ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : My heart 2 พบกันครั้งแรก
เวลา 08.20 แบฮยอนมาถึบริษัทพีีวายและไ้พบับแามที่นัหมายไว้ ึ่แ็้อนรับอย่าี ให้แบฮยอนรอสัรู่เพราะานยอลไ้โทรมาบอเาว่าะส่นับรถมาเวลาแปโมรึ่ ไม่นานเสีเาะประู็ัึ้น แยอนเ้ามาบอว่านับรถอุานยอลไ้มารับแบฮยอนแล้ว แึ่วยถือระเป๋าเสื้อผ้าเาออมา
"ผมสุ่แ่นี้นะรับ"
"อบุนะรับุแ ที่่วยเหลือผมให้ไ้านทำ แบฮยอนโ้ให้อ่านอบน้อม "
"ไม่เป็นไรรับ มันเป็นหน้าที่ผมอยู่แล้ว "
" ถ้าอย่านั้นผมลาแล้วนะรับ ุแ ุแยอน "
แบฮยอนเอ่ยลายิ้มหวานแล้วเินามนับรถที่หิ้วระเป๋าเาไปยัลิฟท์
"เิรับุ ับีเปิประูรถเบน์สีำ้านหลัให้แบฮยอน "
"เี๋ยวผมนั่้าหน้าีว่ารับ " แบฮยอนพูพร้อมเปิประูึ้นไปนั่ ทำให้ับี้อปิประู้านหลัและเินมาึ้นรที่นั่นับ แล้ว้มศรีษะให้เธออย่าสุภาพ และับรถเลื่อนัวออไป
บนึั้นสิบเ้าอบริษัทพีีวาย ึ่ใ้เป็นสถานที่ทำานอประธานบริษัท ภายในห้อ ร่าสูให่อานยอลนั่บนเ้าอี้พนัสู ใบหน้ามาวสะอาอมยิ้มน้อยๆอย่าอารม์ีในะที่ำลัพูอยู่ับนปลายสาย
"เี๋ยวออสออา็มีพี่เลี้ยแล้วนะรับ อาำลัให้ับีไปส่เาให้หนูอยู่ไรับ "
"ทำไมยัไม่มาอีละฮะ อาาน "เสียเล็ ัลอมาอย่าอออ้อน "ออสอยามีเพื่อนเล่นเร็วๆ"
"อีสัพัให่ถึรับ ใเย็นๆสิหนุ่มน้อยออา น้อออส แ่นนี้่อนนะ รับอามีสายเ้า " เสียบอลาัมาาหลายายัวน้อย านยอลรับสายที่โทรเ้า
เสียแหลมสูอหิสาวัผ่านโทรศัพท์เ้ามา "านะ เที่ยนี้มินอาะเ้ามาทาน้าว้วยนะะ มินอาำลัไปสุ่แม่ทำธุระ็เือบเที่ย เี๋ยวเ้าไปหานะะ "
"เี๋ยวรับมินอา ่วบ่ายผมมีประุม "
"มินอาไม่รบวนานนานหรอ่ะ ทาน้าวเสร็มินอาะเ้าบริษัท่อ เี๋ยวเอันนะะ "
เสียสัาถูัไปอย่ารวเร็ว านยอลวาโทรศัพท์ลส่ายหน้าเล็น้อย ่อน้มหน้าลสนใัเอสารเบื้อหน้า
เสียเาะประูัึ้นพร้อมัร่าเพรียวราวับนาแบบในุระโปรสั้น ิม มินอา เินเ้ามา้วยรอยยิ้มสใส
"ิถึานัเลย่ะ " มินอาเ้ามาหอมแ้มอย่าสนิทสนม
านยอลเหลือบูนาฬิา้อมือ "มาเร็วไปั่วโมนึนะ ไปสุ่แม่ที่ไหนที่ไหนรับ "
"ไปส่ที่บ้านุหิออึน่ะ ท่านเอาเพรไปใหุ้หิเลือ านทำานไปสิะ มินอาไม่วนหรอ " หิสาวผละออไปนั่รอที่โฟา
