[Inazuma Fic] รักหมดใจ นายหมาขาว

ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 8: สนามฟุตบอลยามเย็นที่มีแค่ 2 เรา

"ซาสึเกะ!!" เท็นมะ พาซาสึเกะออกมาวิ่งเล่นข้างนอก
"โฮ่ง! โฮ่ง!" ซาสึเกะวิ่งตามเท็นมะไป
     ที่หน้าบ้านของเท็นมะ ตอนนี้มีพี่อากิยืนตากผ้าอยู่หน้าบ้าน ะลางร้องเพลงไปเบาๆ อย่างสบายใจ และมีความสุข จนเท็นมะกับซาสึเกะ วิ่งกลับเข้ามาในบ้าน
"อ้าว! เท็นมะคุง" พี่อากิละจากการตากผ้าหันมาหาเท็นมะ
"กลับมาแล้วครับ พี่อากิ" เท็นมะตอบอย่างสดใส
"งั้น เข้าไปล้างไม้ล้างมือให้เรียบร้อยนะ เดี๋ยวไปทานข้าวกัน" พี่อากิพูดแล้วก็หันไปตากผ้าต่อ
"ครับ!" เท็นมะรับทราบแล้ววิ่งเข้าไปในบ้านทันที

"เฮ้อ~ วันนี้วันอาทิตย์จะทำอะไรดีนะ?" เท็นมะพูดไปพลางกินข้าวไปด้วย
"ก็ไปซ้อมฟุตบอลเหมือนทุกทีสิจ้ะ" พี่อากิออกความคิดเห็น
"อืม ก็คงต้องอย่างนั้นล่ะนะครับ แต่หลังจากซ้อมเสร็จจะทำอะไรต่อดีนะ?"
"ก็ลองชวนทุกคนไปเที่ยวด้วยกันสิ นานๆทีไปเที่ยวกันหลายๆคนก็สนุกนะ"
"อื้ม! เยี่ยมไปเลยครับพี่อากิ ต้องลองชวนทุกคนไปดู" ว่าแล้วเจ้าก็ยิ้มกว้าง (ไรเตอร์: โมเอ้!!! =w=)
"จ้า"

     ตอนนี้เริ่มมีคนในชมรมฟุตบอลโรงเรียนไรมงต่างพากันมาที่สนามฟุตบอลสำหรับฝึกซ้อมของโรงเรียนกันแล้ว เท็นมะที่พึ่งมาถึงก็รีบวิ่งเข้าไปหาทุกคนทันที
"คุณชินโด!" เท็นมะตะโกนเรียกชินโดมาแต่ไกล
"อ้าว! ไงเท็นมะ สวัสดี" ชินโดกล่าวทักทายทันที
"สวัสดีครับ" เท็นมะฉีกยิ้มอันสดใสให้ไป
"อะแฮ่มๆ! งั้นก็มาเริ่มซ้อมกันเลยแล้วกันนะ" รุ่นซังโกคุพูดขึ้นมาแทรกทันที (ไรเตอร์: เฮียซังไม่ได้กากอย่างที่พวกคุณคิดนะครับ - -)+)
"โอ้ว!" ทุกคนตอบรับคำพูดของรุ่นพี่ซังโกคุแล้ววิ่งลงสนามไป

"จะว่าไปแล้วสึรุงิล่ะ?" หลังจากพักเหนื่อยได้ซักพักเท็นมะก็พูดขึ้นมา
"ไม่รู้สิ ไม่เห็นเลยนะ" ชินสุเกะตอบ
"งั้นหรอ"
'ไปไหนของเขานะ ทำไมไม่มาซ้อม?'

