ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 5: ความรู้สึก... มันอธิบายยากนะ
วันนี้เป็นวันศุกร์วันสุดท้ายของสัปดาห์ที่จะต้องมาเรียน เป็นวันที่นักเรียนชอบมากที่สุด รวมถึงพวกบ้าฟุตบอลอย่างชมรมฟุตบอลโรงเรียนไรมงก็ชอบเช่นกัน เพราะวันศุกร์กับวันหยุดจะเป็นวันที่พวกเขาสามารถเล่นฟุตบอลได้อย่างเต็มที่!
"อรุณสวัสดิ์~" เสียงของไทโยดังขึ้นมาจากด้านหลังของเฮียวกะ
"อ้าว! อรุณสวัสดิ์ไทโย" เฮียวกะที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาเดินไปโรงเรียนต้องหยุดชะงักแล้วหันกล่าวทักทายตามมารยาทด้วยท่าทีที่สดใสร่าเริง (ไรเตอร์: เอื้อ! ออร่า! ออร่า!)
"วันนี้อากาศดีนะ ท้องปลอดโปร่ง พระอาทิตย์ก็สวยเชียว" ไทโยพูดขึ้นมาแล้วมองไปที่ท้องฟ้า
"อืม เป็นเช้าที่สดชื่นมากเลยละ" เฮียวกะมองท้องฟ้าไปอีกคน
"อืม... สายลมเย็นจัง" ไทโยหลับตาแล้วฟังเสียงลมที่พัดมา
"อืม..." เฮียวกะจังจ้องมองไปที่ท้องฟ้าสีครามสดใส ก่อนจะค่อยๆหลับตาแล้วฟังเสียงลมตามไทโย รู้สึกผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูกชายหนุ่มหลับตาพริ้มทั้งคู่ เป็นเช้าที่ดีเหลือเกิน
".............................."
"จริงด้วย!! ต้องไปโรงเรียนแล้วนะ" เฮียวกะสะดุ้งรีบลืมตาแล้วโวยวายทันที
"จะ...จริงด้วยสิ ลืมสนิทเลย" ไทโยลืมตาแล้วหันมามองเฮียวกะทันที
"รีบไปกันเถอะ..." ว่าแล้วทั้งคู่ก็รีบวิ่งไปโรงเรียน ด้วยท่าทีแตกตื่นน่าดู = ="
"แฮ่กๆ แฮ่กๆ มา... ถึง... โรงเรียนจนได้" ไทโยที่วิ่งมาเหนื่อยๆพูดขึ้น
"อะ...อืม" เฮียวกะก็เหนื่อยไม่แพ้กัน
"เกือบสายแล้วนะเนี่ย" เสียงของเท็นมะดังขึ้นมาจากด้านหน้าของทั้ง2
"อ้าว! เท็นมะ อรุณสวัสดิ์นะ" ไทโยกล่าวทักทายทันที พร้อมยิ้มอย่างสดใสให้
"อืม อรุณสวัสดิ์เช่นกัน อรุณสวัสดิ์ด้วยนะเฮียวกะ" เท็นมะยิ้มอย่างเบิกบานพร้อมหันไปทางเฮียวกะแล้วกล่าวทักทายยามเช้า
"อรุณสวัสดิ์" เฮียวกะตอบไแบบเรียบๆ เพราะยังเหนื่อยอยู่
"อืม" เท็นมะยังยิ้มอยู่ เปร่งออร่าความเคะเต็มที่ #ไม่ใช่ล่ะ =w=
เวลาผ่านไปรวดเร็วมาก ตอนนี้ก็ได้เวลาพักเที่ยงกินข้าวอีกแล้ว ทุกคนก็คงคึกครื้นเช่นเดิม โดยเฉพาะ อิบุกิ กับ มาทาทากิ ยิ่งอยุ่ด้วยกันยิ่งสนิทกันเข้าไปใหญ่
"นี่ๆ เฮียวกะ 2 คนนั้นดูสนิทกันจังเลยเนอะ" ไทโยที่กำลังมอง2 คนนั้นอยู่ก็พูดขึ้น พร้อมกับกินข้าวไปด้วย
"อืม นั่นสิ ก็ดีแล้วหนิ อิบุกิเป็นนักเรียนใหม่ มีเพื่อนสนิทเร็วๆก็ดีแล้ว" เฮียวกะพูดแล้วก็หันไปมอง2 คนนั้นบ้าง
'อิจฉาเหมือนกันนะ 2คนนั้นสนิทกันซะขนาดนั่น ทำไมฉันไม่ได้สนิทกับคนคนนั่นแบบนั่นบ้างนะ'
"แต่ว่านะ ดูสนิทกันเกินไป"
"หมายความว่าไงหรอ? สนิทกันเกินไป?" เฮียวกะขมวดคิ้วแล้วทำหน้างุนงง
"ก็นะ สนิทกันเกินไป เหมือน......"