พ่อแม่อานยอลและมินอาเป็นเพื่อนรัันั้แ่สมัยเรียน ึ่รอรัวอานยอลประอบธุริ้านโรแรม รีสอร์ และเรื่อประับอัมี ส่วนรอบรัวมินอานั้นทำธุริเรื่อประับ เสื้อผ้าสรีและรถนำเ้าา่าประเทศ สอรอบรัวที่สนิทันมานาน ทำให้มินอาและานยอลึ่มีอายุรุ่นเียวันสนิทสนมั้แ่เ็ๆ
านยอลเรียนบปริาโท้านบริหารมาาอเมริาลัมา่วยานในบริษัทอบิาในำแหน่รรมารผู้ัาร พี่ายเาที่ไ้รับำแหน่ประธานบริษัท็เสียีวิาอุบัิเหุทารถยน์พร้อมภรรยา านยอลในวัยยี่สิปแปปีึรับำแหน่ประธานบริษัท ูแลิารรอบรัว่อาพี่าย และมินอาไ้เรียนแฟั่นีไน์าฝรั่เศส ทำให้เธอ้าวสู่วารแฟั่น ทำให้มีหนุ่มๆสนใเธอ แ่เธอ็ไม่ไ้แสท่าทีสนใใรเป็นพิเศษ เธอแสอออย่าัเนว่าอบานยอล แ่านยอลแน่ใว่าัวเอไม่ไ้อบเธอแบบนรั แ่เธอ็อยาให้ลอบหาัน หาวันหนึ่เาเอนที่ใ่เาะบอเธอ ึ่เธอเอ็ไม่ั้อ เธอเอ็วาใเพราะรู้ว่าเาไม่มีใร
"หิวหรือยัรับ ใล้เที่ยแล้ว ไปทาน้าวัน " านยอลลุาโ๊ะทำานเินมาหามินอา
"ไป่ะ " เอื้อมมือไปเาะแนอเาเินู่ันออไป โยมีสายาอูยอมอามหลัไป
หลัาทานอาหารเสร็แล้ว านยอลส่มินอาที่รถเบน์อเธอ แล้วเา็ลับมายัั้นสิบเ้าเพื่อนทำานที่้า่อ หลัาาที่นั่ทำานไปไ้พัให่ เา็หยิบโทรศัพท์เบอร์โทรหาปาร์ูอน้อสาวอเา
"ฮัลโหล สวัสี่ะพี่าน " เสียอูอรับอย่าร่าเริ
"พี่ะถามถึรูพี่เลี้ยอออสินน่ะ ว่าเ้าันไ้ีับหลานมั้ย "
" ีเินาเลย่ะ ออสินิรูพี่เลี้ยแเลยแทบะไม่ให้ห่าสายาเลย ไม่สนใหนูเยเลย " เสียูอบอ
"แล้วท่าทาอเาเป็นอย่าไบ้า " านยอลรีบพู่อเมื่อไ้ยินเสียระแอมอน้อสาว
"เอ่อ พี่หมายถึ "นิสัยใอน่ะ
"หนูยัไม่ไ้ว่าอะไรเลยนะะ " ูอพูเสียลั้วหัวเราะ "ท่าทาเรียบร้อย ใเย็น ล่อแล่ว แล้ว็น่ารัมาๆ้วย่ะ หน้าหวานว่าผู้หิอี หนูอิา "
"ถ้าเ้าับออสไ้ีพี่็หายห่วหน่อย ิว่า่อไปะให้เาล่อมออสให้ยอมไปโรเรียน "
"หนู็หวัไว้อย่านั้นแหละ่ะ แ่ลัวว่าเธอะอยู่ไ้ไม่นานน่ะสิะ "
"ทำไมหรอ มีอะไรหรือเปล่า "
"็รูแบฮยอนน่ะน่ารัน้อยะที่ไหนะ ผู้หิยัอายเลย ลัวว่าะสละโสไปะ่อน "
"โธ่ นึว่าอะไร นั่นมัน็เป็นสิทธฺิอเานะ อ้อ แล้วพ่อแม่ลับมาหรือยั "
"ยัเลย่ะ ออไปั้แ่เ้าไล่ๆับพี่านนั่นแหละ แล้วเย็นนี้พี่านลับเร็วหรือเปล่าะ "
