คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [2] นักมายากล
2
นักมายากล
เรือลำใหญ่แล่นห่างออกจากเกาะดอกไม้ขึ้นทุกที เด็กหนุ่มยังคงยืนมองภาพของเกาะดอกไม้ที่บัดนี้ไกลห่างออกไปทุกที... อีกนานเท่าไหร่ที่เค้าจะได้กลับมาที่นี่อีก เด็กหนุ่มพูดกับตัวเอง...
หมู่ดาวเริ่มส่องแสงบนเส้นปลายขอบฟ้า แสงไฟจากโคมไฟบนเรือตางถูกจุดขึ้นพร้อมกับความสนุกสนานของผู้คนบนเรือลำนี้ เสียงเพลงดังขึ้นจากเวทีเล็กตรงกลางเรือ ทำให้บรรยากาศบนเรือในค่ำคืนนี้ดูครื้นแครงไม่เงียบเหงา ฟลัวกับคุณพ่อของเค้านั่งทานอาหารกันที่โต๊ะอาหารพลางดูความสนุกสนานของผู้คนบนเรือลำนี้
" มื้อนี้เป็นมื้อที่มีความสุขจริงๆเลยว่างั้นไหมฟลัว? " เด็กหนุ่มพยักหน้าตอบขณะที่กำลังตักอาหารในจานเข้าปากอยู่...
วูป....................................!!!!!!
ไฟบนเรือทุกดวงดับลงพร้อมกับเสียงเพลงแห่งความสนุกสนาน ทุกคนบนเรือต่างส่งเสียงเอ๊ะอ่ะกัน... ตูม!!! กลุ่มควันกลุ่มใหญ่ก่อตัวขึ้นบนเวทีกลางเรือ เสียงเอ๊ะอ่ะต่างเงียบไป ฟลัวเอื้อมมือหยิบดาบคู่ของเค้าขึ้นมา แต่หากว่าฟาราบิลยังคงนิ่งสงบอยู่...ทุกสิ่งทุกอย่างเข้าสู่ความเงียบกริบ
เปรี้ยง!!! ลูกไฟหลากสีพุ่งขึ้นจากกลุ่มควันสู่ท้องฟ้าแตกตัวออกเป็นพลุไฟสีต่างๆ บ้างก็เป็นพลุนกไฟตัวใหญ่ที่บินขึ้นไปบนท้องฟ้าแล้วแตกเป็นดอกพลุสีต่างๆ ทุกคนบนเรืองอึ้งกับพลุไฟไปในขณะนั้น... กลุ่มควันบนเวทีเริ่มจางหาย นักดนตรีหายไป!!!
บนเวทีกลางเรือขณะนี้กลับปรากฏร่างของเด็กหนุ่มคนหนึ่งขึ้นมาแทน... เด็กหนุ่มผมสีทองใต้หมวกนักมายากลสีดำ สวมเว่นวงกลมที่มีลักษณะแปลกๆ เหมือนแว่นพวกนักสะกดจิต แต่ยังคงมองเห็นนัย์ตาสีฟ้ากับใบหน้าที่ดูเจ้าเล่ห์ของเด็กหนุ่มคนนั้น ทันใดเด็กหนุ่มก็ยกคฑาด้ามยาวสีทองที่อยู่ภายใต้เสื้อคลุมสีดำขึ้นมา พร้อมกับพูดอะไรซักอย่าง...
ฟลัวยังคงกำดาบของเค้าไว้แน่น ผู้คนต่างถอยกันออกห่างจากเวที
วูป!!!! แสงสีทองเปล่งแสงจ้าจากปลายคฑา.... หลังจากที่แสงสว่างแสบตาเริ่มจางหายไปนั้นกลับปรากฏลูกบอลสีทองเล็กๆที่ส่องแสงกระพริบๆ ล่องลอยเต็มไปหมดในอากาศ... เหมือนหิ่งห้อยตัวน้อยๆ ที่กำลังบินว่อนอยู่ในอากาศ
รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนมุมปากของเด็กหนุ่มผมทอง พร้อมกับเสียงปรบมือดังลั่นจากผู้คนบนเรือ... ลูกบอลสีทองเริ่มจางหายไป และไฟบนเรือก็ติดขึ้นมาพร้อมกันอีกครั้ง...
" ขอบคุณครับ!!! ขอบคุณครับ!!! " เด็กหนุ่มโค้งคำนับอย่างสุภาพท่ามกลางเสียงปรบมือของผู้คน
" ซิลเวอร์ เรเวลเดล อัจฉริยะนักมายากลคนนี้ต้องอภัยทุกท่านอีกครั้งที่ทำให้ตกอกตกใจ ถือซะว่าเป็นเซอร์ไพร์ทบนเรือในค่ำคืนนี้แล้วกันนะครับ!!!" เด็กหนุ่มพูดปนหัวเราะพลางก้าวลงมาจากเวทีอย่างภาคภูมิใจ...หากแต่ว่า ตุบ!!! ...เด็กหนุ่มผมทองรีบลุกขึ้นมาขยับแว่นตาหลังจากที่ก้าวพลาดตกเวที!!!
