คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : C H A P T E R * 1
Chapter :: 1 :: day1
"จีมิน มากินข้าวได้แล้วลูก"
"ฮะะะะ" เสียงแม่เรียกทำให้ผมต้องเอาหูฟังออกจากหัวแล้ววิ่งออกไปนอกห้องโดยเร็ว
"นี่ จำพี่ยุนกิได้มั้ยลูก" แหม แม่! จำได้สิฮะ ผมไม่ใช่คนความจำสั้นนะ *-*
"ฮะ จำได้ ทำไมหรอแม่"
"แม่พี่เค้าจะไปต่างประเทศหลายวัน แล้วระหว่างนั้นพี่ยุนกิอาจจะต้องมาอยู่บ้านเราเพราะตอนนี้ยังไม่ปิดเทอม
แต่จะว่าไปพี่ยุนกินี่ก็อยู่โรงเรียนเดียวกับหนูไม่ใช่หรอ?"
"แม่อ่ะ ต่อหน้าคนอื่นอย่าเรียกผมว่าหนูนะ ผมโตแล้วนะฮะแม่ -3-" ผมทำหน้ายู่ คิ้วขมวดใส่แม่
"อ่ะจ่ะๆๆ นี่โตแล้วหรอ ดูทำหน้าเข้าสิ -3- แล้วตกลงเรื่องพี่ยุนกิว่าไง แม่บอกเค้าไปแล้วนะ ทางนั้นเค้าก็โอเคแล้ว แม่เลยต้องมาถามเราก่อนนี่แหละ"
"อ่า ฮะ ไม่เป็นไร ให้เค้ามาอยู่บ้านเราก่อนสักพักก็ได้ฮะ"
"แม่ฮะ ขอข้าวอีกจานสิ -3-" ผมทำหน้ายู่แล้วส่งจานข้าวให้แม่
"กินเยอะนะเรา เดี๋ยวก็อ้วนหรอก"
"ไม่อ้วนหรอกฮะ อยู่โรงเรียนผมก็ออกกำลังกายนะ"
"ให้มันจริงเถอะ อยู่บ้านนี่แม่เห็นแต่หนูนอนอืดอยู่ในห้องทั้งวัน -_-"
"แม่อ้ะ หนูอีกละ -0-"
ยังไม่ทันที่ผมจะได้พูดอะไรต่อ จานข้าวก็มาวางอยู่ตรงหน้า กินก่อนล่ะครับงานนี้~~
2days ago...
"กลับมาแล้วครับบบบ" ผมโหวกเหวกก่อนเข้าบ้านเป็นประจำอย่างที่เคยทำ ก่อนจะถอดรองเท้าไว้ที่วางรองเท้าหน้าบ้าน
ก็พบว่ามีรองเท้านักเรียนอีกคู่หนึ่งวางอยู่ ผมก็เพิ่งมาถึงบ้าน แล้วมันของใครกันล่ะ?
"ว่าไง กลับมาแล้วหรอ" มีเสียงตอบกลับอย่างเคยเหมือนทุกครั้งฮะ แต่ครั้งนี้ไม่ใช่เสียงหวานๆเหมือนแม่ผม แต่เป็นเสียงใหญ่ๆเมาๆ
นี่แม่พาตาลุงที่ไหนมาอยู่บ้านผมหรือเปล่าเนี่ย = =?
"อ้าววว พี่ยุนกิ หวัดดีฮะ"
ผมสวัสดีพี่เค้าตามปกติเหมือนทุกครั้งที่เจอกันก่อนจะเดินเอ๋อเอากระเป๋าขึ้นไปเก็บบนห้อง ทำไมพี่ยุนกิถึงมาอยู่ที่นี่ได้อ่ะ O.O????
