คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่1.ทาสในเรือนเบี้ย
บทที่1.ทาสในเรือนเบี้ย
“อลิส! อีอลิส” เสียะโนเรียื่อเธอัโหวเหวอยู่หน้าห้อ หิสาวร่าเล็บอบบาัวเียื่นาห้วฝัน มือเรียวหยาบร้านยึ้นเสยผมสีน้ำาลอ่อนยับยุ่ให้เ้าที่เ้าทา ่อนะโผเผเินไปเปิประูและานรับ “าป้า...ะใ้อะไรอลิสเหรอะ?”
ลวยเบ้ปามอสภาพแสนโทรมอหลานสาว้วยสายาูถู ร่าเล็บาผอมแห้ เหมือนมีแ่ระูมาว่ามีเนื้อมีหนั
“สายโ่ป่านนี้ไม่ิะลุมาทำอะไรให้ันินหรือไยะ!!?”
เสียแหลมปรี๊เพราะำลัหิวั รรโ่ม
“อโทษ่ะ เี๋ยวอลิสออไปเรียมไว้ให้”
หิสาว้มหน้ารับำสั่ เธอปิับประูพร้อมับที่นสั่เินสะบั้นไปอีทา...
ลมหายใถูพ่นออมาแรๆ มือเรียวผอมบาว้าผ้าเ็ัวผืนเ่าพาไว้บนบ่า แล้วึเินเ้าไปทำธุระส่วนัวในห้อน้ำเล็ๆ ภายในห้อนอน
“ุนายไปลามาาที่นอนอีล่ะสิ” ิ๋มร้อทั นาำลัสาละวนับานในรัวอย่าะมัเม้น
อลิายิ้มร่อยๆ ส่ให้ เธอว้าหม้อใบนาพอเหมาะมือัแั้าวสารใส่ลไป ทำาม้วยระบวนวิธีปรุอาหาร เพื่อทำอาหารมื้อเ้าให้นบนึไ้รับประทาน...
“ุนายนี่็แปลน ิ๋มะทำให้เอ...็ไม่ยอม ้อไปลาหนูอลิสมาทำให้ิน...”
แววาห่วปนสมเพทอมอร่าเล็บาอเ้านายสาว สภาพึ่ๆ นรับใ้เหมือนนเอ
อลิาไม่ไ้อบ เธอั้หม้อไว้บนเาแ๊ส สาละวน่วนับภาริที่้อแ่ับเวลา
เือบยี่สิบนาที อาหารมื้อเ้า็เสร็เรียบร้อย หิสาวยหม้อใบนั้นเินไปบนัวึ เธอวาหม้อไว้ห้ออาหารอบ้าน ่อนะถอยลับลมาแบบนรู้หน้าที่...
“ทำับหลานเหมือนไม่ใ่น...ใำิบหายนบ้านนี้”
ิ๋มบ่นามหลัอลิาไป เมื่อนบนัวึีันหิอาภัพผู้นี้...ทั้ที่หล่อน็เป็นาินหนึ่...
“ุแม่า อลินอสา์เพิ่มสัห้าพันไ้มั้ยะ ้อทำรายานส่อาารย์อะ่ะ”
้ออ้าอย่าีสำหรับใ้เินในระเป๋าอมาราือใ้เรื่อารเรียนบัหน้า อลินามัมี้ออ้าแบบนี้บ่อยรั้ และมันไ้ผลเสมอ
“ใ้ให้มันประหยัๆ หน่อยสิยัยหนู...เือนนี้แเอาเินาแม่ไปร่วมหมื่นแล้วนะ”
ลวยบ่นพึม แ่็ไม่วายวัธนบัราระเป๋าส่ให้บุรสาว
“อะไรนะุ!” สมภพลหนัสือพิมพ์ในมือล เาพับโยนไว้้าัว วามุวามอทั้ศรีภรรยาและบุรสาวเพียนเียว
“ะโวยทำไมะุพี่ ลูอไปใ้เรื่อเรียน ไม่ไ้อไปเที่ยวเร่เสียหน่อย” ลวยอบสามีเสียแ็
“แน่ใเหรอว่าเรื่อเรียน หายันอย่าุว่า เรยัยอลินน่าะีว่านี่สิ ไม่ใ่ร่อแร่ น้อลุ้น รอให้มหาลัย’ เาเิออแบบนี้ ผมว่า... ส่ยัยอลิสเรียนยัมีวามหวัเสียมาว่า” ประมุอบ้านเอ่ยโยถึหลานสาวภรรยา เพราะหาเป็นอลิา...ท่านไม่ปวหัวแบบอนนี้ เมื่อผลารเรียนออลิาไม่เยทำให้ผิหวั ทั้ที่เวลาอ่านทบทวนแทบไม่มี ทำานบ้านนหัวหมุน
“ุพ่อทำไมอบเอาอลินไปเปรียบับแม่นั่นัะ อลินรู้ แม่นั่นหัวี เรียนเ่...” หิสาวเถียหน้าแ่ำ บิาอบให้ท้ายเ็้นรัว ยมาเปรียบเทียบับนเอเป็นประำ