"เหมือนอะไรล่ะ?"
"เหมือน 'คนรัก' " ไทโยพูดออกมาด้วยความเขินอายนิดๆ
"..........." คนฟังถึงกับสตั้นเลยทีเดียว
"คะ...คน...ระ...รัก!!" เฮียวกะพูดขึ้นมาเสียงดังอย่างไม่รู้ตัว
"ชู่~ เสียงเบาๆสิ"
"อะ...อืม" เมื่อเฮียวกะตั้งสติได้ จึงหันไปมอง2 คนนั้นอีก ที่นั่งกินข้าวกันอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว
'มันก็เหมือนอยู่ล่ะนะ มาทาทากิทำตัวคล้ายๆผู้หญิง ติ๋มๆ ยังไงๆ ไม่รู้'
"คิกคิก" ไทโยหัวเราะเบาๆ พร้อมกับมองหน้าเฮียวกะไม่เลิก แล้วแอบยิ้มเล็กๆให้
'รู้สึก มีความสุขยังไงไม่รู้สิ'
"นี่ ไทโย" เฮียวกะทักไทโยที่กำลังนั่งเหม่ออยู่
"มีอะไรหรอ?"
"นายคิดยังไงกับคำว่า 'รัก' หรอ?"
"ก็ไม่รู้ คงจะเป็นความรู้สึกดีๆที่มีให้กันล่ะมั้ง ความรักน่ะ มันมีหลายรูปแบบนะ"
"อืม มันมีหลายรูปแบบจริงๆนั้นแหละนะ"
"ยกตัวอย่างเช่น อิบุกิ กับ มาทาทากิ ยังไงล่ะ"
"อืม แต่จะว่าไป 2 คนนั้น จะให้ความรักที่เป็นระหว่างเพื่อนสนิท หรือ... คนรักล่ะ?"
"อันนั่นฉันก็ไม่รู้อ่ะ" ไทโยพูดพลางเกาหัวเบาๆ
"มันอธิบายยากเหมือนกันเนอะ"
"อืม แต่ความรักที่ฉันมีให้กับนายน่ะ ถ้าเป็นคนรักได้ก็ดีเหมือนกัน" ไทโยพูดออกมาได้หน้าด้านๆมาก หน้าแดงแล้วนะลูก
"ทะ...ไทโย" คงฟังถึงกับหน้าแดงแป๊ด สตั้นรอบ2เลยทีเดียว
"ความรู้สึกน่ะ มันอธิบายนากนะ ฮิฮิ... ^w^" ไทโยยิ้มเล็กๆให้เฮียวกะ
"อะ...อืม"
'ไทโย ฉันก็คิดแบบนายนั้นแหละนะ ความรู้สึกน่ะ... มันอธิบายยาก...'
"อรุณสวัสดิ์~" เสียงของไทโยดังขึ้นมาจากด้านหลังของเฮียวกะ
"อ้าว! อรุณสวัสดิ์ไทโย" เฮียวกะที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาเดินไปโรงเรียนต้องหยุดชะงักแล้วหันกล่าวทักทายตามมารยาทด้วยท่าทีที่สดใสร่าเริง (ไรเตอร์: เอื้อ! ออร่า! ออร่า!)
"วันนี้อากาศดีนะ ท้องปลอดโปร่ง พระอาทิตย์ก็สวยเชียว" ไทโยพูดขึ้นมาแล้วมองไปที่ท้องฟ้า
"อืม เป็นเช้าที่สดชื่นมากเลยละ" เฮียวกะมองท้องฟ้าไปอีกคน
"อืม... สายลมเย็นจัง" ไทโยหลับตาแล้วฟังเสียงลมที่พัดมา
"อืม..." เฮียวกะจังจ้องมองไปที่ท้องฟ้าสีครามสดใส ก่อนจะค่อยๆหลับตาแล้วฟังเสียงลมตามไทโย รู้สึกผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูกชายหนุ่มหลับตาพริ้มทั้งคู่ เป็นเช้าที่ดีเหลือเกิน
".............................."