อ๋อออออออออออออออออ ผมนึกออกละ ลืมไปซะสนิทเลย ที่แม่ผมเคยบอกไว้ว่าแม่พี่ยุนกิเค้าไปต่างประเทศ แล้วเค้าต้องมาอยู่บ้านเราสักพัก ก็เรื่องมันผ่านไปสองวันแล้วนี่ = = (ลืมง่ายไปนะ55555)
"พี่ แม่ผมไปไหนล่ะ" ผมถามเขาตอนกำลังเดินลงบันไดไปห้องนั่งเล่น เดินไปดูทีวีอย่างที่เคยทำทุกวันหลังจากกลับจากโรงเรียน ตอนรอของกินกะแม่ผมก็จะมานั่งดูทีวีที่โซฟาเนี่ยแหละ
"ไปตลาดแน่ะ อีกสักพักคงกลับ" พี่ยุนกิตอบผม สายตายังไม่ละจากหน้าจอทีวี
"อ๋อ ฮะ"
"หิวหรือเปล่าล่ะเรา แม่เราบอกว่าในตู้เย็นยังพอมีขนมอยู่นะ"
"ยังมีอยู่หรอ พี่ กินด้วยกันป่ะ? เดี๋ยวผมไปเอามาเผื่อ"
"ไม่อ่ะ เดี๋ยวอ้วน"
ฉึกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ดังลูกศรปักเข้ากลางอกอย่างจังๆกับคำว่า อ้วน =_= ชิส์ อีพี่บ้านี่ ขาก็เรียวอย่างกะผู้หญิงแล้วยังจะมากลัวอ้วนอะไรอีกฟระ คอยดูนะ มาอยู่บ้านผมนี่จะเลี้ยงให้อ้วนเหมือนหมูเลย หึหึหึหึหึหึหึ
"มาแล้วฮะะะ พี่มากินด้วยกันสิ"
ผมเอาห่อขนมมากมายวางลงบนโต๊ะหน้าโซฟาตัวที่พี่กับผมนั่งอยู่ก่อนจะหยิบกินทีละชิ้น
"ไม่เอาาา เดี๋ยวอ้วน" พี่ยุนกิขมวดคิ้ว
"กลัวอะไรนักหนา พี่ดูผมนี่ จะอ้วนกว่าพี่อยู่ละ กินเข้าไปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปป" ผมพูดแล้วหยิบขนมยัดเข้าปากพี่ยุนกิ
"ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย" พี่แกขยับหัวหนี
"จะกินดีๆหรือจะให้ผมป้อนด้วยปากฮะะะ!!!!!" ผมขู่
"เห้ย ไอ้เด็กบ้า -//0//-" พี่ยุนกิพูดแล้วตีหัวผม
เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ทำไมหน้าพี่ยุนกิแดงล่ะ แดงมากเลยด้วย นี่ผมไม่ได้คิดไปเองนะ หน้าขาวซีดๆแดงไปถึงหูแล้วอ่ะ O[]O ผมจ้องหน้าพี่เค้าอย่างตะลึงจนพี่ยุนกิถาม
"เห้ย จ้องทำไม หน้าฉันมีอะไรติดหรอ O_O?" พี่ยุนกิผู้ห่วงหล่อถามอย่างตกใจ
"มี.................. มีตีนกาน่ะ เยอะด้วย แก่แล้วล่ะซิ 55555555555555555555555555555555555" ผมพูดแล้วขำอย่างชอบใจ
"ไอ้เด็กนี่!!!!!!!" พี่ยุนกิพูดแล้วจับหัวผมเขย่าไปมา
"อ๊ากกก อะไรกันน นี่พี่จะฆ่าผมหรออออออ" ผมแยกเขี้ยวใส่
"ถ้าแกยังไม่หยุดกวนเท้าพี่ พี่จะฆ่าแกกกกกกกกก" พี่ยุนกิทำหน้าขู่ผม
"ฝัน-ไป-เถอะ!! ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา แบร่ๆ วึ้ยยยย พี่ยุนกิคนแก่ 555555" ผมล้อเลียนเค้าเต็มที่
"ยั้ยยยยยย ไอ้เด็กบ้านี่ ถ้าไม่ติดว่าฉันต้องอาศัยบ้านนายนะ ฉันฆ่านายแน่ !!" พี่ยุนกิกำหมัดอย่างโกรธแค้นน
"ฮ่าาาฮ่าาา คิดว่ากล้าก็ทำไปเถ๊อะ" ผมท้าทายพี่เขาแล้วเอนหลังพิงเบาะโซฟา หยิบขนมเข้าปากสบายใจเฉิบ ก็นี่มันบ้านผมนี่นา~
“ฮึ่มมมมมม จำไว้นะจีมิน” พี่ยุนกิขมวดคิ้วจ้องทีวี จนผมคิดว่าทีวีมันจะระเบิดออกมาหรือไม่ก็อาจจะท้องได้ถ้าพี่เค้ายังจ้องอยู่แบบนั้น
