คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Part II (The End)
อนนี้ผมและยอแอยู่บนรถแล้วรับ เป็นรถอบริษัทที่มีนับรถพร้อม า็แ่เมเนเอร์อเราที่วระมา้วย แ่พอีวันนี้เมเนเอร์ฮยอเ้าิธุระที่อื่่นะทันหัน เลยส่แ่นับรถพาพวเราไปเพียลำพั พวเราเอ็นั่ัรถันมาเียบๆัสิบห้านาทีแล้วเห็นะไ้ ยอแำลัฟัเพลในไอพอและฮ้มเพลในลำออย่าสบายอารม์ ผิับผมที่ำลันั่นิ่หน้าหิมอออไปนอหน้า่า
"นั่เียบเียว เป็นไรวะ?" ยอแถอหูฟัออ้านึ่อนะหันมาถามผม
"แล้วแล่ะ เมื่อี๊ยัเห็นห่วยุฮยอะเป็นะาย ทำไมอนนี้ถึมานั่ร้อเพลสบายใเิบล่ะ" ประอีแล้วรับ ็นมันอนนิ่
"อะไรวะ ถามีๆ อย่าวนไ้ป่ะ" ราวนี้ยอแปิไอพอเลยรับ เริ่มอารม์เสียเหมือนัน ส่วนผม็ไม่อยาะเถีย เลยหันหน้าหนีมันะื้อๆ
"เป็นอะไรนัหนาห๊ะ ไหนว่ามาเ๊ะ" ยอแระเถิบมานั่ิับผม พร้อมับเอามือับหน้าผมให้หันไปหาัวเอ
เอ่อ…มัน…ใล้เินไปแล้ว
"ไม่ไ้เป็นอะไระหน่อย" ผมปัมือยอแออหลัาที่ไ้สิ แล้วรีบหันหน้าลับไปทาหน้า่า รู้สึว่าหน้าผมร้อนๆยัไไม่รู้
"ไม่เป็นไ้ไ ปิแนี่พูแทบไม่หยุ แถมยัอบแหปาวอร์มเสียลั่นรถอีัหา" พูเยๆ็ไ้ ะยื่นหน้ามาใล้ๆทำไมว้าาา
"วันนี้ไม่ไ้มีิวอัเสีย แล้วันะวอร์มเสียไปทำไม แล้วถ้าันะนั่เียบๆบ้ามันผิรไหน" ผมอบทั้ๆที่ยัไม่หันหน้าไปทายอแ ผมว่าหน้าผมอนนี้มัน้อแแหๆ
"หราาาา ิ! แล้วิ้วเนี่ย มันะผูันอีนานมั๊ย ทำหน้ายุ่เป็นแมวแ่ไปไ้" บอให้พูเยๆ ยัะเอานิ้วมาิ้มหน้าผาผมอี
"ยิ้มหน่อยเร๊ววว เมี้ยวๆๆๆๆ" ะ..า…ยอแเอามือมาเาาผม... อ๊า
"เอี๊ย!!!!!!!!!!!"