" ลัวเร็ว ไว้เอันที่บ้านนะ แ่นี้แหละ พี่ทำาน่อแล้ว " านยอลพูพร้อมสัาสาย แล้วทุ่เทสมาธิให้ับานรหน้า เวลาผ่านไปอย่ารวเร็วนถึเวลาเลิาน
ทันทีที่รถยน์ันหรูอานยอลอหน้าึหลัให่สามั้นที่ลเแมรอบ้วยอาาเบริเวว้า เ็ายออสินที่ำลัเล่นิ้าในสนามห้าหน้าบ้านโยมีแบฮยอนอยแว่ให้้าๆ ะโนเสียั้วยวามีใ ลมาาิ้าวิ่มาหาอาหนุ่ม
"อาานลับมาแล้ว " มือป้อมโอบออานยอลที่ย่อัวลอุ้มหลานายัวน้อยไว้ในอ้อมแน ออสินมีัวนาเล็ว่าเ็อายุรุ่นเียวัน และเ็บป่วยไ้่าย เา้มลหอมแ้มยุ้ยอย่าหมั่นเี้ยว
"ิิ ออสั๊ี๋หนวออาาน "
"นี่อาเพิ่โนเมื่อเ้าเอนะรับ มาให้อาหอมะีๆ ออสอยาแ้มยุ้ยทำไมล่ะรับ "
"วันนี้ออสทำอะไรบ้ารับ ไหนเล่าให้อาฟัหน่อยเร็ว " านยอลถามเสียนุ่ม มอหลานาย้วยสายาที่เ็มไป้วยวามรั
"วันนี้ออสเล่นับรูแบฮะ รูแบเล่านิทานให้ฟั้วยล่ะ " เ็ายัวน้อยพูอย่าน่ารับุ้ยปาไปทาแบบฮยอนที่ยืนูอยู่ห่าๆ
านยอลหันไปมอร่าเล็อแบฮยอนที่ยืนริ้า หลานายัวน้อยี้มือให้เาเินามไปที่สนามห้า พร้อมส่เสียแ้วๆ
" รูแบใี ร้อเพลให้ออสฟั้วย เสียรูแบเพร๊าะเพราะ "
"สวัสีรับท่านประธาน " แบฮยอนเอ่ยพร้อมโ้แล้วยืน้มหน้านิ่ เาแปลใที่ท่านประธานยัูหนุ่ม อายยุไม่น่าะเินสามสิบ
" สวัสีรับ เรียว่าุาน็ไ้ไม่้อเรียว่าประธานหรอ " านยอลบอแล้วอมยิ้มับท่าทาเ้ๆัๆที่วาัวไม่ถูอเ็หนุ่ม
"ทำัวามสบายนะ ันไม่ใ่นเ้ายศเ้าอย่าหรอ "
เสียนุ่มนวลอ่อนโยนอเา ทำให้แบฮยอนเยหน้าึ้นมามอ สายาอทัู้่ประสานัน แบฮยอนเมินหน้าหลบ่อน ใบหน้าอร่าเล็ร้อนผ่าวว เมื่อเห็นใบหน้ามาว ิ้วหน้าเ้ม มูโ่ ส่ยิ้มทีู่ีมีสเน่ห์มาให้ วามโอเามอมาที่เ็หนุ่มอย่าอ่อนโยน
านยอล้อมอแบฮยอนอย่าลืมัว ใบหน้าเรียวเล็ใสปราศาเรื่อสำอา วาเรียวรีที่ล้อม้วยนาเป็นประายสใส มูโ่เล็เิรั้นริมฝีปาหยัสีมพูอ่อนๆ เหมือนับปาอเ็น่าุ๊บ วามรู้สึแปลๆเิึ้นในใเา แบฮยอนหันมาหน้าเาอีรั้แล้ว็รีบ้มหน้าุ เมื่อเอับสายาอเา
" พี่าน มานานแล้วหรอะ "เสียใสัึ้น้าหลั านยอลหันไปยิ้มให้หิสาวร่าเล็
" มาไ้สัพัแล้วล่ะ มาามหลานหรอ "
" ่ะ ะมาามไปทาน้าว ออสโแล้วยัให้อาานอุ้มอีหรอรับ " ูอเอ่ยแวหลานายที่พี่ายอุ้มอยู่