พี่ยุนกิเงียบไปสักพัก ผมหันหน้าไปดูก็พบว่าเขากำลังจะหลับ ยึ้ย น้ำยังไม่อาบเลยนะ = =
"พี่ยูนกีกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" ผมตะโกนใส่หูหลังจากที่เห็นพี่เขาสัปหงกครั้งที่สามสิบ
"ย้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไฟไหม้!!" คนแก่ตะโกนโหวกเหวกโวยวาย
"บ้ารึไง ไฟไหม้ที่ไหนเล่าาา ไปอาบน้ำเลยย ยี้!" ผมดันตัวเขาแล้วทำหน้าหยะแหยง
"หะ =0= อ้าว ไม่มีไฟไหม้หรอ นอนต่อละ งืมๆ" พูดจบพี่ยุนกิก็หลับตาต่อไป
"ฮ่วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ไม่ได้ยินหรอ ผมบอกให้พี่ไปอาบน้ำไงงงง อย่ามาหลับในสภาพนี้นะ" ผมตะโกนใส่หูเขาอีกรอบ
"แม่ไม่รำคาญหรอที่มีลูกชายเสียงแหลมขนาดนี้เนี่ย =_=" พี่แกตื่นแล้วหรี่ตามองผม
"มันเป็นพรสวรรค์หรอก ชิ!!!" อะไร เสียงเล็กๆแหลมๆนี่แหละของมีค่าสำหรับผมเลยนะ!!!
"อ้วนแล้วยังหลงตัวเองอีก -3-"
"ไปอาบน้ำาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาเลย แม่มาผมจะบอกแม่ว่าพี่ซกมก หลับในชุดนักเรียน ยี้" ผมทำหน้าหยะแหยง
"เราก็เหมือนกันอ่ะแหละ อยู่ในชุดนักเรียนเหมือนกัน ._." พี่ยุนกิชี้ชุดผม
"ก็ผมไม่ได้หลับเหมือนพี่นี่!"
"มันเป็นกฏหรอว่าห้ามหลับในชุดนักเรียน = =?"
"ใช่!!!!! อีกอย่าง กลิ่นเต่าพี่แรงใช่ย่อยนะ ไปอาบน้ำเถอะ" ผมทำท่าปิดจมูกให้พี่แกดูว่ากลิ่นมันแรงมากจริงๆ
"ผ้าเช็ดตัวอยู่ไหน"
"ตากอยู่หลังบ้านนู่น เดินออกไปเอาเอง" ผมชี้โบ๊ชี้เบ๊ไปที่หลังบ้าน
"เชอะ!" คนแก่ค้อนเข้าให้ทีหนึ่งก่อนจะลุกเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวและไปอาบน้ำ
"จีมินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน"
"ย้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" ใครมาตะโกนใส่หูผมมมมมมมมม
" เห้ย พี่เอง = ="
ผมลืมตามาก็เห็นคนแก่ตาตี่ในสภาพเกือบโป๊ ใช่!!! ฟังไม่ผิดหรอก เกือบโป๊ ยังดีที่นุ่งผ้าเช็ดตัว
เห้ยยย นี่เขาอาบน้ำนานจนผมหลับไปเลยเรอะ
"ว่าแต่พี่ซกมก เราก็พอกันนั่นแหละ -.- ไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้เลย"
"แง่งงงง ก็พี่อาบน้ำนานนี่ ขอนอนต่ออีกสิบนาทีเถอะ" ผมพูดแล้วซุกหน้าลงโซฟาตัวยาว
"ไม่ได้ดดดดดดดดดดดดด!!!!" พี่ยุนกิพูดแล้วลากแขนผมให้ลุกขึ้น
"จะไปดีๆหรือจะให้พี่อาบให้ หาา!!"
"เห้ย บ้าเรอะ!" ผมลุกพรวด เดินไปเอาผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
ใครมันจะไปอยากอาบกับตาแก่ตาตี่นี่กันเล่า!!!
ชิส์!!!!
“แล้วเมื่อไหร่แม่จะกลับมาเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยย”
ผมโวยวายก่อนวิ่งเข้าห้องน้ำไป..
