[Inazuma Fic] รักหมดใจ นายหมาขาว

ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3: ความรู้สึกดีๆ

� � อิบุกิล้มตัวลงนอนกับเตียงนอนของตัวเองแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา แล้วหลับตานึกย้อนเรื่องราววันนี้อยู่เงียบๆคนเดียว ภาพความวุ่นวาย หน้าตาเพื่อนร่วมห้องมากมายต่างผุดขึ้นมา และแล้วภาพของมาทาทากิก็ผุดขึ้นมา เป็นภาพรอยยิ้มที่สดใสมากๆ บวกกับแก้มที่แดงหน่อยๆตอนเขิน ทำให้อิบุกิถึงกับต้องรีบลืมตาขึ้นมาแล้ว เด้งขึ้นมานั่งทันที หัวใจเต้นเร็วจนรู้สึกเหนื่อย ใบหน้าเริ่มแดงขึ้นมาเรื่อยๆโดนไม่ทราบสาเหตุ อิบุกิถอนหายใจอีกครั้งก่อนจะมองออกไปนอกหน้าต่าง ซึ่งเวลานี้นั้นมันก็มืดแล้ว 20.26 น.
'พรุ่งนี้ จะเป็นยังไงมั้งนะ ฟุตบอลงั้นหรอ? จะเล่นได้รึเปล่านะ? เคยเล่นแต่บาสเกตบอลเอง ถ้าให้มาทาทากิช่วยสอนก็คงจะได้ล่ะมั้ง มาทาทากิ.....(ภาพมาทาทากิเวลายิ้มผุดขึ้นมา) อึก! ไม่ๆ ไม่ๆ คิดอะไรอยู่เนี่ยเรา! แต่จะว่าไปเวลาหมอนั้นยิ้ม มันก็ดูดึงดูดจริงๆ' ว่าแล้วเจ้าตัวก็หน้าแดงใหญ่ คิดอะไรเรื่อยเปื่อยต่อไปได้ซักพัก แล้วค่อยกระโดดขึ้นเตียงนอน แล้วก็หลับไปในที่สุด

� � �รุ่งเช้าแล้ว... เสียงนาฬิกาปลุกที่หัวเตียงดังสนั่นลั่นห้องจนคนที่นอนคลุมโปลงอยู่ต้องตื่นขึ้นมากดให้มันหยุดส่งเสียงดังรบกวน มาทาทากิลุกขึ้นมานั่งแล้วขยี้ตาก่อนจะมองไปรอบๆห้อง แล้วบิดขี้เกียจ แล้วจึงลุกขึ้นเดินไปทำภารกิจส่วนตัวให้เรียบร้อย แล้วจึงเดินทางมุ่งหน้าไปโรงเรียน
� � �ภายในห้องเรียนตอนนี้นั้นมีนักเรียนมากพอสมควรแล้ว แล้วหนึ่งในนั้นก็มีอิบุกิที่นั่งทำหน้าเซ็งมองออกไปนอกหน้าต่าง พร้อมกับมีนักเรียนอีกกลุ่มใหญ่ๆ ลายล้อมกันอยู่ส่งเสียงกันดังลั่นห้องอีกตามเคย
'สงสัยคงจะโดนลุมถามเรื่องโน้นเรื่องนี้อีกแล้วสินะ การเป็นนักเรียนใหม่ดูท่าจะลำบากน่าดู' มาทาทากิยืนนิ่งดูอิบุกิที่ถูกเพื่อนๆลุมล้อมกันอยู่ แล้วอมยิ้มนิดๆ
� � �และในจังหวะนั้นอิบุกิก็หันหน้าเข้ามามองในห้องทำให้เห็นมาทาทากิที่ยืนอมยิ้มอยู่ไม่ไกลนัก เมื่ออิบุกิเห็นดังนั้นจึงยกมือขึ้นมาแสดงถึงการกล่าวทักทาย มาทาทากิก็ตอบรับโดนการยกมือขึ้นมาเช่นกัน และในขณะนั้นเองทุกสายตาก็จับจ้องไปที่มาทาทากิแต่เพียงผู้เดียว เมื่อมาทาทากิเห็นดังนั้นก้รู้สึกแปลกๆขึ้นมาทันที จึงแต่ทำหน้าฉงน
'อะไรอีกล่ะเนี่ย? สายตาแต่ละครหน้ากลัวชะมัด โดยเฉพาะผู้หญิง = =^'
"ไง มาทาทากิ" อิบุกิเข้ามายืนอยู่ตรงหน้ามาทาทากิแล้วกล่าวทัก พร้อมรอยยิ้มนิดๆ
"อะ...อืม ก็ดี"
"งั้นหรอ"
"อืม แล้วนายล่ะ ยังมีคนมาลุมถามอะไรอยู่เลยหนิ"
"อืม ก็น่าเบื่อเหมือนกันล่ะนะ อ้อ! แล้วเรื่องฟุตบอลล่ะ?" อิบุกิรีบเปลี่ยนเรื่องทันที
"อืม ก็จะมีซ้อมช่วงเช้าด้วย เดี๋ยวเราไปที่ชมรมกันนะ ทุกคนคงมารอกันแล้ว..." มาทาทากิยังพูดไม่ทันจบ ก็มีคนพูดตัดหน้าขึ้นมาก่อน คนคนนั้นก็คือ ไทโย
"ใช่แล้วล่ะ ทุกคนมารอกันหมดแล้ว กำลังจะเริ่มซ้อมแล้วล่ะ" ไทโยพูดแล้วยิ้มให้เล็กน้อย
"งั้นหรอ อย่างงี้ต้องรีบไปซะแล้วสิ เดี๋ยวซ้อมไม่ทัน" เมื่อสนทนากันเสร็จมาทาทากิก็รีบคว้าแขนของอิบุกิมา แล้วรีบวิ่งไปที่ชมรมทันที โดยมีไทโยเดินตามไป
"ไปกันเถอะยูิคิมูระ" ไทโยหันไปทางข้างๆของตัวเอง ยูคิมูระยืนอยู่ข้างๆ
"อืม ไปกันเถอะ" ว่าแล้วทั้งคู่ก็เดินตาม มาทาทากิกับอิบุกิที่วิ่งไปก่อนแล้ว