"ยัฮะ ออสยัไม่โเลย ยััวเล็อยู่เลยใ่มั้ยฮะอาาน รูแบ "
เ็น้อยรีบบออาสาวเสียเร็ว แล้วหันไปถามานยอลและแบฮยอนที่ยืนนิ่เียบ เมื่อไ้ยิมำถามเา็ไ้แ่ยิ้ม
" ใ่รับ ถ้าออสโแล้วอา็อุ้มไม่ไหวหรอ " านยอลบอแล้วหอมแ้มหลานแรๆ นเ็น้อยหัวเราะอย่าอบใ
"ไปทาน้าวันไ้แล้ว่ะ ุแม่โทรมาบอว่าอีสิบนาที็ะถึบ้านแล้ว ไปรูแบไปทาน้าว้วยัน่ะ " ูอบอแบฮยอนอย่าเป็นันเอ
" แบ เอ่อ ผมยัไม่หิว เิุทานันเถอะรับ "แบฮยอนเอ่ยึ้นมาอย่าเรใ " ถ้าหิวเี๋ยวผมไปทานในรัว็ไ้รับ "
" ทาน้วยันับเรานี่แหละ ุเป็นรูพี่เลี้ยอหนูวั ไม่ใ่นรับใ้ ู้อทานพร้อมับพวเรา ไปที่ห้ออาหารันเถอะ "
านยอลบอล้วเินอุ้มหลานายนำหน้ารเ้าไปยัห้อโถาม้วยูอและแบฮยอน
เสียรถแล่นมาาประูรั้วหน้าบ้านเ้ามาอหน้าึ พร้อมับร่าอายหิ้าวลารถ
ุพ่อุแม่มาพอี านยอลบอแล้วย่อัววาหลานายลที่พื้น เ็ายวิ่ออมาาห้อโถลบันไเ้าไปอและหอมแ้มูรปูุ่ย่า
"ออสไุ้รูนใหม่แล้วนะรับปูุ่ย่า รูแบอออสน่ารัมาๆเลย "
" ไหนล่ะรูแบอเรา หืม "ปาร์ึโฮถาม เพราะไม่เยเห็นหานายมีท่าทีระือรือร้นับรูนไหนแบบนี้มา่อน
" นั่นสิ ย่าัอยาะเห็นหน้าแล้วว่าทำไมออสินอย่าถึิในั " ปาร์อนา้มลยิ้มับหลานายที่เยหน้ามายิ้มนาหยี
"นี่่ฮะ ุปูุ่ย่า รูแบอออสินเอฮะ "
"สวัสีรับุท่าน ผม บยอน แบฮยอนรับ "
"สวัสี้ะ หนู หน้าาน่ารัแบบนี้นี่เอ มิน่าออสินถึวิ่ไปอวย่า " อนาบอแล้วยิ้มอย่าเอ็นูับท่าทาเรียบร้อยและวามีสัมมาารวะอเ็หนุ่ม
"ไปทาน้าวันเถอะรับุพ่อุแม่ "านยอลเอ่ยึ้นพร้อมเินมาโอบมารา
" ไปรูแบ ไปทาน้าวัน หิวหรือยั้ะ " อนาเอ่ยวยแบฮยอน
"อบุรับ แ่ผมยัไม่่อยหิวรับท่าน " แบฮยอนบอเสียอ่อน
"ถึไม่หิว็้อทานนะ้ะ หนูไม่้อเรใ หนูเป็นรูอออสินนะ ไม่ใ่นรับใ้อบ้าน ใ่มั้ยลูๆ " อนาเอ่ยถามลูายลูสาว
"รับแม่ ผม็บอรูแบอย่าทีุ่แม่บอเลย านยอลบอมาราเิฟ้อ "
"่ะุแม่ รูแบเาเรใพวเรา่ะ "
"เอ่อ รับ ั้นผมรบวน้วยนะรับ " แบฮยอน้อเอ่ยึ้นมาอย่านั้น เมื่อเห็นสายาันอานยอล