อยู่ๆนับ็เบรรถอย่าะทันหัน ผมับยอแนั่อยู่เบาะหลัโยที่ไม่ไ้าเ็มั็ปลิวไปามแรเบร และ้วยสัาา ผมึยอแมาอไว้โยไม่รู้ัว ่อนที่ัวผมะระแทับหลัเบาะนับอย่าแร
"เฮ้ย! นี่มันใ่ทา้ามที่ไหนห๊ะ! เินอย่าี้อยาายรึไ!" พี่นับรถลระลแล้ว่าลุ่มเ็วัยรุ่นลุ่มนึอย่าหัวเสีย แ่ผมไม่สนใหรอรับ ผมสนแ่นในอ้อมออนนี้เท่านั้น
"เป็นอะไรรึป่าวยอแ?" ผมลายอ้อมอออหลวมๆ ่อนะ้มหน้าสำรวยอแอย่าเป็นห่ว
"ไม่เป็นไร นายล่ะ?" ยอแ้อนาึ้นมามอผม้วยวามเป็นห่วเ่นัน เพิ่เยมอหน้ายอแใล้ๆนานี้ ายอแสวยั สวยนผมละสายาไปไม่ไ้เลยริๆ
"เฮ้ย! แฮยอน! เป็นอะไร?" ยอแเย่าัวผม เป็นเพราะผมมัวแ่มอหน้านิ่ๆ ไม่พูอะไระที
"มะ ไม่เป็นอะไร ะ ันโอเ" ผมอบะุะัแล้วหลบายอแแบบอัโนมัิ
"ไม่เป็นไรแล้วหลบาทำไม มอาันสิ" ยอแเอาสอมืออัวเอมาับหน้าผมให้หันลับไปมอหน้าเ้า ทำไมอบทำแบบนี้ันะ สสารหัวใันบ้า มันะวายายอยู่แล้ว
ผมับมือทั้สอ้าอยอแที่ทาบอยู่บนหน้าผม เรามอหน้าันนิ่ๆอยู่นานเท่าไหร่ไม่รู้ ที่ผมรู้็ือรู้สึว่าหน้าเราสอนมันเยิบเ้ามาใล้ันเรื่อยๆ..เรื่อยๆ...
"เป็นอะไรรึป่าวรับแฮยอนุน ยอแุน" พี่นับหันมาถาม ทำให้พวเราที่นั่้อาันนหน้าแทบะิันถึับ่าน่าผะออาันอย่ารวเร็ว
"อะ เอ่อ..ไม่เป็นไรรับ" ยอแหันไปอบพี่นับรถพร้อมับลุลับมานั่ีๆอย่าเิม
"อโทษ้วยนะรับ พอีไอ้เ็พวนั้นมันวิ่ัหน้ารถน่ะ นิสัยเสียริๆ" พี่นับแยับ่นไม่เลิ ไม่ไ้สัเเลยว่าอนนี้หน้าพวผมมันแันแ่ไหน
"่าเถอะรับ เรารึบไปันีว่า เี๋ยวะเลยเวลานันะรัับ" ผมพูับทแล้วเอามือลูบแนอี้าที่ระแทเบาะรถเมื่อี๊เบาๆ
"เ็บใ่มั๊ย อูหน่อยสิ" ยอแที่่าสัเหันมาเห็นพอี ็เลยเลิแนเสื้อผมึ้นู
"แเป็นแถบเลย เี๋ยวให้หมอเ้าเ็ูหน่อยมั๊ย"
"ไม่เป็นไรหรอ แ่นี้เอ เี๋ยวลับหอเอายาทา็บแล้ว"
"ริหรอ ไม่เ็บแน่นะ แล้วอย่ามาร้อโอโอยนะืนนี้น่ะ"
"ถ้าันร้อริแล้วนายะทำไ"
"็เอาผ้าอุปานายะ็สิ้นเรื่อ" ยอแโหร้าย...
"ใ่สิ ันไม่ใ่ยุฮยอนิ่" โหมประผมลับมาอีแล้วรับ
"อ๋อ ที่เียบๆมาลอทานี่เพราะอนันเรื่อนี้หรอ" ยอแยิ้มเ้าเล่ห์ถามผม
"อนอะไร ใรอนแ ปัาอ่อนน่า" เอออออ ันมันปัาอ่อนนนน.....
