาย่วล่านับาวออไปโยเร็ว เมื่อหมสิ้นสิ่ห่อหุ้ม ที่มอเห็นือเนื้อแท้ ายาวผ่อเนียนละเอียสะท้อนแสไฟลาห้อนอิโน่าพร่ามัว เาถาโถมลไปลุเล้า้วยวามเร่าร้อน ปรารถนาะรอบรอหล่อนโยเร็ว
ความคิดเห็น