__________________________________________________________________________________________
ภายในห้ออาหาร แบฮยอนวาสายามอรอบห้ออย่ารวเร็ว ิในใว่าห้ออาหารอบ้านนี้ให่ว่าห้อนอนเาอี เ็รับใ้ั้าวใส่านใหทุนเสร็็เินออไปอยู่หน้าห้อ ทุนเริ่มลมือทานอาหาร านยอลัอาหารใส่านหลานานอาย
"หนูแบทานเยอะๆสิ้ะ าานัไ่ยัไส้ให้หนูแบหน่อยสิลู" แม่อานยอลเอ่ยึ้นเมื่อเห็นแบฮยอนไม่่อยัับ้าว
านยอลัอาหารามที่มาราบอ พร้อมัออบอเาให้้วย รวมทั้ับ้าวอี 2 อย่า นแบฮยอนรีบห้าม
"เอ่อ ุาน พอแล้วฮะ ผมะทานไม่หมเอา"
"ทานให้หมเลยนะรับ ัวเล็นิเียวเอ ุ้อใ้พลัานเยอะ"
" อ่า อบุมาฮะ"
แบฮยอน้มหน้าิน้าวพร้อมวามรู้สึแปลๆในใ เาไม่ไ้ัวเล็เลยนะ ามมารานเลย แ่ว่าุานยอลสูเินไป่าหา
"สั่ให้เ็ัห้อให้หนูแบหรือยัลู" ปาร์อนาเอ่ยถามึ้น
"หนูบอให้ัแล้ว่ะ ให้รูแบพัที่ห้อรับรอแ่ะ ูอบอพร้อมหันมายิ้มให้แบฮยอน เป็นห้อพัร้ามับห้อนั่เล่น รูแบสะวนะะ"
"รับ อบุมานะรับ" แบฮยอนรู้สึาบึ้ับวามมีน้ำใอพวเาที่ให้าร้อนรับอย่าี แบฮยอนเป็นแ่ลู้า แ่พวเาับให้วามเป็นันเอ เหมือนเาป็นสมาินหนึ่ในบ้าน
" ถ้าาเหลืออะไร็บอยัยูอไ้นะรูแบ ใหู้อเาัารให้"
"อบุรับท่่าน แ่นี้็มาพอแล้วรับ"
"ในเมื่อหนูเป็นรูอออสินและเ้ามาอยู่ในบ้าน ัน็้อูแลสิ้ะ หนู็ทำัวามสบาย มีปัหาอะไร็บอไ้ หรือไม่็ุยับาานเาเลย"
แบฮยอนหันไปมอหน้าานยอล อีฝ่าย็ยิ้มให้ พร้อมพยัหน้าอย่าเย
"รับผม"
ารรับประทานอาหารปิท้าย้วยผลไม้ ่อนที่ึโฮและอนาอัวึ้นไปพับนห้อ
"ูอพาออสินไป้าบน่อนนะ พี่อุยับรูแบหน่อย"
านยอลบอน้อสาว และึัวหลานายมาหอมแ้ม อาุยับรูแบ่อนนะรับ ออสินึ้นไปูทีวี้าบน่อนนะ
"ฮะ แ่ืนพรุ่นี้้อให้รูแบพาออสินึ้นไปนอนนะฮะ อาาน" เ็น้อยทำเสียอออ้อนน่ารั ึ่านยอลยิ้มรับและพยัหน้า
ูอเินูมือหลานายัวน้อยออไปาห้ออาหาร านยอลลุึ้นและพยัหน้าให้แบฮยอนเินามเาไปที่ห้อนั่เล่น
"เินั่ามสบายนะรับรูแบ ะรับเรื่อื่มอะไรมั้ย"
"อ่า ผมไม่ื่มฮะ อบุ"
"ผมไ้อ่านประวัิุแล้ว ุอยู่ับแม่และน้อสาว ุไม่มีาพี่น้อหรอรับ"
"มีฮะ แ่อยู่ไลัน าิพี่น้ออพ่ออยู่ที่ยอี ส่วนาิทาแม่อยู่ที่เู ไม่ไ้ิ่อนานแล้ว แบฮยอนอบอย่าสำรวม"
"อ่อ แล้ว่อนที่ะมาทำานที่นีุ่ทำานอะไรมา่อน"
" ผม่วยแม่ทำนมายหน้าบ้านและส่ให้ร้าน้าแถวบ้านบ้านฮะ"