"โอ๋ๆๆ อย่าอนน้าาาา เี๋ยววันนี้ื้อเ้าร้านเบเอรี่ร้านใหม่รหัวมุมทาเ้าหอให้เลยเอาป่ะ?" ยอแยื่นหน้ามาอีแล้วววว
"เห็นันเป็นนเห็นแ่ินรึไ" ผมเอามือันหน้ายอแออเบาๆ
"แล้วไม่ินรึไ?" แล้วยอแ็ึมือ้านั้นอผมไปับไว้
"ิน"
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
หลัานั้น บรรยาาศในรถ็ีึ้นรับ พวเราุยเล่นเรื่อยเปื่อยันมาลอทานถึลินิ พอเสร็ภาริเสริมหล่อ เรา็นั่รถลับบ้านมาอย่าเียบเียบอีรั้ ไม่ใ่ว่าผมอนอะไรอีหรอนะรับ แ่เพราะว่ายอแหลับปุ๋ยอยู่บนไหล่ผม่าหา ผมไม่หันไปมอหน้ายอแอนนี้เลยแม้แ่น้อยเพราะลัวะบะแ เลยไ้แ่นั่ัวเร็ไปลอทาลับบ้าน
"ยอแ ถึหอแล้วนะ" ผมสะิเรียยอแหลัาที่รถับมาออยู่หน้าหอ
"หืมมม อืมมมม…" ยอแบิี้เียเล็น้อย่อนะเปิประูลารถไป แล้วผม็เหลือบไปเห็นออบับเมเนเอร์ฮยอำลัลมาารถอีันพอี
"อ้าวเมเนเอร์ฮยอ สวัสีรับ แล้วไปไหนันมาับออบรับนี่?" ผมลารถแล้วถามทันที ยอแไม่ทันสัเเห็นสอนนั้นแ่ทีแรเพราะูยัไม่ื่นี
"เพิ่พายุไปโรพยาบาลมาน่ะ" เมเนเอร์ัหันมาอบผม
"ห๊ะ! โรพยาบาล ยุฮยอเป็นอะไรรับ? อาารหนัเลยหรอ?" ยอแถามหน้าเสีย
"ไ้หวัให่น่ะ มันไ้ึ้นนเป็นลมเลย้อหามไปรพ. นีุ่นฮมัน็นั่เฝ้าทั้น้ำาที่ไหลเป็นสายเลือ ส่วนฮิมานเห็นหยั่ั้น็เลยปล่อยไปไม่ไ้ ้ออยู่เฝ้า้วยอีน" เมเนเอร์พูอย่าเอือมๆ
"แล้วยุฮยอะลับบ้านไ้เมื่อไหร่รับเนี่ย?" ยอแยัถาม่อ
"น่าะอีสอสามวันน่ะรับ ้อรอูอาาร่อน" เป็นออบที่อบมาแทน
พวเรานิ่ไปั่วะ ผมรู้สึผิริๆที่ไปอิายุฮยอมาลอเ้านี้ ผมมัวแ่ิอะไรไร้สาระนไม่ไ้สัเว่ายุฮยอเ้าป่วยมาริๆ ผมนี่มันแย่ะมั...
"ไม่เป็นไรหรอ ยุฮยออพวเราเ่ะาย เี๋ยว็หายแล้วล่ะ" ลับลายเป็นยอแที่เ้ามาโอบบ่าปลอบใผมะั้น ริๆผมวรเป็นนปลอบยอแไม่ใ่หรอ แ่ะว่าไป อนนี้ผม็ทำอะไรไม่ถูเหมือนัน ทั้ห่วฮยอ และทั้รู้สึผิ...
