คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 การพบกันครั้งแรกในฐานะเจ้าหนี้และลูกหนี้
บทที่ 1
การพบกันครั้งแรกในฐานะเจ้าหนี้และลูกหนี้
“ว่ายังไงนะ เธอต้องไปใช้หนี้แทนพี่ชายเธอเหรอ”
ตอนนี้เรากำลังนั่งคุยกันอยู่ที่ห้องของฉันถึงเรื่องหนี้ที่กำลังท่วมหัวอยู่ขณะนี้ และคนที่ถามฉันมาอย่างไม่เชื่อหูตัวเองเมื่อกี้คือเพื่อนของฉัน ฉันชวนเธอมาบ้านเพื่อจะได้ระบายและปรึกษาไปในตัวด้วย
“ก็ใช่น่ะสิ ฉันอยากจะบ้าตายนักT^T”
“แล้วทำไมต้องเป็นเธอด้วยล่ะ ทำไมพี่เธอไม่ไปทำงานชดใช้หนี้เองล่ะ”
“เพราะพี่ฉันดันไปบอกกับเจ้าหนี้น่ะสิว่า จะให้ฉันช่วยทำงานใช้หนี้ผ่อนผันดอกเบี้ยไปก่อน จนกว่าพี่จะหาเงินมาคืนได้ครบ” ซึ่งถ้าฉันรู้ว่ามันเยอะขนาดนั้นล่ะก็ ฉันไม่รับปากหรอก ฮึ!!!
“แล้วเจ้าหนี้คือใครล่ะ”
“แหะๆ...อยากรู้จริงๆเหรอ”
สาเหตุที่ฉันถามแบบนี้ เพราะว่า ซันเดย์ เพื่อนฉันคนนี้ คลั่งไคล้เพลย์ลิสมาก ซึ่งเพลย์ลิสนี่ก็คือเจ้าหนี้ของพี่ฉันไงล่ะ ถ้าเกิดยัยนี่รู้ขึ้นมา มันจะเป็นยังไงเนี่ย
คุยไปตั้งนานแล้ว ขอแนะนำตัวเองหน่อยละกัน ฉันชื่อ เฟรม ส่วนพี่ชายตัวดี ที่นำพาความหายนะมาให้ฉันชื่อ เฟค เพราะความไม่คิดหน้าคิดหลังของพี่ ทำให้ฉันต้องมานั่งตกระกำลำบาก T^T แทนที่จะมีชีวิตที่สงบสุขเหมือนแต่ก่อน แต่ตอนี้มันไม่มีแล้ว!!! สาเหตุหลักเลยก็คือเจ้าหนี้ไงล่ะ เพลย์ลิสน่ะ เป็นคนที่ฮอตที่สุดในมหาลัยที่ฉันเรียนอยู่ แต่ที่ฉันเกลียดเขามากเพราะว่า เขาเจ้าชู้มาก เห็นผู้หญิงเป็นของเล่น!!! นั่นแหละที่ไม่สบอารมณ์น่ะ แล้วเขาก็รู้ด้วยว่า ฉันเป็นปรปักษ์กับเขา แล้วคิดดูสิถ้าเขารู้ว่าฉันไปเป็นลูกหนี้เขานะ ฉันจะเจอกับอะไรบ้างงงงงง
“ก็อยากรู้สิรีบบอกมาเร็วๆ”
“เอ่อ...เขาชื่อ...เพลย์ลิสน่ะ -_-;”
“หาจริงดิ *O*” จะดีใจทำไมเนี่ย
“แต่แกอย่าไปบอกใครเชียวนะ ถ้ามีใครรู้ฉันเสียหน้าแย่เลย”
“แหม...ไม่น่าเชื่อเลยของเจ้าหนี้ของเธอ คือเทพบุตรสุดหล่อนี่เอง”
“เทพบุตร =_=^^^ เธอใช้อะไรมองน่ะว่าเขาเป็นเทพบุตร” ฉันล่ะอยากจะรู้จริงๆ
“แหม ไม่จำเป็นต้องใช้ไรมองหรอก แค่เห็นแวบเดียว ใจก็จะละลายแล้ว ><”
“พอๆๆๆๆ ฉันจะอ้วก =O=”
“มีแต่แกนั่นแหละที่ไม่เห็นความเพอร์เฟคของเขา”
เพอร์เฟค... หน้าตาอาจจะใช่ แต่นิสัยนี่สิ ห่างไกลเยอะเลยล่ะ
“ก็ฉันไม่ถูกชะตานี่ ให้ทำยังไง”
“โอเคๆ เชิญแกอคติกับเขาไปเถอะ แล้วไปทำงานชดใช้หนี้บ้านเขาก็อย่าไปหลงรักเขาละกัน แล้วอย่าหาว่าไม่เตือนล่ะ”
เรื่องแบบนั้นมันจะเกิดขึ้นได้ไงกันล่ะ
“เอาล่ะ ฉันต้องกลับก่อนแล้ว ขอให้แกโชคดี หลงรักเจ้าหนี้สุดหล่อไวๆนะจ้ะ”
ว่าแล้วก็เผ่นหนีหายไปเลย ยัยเพื่อนตัวแสบ นี่แกจะไม่ให้กำลังใจกันเลยเหรอออ TOT
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง... จนได้ T^T
วันที่ฉันต้องไปทำงานชดใช้หนี้ที่บ้านเขา สาเหตุที่ต้องไปบ้านเขา เพราะพี่บอกมาว่า เขาเสนอให้ไปช่วยทำงานบ้านให้ และแน่นอนว่าฉันต้องไปค้างที่นั่นเลย ไม่อยากจะคิดถึงอนาคตของตัวเองในวันข้างหน้าเลย T T
ปิ๊งป่อง~ ปิ๊งป่อง~
หลังจากกดกริ่งอยู่สองสามครั้ง ก็มีคนมาเปิดประตู
“สวัสดีค่ะ... หนูคือลูกหนี้ที่จะทำงานที่บ้านนี้ใช้มั้ยคะ?”
