ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 4: หมาน้อยสีน้ำตาล
แดดยังแรงอยู่ นักฟุตบอลในชมรมยังวิ่งซ้อมฟุตบอลกันอย่างสนุกสนาน หยาดเหงื่อของทุกคนไหลเต็มแผ่นหลัง ถึงแม้เหนื่อยแค่ไหนก็ยังสามารถมีรอยยิ้มที่สดใส เพราะสนุกกับการที่ได้เล่นฟุตบอลกัน
"เอาล่ะ! ซ้อมแค่นี้ก่อนก็แล้วกันนะ" รุ่นพี่ซังโกคุตะโกนบอกทุกคนที่กำลังเล่นฟุตบอลกันอย่างสนุกสนาน
"ครับ!"
"นี่! อิบุกิ" มาทาทากิวิ่งเข้ามาหาอิบุกิที่กำลังยืนเช็ดเหงื่ออยู่
"หืม? อะไรหรอ?"
"อ่ะนี่ น้ำ" อิบุกิยื่นขวดน้ำให้อิบุกิ
"ขอบคุณนะ" อิบุกิรับมาแล้วยิ้มให้
"นี้ เย็นนี้ว่างม่ะ?"
"อืม..... ว่างสิ ทำไมหรอ?"
"งั้นเลิกเรียนแล้วไปเป็นเพื่อนฉันหน่อย"
"ไปไหนล่ะ?"
"เอาเถอะน่า..."
"อืม" อิบุกิได้แต่ทำหน้างง แล้วมองหน้ามาทาทากิที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว
'ไปไหนนะ อยากรู้จริงๆ เลิกเรียนไวๆแล้วกัน'
เวลาไวเหมือนจรวดจริงๆ บ่ายแล้วท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีส้มอ่อนๆแล้ว ได้เวลาที่นักเรียนเลิกเรียน นักเรียนมากมายวิ่งออกมาจากโรงเรียน บ้างก็กลับบ้าน บ้างก็ไปเที่ยวกันตามภาษาวัยรุ่น
"อิบุกิๆ!! ไปกันๆ เร็วๆ" พอเลิกเรียนแล้วมาทาทากิก็รีบเข้ามาเร่งอิบุกิทันที
"อืมๆ เดี๋ยวสิ ให้เก็บของให้เสร็จก่อนสิ" อิบุกิพูดไปก็รีบเก็บของไป
"ม่ะ! เดี๋ยวช่วย" ว่าแล้วมาทาทากิก็รีบช่วยเก็บของเข้ากระเป๋า แล้วลากอิบุกิวิ่งออกนอกห้องทันที
"อะไรกันนะ 2 คนนั้น/น่าสงสัยจริงๆ/สนิทกันเกินไปแล้วนะ/นั้นสิ" เพื่อนร่วมห้องที่เป็นผู้หญิงต่างพากันซุบซิบกันใหญ่
"นี่ๆ นายจะพาฉันไปไหนกันแน่หรอ?" ระหว่างที่เดินกันอยู่2 คน อิบุกิก็พูดถามมาทาทากิขึ้นมา เพื่อกลบเกลื่อนความเงียบ
"อืม ใกล้ถึงแล้วล่ะ" มาทาทากิบอกเพียงแค่นั้น
"อืม" เมื่อไม่ได้คำตอบที่ชัดเจนจึงเงียบต่อไป
"นั้นไง ถึงแล้วล่ะ" มาทาทากิพูดแล้วก็หันมายิ้มกว้าง พลางชี้มือไปที่ท่อที่ตั้งเรียงซ้อนกันอยู่
"หือ?" อิบุกิมองไปทางท่อ
"มันมีอะไรหรอ?"
"นั้นไง ดูสิ"
"อือ..." อิบุกิจ้องมองไปที่ท่อได้ซักพักก็มีสุนัขตัวใหญ่สีขาวทั้งตัววิ่งออกมาจากท่อ สุนัขตัวนั้นหันมามองทางมาทาทากิและอิบุกิ ก่อนจะส่งเสียงเห่าทั้ง2 แล้วกระดิกหางให้
"หมางั้นหรอ" อิบุกิทำหน้าตกใจเล็กน้อย
"อืม มันมีลูกด้วยล่ะ อยู่ในท่อน่ะ" พอพูดจบก็เป็นจังหวะที่เหมาะพอดีที่ลูกสุนัขตัวสีขาวทั้งตัวเดินออกมาจากท่อ
"โห~ สีขาวหมดเลย" อิบุกิตาโตเมื่อเห็นลูกสุนัขทั้งหมด
'มีตั้ง 3 ตัวแหนะ'
"ใช่ม่ะ น่ารักดีเนอะ" มาทาทากิหันมายิ้มอย่างสดให้อิบุกิ
"อืม..." อิบุกิก็ยิ้มอย่างอ่อนโยนให้ไป
'นายก็น่ารักไม่แพ้สุนัขนั้นแหละ แต่ว่า... นายน่าจะน่ารักกว่านะ ^///^'
หมาน้อยสีน้ำตาลของฉัน..... ^w^
"เอาล่ะ! ซ้อมแค่นี้ก่อนก็แล้วกันนะ" รุ่นพี่ซังโกคุตะโกนบอกทุกคนที่กำลังเล่นฟุตบอลกันอย่างสนุกสนาน
"ครับ!"