“พ่อไม่ไ้ยอลิสึ้นมาเสมอลูหรอนะอลิน พ่อแ่ี้ให้ลูเห็น ในะที่ลูใ้่ายฟุ่มเฟือย อลิสทำานัวเป็นเลียว” ประมุอบ้านพยายามอธิบาย
“แล้วไะ... ่วยไม่ไ้ แม่นั่นอยาไม่มีพ่อ ไม่มีแม่เอนี่ะ” สาวรุ่นไหวไหล่ เบ้ปาใหู้่อริั้แ่เยาว์วัย
“ิในมุมลับัน หาอลิสมีพร้อม เราสิะอาย”
ท่านถอนใเฮือ บุรสาวเป็นไม้แ็ยาที่ะั เพราะภรรยาอยให้ท้ายนเือบะเสียน
“ทำไม้ออายะ...มันไม่มีวันนั้นหรอ” อลินาย้อนเสียแ็...อลิาะ้อถู และมีีวิ่ำ้อยไปนาย
“พอๆ อย่าไปพูถึแม่อลิสให้เสียอารม์เลย...ทานเถอะ่ะ เี๋ยว้าว้มเย็นหม” ลวยโบมือห้าม เธอันาม้าว้มวันรุ่นให้สามี พลาปราม้วยสายา
“ุน่ะ ปรามๆ ลูบ้า ไม่ใ่ยุส่ ให้ท้ายแบบนี้ มันะเรียนไม่บเอานา”
ายสูวัยถอนใแรๆ บุรสาวไม่ไ้ั่ใ สร้าวามหนัใให้ลอ ผิับหลานสาวภรรยา านั้นไม่มีปามีเสีย ้มหน้าทำานไม่มีปริปา ทั้ที่หาะเรียร้อ อลิา็มีสิทธิ เพราะที่มีินมีใ้ทุวันนี้็เพราะเอาสมบัิเ่าเ็บอบิามาราอลิามาาย เป็นารยัย้ายถ่ายเท โยที่เ้าัวไม่รู้ ลำพัเินเือน้าราารี่ำๆ หรือะพอเลี้ยปาท้อนทั้รอบรัว เมื่อลวยและอลินามไม่ล ทำัวฟุ้เฟ้อเหมือนมีเินถุ เินถั
“ผมไปทำานล่ะ...ุ็อย่าออไป่อหนี้อีแล้วัน” สมภพปรามภรรยา เาันัวลุึ้นยืน ว้าุแรถยน์ันเ่าเินออไปนอบ้าน เริ่ม้นวันทำาน้วยอารม์ไม่ที่ ปวหัวับปัหาที่ภรรยา่อ ปวหัวับพฤิรรมอบุรสาว แ่็พูอะไรมาไม่ไ้เหมือนเิม
“ทีุ่พ่อพูหมายถึอะไระุแม่?” อลินาหันมาถาม
“อย่าไปสนใเลย พ่อแ็บ่นามประสานแ่นั่นแหละ” ลวยบอปั...เส้มหน้าลรับประทานอาหาร่อ...
“ั้นอลินไปมหาลัย’ นะะ”
สาวสวยันัวลุึ้นยืน เินฮัมเพลไปลอทา เมื่อมีสา์อัแน่นเ็มระเป๋า วันนี้ไม่เสียเวลาไปับเรื่อน่าเบื่อในลาสเรียน ไปเินเิายที่ห้าสรรพสิน้า ับารหาอาหารอร่อยๆ ินแ้เ็ีว่า
สำหรับอลินาแล้ว...หล่อนไม่ห่วเรื่อารเรียนเลย เพราะหาไม่ไหวริๆ มารา็ไม่ว่า รอบรัวเธอไม่ไ้ออยาปาแห้ น้อไปนั่หลัหลัแ็เรียนหนัสือหนัหา
นั่นือวามิออลินา หล่อนไม่รู้ว่าเบื้อหลัหน้าานร่ำรวย รอบรัวัรสุวรรำลัประสบภาวะสภาพล่อเพียใ เพราะหล่อนใ้อย่าเียว ไม่เยไ้เป็นนหา...
“อะไรอีล่ะ!” ลวยวยโทรศัพท์ส่วนัวึ้นมาแนบหู พลาส่เสียแ็ๆ อบลับไป เมื่อมีเสียเรียเ้าถี่ยิบ
“อย่ามาเสียแ็ับันนะแม่หลวย ถึวัน่ายอแล้ว ทำไมหล่อนยัเียบยะ!” เสียแหวัสวนลับมาทันวัน านปลายสายที่่อสายมาหานา...
ลวยาเหลือ แบนโทรศัพท์ออห่าาใบหู บ่นพึมพำเบาๆ “อีุนายสายหยุนี่เอ...ันทะลึ่รับไมู่เบอร์”
สาวๆ ๋า นิยายอนัเียนมี2เรทนะะ
1.โรมาน์ อ่านสบายๆ
2.อิโริ...ัันแบบเลือสา อิอิ
เลือามสบาย ูาหน้าปแล้ว...ไม่ผิหรอนะ...
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น