" เค้าตลกดีนะครับคุณพ่อ... ดูแล้วนายคนอายุน่าจะพอๆกับผมเลย " ฟลัวพูดขึ้นกับคุณพ่อที่ตอนนี้แอบหัวเราะมุขที่ไม่ได้ตั้งใจของเจ้าหนุ่มที่เรียกตัวเองว่าอัจฉริยะนักมายากลนั่น
ผู้คนบนเรือยังคงมุงดูมายากลต่างๆนาๆของหนุ่มน้อยซิลเวอร์ เรเวลเดล ไม่ว่าจะเป็นการเอาผ้าคลุมเก้าอี้ที่วางอยู่แล้วกลับเป็นหมาน้อยขึ้นมา หรือว่าจะเป็นการเสกใบไม้ให้เป็นนกพิราบ...หรือแม้แต่การเอาผ้าคลุมตัวเองแล้วหายตัวไป
แต่ความสนุกก็เกิดขึ้นได้เพียงไม่นาน เสียงระเบิดดังลั่นตรงระเบียงทางกาปซ้ายของเรือ " เรือเราโดนยิง " เสียงจากคนบนเรือตะโกนขึ้น และอีกไม่กี่อึดใจ เรือสีดำลำหนึ่งบนเรือมีธงรูปหัวกะโหลกสะบัดอยู่เข้ามาชิดเรือใหญ่ลำนี้
...เรือโจรสลัด...
" เรือใหญ่แบบนี้คงเหมาะกับโจรสลัดผู้ยิ่งใหญ่อย่างข้ามากกว่า... " โจรสลัดตาเดียวร่างใหญ่มือซ้ายของมันเป็นตะขออันใหญ่บ่งบอกว่ามันเป็นหัวหน้าเหล่าโจรสลัดพูดขึ้นหลังจากที่กระโดดขึ้นมาบนเรือพร้อมกับเหล่าลูกน้องทั้ง 12 คน
ทุกอย่างดูเหมือนจะวุ่นวายไปหมดบนเรือลำนี้ " งั้นฆ่าให้หมดเลยแล้วกันยกเว้นผู้หญิงสวยๆไว้..." โจรสลัดตาเดียวพูดสั่งลูกน้อง... แต่ยังไม่ทันที่กลุ่มโจรสลัดจะเคลื่อนไหว เด็กหนุ่มผมสีดำพร้อมกับดาบคู่เก่าๆ ก็วิ่งกระโจนเข้าหากลุ่มโจรสลัด
เคร้ง!!!... เคร้ง!!!... เคร้ง!!!... เพียงชั่ววูปเดียวโจรสลัดทั้ง 12 คนก็ทรุดวูปลงไป " ไม่สมกับที่พูดไว้เลยนะท่านโจรสลัดผู้ยิ่งใหญ่ " เด็กหนุ่มพูดขึ้นพร้อมกับนัยน์ตาสีแดงที่บัดนี้ดูแดงฉาน ทันใดนั้นดาบทั้งสองเล่มของเค้าก็ลุกเป็นไฟ " จบๆ กันไปซะทีเจ้าโจรสลัด!!! " เฟี่ยง.....!!! เปลวไฟที่คมดาบพุ่งตรงไปยังเจ้าโจรสลัดร่างใหญ่นั้น...
วูป!!! มันหลบได้อย่างฉิวเฉียด... " เกือบไปแล้ว... " โจรสลัดตาเดียวพูดขึ้นพลางถอนหายใจ... ตูม!!! แต่ทว่าเปลวไฟจากคมดาบนั้นกลับพุ่งไปยังเรือสีดำของมัน เปลวเพลิงลุกไหม้บนเรือสีดำลำนั้น...
" ไอ้บ้าเอ้ย!!! " โจรสลัดตาเดียวคว้าร่างของเด็กน้อยคนหนึ่งบนเรือไว้ " ถ้าแกไม่อยากให้ตะขอทะลุคอของเจ้าเด็กนี่แกจงหลีกไป... และเอาเรือเล็กมาให้ข้าด้วย... "
เปรี้ยง!!! ในตอนที่เจ้าโจรสลัดยังพูดยังไม่ทันขาดคำสายฟ้าเส้นเล็กๆ ก็ผ่าเข้าที่กลางหัวของเจ้าโจรสลัด... อีกไม่กี่อึกใจร่างใหญ่ของมันก็ล้มลงไป
" ไอ้โจรสลัดบ้า...บังอาจมาขัดขวางการแสดงมายากลของอัจฉริยะคนนี้...ดีนะวันนี้ที่ข้าอารมณ์ดีไม่งั้นก็คงถึงตายไปแล้ว!!! " เด็กหนุ่มผมทองพูดขึ้นพร้อมกับเก็บคฑาของเค้าไว้
" โห...นายนี่เก่งจริงๆเลย " ฟลัวพูดขึ้น
" นายก็ใช่ย่อยนะ 12 คนภายใน 3 ดาบ อีกทั้งเล่นเอาซะเรือของพวกมันพังยับไปเลย " เด็กหนุ่มผมทองพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้ม
" อันนั้นมันแค่ฟลุ๊กฮะ...เหอๆ " ฟลัวตอบด้วยรอยยิ้ม
" เอาล่ะ!!! เรามาช่วยกันจับเจ้าพวกโจรสลัดบ้านี่มัดกันก่อนเหอะ... เดี๋ยวให้เจ้าของเรือเอามันไปส่งให้กับทางการเมื่อขึ้นฝั่ง อย่างน้อยค่าหัวพวกมันคงจะพอสำหรับค่าซ่อมเรือ " " ว่าแต่ว่านายชื่ออะไรนะ? " เด็กหนุ่มผมทองถามขึ้น
" ฟลัว เรย์เมอร์ลิน ".... นายคือ ซิลเวอร์ เรเวลเดลซินะ!!! ฉันเห็นการแสดงของนายเมื้อกี้แล้วสุดยอดไปเลย...