"เฮ้ย อย่าทำหน้าแบบนั้นิ ยุฮยอเ้าอยู่้ามือหมอแล้ว อย่าเรียไปเลย และอีอย่า แ่ไ้หวัให่มันทำอะไรยุฮยอผู้ถึเถื่อนไม่ไ้หรอ ึ้นห้อันเถอะนะ ไปันเถอะออบ" ยอแพูปลอบยาว แล้วูมือผมเรียมเินเ้าึไป
"อืม พวนายไปพัผ่อนเถอะ เี๋ยวพรุ่นี้เ้าันเอารถแวนมารับ แล้วเราไปเยี่ยมยุ้วยันหมนี่แหละ" เมเนเอร์ฮยอพูยิ้มๆอย่าใี
"รับ อบุรับฮยอ" ออบอบ แล้วพวเรา็โ้ลาเมเนเอร์ฮยอพร้อมัน ่อนที่ะเินเ้าึันไป โยที่ยอแยัับมือผมไว้ รู้นะรับว่าไม่ใ่เวลาที่ะมาิเรื่อแบบนี้ แ่ผมอยิ้มไม่ไ้ริๆรับ ีใที่สุเลยรับที่ยอแห่วผม
พอพวเราลับเ้าบ้านันมา เราทั้สาม็ัสินใแบ่หน้าที่ันทำวามสะอาบ้าน ปิวันนี้ไม่ใ่วันทำวามสะอา แ่เพราะยุฮยอป่วยอยู่และไม่รู้ว่าะลับมาารพ.วันไหน พวเราเลยอยาทำวามสะอาบ้านรอ ยิ่ผมที่รู้สึผิ้วยแล้ว ผมยอมทำอย่าไม่ปริปาเลย
"ออบ นายทำวามสะอาห้อรัวละันนะ เี๋ยวันะไปทำห้อนอน ส่วนนาย แฮยอน ทำห้อนั่เล่นนี่ล่ะ โอเป่าว?" ยอแำลััแแบ่หน้าที่
"อืม ยัไ็ไ้" ผมอบหน้านิ่ๆ ามอพื้น
"เฮ้ย วันนี้แเป็นอะไรเนี่ย ึมั ไม่สบายอีนรึป่าวเนี่ย?" ยอแเอาแน้านึมาล็ออผม แล้วเอามืออี้ามาแะหน้าผา
"หะ หา? ป่าวๆ ไม่เป็นไร สบายีทุอย่า" ผมอบ้วยหน้าล่อแล่ ็ยอแอบยื่นหน้าเ้ามาใล้ หรือไม่็ึผมเ้าไปหา แล้วผมะทำหน้ายัไถูล่ะ
"เออ ลืมไปเลย แนนายระแทับเบาะรถนี่ ไปหายาทาันเถอะ เี๋ยวันทาให้" ยอแพูบ็รีบวิ่ไปหายาที่ห้อรัวที่ออบำลัะเริ่มทำวามสะอา
"หาไรรับยอแฮยอ?" ออบถาม
"ยาแ้ฝ้ำน่ะ อยู่ไหนน้าาาา" ยอแพูไป ้นู้ยาไป
"อ๋อ ยานั่นมันอยู่ในห้อนอนน่ะรับ เมื่อืนผมเอาไปทาให้ฮิมานนี่ฮยอเพราะ้อมเ้นนปวาน่ะ"
"อ้อ อบในะ" ยอแปิู้ยาแล้วเินลับมาหาผมที่ห้อนั่เล่นที่ยัยืนบื้ออยู่
"ั้นไปนั่ทาในห้อนอนแล้วัน ป่ะ" ยอแูมือผมเินเ้าห้อนอนไป ูมือผมอีแล้ว ื้ออออออ อนนี้ผมไม่ใ่แ่แมวแ่แล้ว แ่เป็นแมวเื่อๆ้วย เื่อับยอแนเียวนะรับ
"โห นี่มันเริ่มเียวแล้วนะ แสว่าระแทแรเหมือนันนะเนี่ย" ยอแเลิแนเสื้อผมึ้นแล้วถึเห็นรอย้ำพวนั้น
"อืม" ผมไม่รู้ะอบอะไรมาว่านั้น็นั่นิ่ๆให้ยอแทายาไปนเสร็ แล้วยอแ็เยหน้ามอผม
"อบในะแฮยอน"
"หืม? เรื่ออะไร?"
"็ที่นาย้อมาแน้ำแบบนี้เพราะนายปป้อันนี่"
สถานาร์อันรายอีแล้ว ผมวรทำไี... ยอแมอหน้าผมพร้อมับยิ้มนิๆ ผมเอ็ละสายาายอแไปไม่ไ้ เหมือนผมโนมน์สะยัไหยั่ั้น ายอแสวยน่ามอ มู็สวยไ้รูป แ้มเนียนาวนั่น ไหนะปาอวบอิ่มนั่นอี ะเป็นอะไรมั๊ยนะถ้าผมะ...