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“แม่ฮะ เติมข้าวอีกจาน” ผมพูดแล้วยื่นจานให้แม่
เป็นเรื่องปกติของผู้ชายใช่มั้ยถ้าจะกินข้าวเยอะอ่ะ ‘ ‘ ?
“อ้วน” เสียงตาแก่ที่นั่งตรงข้ามผมพูดขึ้นมาเบาๆ
“อะไรนะฮะ??”
“เปล๊า ไม่มีอะไรนี่ กับข้าวฝีมือแม่นายอร่อยดีนะ” แหงะ แถชัดๆเลย เมื่อกี้ผมได้ยินนะว่าเค้าว่าผมอ้ะ!!
“อร่อยก็กินเยอะๆนะจ๊ะ ^___^” แม่พูดแล้วยิ้มกว้าง เมื่อกี้แม่ก็ไม่ได้ยินเรอะ =.=?
“ชิส์” ผมเขม่นหน้าเขา อยู่บ้านคนอื่นแท้ๆยังจะทำตัวให้เจ้าบ้านเค้าหมั่นไส้อีกนะ
(ไรท์: มันใช่ความผิดเขาหรอลูกกก = =)
“นี่ พรุ่งนี้วันเสาร์ แต่แม่ต้องออกไปทำงานที่บริษัทแต่เช้า ลูกสองคนอยู่บ้านกันดีๆนะจ๊ะ”
“ครับ/ครับบบบ”
“นี่ยุนกิ พรุ่งนี้ถ้าเกินเก้าโมงแล้วน้องยังไม่ลุกจากเตียง หนูไปปลุกได้เลยนะ ปกติแม่ก็ต้องไปปลุกอย่างงี้ทุกครั้งแหละ ช่วยหน่อยนะจ๊ะ ^_^” แม่พูดจบแล้วหันไปพยักเพยิดกับพี่ยุนกิ แล้วพี่ยุนกิก็หันมามองหน้าผมแบบคนมีชัยเหนือกว่า
หน็อยยยยยยยย ได้ทีละเอาใหญ่เลยนะ !!!
สงสัยพรุ่งนี้ต้องสั่งสอนคนแก่ซะหน่อยแล้วล่ะมั้ง! หึหึหึหึหึ~
“ครับ ^_^ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะฮะ ผมจะดูแลน้องอย่างดีเลย” ไอ้คำว่า อย่าง-ดี นี่มีปรายตามาทางผมด้วยนะ -.-
“ผมอิ่มละ ชิส์” พูดจบก็ยกจานข้าวไปเก็บในครัว
“จีมินน ล้างจานด้วยนะจ๊ะ”
“ครับบบบบบบบบบบบบ” ผมตะโกนออกไปจากในครัว
มันเป็นเรื่องปกติของบ้านผมนะ ใครกินจานไหนก็ต้องล้างเอง ยกเว้นพวกจานกับข้าวงี้แม่ผมจะเป็นคนล้าง
“นี่ ล้างให้พี่หน่อยสิ” พี่ยุนกิยื่นจานให้ผม
“ไม่ ใครกินก็ต้องล้างเองสิ มันเป็นกฎรู้มั้ยมันเป็นกฏฏฏฏ!!!”
“กฎอีกและ ตั้งแต่เรื่องหลับในชุดนักเรียนแล้วนะ กฎแปลกๆในบ้านนี้นายเป็นคนตั้งหมดเลยป่ะ -.-“ คนแก่บ่นภาษาเมาๆใส่ผม
“ก็ใช่ไง อยู่บ้านเค้าก็ต้องปรับตัวให้ได้สิ นี่ เร็วๆ มาล้างเลย ผมล้างจะเสร็จแล้วนะ”
“หือออออ แค่นี้ล้างให้พี่ก็ไม่ได้หรอ -0-“
“โตจนจะแก่อยู่แล้วนะ แค่นี้ล้างเองสิ =.=”
“ก็ได้ ชิ!!”
“ย๊า พี่ทำอะไรเนี่ยห๊า!!”
พี่ยุนกิเอาฟองน้ำยาล้างจานที่ผมตีๆไว้มาป้ายหน้าผมอ้ะ T^T ถ้าหน้าผมสิวขึ้นแม้แต่เม็ดเดียวนะ ผมจะไม่ให้อภัยเลยย!!!!!