" แน่นอนอยู่แล้ว!!! ข้านี่เหละนักมายากลอัจฉริยะ ซิลเวอร์ เรเวลเดล ฮ่า ฮ่า ฮ่า!!! ... แล้วนายกำลังจะไปไหนเนี่ย? "
" โรงเรียนอัศวิน พอนเทียลอัล " ฟลัวตอบพร้อมกับยิ้มระรื่น
" หา?... งั้นเราก็ไปที่เดียวกันล่ะสิ "
" จริงเหรอ?... ดีเลยสิ จะได้มีเพื่อนไป "
" เพื่อน!!! ฮ่า ฮ่า ฮ่า พึ่งมีเจ้านะเนี่ยที่เรียกข้าว่าเพื่อน... โชคดีของนายแล้ว ฟลัว เรย์เมอร์ลิน ที่ได้เป็นเพื่อนกับอัจฉริยะ ซิลเวอร์ เรเดเวล คนนี้!!! "
ฟลัวยังคงยิ้มๆอยู่ " ซิลเวอร์ นายมาคนเดียวใช่รึเปล่า? " ...
" อืม!... คนเดียว " ซิลเวอร์ตอบ
" นายจะเข้าโรงเรียนคนเดียวเนี่ยนะ? " ฟลัวถามอย่างสงสัย
" ใครว่าเปล่าซักหน่อย... ตอนนี้มีนายไปเป็นเพื่อนตั้งคนหนึ่งแล้วไง เหอๆๆ " ซิลเวอร์ตอบพร้อมกับหัวเราะ
" นี่ฟลัว! นายรู้รึเปล่าว่าสำหรับการสอบเข้า โรงเรียนอัศวิน พอนเทียร์อัล ถ้าใครสอบได้ 3 อันดับแรกก็จะได้เข้าเรียนฟรีจนจบเลยรู้ไหม? และ 1 ใน 3 คนนั้นต้องเป็นข้าอย่างแน่นอน ฮ่า ฮ่า ฮ่า " เด็กหนุ่มอย่างมั่นอกมั่นใจ " ไม่มีอะไรที่อัจฉริยะ ซิลเวอร์ คนนี้ทำไม่ได้!!! "
" จริงเหรอ?... แบบนี้ถ้าเป็นนาย คงทำได้อยู่แล้ว " ฟลัวพูดพร้อมกับสายตาที่เปล่งประกายไปด้วยความหวัง
" เอาล่ะ!! ในฐานะที่เจ้าเป็นเพื่อนคนแรกของข้าข้าจะช่วยเจ้าแล้วกันนะ " ซิลเวอร์พูดอย่างภาคภูมิใจกับเพื่อนคนแรกของเค้า
" ถ้านายไม่ว่าอะไรนายไปนั่งกับเราก็ได้ เรามากับคุณพ่อ 2 คนเอง " ฟลัวพูดขึ้นพลางปัดมือตัวเองหลังจากที่จัดการมัดเจ้าโจรสลัดคนสุดท้ายเสร็จ
" โอ้!.... ดีเลย! ข้าก็ไม่อยากเหงาเหมือนกัน... "
เสียงเพลงพร้อมกับความสนุกสนานบนเรือกลับมาอีกครั้ง ฟาราบิล นั่งมองเด็กหนุ่มทั้งสองคนที่ยังคงคุยกันอย่างสนุกสนาน ใกล้ถึงเวลาแล้วสินะ ที่เจ้านั่นจะต้องไปตามหาความจริง...
เรือลำใหญ่ยังคงแล่นต่อไป... ดวงดาวบนท้องฟ้าส่องแสงระยิบระยับราวกับเป็นการต้อนรับใครซักคนที่รออยู่...
พรุ่งนี้คงถึงแล้วสินะ แผ่นดินที่ข้าคุ้นเคย...
...............................................
ความคิดเห็น