คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บทที่8.สาวน้อยนิรนาม...
ายหนุ่ม้มลไปรอบรอออวบอิ่มเป็นุแร เาุมสอเ้าไว้ทั้ยัออแรึับในสีหวานนมันหลุลอยออไปาร่าาย นับาวหยัายึ้น เธอแอ่นออวบให่ให้อิโนู่ึ้วยสิที่หลุลอย สอมือเรียวิผ้าปูที่นอนนแน่น หน้าาบิเบี้ยวไปับวามรู้สึแปลใหม่ที่พุู่่โม
ปลายลิ้นอุ่นร้อนวาไล้เลาะเล็มยอออวบ สอมือเล้นลึวามึใ้ฝ่าอย่าย่ามใ ร่าายนับาวายิบาวามร้อนอสอมือให่ ที่โอบประอเ่เ้าอิ่ม ลมหายใร้อนผ่าวเป่าร ยออนหเร็ เี๋ยวหนาว เี๋ยวร้อน สลับันนมึน เธอสับสน ับ้นนปลายไม่ถู ไ้แ่นอนระทระทวยพร้อมับราเสียหวาน ปลายนิ้วร้อนๆ ลาไล้ไปามผิวายที่เบ่บานรอรับสัมผัส นอ่อนบนร่าายนับาวลุเลียว มัน่านเสียวนสุบรรยาย
สอมือน้อยิแน่นบนผ้าปูที่นอน หยัายรอรับารู่โมอย่าเ็มใ้วยสิลาเลือนเ็มที่ ร่าายเหมือนมีเปลวไฟลุโน ารสัมผัสเร่าร้อนนั่นำลัทรมานเธอ วามเสียว่านสาันนับาวมึน วใสั่นสะเทือน ้อมอารเลื่อนไหวออิโน่้วยวาหยาเยิ้ม
ายหนุ่มหยัายึ้นมาเสมอวหน้าาม สอาแ็แร่ันเรียวาเพรียวให้เปิว้า เพื่อรอรับารผสานแนบแน่นาายให่ที่ึัวเรียมพร้อม อิโน่โหย่ัวึ้น ประอวามร้อนผ่าวแ็ึแทรลบนส่วนอ่อนไหว และพยายามันัวนลไปอย่าแผ่วเบา ายหนุ่มมวิ้วแน่น เาเริ่มเอะใแปลๆ วามับแบึแน่นอ่อทาุ่มื่น มันเหมือนับว่าหล่อนไม่เย้อมือาย
สอาเรียวสั่นระริ เริ่มมีอาารเ็บปวาารหลอมรวม ส่วนอ่อนนุ่มถูบุทะลวอย่าอ่อนเบา แ่มันเป็นรั้แรเธอึ้อทนทรมานับวามเ็บปวที่เิึ้น
“เ็บๆ ไ้โปร” นับาวร้อห้าม เมื่อนเอเ็บร้าวไปลอร่าาย สอมือผลัทั้ันายให่ออไปให้พ้นัว เธอัปาแน่นนเลือไหลึม เพื่อลั้นวามเ็บปวา้านล่าทีู่่โมเ้ามาในหัวใ
“พระเ้า!!” อิโน่อุทานเสียั เาะัาย หยุันบั้นเอว เนื้อัวเ้นระริ ระหายวามเร่าร้อน เา้อารปลปล่อยนเอาวามทรมานนั่นเสีย เาโน้มัวล ้อหน้าสาวสวย้วยสายาแ็เรีย นึโรธหล่อนนอยาะเพิออไปให้พ้นหน้า แ่ทว่า ไม่สามารถทำเ่นนั้นไ้ ัวนอนเอปัาอยู่ั้รึ่่อน หาถอยหลัอนนี้ เท่าับเาเสียเินฟรี!!