"ฮยอรับ รู้มั๊ยรับน้ำยาัเาแ๊สอยู่ไหน?" ออบเปิประูเ้ามาไ้ัหวะมา ปาผมมันำลัะแะริมฝีปายอแอยู่แล้ว
"แล้วนั่นทำอะไรันอยู่รับ ผมมาััหวะรึป่าวน้าาาา" ูมันทำหน้าสิ ออบมันมีโหมเ้าเล่ห์แบบนี้้วยหรอ ผมเพิ่เยเห็น ฮิมานฮยอพลาแล้วล่ะที่เห็นออบเป็นแ่เ็ไร้เียสาน่ะ
"ััหวะอะไร ันแ่ำลัะทายาที่อให้แฮยอนน่ะ เหมือนอมันะเล็้วย ็เลย้อให้มันเอียอมาใล้ๆ ส่วนยาัเา็อยู่ใ้ sink ล้าานไ ฝาเหลือๆน่ะ" ยอแหันไปอบอย่าเร็ว ผมอมยิ้มนิๆับำแ้ัวอันแสนลานั้น
"อ้าวหรอ โอเ ั้นผมไปละ ามสบายนะรับ" เ็นั่นมันเื่อำแ้ัวอยอแะที่ไหนัน แถมยัหันมายิบาให้ผมอี าเล็แ่นั้นยัไม่เียมอีนะ
"ั้นเรา็เริ่มทำวามสะอาันบ้าไ้แล้วนะ" ยอแพูพร้อมับลุหนีผมไป แ่ผมึมือไว้่อน
"ไม่ทายาที่อันแล้วหรอ?" ผมถาม้วยหน้าวนๆ
"อยาอเล็ริๆป่ะล่ะ เี๋ยวันัให้" ยอแหันมาทำาโหใส่ แ่มันน่ารัสำหรับผมรับ ึๆ
"ฮ่าๆๆๆ ไม่เอาอ่ะ ไปีว่า ลัวโนหัอ" แล้วผม็เินผิวปาอย่าอารม์ีออไปที่ห้อนั่เล่น เริ่มเ้าใแล้วรับว่าทำไมอารม์ุนฮถึึ้นๆลๆลอเวลาที่อยู่ับยุฮยอ เพราะอนนี้ผม็เป็นแบบนั้นับยอแเหมือนัน
พวเราทำวามสะอาันเสร็ราวๆหโมว่าๆ ่อนะินมื้อเย็นที่เหลือมาาอนลาวัน โีที่ฮิมานฮยอทำับ้าวไว้เยอะ พวเราเลยไม่้อินบะหมี่สำเร็รูปัน หลัานั้นยอแ็อัวไปอาบน้ำ่อน ส่วนออบ็เ้าไปนอนเล่น ฟัเพล อ่านาร์ูนในห้อนอน เหลือแ่ผมที่นั่ินนมูทีวีอย่าสบายอารม์นเียว
“อามูโ โมลเร าราเฮ... อามูโ โมลเร แัเ...”
เสียโทรศัพท์ผมเอรับ และ็ไม่ใ่ใรที่ไหน ฮิมานฮยอนั่นเอ เนื้อหาสาระอฮิมฮยอ็มีแ่เรื่ออปัหาารนอนอออบบี้เท่านั้นล่ะรับ แ่ให้ผมรับปา่วยูว่าออบนอนหลับรึป่าว็แ่นั้น ห่วันริ๊
"เมื่อี๊ไ้ยินเสียุยโทรศัพท์ ใรโทรมาหรอ?" ยอแอาบน้ำเสร็แล้วรับ หัวี้เปียเียว แ่ยัไ็น่ารัรับ
"ฮิมานฮยอโทรมาน่ะ" ผมอบยิ้มๆ
"หรอ ยุฮยอเป็นไบ้าล่ะ?"