     หลังจากที่ทุกคนซ้อมฟุตบอลกันเสร็จแล้วก็ยังมีเวลาเหลืออยู่มาก ตั้งครึ่งวันแหนะ เท็นมะจึงใช้โอกาสนี้ชวนทุกคนไปเที่ยวกัน แล้วมันก็สำเสร็จ!
"ทุกคนครับ!" เท็นมะตะโกนขึ้นมา แล้วทำหน้าตาเบิกบาน
"อะไรหรอเท็นมะ?" คุณชินโดเอ่ยถามขึ้นมาทันที
"ฮิฮิ ไหนๆ ก็ไหนๆแล้ว ซ้อมฟุตบอลกันเสร็จยังมีเวลาเหลืออีกตั้งครึ่งวัน ผมว่าพวกเราไปเที่ยวกันดีมั้ยครับ?"
"อืม.......... " ทุกคนทำหน้าครุ่นคิดกัน
"มะ...ไม่สินะครับ" เท็นมะทำหน้าหงอย
"ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ทุกคนก็ว่างกันนี้นา" รุ่นพี่ซังโกคุกล่าวขึ้น
"ฮ้า~ จริงหรอครับ!"
"อื้ม!" ทุกคนพยักหน้าตอบรับ
"งั้นไปเที่ยวกันเล้ย!!!"
"โอ้ส!!" ว่าแล้วก็พากันยกโขยงไปเที่ยว (ไรเตอร์: อยากไปด้วยมั้งจัง T^T)

     หลังจากนั้นทุกคนก็เที่ยวกันอย่างสนุกสนาน แวะร้านโน้น เข้าร้านนี้ เป็นวันเวลาที่สนุกสนานมากสำหรับเด็กหนุ่ม แต่ดูแล้วคู่ที่ดูเป็นที่จับตาของทุกคนก็เห็นทีจะเป็น อิบุกิกับมาทาทากิ ดูกระหนุงกรุหนิงกันหน้าดู โดยเฉพาะตอนที่แวะร้านเสื้อผ้า เห็นเลือกให้กันและกันใหญ่ แล้วก็ได้เสื้อคู่มาในที่สุด จากนั้นก็ไปโน้นไปนี้ ซื้อโน้นซื้อนี้จนกระเป๋าตังแกรบเลยทีเดียว การเที่ยวในครั้งนี้เห็นก็ขาดแค่ สึรุงิ เท่านั้น ไม่รู้ว่าไปไหน ไม่มาซ้อมก็ไม่มาซ้อม คนที่ทำสีหน้าเป็นห่วงมากที่สุดก็คือ เท็นมะ จนทำให้ทุกคนดูเป็นห่วงไปด้วย
"นี้เท็นมะ" ชินสุเกะสะกิดเท็นมะ
"....." เท็นมะยังทำหน้าครุ่นคิด
"เท็นมะ!" ชินสุเกะเลยขึ้นเสียงใส่ จนทำให้เท็นมะสะดุ้งทันที อย่าทำให้ปิกกาจูโกรธสิ
"เฮือก! อะ...อะไรหรอชินสุเกะ?" เท็นมะทำท่าละล่ำละลัก
"นายเป็นอะไรรึเปล่า? เห็นเอาแต่ทำหน้าครุ่นคิดแบบนั้น ทุกคนเป็นห่วงนะ"
"ปะ...เปล่า ฉันไม่เป็นอะไรหรอกน่า" เท็นมะพยายามยิ้ม
"แน่นะเท็นมะ! นายเป็นคนชวนมาเที่ยวแท้ๆ แต่กลับทำสีหน้าไม่สนุกซะงั้นล่ะ อย่างงี้มันก็กร่อยน่ะสิ" คุณมิโดริโวยวายขึ้นมาทันที ท่านนี้ขาโหด - -"
"ขะ...ขอโทษครับ"
"ช่างเถอะน่า เดี๋ยวก็จะได้เวลาแยกย้ายกันแล้ว" รุ่นพี่ซังโกคุพูดขึ้นมาแทรก (ไรเตอร์: ชอบแทรกจริงนะเฮีย)
"หึ..." คุณมิโดริไม่พอใจอย่างแรงส์~

