คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter1 40%
บทที่ 1
ตึกโบราณหลังงามแต่งยังคงสภาพเหมื่อนใหม่ราวกับพึ่งสร้างได้ไม่นานตัวตึกสีขาวตั้งตระหง่านตัดกับท้องฟ้าสีครามสดใสในยามบ่ายเหล่าเมกไม้ที่ปลูกไว้รอบตัวตึกช่วยลดอุณหภูมิของแดดยามบ่ายให้ร่มรื่น เหล่ามวลดอกไม้กระจายกลิ่นหอมให้สายลมอ่อนๆช่วยพัดพาไปทั่วบริเวณบ้านหลังงาม
แก้วชาหอมกรุ่นวางไว้บนโต๊ะไม้ขัดคุกกี้ผลไม้ถูกหยิบส่งเข้าปากชิ้นแล้วชิ้นเล่า คยูฮยอนมองเพื่อนสนิทตัวเองที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาจัดการกับของหวานแสนอร่อยด้วยแววตาเอ็นดูระคนเหนื่อยใจ ท่าทางเอาจริงเอาจังในการจัดการของโปรดของทงเฮนั้นจะว่าเหมือนเด็กก็ไม่ผิดนัก
“ทงเฮ มึงกินดีๆหน่อยสิวะดูดิเลอะทั้งตั;แล้วมึง ยิ่งกว่าเด็กอนุบาลอีก”
“ก็กูหิวนี่ ตั้งแต่เช้ามายังไม่มีอะไรลงท้องกูเลย” ทงเฮเงยหน้าขึ้นมามองเพื่อนสนิทอย่างขัดใจ ใบหน้าหวานที่ริมฝีปากอวบอิ่มเลอะเศษคุกกี้อยู่ชวนให้น่าเอ็นดูไม่น้อย ลีทงเฮก็เป็นคนแบบนี้แหละนิสัยเหมือนเด็กที่ไม่รู้จักโตทำให้คยูอดเป็นห่วงไม่ได้ถึงทงเฮจะพยายามพร่ำบอกว่าตัวเองแมนแค่ไหนก็ตามแต่ยังไงทงเฮก็ยังเป็นเด็กสำหรับคยูฮยอนอยู่วันยังค่ำ
หลังจากทานสร็จ ลีทงเฮกวาดสายตามองไปรอบห้องอย่างทึ่งๆ ก็รู้อยู่นะว่าไอ้คยูมันรวยแต่บ้านพักตากอากาศแบบนี้มันไม่ได้หาง่ายๆเลยนะ
“ถามจริงเหอะมึง ทำไมบ้านหลังเนี้ยมันหรูจังวะ นี่มันไม่น่าจะใช่แค่บ้านพักตากอากาศนะเว้ย”
“ก็เจ้าของบ้านมาขายให้ถูกมากๆเลยวะ เหมือนไม่มีใครอยากจะได้บ้านหลังนี้เลยวะ แล้วตอนนั้นบ้านหลังนี้มันก็โทรมมากพ่อกูต้องเสียเงินซ่อมแซมซะยกใหญ่”
เสียงลากกระเป๋าดังก้องไปทั่วทางเดินประตูที่ถูกแง้มไว้เล็กน้อยมีกระแสลมพัดจากด้านในออกมากลิ่นหอมแปลกๆปนมากับสายลม ราวกับมีใครเดินออกมาจากภายห้อง
ภายในห้องอบอวลไปด้วยบรรกาศแปลกๆผ้าม่านเนื้อดีโบกพริ้วเหมือนมีใครเดินผ่านมันเตียงทองเหลืองสีขาวให้สัมผัสอบอุ่นดูๆแล้วเตียงนี้น่าจะมีคนลุกไปก่อนที่เขาเข้ามาไม่นาน
...บ่าน่าทงเฮ เมียไทยมันก็ร้อนแบบนี้และ จะให้ไปเย็นยะเยือกเหมือนที่เกาหลีได้ไง...
กระจกบนโต๊ะเครื่องแป้นสะท้อนให้เห็นถึงภาพห้องนอนที่น่าสบาย ตู้เสื้อผ้าสีขาวทำจากไม้เนื้อดีแกะสลักลวกลายดอกไม้อย่างสวยงาม เตียงเดี่ยวโครงเตียงทำมาจากทองเหลืองและฟูกอุ่นนุ่มนั้นปูผ้าสีขาวสะอาดทับไว้ ภาพโคมไฟสีแดงเป็นทิวแถวที่แขวนบนผนังนั้นช่างน่าคุ้นเคยอย่างน่าประหลาด
...โคมไฟสีแดง...
...เกาลูน...
“อ๊ะ!” กระแสอากาศที่ไหลผ่านใบหน้าทงเฮปลุกดงเฮดงเฮขึ้นจากภวังค์ ลมอุ่นๆที่พัดผ่านนั้นมันเหมือนกับมีคนเดินผ่านเขาไปเพียงเสี้ยววินาที ทิ้งความรู้สึกร้อนผ่าวแปลกๆไว้บนในหน้าทงเฮ
...โอ้ย...อย่ามาหลอนดิวะทงเฮ เมืองไทยลมมันก็อุ่นแบบนี้แหละ ไม่มีอะไรหรอกน่า...
ทงเฮสะบัดหน้าแรงๆแล้วผลักประตูออกไปจากห้องทิ้งความรู้สึกแปลกประหลาดเอาไว้เบื้องหลัง
ความคิดเห็น