“เธอ้อารอะไร?” ายหนุ่มระิบถามเสียเรีย ้มมอส่วนที่เื่อมิัน้วยวามรู้สึบอไม่ถู
“หนูาวไม่รู้” นับาวส่ายหน้าปิเสธ เธอส่ายร่าายเสียสีเมื่อฤทธิ์ยาบัับ
อิโน่บรามนแน่น เาัสินใไม่ถู พยายามะถอถอนัวนออาวามับแน่น แ่...นับาวทำในสิ่ที่เาไม่ทันาิ หล่อนเอื้อมมือมาเาะุมบั้นท้ายเาที่ำลัถอยหนี พร้อมทั้แอ่นร่าส่ายเสียสี นอิโน่หมารวบุม เาระแทายลมาอย่าแร นมมิไปทั้ัวน
“รี้...” นับาวรีร้อ เ็บปวเมื่อร่าายเหมือนถูีทึ้ ลมหายใเธอหอบโยน ายสาวสั่นระรัวใบหน้าบิเบี้ยวทรมานาวามเ็บร้าวทีู่่โมโยไม่ทันั้ัว
“เธอะ้อเสียใที่ทำแบบนี้” อิโน่ระิบเสียเร่้าใบหูอหล่อน เาระบั้นเอว วามแ็ึสาใส่่อสาว่ำน้ำ มือเล้นออวบปลุเร้าอารม์ให้หล่อนอีทา นับาวไม่รู้ัวว่านเอเป็นเ่นไร สิเธอหลุลอยไป ั้แ่วามระสันเ้ารอบำ เธอหลอยู่ในวัวนอพายุอารม์ลูให่ที่โหมระหน่ำใส่นเอ
ร่าายร้อนเร่าและอยาไ้ทุสิ่มาเิมเ็ม
อิโน่ยับายรัวเร็ว เมื่อสาวน้อยใ้ร่าุ้นิน นับาวแอ่นัวนโ้ เธออบโ้ทุารโนโ้ อย่าเ็มใ เสียหวานราแผ่วเรือ เร่เร้าอารม์ให้ลุโพลึ้น
“เธอื่ออะไร?” อิโน่ระิบถามเสียแหบห้าว เร่ยับายอย่าเร็วรี่ นหยเหื่อไหลโลมาย
“หนูาว...” สาวน้อยส่ายสะบัหน้าลาลุ่มหมอนใบโ เอ่ยบอื่อเาแบบไม่รู้สึัว
“หนูาวเธออบไหม?” อิโน่ระิบถามเสียแหบพร่า เายับเอวสอบเลื่อนไหวอย่ารุนแร
“อือ...อูยยยย” นับาวไม่ไ้อบ เธอแอ่นายรับพร้อมับสูปารา ารู่โมอย่าแรที่ทำให้ร่าายล้ายะปริแ
อิโน่ันเรียวาามไป้านหน้า ระแทบั้นเอวเ้าใส่อย่ารุนแร นร่าน้อยสั่นระเพื่อม หล่อนราแผ่วๆ มือยุ้มิบ่าว้าไว้แน่น ระเ้ัวร่อนเอวรับารออัอเาอย่ารุนแรไม่แพ้ันายหนุ่มัฟันแน่น ภายในหูอื้ออึไม่ไ้ยินเสียอื่นใ นอาเสียราอัวเอที่ผสมปนเปไปับเสียหอบหายใระรัวอสาวสวยในอ้อมแน
มือหนาสอลใ้เรียวายับบีบเล้นออวบอิ่มที่ไหวสะเทือน เพราะแรระแทระทั้น เพิ่มวามหวามไหวให้นับาวนสุะทานทน วามร้อนมามายแผ่ระายไปรอบๆ ัว หมุนวนอยู่ในอาาศที่ห่อหุ้มรอบาย หยาเหื่อหลั่รินไหลโลมาย ลบนร่าายอนับาวนุ่มโ ลมหายใาห้ว เริ่มสะุเพราะใล้ะสุทน ัวนอิโน่เสียสีส่วนอ่อนนุ่มอย่ารุนแร ทุัหวะที่ร่าหนาหนัถาโถมอย่าเ้าใส่ เสียหวานระิบเร่เร้า เมื่อเธอใลุ้หมายปลายทาที่เ้าัวยัไม่รู้ว่าืออะไร อิโน่ึโหมายสุำลั พาัวนไปถึฝั่ฝันพร้อมับร่าสาวน้อยที่ระุเร็