"ฮิมฮยอบอว่า นที่น่าห่วไม่ใ่ยุฮยอ แ่เป็นุนฮ่าหา มันร้อไห้นน้ำาะท่วมรพ.อยู่แล้ว"
"เฮ้อ… ุนฮนี่มันเป็นเอามาริๆ"
"แล้วนายล่ะ อนแร็เห็นห่วยุฮยอเอามาๆเหมือนันไม่ใ่หรอ" เมื่อเ้าเห็นห่วฮยอมาเว่อร์นผมแอบอน แ่อนนี้ไหมันูิลั
"อะ อ๋อ.. ็ุนฮมันห่วแทนทุนแล้วไ หรือนายอยาเห็นันร้อไห้เหมือนุนฮ้วยอีนล่ะ?" ว่าแล้ว ยอแ็ทำท่าเบะปาเหมือนอย่าทีุ่นฮอบทำ
"พอเหอะ ุนฮทำอ่ะมันน่ารั แ่เวลานายทำเนี่ยมัน..." น่ารัยิ่ว่า ึๆๆ
"อะไร เี๋ยวปั๊!" ยอแทำท่าะโยนผ้านหนูมาใส่ผม ผม็รับมุโยารทำท่าลัวเป็นน้อแมวไร้เียสา
"เลิเล่นไ้ละ ไปอาบน้ำป่ะ ออบะไ้ไปอาบบ้า"
"ร้าบบบบุแม่...." ผมพูไปำไป ่อนะลุไปอาบน้ำามำสั่ ็บอแล้วว่าผมน่ะ แมวเื่ออยอแ
ีสอ
ผมลืมาึ้นมาอย่าสลึมสลือ ว้าโทรศัพท์มาูถึไ้เห็นว่าีสอแล้ว ผมเ้ามานอนั้แ่ห้าทุ่มแ่ไม่แน่ใว่าหลับไปริๆอนไหน เหมือนผมะลืมอะไรไปรึป่าวนะ อืม….. อ้าาา!!!! ายล่ะ ผมลืมภาริที่ฮิมฮยอฝาให้ผมทำไปะสนิท ฮิมฮยอให้ผม text ไปบออนีหนึ่ถ้าออบยันอนไม่หลับ แล้วพอผมะโหัวไปูที่เียั้นล่าอออบ้วยวามหวั็พบว่า ออบไม่ไ้อยู่บนที่นอน แถมยัไ้ยินเสียทีวีแว่วๆมาาห้อนั่เล่น้วย ัเลย านเ้าล่ะู...
"หืมมม…ทำไรอ่ะแฮยอน ยัไม่นอนอีหรอออ?" อ้าว ผม text เสียัไปหรอ ยอแื่นเลย
"นอนแล้ว แ่พอีลืมไปว่าฮิมฮยอให้ text ไปบอเรื่อารนอนอออบน่ะ เลย้อมานั่ text อนนี้"
"อืมมม…แล้วนี่ออบหายไปไหนเนี่ยยย"
"อยู่ในห้อนั่เล่นน่ะ เี๋ยวฮิมฮยอเ้าัารเอ แล้วนี่ันทำให้นายื่นหรอ อโทษนะ" ผมหันไปอโทษยอแหลัาที่ส่้อวามเสร็
"ป่าววว มันื่นอมันเอน่ะ ว่าแ่แนนายเหอะ มันีึ้นมั๊ย? ยัปวมาอยู่รึป่าว?"
