คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Change Intro : รอยยิ้ม
วิ่ง วิ่ง แล้วก็วิ่ง
ชายหนุ่มร่างเล็กเร่งวิ่งสุดฝีเท้าก่อนที่สัญญาณออดบอกเวลาการเข้าโฮมรูมในชั้นเรียน ชายหนุ่มวิ่งขึ้นบันไดมาที่ชั้นสามของอาคารเรียนก่อนที่จะหยุดหอบตรงหน้าประตู
“เหนื่อยชะมัด”สูดหายใจลึกๆสองสามครั้งก่อนที่จะใช้มือเลื่อนประตู
เมื่อเขาเลื่อนประตูก็ต้องพบเจอกับความวุ่นวาย มันเป็นเรื่องที่ปกติของนักเรียนชั้นมัธยมปลายชั้นปีที่3ห้อง3
“ย๊า! คยองซู”
ชานยอลเรียกเมื่อเห็นเพื่อนตัวเองกำลังเดินเข้ามา
“วันนี้ฉันมาถึงก่อนนาย เป็นไปได้ยังไง”
คยองซูไม่ตอบ แต่สีหน้าบอกว่าเขากำลังอารมณ์เสียอยู่
“คยองซูของฉัน ไปอารมณ์เสียที่ไหนมาห๊ะไม่เห็นยิ้มให้ฉันเลย”ว่าแล้วชานยอลที่นั่งอยู่บนโต๊ะข้างหน้ายกก้นขึ้นมาก่อนที่จะเอื้อมมือทั้งสองข้างมาจับแก้มคยองซูเพื่อให้เขายิ้ม
“นี่ไงฉันยิ้มแล้ว...”คยองซูฉีกยิ้มประชด “...พอใจหรือยังปล่อยมือได้แล้วฉันเจ็บ”
“อ่าๆฉันปล่อยก็ได้”ชานยอลปล่อยมือจากแก้มนิ่มอย่างขำๆ วันนี้มาแปลกผิดปกติ ชานยอลได้แต่คิดในใจ
เมื่อเสียงออดดังขึ้นบ่งบอกถึงชั่วโมงโฮมรูมนักเรียนทุกคนที่จับกลุ่มเม้าท์กันอยู่เสียงดังต่างกลับไปนั่งที่ที่ของตัวเอง ขณะที่คยองซูมองเหม่อลอยออกไปยังนอกหน้าต่าง
กริ๊งงงง....
เสียงออดดังขึ้นอีกครั้งเมื่อหมดเวลาเรียนคาบเช้า
“เอาหล่ะ สิ่งที่เรียนไปวันนี้ให้กลับไปทบทวนกันด้วยนะ”คุณครูนิมเอ่ย
“คุณครูครับ แล้วเรื่องสอนพิเศษล่ะครับว่ายังไง"เซฮุนชายหนุ่มที่สวมแว่นหนาเตอะยกมือขึ้นถาม คุณครูนิมคิดเล็กน้อยก่อนเอ่ยขึ้น
“เรื่องนั้นให้พวกเธอตกลงเรื่องเวลาเรียนมาได้เลย จะช่วงบ่ายหรือหลังเรียนเลิกครูไม่มีปัญหา”
“ครับ”เซฮุนรับคำและทุกคนต่างก็พยักหน้าเห็นด้วย
“ถ้าตกลงกันได้แล้วให้ไปบอกครูที่ห้องพักครูนะ ใครมีอะไรจะถามอีกมั้ย”คุณครูนิมกวาดสายตามองทุกคนด้วยรอยยิ้มก่อนพูด “อืม ถ้าไม่มีอะไรแล้วงั้นครูขอตัวนะ”
คยองซูลุกขึ้นยืนก่อนบอก “ทุกคน ทำความเคารพ”
“ขอบคุณครับ/ขอบคุณค่ะ คุณครูนิม”
คุณครูนิมยิ้มให้ก่อนเดินออกจากห้องเรียนไป หลังจากนั้นห้องเรียนก็เข้าสู่โหมดวุ่นวายอีกครั้ง
เซฮุน ยุนอา ยูริ ต่างก็ลุกขึ้นจากที่นั่งของตนมายังที่คยองซูผู้เป็นหัวหน้าชั้น
“หลังเลิกเรียนเป็นไง ใช้ห้องสมุดเป็นห้องเรียน”คยองซูเลิกคิ้วถามพร้อมมองหน้าทั้งสี่คน
“แหม่ สมกับที่เป็นหัวหน้าห้องมาสามปีซ้อนจริงๆเลยนะ”ชานยอลที่นั่งค้ำเก้าอี้อยู่ข้างหน้าเอ่ยชมเพื่อน
“ดีเลยจะได้ไม่เบียดเบียนเวลาอื่นๆ”ยุนอากล่าวอย่างเห็นด้วย
“ฉันก็เห็นด้วย”ยูริสนับสนุน
“ฉันขอเรียนเลิกไม่เกินสองทุ่มนะ ฉันต้องทำงานพาร์ทไทม์หน่ะ”เซฮุนเอ่ย
คยองซูพยักหน้ารับก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้เพื่อสรุปให้เพื่อนๆในห้องฟังโดยที่มีชานยอลเป็นคนที่ทำให้ทุกคนสงบด้วยเสียงทุ้มๆใหญ่ๆของเขา
“มาๆฟังทางนี้หัวหน้าของเรามีเรื่องจะถาม”ชานยอนตะโกนให้เพื่อนหันมาฟังคยองซู
“อืม...เราจะเรียนพิเศษหลังเรียนเลิกจนถึงทุ่มครึ่งที่ห้องสมุด ใครมีปัญหาบ้าง?”คยองซูถามพร้อมกับมองหน้าทุกคนในห้องเรียน
“ฉันไม่มีปัญหานะ”เพื่อนคนหนึ่งเอ่ยขึ้นตามด้วยคนอื่นก็พยักหน้าเห็นด้วยเหมือนกัน
“เอาหล่ะ มติเป็นเอกฉันท์”ชานยอลสรุป
คยองซูก็หันมายิ้มกว้างให้ชานยอลเพื่อเป็นการขอบคุณ ชานยอลก็ยิ้มตอบเพราะไม่ว่าใครก็ตามที่เห็นคยองซูยิ้มต่างก็อดที่จะยิ้มตามด้วยกันไม่ได้
เพื่อนรอบๆตัวต่างก็บอกเขาว่า “รอยยิ้ม”ของคยองซูนั้นทำให้โลกของคนอื่นสดใสได้ภายในพริบตา
# มาทักทายทายกันหน่อยนะคะ
เป็นผลงานฟิคเรื่องแรกค่ะ
ฝาก ติ-ชม กันด้วยนะคะ
ตอนหน้า ไค ออกมาแน่นอนค่ะ
เรื่อง Change ไรท์จะเขียนประมาน 4-5 ตอนค่ะ
ยังไม่แน่ใจเหมือนกันเพราะฉะนั้น ฝากติดตามด้วยนะคะ
ความคิดเห็น