“โอ๊ะ โทษทีนะ มือมันไปโดนอ่ะ ^^ นี่ ล้างเสร็จแล้วช่วยถอยออกไปหน่อยครับ /(-_-)/” พี่ยุนกิเอามือดันหลังผมให้เดินออกไปจากครัว
“ย๊า!! จำไว้เลยนะ พรุ่งนี้พี่เจอศึกหนักแน่!!!!”
“ว๊ายยยย กลัวจุงเบย อ่ะคิอ่ะคิ” คนแก่กรีดเสียงสูงเหมือนตุ๊ดแล้วยิ้มตาหยี
ยี้ น่าเกลียดที่สุดอ่ะ =_=’’ ....
เพื่อลบความหลอนจากภาพกระเทยเฒ่าเมื่อกี้(?) ผมเลยมานอนดูทีวีที่โซฟาตัวเดิมในห้องนั่งเล่น
“ดูอะไรอยู่อ่ะ”
“ดูทีวี =_=” ผมตั้งใจเปิดศึกประสาทมันซะเดี๋ยวนี้เลย ไม่ต้องรอพรุ่งนี้แล้ว!
“อ๋อออหรอออ ไม่บอกไม่รู้เลยนะเนี่ย” พี่ยุนกิทำลอยหน้าลอยตากวนประสาท
ได้โปรดหยุดทำหน้าแบบนั้นเถอะ ก่อนที่เท้าผมจะลอยไปฟาดหน้าอ่ะนะ..
ฮึ่มมมม นิ่งไว้จีมิน ตอนนี้แม่ก็เข้าข้างอีตาแก่นี่ ขืนทำตัวแย่ตอนนี้ละคะแนนลดฮวบไม่รู้ด้วยนะ นิ่งไว้ นิ่งไว้!!!!
“ครับ ทำไมหรอครับ” ผมกัดฟันตอบไป นิ่งไว้จีมินนิ่งไว้....
“เปล่าหรอก จะมาดูด้วยเฉยๆ ^^” ตาแก่ตอบแล้วนั่งลงข้างๆผม
“จีมิน ยุนกิ นมอยู่ในตู้เย็นนะลูก แม่จะขึ้นไปนอนแล้วนะ พรุ่งนี้ต้องตื่นไปที่บริษัทแต่เช้า ฝันดีจ้ะ ^_^” แม่พูดก่อนจะเดินเข้ามากอดผม แม่มักจะทำแบบนี้ทุกครั้งก่อนที่แม่จะไปนอน แบบนี้แหละมั้งแม่เลยเห็นว่าผมเป็นเด็กไม่รู้จักโตซะทีน่ะ ._.
“ฝันดีครับ” ผมกับพี่ยุนกิพูดขึ้นมาพร้อมกัน
ผมกำลังจะลุกจากโซฟาไปหยิบนมในตู้เย็น เสียงเมาๆก็ดังขึ้น
“นี่ หยิบมาเผื่อพี่ด้วยสิ”
“เรื่องอะไรเล่า จะกินก็ไปหยิบเองสิ” อยู่บ้านเค้าแล้วยังจะใช้เค้าอีกนิ้คนเรา = =
“ก็นายกำลังจะเดินไปพอดีไม่ใช่หรอ ก็ช่วยหยิบมาเผื่อพี่ด้วยสิ นะครับ นะครับบบบบบบบ” พี่ยุนกิเกาะแขนผมที่กำลังเดินผ่านเขาพอดี
ยึ้ย อย่ามาเกาะนะ เดี๋ยวเชื้อกระเทยจะมาติดผม -0-
ฮะ สุดท้ายผมก็ต้องไปหยิบมาเผื่อเขา
ช่างเถอะ ก็เขาอายุเยอะกว่าผมนี่นา ข้อเข่าคงจะเสื่อมแล้วเป็นธรรมดา (เกี่ยวป่ะ?)
.
.
.
.
.
.
.
23.45 น.