“รี้!!!...” เรือนายระุสั่นไปทั้าย เมื่อรับรู้วามอุ่นร้อนที่พุระายเ้าหาัว ไอรัร้อนผ่าวที่ฝาฝัไว้ในส่วนลึที่ยัเ้นุ๊บๆ อย่าเปรมปรี์
อิโน่ถอถอนายแร่ออมาอย่าอารม์ไม่ี!! แม้ะปลปล่อยวามร้อนผ่าวไปบาส่วน แ่ร่าายไม่รัียัอยาะิเยหล่อนไม่อยาหยุ เา้มมอส่วนแ็ืนที่ยัพุู่ัน้วยสายาเรียๆ
เาวยุลุมที่ถอทิ้ไว้ึ้นมาลุมาย ปปิวามน่าอายอัวเอที่ยัไม่รู้ัพอ แ่เาอารม์ไม่ี เินว่าที่ะสานสัมพันธ์รั้่อไป อิโน่เบื่อปัหาที่ะามมาภายหลัวามสัมพันธ์ลึึ้รั้นี้ เาถูหลอ แม้หล่อนะสสะอา แ่นั่นือ้อห้ามที่นเอยึถือปิบัิ เาเลียผู้หิบริสุทธิ์ เมื่อหล่อนไม่่าอะไรับเสือหิว!!
“ลุไ้แล้วะเธอนอนรออะไรอีล่ะ ัน่ายเินให้เธอรบแล้วนี่” อิโน่ะโน้อ เหนือร่าอวบอิ่มที่นอนเป็นวลมอยู่ลาเีย
นับาวนอนสะอื้นไห้ เธอเสียใเมื่อวามสาวที่เ็บไว้ถูพราไปแบบไม่รู้ัว ายสาวสั่นสะท้านเสียายัวเอที่้อสูเสีย เพียเพราะไว้ในผิ สายน้ำอุ่นๆ รินไหลไปามหาาหยลบนหมอนนุ่มที่รอรับไว้ นึเลียวามร้ายาอผู้ายรหน้าที่พราสิ่ที่หวแหนไปาัวเอ
“ออไปาห้อันไ้แล้ว ถ้าันอาบน้ำออมาเธอยัไม่ไป ันะับเธอโยนออไปนอห้อ!” ายหนุ่มวา้ำ ่อนะหมุนายเินรไปยัห้อน้ำ เพื่อำระราบเหื่อไลที่ไหลโลมาย
ปั! เาระแทประูปิัลั่น นนับาวสะุ้สุัว
นับาว สะอื้นไห้ น้ำาไหลเป็นสาย ะที่วานมือหาเสื้อผ้าที่อิโน่ปลออาร่าาย เธออยาหายัวไ้ อยาะไปให้พ้นาุมนรที่ทนทรมานนานเือบสามั่วโมนี่สัที หยน้ำใสๆ ไหลรินออมาานัยน์าและมันะไหลท่วมใ
“อู้ย...” หิสาวสูปารา เมื่อวามเ็บปวประท้วารยับัวอย่ารวเร็วอนเอ อิโน่พราเอา ‘พรหมรรย์’ เธอไปแบบไม่ปราี เาัววามสาวสอเธอโยไม่รีรอ เธอรีบระเสือระสน เร้นายหนีไปให้ไลๆ พร่ำเือนัวเอะไม่ยอมให้เิเหุาร์แบบนี้เิึ้นอีรั้ แม้ะ้อัใับมารา
“พี่โทนี่!!”
ความคิดเห็น