"นี่! อิบุกิ" มาทาทากิวิ่งเข้ามาหาอิบุกิที่กำลังยืนเช็ดเหงื่ออยู่
"หืม? อะไรหรอ?"
"อ่ะนี่ น้ำ" อิบุกิยื่นขวดน้ำให้อิบุกิ
"ขอบคุณนะ" อิบุกิรับมาแล้วยิ้มให้
"นี้ เย็นนี้ว่างม่ะ?"
"อืม..... ว่างสิ ทำไมหรอ?"
"งั้นเลิกเรียนแล้วไปเป็นเพื่อนฉันหน่อย"
"ไปไหนล่ะ?"
"เอาเถอะน่า..."
"อืม" อิบุกิได้แต่ทำหน้างง แล้วมองหน้ามาทาทากิที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว
'ไปไหนนะ อยากรู้จริงๆ เลิกเรียนไวๆแล้วกัน'
เวลาไวเหมือนจรวดจริงๆ บ่ายแล้วท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีส้มอ่อนๆแล้ว ได้เวลาที่นักเรียนเลิกเรียน นักเรียนมากมายวิ่งออกมาจากโรงเรียน บ้างก็กลับบ้าน บ้างก็ไปเที่ยวกันตามภาษาวัยรุ่น
"อิบุกิๆ!! ไปกันๆ เร็วๆ" พอเลิกเรียนแล้วมาทาทากิก็รีบเข้ามาเร่งอิบุกิทันที
"อืมๆ เดี๋ยวสิ ให้เก็บของให้เสร็จก่อนสิ" อิบุกิพูดไปก็รีบเก็บของไป
"ม่ะ! เดี๋ยวช่วย" ว่าแล้วมาทาทากิก็รีบช่วยเก็บของเข้ากระเป๋า แล้วลากอิบุกิวิ่งออกนอกห้องทันที
"อะไรกันนะ 2 คนนั้น/น่าสงสัยจริงๆ/สนิทกันเกินไปแล้วนะ/นั้นสิ" เพื่อนร่วมห้องที่เป็นผู้หญิงต่างพากันซุบซิบกันใหญ่
"นี่ๆ นายจะพาฉันไปไหนกันแน่หรอ?" ระหว่างที่เดินกันอยู่2 คน อิบุกิก็พูดถามมาทาทากิขึ้นมา เพื่อกลบเกลื่อนความเงียบ
"อืม ใกล้ถึงแล้วล่ะ" มาทาทากิบอกเพียงแค่นั้น
"อืม" เมื่อไม่ได้คำตอบที่ชัดเจนจึงเงียบต่อไป
"นั้นไง ถึงแล้วล่ะ" มาทาทากิพูดแล้วก็หันมายิ้มกว้าง พลางชี้มือไปที่ท่อที่ตั้งเรียงซ้อนกันอยู่
"หือ?" อิบุกิมองไปทางท่อ
"มันมีอะไรหรอ?"
"นั้นไง ดูสิ"
"อือ..." อิบุกิจ้องมองไปที่ท่อได้ซักพักก็มีสุนัขตัวใหญ่สีขาวทั้งตัววิ่งออกมาจากท่อ สุนัขตัวนั้นหันมามองทางมาทาทากิและอิบุกิ ก่อนจะส่งเสียงเห่าทั้ง2 แล้วกระดิกหางให้
"หมางั้นหรอ" อิบุกิทำหน้าตกใจเล็กน้อย
"อืม มันมีลูกด้วยล่ะ อยู่ในท่อน่ะ" พอพูดจบก็เป็นจังหวะที่เหมาะพอดีที่ลูกสุนัขตัวสีขาวทั้งตัวเดินออกมาจากท่อ
"โห~ สีขาวหมดเลย" อิบุกิตาโตเมื่อเห็นลูกสุนัขทั้งหมด
'มีตั้ง 3 ตัวแหนะ'
"ใช่ม่ะ น่ารักดีเนอะ" มาทาทากิหันมายิ้มอย่างสดให้อิบุกิ
"อืม..." อิบุกิก็ยิ้มอย่างอ่อนโยนให้ไป
'นายก็น่ารักไม่แพ้สุนัขนั้นแหละ แต่ว่า... นายน่าจะน่ารักกว่านะ ^///^'
หมาน้อยสีน้ำตาลของฉัน..... ^w^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น