คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [1] ฟลัว เรย์เมอร์ลิน
1
ฟลัว เรย์เมอร์ลิน
" ฟลัว!!! "
" ........... "
" รอแปปหนึ่งนะครับคุณพ่อ!!! "
" ........... "
" ทนเจ็บหน่อยนะ!!! "
" ........... "
" บอกให้อยู่นิ่งๆไง? "
" อา...อย่าดื้อซิ!!! "
" ........... "
" ........... "
" อืม!!!...เสร็จแล้วล่ะ!!! "
เจ้ากระต่ายน้อยสีขาวที่ตอนนี้ถูกเอาพ้าผันแผลพันทั้งตัวรีบวิ่งกลับเข้าไปในป่าหลังจากถูกจับทำแผลที่ถึงแม้จะมีเพียงน้อยนิดจากเด็กหนุ่มหน้าสวยผู้ใจดี ดูเผินๆอาจเหมือนผู้หญิงเลยทีเดียว นัยน์ตาสีแดงคู่โตบ่งบอกถึงความพอใจที่ได้ช่วยเจ้ากระต่ายน้อย เด็กหนุ่มจ้องมองเจ้ากระต่ายน้อยที่วิ่งหายเข้าไปในป่า ขณะที่มือทั้งสองกำลังปัดผมสวยสีดำที่ยาวเกือบถึงไหล่ของเค้าหลังจากที่มันดูยุ่งพอควรหลังจากจัดการกับความดื้อของเจ้ากระต่ายน้อยนั่น
" เสร็จแล้วครับคุณพ่อ!!! ขอโทษที่ทำให้คุณต้องรอนาน...พอดีเจ้ากระต่ายน้อยมันดื้อไปหน่อยฮะ " เด็กหนุ่มพูดขึ้นพร้อมกันส่งยิ้มมาให้ผู้ที่เค้าเรียกว่าคุณพ่อ
ฟาราบิล เรย์เมอร์ลิน เดอะพาลาดิน เป็นชื่อที่ทุกคนบนเกาะเรียกเค้า ชายผมยาวสวยสีบอร์น ที่ตอนนี้ใบหน้าเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มหันกลับมามองหนุ่มน้อยด้วยแววตาสีน้ำตาลที่อ่อนโยนคู่นั้น
" จะมีซักครั้งไหม ที่เจ้าจะไม่หยุดช่วยเรื่องของคนอื่น ก่อนเรื่องตัวเอง... " ฟาราบิลพูดขึ้นด้วยสีหน้าอันอ่อนโยนของเค้า ทำให้เด็กหนุ่มหันกลับมามองคุณพ่อที่กำลังยืนรอเค้าอยู่...
" มันก็ไม่ได้ลำบากอะไรนี่ฮะ " เด็กหนุ่มพูดขณะที่แบกเป้ใบใหญ่ที่ตอนนี้ดูพะรุงพะรังของเค้าขึ้นบนหลัง พร้อมกับหยิบดาบเก่าสองเล่มที่วางอยู่บนทางเดินขึ้นมา...
" พร้อมแล้วใช่ไหม? ... เรือกำลังรอเราอยู่ " ฟาราบิลพูดขึ้นเพื่อเร่งให้หนุ่มน้อยรีบตามมา
" พร้อมแล้วฮะ!!! " เด็กหนุ่มพูดขึ้นพร้อมกับเร่งฝีเท้าพลางเอื้อมมือไปลูบสร้อยคอรูปจันทร์เสี้ยวสีเงินที่เปล่งประกายงดงามเมื่อต้องแสงสีทองในยามเย็น
" ทำไมคุณพ่อคุณพ่อไม่ห้ามผมเรื่องนี้ครับ? " ฟลัวถามขึ้น
...บนพื้นทางเดินที่เต็มไปด้วยดอกไม้... ทั้งสองคนเงียบกันไปพักหนึ่งก่อนที่ชายผู้ที่ถูกฟลัวเรียกว่าคุณพ่อจะพูดขึ้น...
" พ่อรู้... ว่าซักวันเจ้าจะต้องไป หากปล่อยแต่ให้ความฝันเป็นเพียงความฝัน...ก็คงจะไปไม่ถึงฝัน " ฟาราบิลพูดขึ้นด้วยสายตาที่หนักแน่น
" โชคชะตาคงจะกำหนดไว้แล้ว หนทางข้างหน้าจะเป็นยังไงก็คงขึ้นอยู่กับโชคชะตา หนทางมีให้ลูกเลือกไม่ว่าจะดีหรืร้าย ลูกรู้ดีว่าตัวลูกเป็นยังไง ....ทุกสิ่งขึ้นอยู่ที่ตัวลูกเอง ฟลัว เรย์เมอร์ลิน "
ยามนี้แสงสีทองของท้องฟ้าเริ่มลาลับ ทิวาจักเปลี่ยนเป็นราตรี ใบไม้ปลิวว่อนท่ามกลางสายลมที่อบอุ่น 17 ปีแล้วที่หนุ่มน้อยอยู่บนเกาะเล็กๆแห่งนี้ เกาะดอกไม้ เป็นเกาะเล็กๆที่ไม่ค่อยมีคนมาเยือนนัก และชื่อของ ฟลัว ที่คุณพ่อตั้งให้ก็คงจะหมายถึงเกาะดอกไม้แห่งนี้... ถึงแม้ฟลัวจะไม่เคยเห็นโลกภายนอกเลยก็ตามแต่หนุ่มน้อยก็มีความสุขบนเกาะเล็กๆนี้ แต่ทว่าความฝันของเค้าก็เป็นสิ่งที่ไม่อาจทิ้งได้ ...
ใบเรือโบกไสวบนเรือลำใหญ่ที่จอดเทียบท่าบนท้องทะเลสีทองยามอาทิตย์จะลาลับ... ถึงเวลาแล้วที่หนุ่มน้อยจะต้องเดินทางไปตามความฝัน... ความฝันอันยิ่งใหญ่... ความฝันที่มีให้ไว้กับใครคนหนึ่ง...
" โรงเรียนอัศวิน พอนเทียร์อัล "
.............
ความคิดเห็น