Zzzzzzzzzzzzzzzz คร่อกกกกกกกก~
เห้อ ไอ้เด็กบ้านี่ หลับแล้วยังจะกรนเสียงดังอีก -*-
ครับ นี่ผมยุนกิเอง อยู่ดีๆแม่ผมก็ต้องไปต่างประเทศ แล้วผมก็ต้องหอบผ้าหอบผ่อนมาอยู่บ้านไอ้เด็กนี่ ทีแรกผมก็กลัวว่าจะมีปัญหา จะทะเลาะกันหรือเข้ากันไม่ได้อะไรประมาณนี้ แต่ตอนที่เจอกันครั้งแรก น้องเค้าก็หวัดดีผมนะ คุยกันได้ปกติดี ผมก็คิดว่าคงไม่มีปัญหาอะไรหรอกมั้ง
พอคุยกันสักพัก ผมคิดว่ากล่องเสียงเขาน่าจะมีปัญหานะ ทำไมมันถึงได้แหลมแล้วก็ดังผิดมนุษย์มนาขนาดนั้น -*- แถมเจ้าตัวยังบอกอีกว่า มันเป็นพรสวรรค์ เหอะ! ผมว่าสวรรค์สาปมากกว่านะแบบนั้น -.- ได้ยินทีไรแล้วมันปรี๊ดหูเหลือเกิน เด็กบ้านี่..
ผมคิดว่าควรจะปลุกเขาให้ขึ้นไปนอนได้แล้วล่ะ
“จีมินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน” ผมตะโกน(ใส่หูเขา)
ไม่ตื่นแฮะ..
ลองตะโกนใหม่ซิ
“จีมินนนนนนนนนนนนนนนนนนนน ไอ้เด็กนรกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” ผมตะโกนดังขึ้นกว่าเดิมประมาณ3เดซิเบล (กลัวแม่เขาที่หลับอยู่ข้างบนจะตื่นหรอก =_=)
ก็ยังไม่ตื่น
ทำไมไอ้เด็กนี่มันขี้เซาขนาดนี้ล่ะ!!!!!
00.00 น.
เมื่อกี้ผมทั้งตะโกน จิกหัว บิดหู จิ้มจมูก สุดสารพัดที่ผมจะทำละ แต่ไอ้เด็กนี่ก็ยังไม่ตื่น นี่ผมจะทำไงดี = = เกิดมาจะยี่สิบปีอยู่แล้วไม่เคยเจอปัญหายิ่งใหญ่ขนาดนี้เลยจริงๆ
ปลุกไม่ตื่นขนาดนี้ ลากเข้าห้องแม่งเลย!!! ….
นี่! อย่าคิดไปไกลนะครับ ผมแค่หมายความว่า ผมคงต้องพาน้องไปนอนล่ะ ดึกขนาดนี้แล้ว จะทิ้งไว้ที่โซฟาแบบนี้ไม่ได้ครับ เดี๋ยวเป็นหวัดตายกันพอดี
ผมเลยจัดการปิดทีวี ปิดทุกอย่างในบ้านให้เรียบร้อย ละหิ้วแขนน้องขึ้นมาข้างนึง
หูย ตัวหนักไม่ใช่เล่นเลยครับ = = คิดดูสิ กินเยอะซะขนาดนั้น แต่ผมก็ยังต้องแบกน้องขึ้นบันไดไปอยู่ดี ..
ในที่สุดผมก็โยนน้องลงบนเตียงได้อย่างสวัสดิภาพ (เอ้า ปรบมือออออ v_v!!) กว่าจะขึ้นมาได้ เกือบตายแน่ะ น้องตัวหนักจริงๆนะครับ เห็นตัวเล็กๆอย่างงั้นกล้ามนี่เป็นมัดๆเชียวนะ
ผมไม่ได้แอบมองนะ น้องมันชอบใส่เสื้อแขนกุดอ่ะ จริงๆนะ -.....-
เฮ้อออ เป็นภาระไม่มีที่สิ้นสุด พอพาขึ้นมาแล้วก็ยังต้องห่มผ้าผ่อนให้มันเรียบร้อยอีก ไม่งั้นก็ปอดบวมตาย -.-
ผมกำลังจะเอื้อมมือไปหยิบผ้าห่มที่ปลายเตียงมาห่มให้น้อง แต่ก็ได้ยินเสียงจากคนตัวเล็ก
“ฮืออ วีอ่า~ &^%&%$*^()&*%^%^(&)(*)&%^$#_)(&&^$”
น้องละเมอพูดภาษาอะไรงึมๆงำๆที่ผมเองก็ไม่เข้าใจ ได้ยินแต่คำว่าวีๆ อะไรสักอย่างนี่แหละ สงสัยคงจะเป็นชื่อแฟนเค้ามั้ง -3- ตัวแค่นี้มีแฟนแล้วหรอเนี่ย เฮ้อออ ไม่ไหวจริงๆครับเด็กสมัยนี้..