"อืม ็ยัปวอยู่ พยายามะไม่นอนทับแน้านั้นอ่ะนะ" ผมอบพลาลูบแน้าที่เ็บไป้วย ะอ้อนเ็มที่ แล้ว็ไ้ผลรับ
"ั้นันทายาให้อีรอบละัน" ยอแลุแล้วปีนลมาาเียั้นบนอัวเอ ่อนที่ะเินไปเปิโมไฟที่หัวเียฮิมฮยอ แล้วปีนี้นมาที่เียอผม บริารีไปมั๊ย แ่เอาเถอะรับ ผมอบบบบ
"อืม มันยัู้ำมาอยู่เลยเนอะ นายนี่เปราะบาว่าที่ันินะ ฮ่าๆๆๆ" ยัะมาำอีนะ
"ใ่ ันน่ะเปราะบา แล้วนายะ่วยูแลันมั๊ยล่ะ?" ผมลอถามูเล่นๆในะที่ยอแำลัทายาให้ผมอย่าเบามือ
"แ่ันเปราะบาว่า นาย่าหาที่้อมาูแลัน" อ้าว ะั้น
"ไม่ไหวม้า ถ้าัน้อมาเ็บัวเพราะนายบ่อยๆอย่านี้ เี๋ยวัน็หมหล่อันพอี"
"ั้น็ไม่้อมาูแลันอี ันูแลัวเอไ้" เฮ้ย ผมล้อเล่นเยๆ ยอแอนริอ่ะ
"เฮ้ย ล้อเล่นน่า อย่าอนิ" ผมับแน้านึอยอแไว้เพราะยอแทำท่าะลุหนีไป
"ปล่อยเลย ะไปนอน" อนริไรริรับ รายนี้อนแล้ว้อยา้วย
"อโทษ อย่าโรธเลยนะยอแนะ" ผมยัื้อ่อไป
"็บอว่าไม่ไ้โรธไ ันแ่่ว ะไปนอนแล้ว ปล่อย" ยอแสะบัมือผมออ ผมไม่รู้ะ้อยัไแล้วรับ
แล้วร่าายมัน็ไวว่าวามิ มันไปแบบไม่้อผ่านารสั่านาสมอ
ผมึหน้ายอแมา...
แล้วูบเลยรับ
เราูบันเนิ่นนาน าทีู่บันแบบผิวเผิน็เริ่มเปลี่ยนเป็นแบบูื่มึ้น นยอแเริ่มราเบาๆในลำอ เพราะผมูบนานเินไป ผมเลยยอมผละออมา้าๆ
ยอแ้มหน้าุเลยรับ ถึไฟในห้อะไม่สว่ามา แ่มัน็สว่ามาพอให้เห็นว่าหน้ายอแแแ่ไหน น่ารัที่สุเลยรับ
"หายโรธรึยั? หรือว่าโรธว่าเิม...ที่ันูบนาย" ผมหยั่เิถามูรับ
"ถ้าันโรธเพราะเรื่อนั้น นายไม่ไ้มานั่หน้าหล่ออยู่นี่หรอ ันนายร่วลไปอที่พื้นแล้ว" ยอแส่สายา้อนๆมาให้ผม
"แสว่าอบ? ั้นออีทีไ้มั๊ย?" ไ้ใสิรับผม
"ทะลึ่ละไอ้แมวหื่น นอนไปเลย" ยอแึมือผมออาหน้า แ่ผม็ยัึมือยอแมาับไว้
"ไมู่บ็ไ้ แ่นอน้วยันไ้มั๊ย?"
"หา?! แ!!! ิอะไรเนี่ย มันะมาไปแล้วนะ!!!"
"แนั่นแหละที่ิลึ แ่ะให้นอน้าๆันเยๆ ไม่ไ้ะทำอะไระหน่อย แล้วะเสียัทำไมเนี่ย มันึแล้วนะ" ลัวออบะไ้ยินน่ะรับ ไม่ใ่อะไรหรอ
"็แทำหน้าหื่นใส่ันทำไมเล่า"
"ึๆๆ ันเปล่าทำะหน่อย ลนอน้วยันนะ" ผมทำหน้าแมวอ้อนใส่
"เี๋ยวออบ็เ้ามาเห็นหรอ"
"โอ๊ย ออบน่ะหรอ รายนั้นหลับาโฟายันเ้าแหละ ไม่้อห่วหรอ" ระับฮิมฮยอ ทำให้ออบหลับไ้อย่าแน่นอน
"รู้ไ้ไ"
"ันรู้แล้วันน่า มา นอนเถอะ" ผมึยอแมาลนอน่อนที่ผมะทิ้ัวลนอน้าๆ
"ยอแ..."
