แวมไพร์ร่างซาตาน

ลำดับตอนที่ #4 : น้ำส้มแก้วเดียว30%

(มิลาน)

 

วันนี้เป็นวันหยุด ฉันเลยนัดนีมาคุยงานโปรแจทที่ร้านกาแฟร้านหนึ่ง

 

นี นี  ทางนี้ ทางนี้ ให้ตายสิ สายทุกทีเลยนะแก ร่างบางบ่น

 

โทษที มิลานพอดีมาช้าไปหน่อยนะ พึ่งตื่น พิชญ์สินีพูด พร้อมนั่งลงข้างๆ

 

ตลอดนั้นละแก เกือบจะให้ฉันนั่งรากงอกเลยหรือไง

 

แหะๆ ก็คนมันนอนดึกนี้น่าจะทำอย่างไงเล่าตื่นมาได้ก็บุญละ เมื่อคืนคนเยอะมากเลยรู้สึกเหนื่อยมาก เลยหลับยาวและตื่นสายอย่างที่เห็น

 

จ๊ะๆๆ ไม่ว่าเราจ๊ะแม่คู๊ณ

 

รับอะไรดีค่ะ!! พนักงานถาม

 

ฉันเอาลาเต้  นีเอาอะไร?

 

ของฉันเป็นคาปูชิโน่กับเค้กวานิลา1ชิ้น

 

ค่ะ!! รอสักครู่นะค่ะ

 

เอะลืมแนะนำตัว ฉันชื่อ มิลาน อายุร้อยกว่าปีเห็นได้มั้งจำอายุไม่ค่อยได้ เป็นเพื่อนกับพิชญ์สินี ฉันเป็นแวมไพร์ถามว่าฉันกินเลือดไหมตอบเลยว่ากินนะแต่ครอบครัวฉันไม่แตะต้องเลือดมนุษย์แตะต้องแต่เลือดสัตว์เท่านั้น ฉันมาเรียนที่นี้เพราะครอบครัวฉันส่งมา ตอนแรกฉันก็ไม่รู้หลอกว่าเรื่องอะไรและไม่อยากมาหลอกแต่เพราะเป็นคำสั่งแต่พอจะรู้ได้ก็ตอนที่มาอยู่นี้ท่านพ่อได้บอกกับฉันให้มาคุ้มกันกับคนๆหนึ่งก็คือพิชญ์สินีเพราะเพื่อนของท่านพ่อมีบุญคุณกับพวกเรามากและฉันก็ไม่รู้รายละเอียดอะไรอีกเลยเพราะท่านพ่อสั่งมาแค่นี้

 

ต้องแรกก็ไม่ได้คิดจะมาคุ้มกันหลอกจริงไหม โลกมนุษย์น่าเบื่อจะตายไปใครเขาอยากจะอยู่และมันก็เป็นคำสั่งของท่านพ่อด้วยใครจะกล้าขัดคำสั่งกันเล่าจริงไหมและจนมาเจอพิชญ์สินีจริงจริงอะไรก็เปลี่ยนไปแต่พิชญ์สินีไม่รู้หลอกว่าฉันเป็นใครเพราะยัยนี่บ้างานจะตายทำแต่งาน

 

ฉันค่อยเฝ้ามองพิชญ์สินีทุกวัน ค่อยดูแลเทออยู่ห่างๆ

 

นีอาจารย์เขาพึ่งสั่งให้ทำโปรแจทงานมาชิ้นหนึ่งอ่ะมันเป็นงานสืบค้นและวิจัยอ่าเป็นชิ้นใหญ่พอตัวเลยละแก

 

วิจัยหรอ? พิชญ์สินีถาม

 

อือ ใช่ ครั้งนี้เขาให้ไปวิจัยใต้น้ำฮะแก รู้สึกตื่นเต้นอ่าจะไปดูปาการัง~

 