" ั้นหรอ อโทษนะ รายไ้ีมั้ย"
"็ไม่มาหรอฮะ แ่็พอเลี้ยรอบรัวไ้"
" ผมอยาใหุ้่วยล่อมออสินให้ไปโรเรียน เพราะั้แ่พ่อแม่อเาเสีย ออสิน็ไม่ยอมไปโรเรียนอีเลย ใรพู็ไม่ยอม ผมเห็นว่าออสินิุ ถ้าุพู เาอาะยอม็ไ้"
"อื้ม ผมะลอพููนะฮะ แ่ไม่รู้ว่าะไ้ผลมั้ย"
แบฮยอนไม่มั่นใ นาุปู่ย่าอายัพูไม่สำเร็ แล้วนนออย่าเาะพูไ้มั้ย
"ำถามสุท้ายนะรับ ไม่ทราบว่าุมีนรัหรือเปล่ารับ"
เสียอานยอลทุ้มึ้นเล็น้อย
"ไม่มีฮะ ไม่ั้นผม็ไม่รับานนี้หรอฮะ"
"รับๆ ผมถามเพื่อวามมั่นใ เพราะที่ผ่าน็บอว่าโส แ่็อลาออไปแ่านันหม"
"ุานมั่นใไ้เลยฮะ ผมรับปาว่าะอยู่ให้รบสามปีามสัา"
"ถ้าอย่านั้นผม็สบายใึ้นหน่อยทีุ่รับปา หวัว่าเราไ้่อสัาันนะรับ" านยอลพู้วยสีหน้าโล่อ แล้วทำไมหัวใอเารู้สึเ้นแรและพอโเหมือนีในานี้้วยนะ หรือเาีใที่แบฮยอนไม่มีแฟน
"ฮะ" แบฮยอนบอแล้วยิ้มเป็นำอบุที่เามีน้ำใ
"ุไปพัผ่อนเถอะรับ วันนี้เหนื่อยมาทั้วันแล้ว "
"ฮะ ั้นผมอัว่อนนะฮะ อบุมาๆนะฮะที่ให้านผมทำ" แบฮยอนพูพร้อมโ้้มศรีษะล่อนเยหน้ายิ้มให้เา
านยอลยิ้มให้อย่าอ่อนโยนพร้อมพยัหน้า สายาอเาและเ็หนุ่มัวน้อยสบาันอยู่รู่หนึ่ แล้ว่ายิ้มให้ันอย่าเ้อ แล้วแบฮยอน็หลบสายา่อน
"อ่อ ุแบฮยอน ผมอเรียุว่าแบเยๆไ้มั้ยรับ ไหนๆ็อยู่บ้านเียวันแล้ว" านยอลพูพร้อมเาท้ายท้อยเ้อๆ
" เอ่อ ไ้ฮะ แบ อ่า ผมไมมีอะไรอยู่แล้ว"
"แบเรียผมว่าพี่าน็ไ้นะ ผมไม่ถือ แ่แทนัวเอว่าแบ็น่ารันะรับ"
แบฮยอนำลัวบุมหัวใัวเอไม่ให้เ้นแรเพราะำพูอานยอล เาะแย่อยู่แล้ว ถึะแทนัวเอ้วยื่อับแม่มาั้แ่ำวามไ้ ใ่ว่าะมาใ้ับเ้านายไ้เลยนะ พยายามวบุมเสียไม่ให้สั่น
"ฮะพี่าน ผมอัว่อนนะฮะ"
แล้ว็เินเ้าห้อัวเอไป านยอลมอามหลัแบฮยอนนหลัเล็นั้นปิประูเ้าห้อไป้วยรอยยิ้ม ทำไมเาะไม่เห็นว่าใบหน้าเล็ๆนั้นึ้นสี ส่ายหน้ายิ้มเล็น้อย เาึลุึ้นเินึ้นห้อนอน อาบน้ำใสุ่นอนลายทาและปิไฟล้มัวนอน และไม่นานเสียลมหายใอานยอลและแบฮยอน็ัึ้นสม่ำเสมอ...
TBC
ัวอุปสรรโผล่มาแล้ว่ะ มาหอมแ้มพี่านไ้ยัไเนี่ย
หูย เ้าเปลี่ยนสรรพนามันแล้วอ่ะัวเอ
ฝาเม้น้วยน้า รบ 100 เปอร์แล้วว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น