ตอนนี้ผมรู้สึกอยากจะเอาหมอนมาอุดหน้าน้องเหลือเกิน ละเมออะไรก็ไม่รู้อยู่ได้ -*- ผมเลยรีบเอาผ้าห่มมาห่มๆให้เสร็จ แล้วจัดการเอาผ้านวมที่แม่น้องให้มา ปูเป็นที่นอนตัวเอง ข้างๆเตียงน้องที่พื้น
คิดดูสิ คุณชายอย่างผมต้องมานอนพื้น TT รู้สึกแย่จัง..
แต่เอาเถอะ นี่มันไม่ใช่บ้านผมนี่ ทำอะไรมากไม่ได้หรอก ......
ฝันดีนะครับทุกคน..
Twitter @ParkJiminny : แม่บอกว่าจะมีคนย้ายเข้ามาใหม่ล่ะฮะ ถ้าเขาน่ารักล่ะก็ ผมจะแกล้งทุกวันเลยล่ะ! ฮิฮิ! *-*
Twitter @TaeTaeTaeTaeV : แกรรรรรรร ฉันได้ถ่ายรูปคู่กับพี่โฮซอกประธานชมรมแล้วนะ ดีใจอ่ะ >__< @ParkJiminny
Twitter @ParkJiminny : พี่โฮซอกของแกก็สู้พี่จินประธานนร.ปีนี้ไม่ได้หรอก เห็นมั้ยเค้าไปส่งเราที่บ้านด้วย แมนมากก >__< @TaeTaeTaeTaeV
Twitter @TaeTaeTaeTaeV : ฉันจะฟ้องพี่ม่อนรองประธานให้มาตบแก @ParkJiminny
Twitter @ParkJiminny : ชิ แกน่ะ ทำอะไรอย่าคิดว่าฉันไม่เห็นนะ!! ไม่งั้นเรื่องนี้ถึงหูพี่โฮซอกที่แกจีบอยู่แน่ๆ @TaeTaeTaeTaeV
Twitter @TaeTaeTaeTaeV : นี่ รูปแกฉันก็มีนะ จำได้มั้ยเมื่อหลายเดือนก่อน ฉันซื้อโทรศัพท์มาใหม่ แกก็ยืมไปเล่น พอกลับมาก็มีรูปนี้อยู่ในเครื่อง..... ----รู้สึกต้องการคำอธิบาย.. @ParkJiminny
Reply @ParkJiminny : @TaeTaeTaeTaeV แก๊........ *ออฟไลน์*
Twitter @PrinceSeokjin : เตรียมตัวรับน้องปฐมนิเทศน์ฮะ @Hoseok0218
Reply @TaeTaeTaeTaeV : กรี๊ดดดดด พี่ประธานหล่อจังค่าา @PrinceSeokjin @Hoseok0218
Reply @PrinceSeokjin : แหม น้องอย่าพูดแบบนี้ พี่เขิน 5555555 @TaeTaeTaeTaeV
Reply @Hoseok0218 : เราน่ะอยู่ม.5ใช่มั้ย เดี๋ยววันอาทิตย์ที่จะถึงนี่พาเพื่อนมาช่วยพวกพี่รับน้องม.4ด้วยนะครับ ฝากไปบอกเพื่อนทีนะ @TaeTaeTaeTaeV
Reply @TaeTaeTaeTaeV : ได้ครัชชชชชช @Hoseok0218
เรื่องทวิตนี่กะเอามาเสริมเล่นๆแต่ไปๆมาๆกลับเยอะซะงั้น ขอโทษด้วยนะคะ 555555 ตอนแรกไม่ได้แนะนำตัวละครอื่นเลยเพราะสองสามตอนแรกจะเป็นแค่เรื่องราวในบ้าน นี่ก็เอามาอ่านสนุกๆพอเป็นน้ำจิ้มเนอะ เรื่องนี้อาจจะโฟกัสโมเมนต์ในบ้านมากกว่า 5555
เมนท์เลยฮับ อร่าคซ์~!
B B
ความคิดเห็น