"จริงด้วย!! ต้องไปโรงเรียนแล้วนะ" เฮียวกะสะดุ้งรีบลืมตาแล้วโวยวายทันที
"จะ...จริงด้วยสิ ลืมสนิทเลย" ไทโยลืมตาแล้วหันมามองเฮียวกะทันที
"รีบไปกันเถอะ..." ว่าแล้วทั้งคู่ก็รีบวิ่งไปโรงเรียน ด้วยท่าทีแตกตื่นน่าดู = ="
"แฮ่กๆ แฮ่กๆ มา... ถึง... โรงเรียนจนได้" ไทโยที่วิ่งมาเหนื่อยๆพูดขึ้น
"อะ...อืม" เฮียวกะก็เหนื่อยไม่แพ้กัน
"เกือบสายแล้วนะเนี่ย" เสียงของเท็นมะดังขึ้นมาจากด้านหน้าของทั้ง2
"อ้าว! เท็นมะ อรุณสวัสดิ์นะ" ไทโยกล่าวทักทายทันที พร้อมยิ้มอย่างสดใสให้
"อืม อรุณสวัสดิ์เช่นกัน อรุณสวัสดิ์ด้วยนะเฮียวกะ" เท็นมะยิ้มอย่างเบิกบานพร้อมหันไปทางเฮียวกะแล้วกล่าวทักทายยามเช้า
"อรุณสวัสดิ์" เฮียวกะตอบไแบบเรียบๆ เพราะยังเหนื่อยอยู่
"อืม" เท็นมะยังยิ้มอยู่ เปร่งออร่าความเคะเต็มที่ #ไม่ใช่ล่ะ =w=
เวลาผ่านไปรวดเร็วมาก ตอนนี้ก็ได้เวลาพักเที่ยงกินข้าวอีกแล้ว ทุกคนก็คงคึกครื้นเช่นเดิม โดยเฉพาะ อิบุกิ กับ มาทาทากิ ยิ่งอยุ่ด้วยกันยิ่งสนิทกันเข้าไปใหญ่
"นี่ๆ เฮียวกะ 2 คนนั้นดูสนิทกันจังเลยเนอะ" ไทโยที่กำลังมอง2 คนนั้นอยู่ก็พูดขึ้น พร้อมกับกินข้าวไปด้วย
"อืม นั่นสิ ก็ดีแล้วหนิ อิบุกิเป็นนักเรียนใหม่ มีเพื่อนสนิทเร็วๆก็ดีแล้ว" เฮียวกะพูดแล้วก็หันไปมอง2 คนนั้นบ้าง
'อิจฉาเหมือนกันนะ 2คนนั้นสนิทกันซะขนาดนั่น ทำไมฉันไม่ได้สนิทกับคนคนนั่นแบบนั่นบ้างนะ'
"แต่ว่านะ ดูสนิทกันเกินไป"
"หมายความว่าไงหรอ? สนิทกันเกินไป?" เฮียวกะขมวดคิ้วแล้วทำหน้างุนงง
"ก็นะ สนิทกันเกินไป เหมือน......"
"เหมือนอะไรล่ะ?"
"เหมือน 'คนรัก' " ไทโยพูดออกมาด้วยความเขินอายนิดๆ
"..........." คนฟังถึงกับสตั้นเลยทีเดียว
"คะ...คน...ระ...รัก!!" เฮียวกะพูดขึ้นมาเสียงดังอย่างไม่รู้ตัว
"ชู่~ เสียงเบาๆสิ"
"อะ...อืม" เมื่อเฮียวกะตั้งสติได้ จึงหันไปมอง2 คนนั้นอีก ที่นั่งกินข้าวกันอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว
'มันก็เหมือนอยู่ล่ะนะ มาทาทากิทำตัวคล้ายๆผู้หญิง ติ๋มๆ ยังไงๆ ไม่รู้'
"คิกคิก" ไทโยหัวเราะเบาๆ พร้อมกับมองหน้าเฮียวกะไม่เลิก แล้วแอบยิ้มเล็กๆให้
'รู้สึก มีความสุขยังไงไม่รู้สิ'
"นี่ ไทโย" เฮียวกะทักไทโยที่กำลังนั่งเหม่ออยู่
"มีอะไรหรอ?"
"นายคิดยังไงกับคำว่า 'รัก' หรอ?"
"ก็ไม่รู้ คงจะเป็นความรู้สึกดีๆที่มีให้กันล่ะมั้ง ความรักน่ะ มันมีหลายรูปแบบนะ"
"อืม มันมีหลายรูปแบบจริงๆนั้นแหละนะ"
"ยกตัวอย่างเช่น อิบุกิ กับ มาทาทากิ ยังไงล่ะ"
"อืม แต่จะว่าไป 2 คนนั้น จะให้ความรักที่เป็นระหว่างเพื่อนสนิท หรือ... คนรักล่ะ?"
"อันนั่นฉันก็ไม่รู้อ่ะ" ไทโยพูดพลางเกาหัวเบาๆ
"มันอธิบายยากเหมือนกันเนอะ"
"อืม แต่ความรักที่ฉันมีให้กับนายน่ะ ถ้าเป็นคนรักได้ก็ดีเหมือนกัน" ไทโยพูดออกมาได้หน้าด้านๆมาก หน้าแดงแล้วนะลูก
"ทะ...ไทโย" คงฟังถึงกับหน้าแดงแป๊ด สตั้นรอบ2เลยทีเดียว
"ความรู้สึกน่ะ มันอธิบายนากนะ ฮิฮิ... ^w^" ไทโยยิ้มเล็กๆให้เฮียวกะ
"อะ...อืม"
'ไทโย ฉันก็คิดแบบนายนั้นแหละนะ ความรู้สึกน่ะ... มันอธิบายยาก...'
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น