"ว่า?" ยอแานรับแบบไม่ลืมา้วย้ำ
"ออไ้ไหม..." ผมมอหน้ายอแที่ยัหลับาอยู่อย่าใใ่อ
"………" ยอแไม่อบ
แ่เอาแนมาอผมแทน...
ผมเลยรีบออบแล้วเอาหน้ายอแมาุไว้ที่อผม มือ้านึ็ลูบผมนิ่มๆอยอแไป้วย
"ยอแ..."
"หืมมม?"
.
.
.
.
"ันรันายนะ"
Yong Jae Part
ในที่สุผม็ไ้ยินำนี้ัที ำว่า"รั"าปาผู้ายที่ื่อ อแฮยอน
ไม่้อแปลใหรอรับ ริๆแล้วเรื่อทั้หมที่เิึ้นวันนี้เป็นแผนอผมทั้นั้นแหละ ทั้ารแสร้ทำเป็นห่วยุฮยอนัหนา ทั้แล้เอายุฮยอไปเปรียบเทียบับแฮยอน่าๆนาๆ ผม fake ทั้นั้นแหละรับ แ่พอเห็นแฮยอนเริ่มอนริๆัๆอน่วบ่าย ผม็เลยใอ่อน หยุแล้ไปะื้อๆ ยิ่พอลับมาถึบ้านแล้วเห็นแฮยอนหน้าสล ผมเลยแล้ไม่ลอี่อไป เลย้อเปลี่ยนมาใ้น้ำเย็นเ้าลูบอย่าที่เห็น หรือที่เรียว่า "ยั่ว" นั่นเอรับ ฮ่าๆๆๆๆ ่วยไม่ไ้นี่รับ ็ใรใ้ให้แฮยอนมันปาแ็ล่ะ ไม่ใ่ว่าผมไม่รู้ว่าแฮยอนรู้สึยัไับผมนะ แ่ผมแ่อยาไ้ยินำว่ารัาปา็แ่นั้น ริๆารมี secret love ในใมัน็ื่นเ้นีนะรับ แ่ผมน่ะทนเ็บวามรู้สึ่อไปไม่ไ้อีแล้ว แ่็ลัวเสียฟอร์ม ไม่อยาเป็นนพู่อน ็เลย้อใ้วิธีนี้ไล่ะ
แ่เรื่อูบับนอนอันนี่ เินวามาหมายไปนินะรับ เล่นเอาผมเิินไปไม่เป็นเหมือนันนะ ในี่เ้นไม่เป็นัหวะเลยทีเียว
"ยอแ...หลับแล้วหรอ?"
"…." ยั แ่เินอยู่ ไม่รู้รึไ
แฮยอนยัลูบผมผมอยู่ แล้ว็ูบหน้าผาผมเบาๆ ่อนะบอผมอีรอบว่า
"ันรันายที่สุเลย"
.
.
.
.
.
อนนี้ผมยิ้มแ้มะแอยู่แล้วรับ
.
.
.
.
"ัน็รันายเหมือนัน"
พูบ แฮยอน็อผมแน่นเ้าไปอี ไม่่าาผมที่ออบลับไปเหมือนัน แล้วเรา็หลับไปทั้อย่านั้นนเ้า...
The End
อ๊าาาาาาา ิ้นเอ ฟินเอ อาารหนั 5555555
ริๆแล้วนเียนอบิ้นบัโล่มาสุนะ แ่เียนไปเียนมา แแันหวานสุะั้น
อบุทุนที่เ้ามาอ่านนะ้าาาาา
ความคิดเห็น