     ณ ที่สนามฟุตบอลธรรมด๊าธรรมดาใต้สะพานริมแม่น้ำ ตอนนี้มีเท็นมะนั่งทำหน้ามุ่ยอยู่คนเดียว กำลังนั่งครุ่นคิดเรื่องของสึรุงิอยู่ 'สึรุงิไปไหนกันนะ' 'ทำไมไม่มาซ้อมเหมือนเดิมทุกวัน' ถึงแม้คิดอย่างนั้นมันก็ไม่มีคำตอบปรากฏมามีแต่เพียงสายลมที่เย็นสบายพัดมาแทนคำตอบ ตอนนี้ก็ใกล้จะมืดแล้วท้องฟ้าเปลี่ยนสีส้มแล้ว เท็นมะจึงตัดสินใจกลับบ้าน แต่ก็มีอะไรบางอย่างที่ทำให้เท็นมะยังไม่สามารถกลับได้
"นายยังไม่กลับบ้านอีกหรอ?" เสียงของบุรุษลึกลับดังขึ้นมาทักทายเท็นมะ
"หือ?" เมื่อได้ยินดังนั้นเท็นมะจึงรีบหันไปมองทันที
"สึ...สึรุงิ!" เท็นมะตาโตเป็นประกายเด่นชัด
"หืม? มีอะไรหรอ?" สึรุงิเลิกคิ้วสูงแล้วทำหน้างุนงง
"เออะ! เอ่อ...คือ... ทำไมวันนี้นายไม่ไปซ้อมล่ะ"
"ก็วันนี้ฉันไปเฝ้าพี่ชายน่ะสิ ทำไมหรอ? เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า?" สึรุงิรีบรัวคำถามใส่เท็นมะทันที
"ปะ...เปล่าหรอก ไม่มีอะไรหรอก ฉันเห็นนายไม่มาก็เลยเป็นห่วงนิดหน่อยน่ะ แล้ววันนี้ทุกคนก็ไปเที่ยวกันด้วย ทั้งชมรมเลย" เท็นมะพูดแล้วยิ้มน้อยๆให้
"งั้นหรอ... น่าเสียดายเหมือนกันนะ ที่ฉันไม่ได้ไปด้วยน่ะ" สึรุงิเงยหน้ามองท้องฟ้า
'ห่วงฉันแค่นิดหน่อยเองงั้นหรอ? บ้าชะมัด!'
"สึรุงิ..."
"หืม?"
"ฉะ...ฉันรู้สึกว่า พอนายไม่อยู่ด้วยเวลาซ้อม มะ...มันเหงาๆ ยังไงไม่รู้สิ"
"อึก! ยะ...อย่างงั้นหรอ" สึรุงิหน้าแดงนิดหน่อย
"อืม วันนี้พอนายไม่อยู่ฉันก็เอาแต่คิดว่านายหายไปไหนทำไมไม่มาซ้อมตลอดเลยล่ะ จนทำให้ตอนไปเที่ยวไม่ค่อยสนุกเลยล่ะ เพราะทุกพลอยเป็นห่วงฉันที่เอาแต่เหม่อน่ะ" เท็นมะนั่งกอดเข่าแล้วมองไปที่สนามฟุตบอลพลางยิ้มไปด้วย
"หึ... นายนี้มัน... ก่อนจะมาเป็นห่วงคนอื่น หัดห่วงตัวเองมั้งสิ" สึรุงิเดินมาขยี้หัวเท็นมะเบาๆ ก่อนจะนั่งลงข้างๆเท็นมะ
"อะ...อืม... การที่กัปตันเป็นห่วงคนในทีมมันก็ไม่ใช่เรื่องนี้นา" เท็นมะหันมามองสึรุงิแล้วทำแก้มป่อง
"หึ..."
'จะโมเอะไปไหนกัน...'
"นี้สึรุงิ"
"อะไรหรอ?"
"พรุ่งนี้นายจะมาซ้อมมั้ย?"
"ก็ต้องมาสิ พรุ่งไปโรงเรียนนี้นา"
"ฮ่าๆ จริงด้วย"
"เหอะๆ"

     หลังจากนั้นก็คุยอะไรกันอีกมากมาย คุยกันจนดาว กลุ่มดาวราศรี พระจันทร์ขึ้นเลยทีเดียว
"นี้สึรุงิ นายว่านั้นกลุ่มดาวราศรีอะไรหรอ?"
"ไม่รู้สิ อาจจะกลุ่มดาวนายพรานก็ได้"
"อ๋อ อย่างงี้นี้เอง"

     แถมท้ายตอน :P
"เท็นมะ! ทำไมกลับบ้านดึกอย่างงี้ล่ะ?" โดนพี่อากิดุ
"ขอโทษครับ นั่งคุยกับสึรุงิเพลินไปหน่อย"
"เฮ้อ~ ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ รู้มั้ย"
"ครับผม"
'เข็ดเลยเรา โดยพี่อากิดุเพราะกลุ่มดาวนายพราน (_ _)'