"อ้าว! นั้นไงมากันแล้ว" เท็นมะยืนส่องวี่แววของมาทาทากิ อิบุกิ ไทโย และยูคิมูระ มานานกล่าวขึ้นมาเมื่อเห็น มาทาทากิกับอิบุกิวิ่งมา พร้อมตามด้วยไทโยกับยูคิมูระที่เดินตาม
"แฮ่กๆ เฮ้อ~ มาทันจนได้สินะ ทำให้รอนานรึเปล่า?" มาทาทากิที่วิ่งมาจนเหนื่อยหอบแฮ่ก กล่าวขึ้นมา
"อืม ไม่เป็นไรหรอก" เท็นมะพูดด้วยรอยยิ้ม
"ไง" ไทโยทักทายทุกคนด้วยรอยยิ้มอันเบิกบาน ถ้าให้สังเกตนะรู้สึกว่า ฉากหลังไทโยมีออร่าสีส้มเปร่งประกายมาก (ไรเตอร์: เอื้อ!! แสบตา)
"สวัสดีไทโย แล้วก็ยูคิมูระ" รุ่นพี่ซังโกคุกล่าวทักทายเป็นคนแรก แล้วตามด้วยทุกคน
"เอาล่ะ วันนี้ก็มาซ้อมฟุตบอลกันเถอะ!!"
"เดี๋ยว!" เท็นมะวืดทันทีที่ได้ยินเสียงมาทาทากิตะโกนมา
"อะ...อะไรหรอมาทาทากิ?"
"อิบุกิพึ่งมาใหม่ จะให้เล่นตำแหน่งไหนล่ะ?"
"จริงด้วยสิ อิบุกินายเคยเล่นฟุตบอลมาก่อนรึเปล่า?" เท็นมะวิ่งมาถามอิบุกิ
"มะ...ไม่เคยเล่น ฉันเคยเล่นแต่บาสน่ะ"
".....งะ...งั้นหรอ" เท็นมะสตั้นเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองทุกคนในชมรม
"งั้นก็ลองเล่นตำแหน่งผู้รักษาประตูดูสิ" รุ่นพี่ซังโกคุเสนอขึ้นมา
"อืม... จะเล่นได้หรอครับคุณซังโกคุ?" ชินสุเกะถามรุ่นพี่ซังโกคุ
"อืม ต้องได้สิ ก็อิบุกิเคยเป็นนักบาสมาก่อน เพราะฉะนั้นก็คงใช้แต่มือจับบอล คงเหมาะที่จะเล่นตำแหน่งผู้รักษาประตูน่ะ" (ไรเตอร์: แหม่ เฮียซังพูดซะหล่อเชียว =///=)
"อืม งั้นก็ลองดู อิบุกิ" มาทาทากิหันมายิ้มให้อิบุืกิทันที
"อะ...อืม จะลองดู"
'อย่าปล่อยดาเมจได้มั้ย =///='