“เอ่อ ทำไมป้าถึงรู้ล่ะคะ”
“ก็คุณหนูบอกป้าน่ะสิจ้ะว่าวันนี้ จะมีลูกหนี้มาทำงานที่นี่ ป้าก็เลยลองเดาดูน่ะจ่ะ”
แหม...เดาได้ตรงเป๊ะเลยนะคะป้า ฮึ่ม!!!
“หนูเข้ามาก่อนสิจ้ะ คุณหนูกำลังรอพอดีเลย” แล้วป้าแกก็พาฉันเข้ามาในบ้าน เพื่อจะพาไปพบคุณหนูของป้า
“คุณหนูคะ มาแล้วค่ะ”
เมื่อเดินเข้าไปฉันเห็น เพลย์ลิสกำลังนั่งอยู่บนโซฟา เขาจ้องมาทางฉัน แวบแรกสายตาเขาดูแปลกใจนิดนึง แต่แล้วต่อมาสายตาก็แปรเปลี่ยนไป ซึ่งมันเต็มไปด้วยความเยาะเย้ยฉันอย่างเต็มที่
“อ้าว เธอเป็นลูกหนี้ของฉันเองเหรอ ไม่น่าเชื่อเลยนะ”
เสียงของเขาไม่มีความแปลกใจเท่าไหร่ แต่ที่พูดมาเมื่อกี้ น้ำเสียงมันเหมือนกำลังดีใจที่ได้ฉันเป็นลูกหนี้ยังไงยังงั้นแหละ
“ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อแล้วแหละ แต่ว่านายไม่ต้องห่วงหรอกนะ ฉันมาอยู่แค่ชั่วคราวเท่านั้น เพราะถ้าพี่ฉันหาเงินมาคืนได้เมื่อไหร่ ฉันจะไปทันที”
“แน่ใจนะว่า พี่ชายเธอมีปัญญามาใช้ได้น่ะ”
“นี่! อย่ามาดูถูกพี่ฉันนะ”
“ฉันพูดความจริงนี่น่า ^^ แต่ว่านะพี่เธอก็ฉลาดเหมือนกันที่รู้จักเอาเธอมาชดใช้หนี้แทน ถึงแม้ว่ามันจะได้แค่ผ่อนผันก็เถอะ”
“=_=^^”
“แต่ว่านะเธอก็เป็นคนที่ไม่ค่อยฉลาดสักเท่าไหร่นะ”
“พูดแบบนี้หมายความว่าไง”
“ก็หมายความว่า ผู้หญิงคนอื่นเขาเห็นความดีในตัวของฉัน ต่างกับเธอที่ไม่เห็นมันเท่านั้นเอง”
ฉันอยากจะถามจริงๆว่า ความดีในตัวของเขา มันเป็นยังไงกันแน่นะ ถึงได้กล้าพูดออกมาได้ - -*
“ฉันคิดว่า ฉันฉลาดกว่าผู้หญิงพวกนั้นะที่ ไม่หลงคารมนาย ที่ชอบเห็นผู้หญิงเป็นของเล่นแบบนั้นน่ะ”
“เธอจะเข้าใจยังไงก็แล้วแต่เธอละกัน แต่ตอนนี้ฉันจะให้คนพาเธอไปที่ห้องนอนละกันนะ ลูก-หนี้ ฮ่าๆๆๆๆ”
ฮึ่ย!!! เขานี่มันกวนที่สุดเลย ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย นี่แค่เจอหน้ากันไม่ถึงชั่วโมงดี เขายังเป็นแบบนี้ แล้วต่อไป ฉันไม่ถึงกับต้องสติแตกเลยเหรอ =[]=!!!
ความคิดเห็น