เฮ้ออจริงหรอ มิลาน ฉันไม่อยากไปเลยอ่างานก็ต้องทำจะมีเวลาไหมเนี้ย

 

ก็ประมานอาทิตหนึ่งมั้ง ถ้าฉันจำไม่ผิดนะ

 

อาทิตหนึ่งเลยหรอ มันนานแท้ละจะให้ไปขายของตั้งหลักปักฐานอยู่ที่นู่นหรือไง 

 

เอ้า! แกมันเป็นงานวิจัยนะ เนี่ยถือว่าเร็วนะแกฉันเห็นเขาบอกว่ารุ่นพี่ปีที่แล้วไปเป็นเดือนเลยละแต่ไปตอนเป็นช่วงซัมเมอร์นะ

 

ซัมเมอร์หรอ ฉันพึมพำกับตัวเอง

 

ฉันไม่ได้ไปเที่ยวนานแล้วละเพราะฉันเอาเวลามัวแต่ทำงานและดันพึ่งมาได้งานที่อาจารย์สั่งให้ตายเถอะ

 

งั้นฉันไปทำงานก่อนนะมิลาน แล้วเจอกัน

 

จร้าๆแล้วเจอกัน

 

ณ ผับ

 

รับอะไรดีค่ะ!! ร่างบางอยู่ในชุดเด็กเสริฟร้องถาม

 

ฉันเอาเหล้าและโซดา3น้ำ2เห้ยๆพวกแกเอาอะไรอีกดีว่ะลูกค้าถามเพื่อนกับแก้มๆด้วย

 

โอเคค่ะ รอสักครู่นะค่ะ

 

ร่างบางเดินไปบอกเคาเตอร์บาร์พร้อมบอกออเดอร์ที่ลูกค้าสั่ง

 

เหนื่อยไหมนี? 

 

เหนื่อยสิ!!มิ้น ทำงานนะไม่ได้นั่งเล่น

 

อื้มม แค่ถามเฉยๆทำเป็นดุไปด้ายหน่าจะบอกว่าวันนี้เจ้านายมาดูผับด้วยละ รู้สึกตื่นเต้น!!

 

มาดูทำไมหรอมิ้น ?

 

ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันนะนี แต่มีคนบอกว่ามีคนส่งของผิดกฏในผับน่ะ ไม่รู้จริงหรอป่าว

 

แต่ถ้าทำจริงนะ ฉันว่าไม่รอดหลอกเขาเล่ากันว่าเจ้านายทั้งหล่อทั้งโหดมากเลยละ อ๊ายยยฉันละชอบอยากเห็นจัง

 

อ่าวเทอไม่เคยเห็นเจ้านายหรอ พิชญ์สินีร้องถาม

 

ไม่เคยหลอกฮะแก เขาไม่ค่อย

มาหลอกมีแต่ให้ผู้จัดการดูแลเพราะเขาธุรกิจเยอะมากไม่ค่อยมีเวลาเท่าไร

 

หรออื้มม เดี๋ยวฉันไปเสริฟก่อนนะ

 

ร่างบางเดินไปเสริฟลูกค้า

 

เฮ้อออ เหนื่อยจังร่างบางพูดแล้วนั่งลงต้องเคาเตอร์บาร์

แปะ~สาวน้อย ว่างไหมมานั่งกินเป็นเพื่อนพี่หน่อยสิ มันพูดพร้อมจับแขนพิชญ์สีนี

 

เออคือว่าไม่ได้หลอกค่ะ ดิฉันทำงานอยู่ค่ะพิชญ์สินีพูดพร้อมจองมองคนข้างหน้า เขาเป็นคนหล่อคนหนึ่งเลยละหน้าขาวตาเป็นสีนิล จมูกโด่งเป็นสัน ปากเรียวบางเหมือนกับผู้หญิงผมซอยสไลต์รดต้นคอภายในองค์ประกอบหน้าถือว่าเพอร์เฟคเลยละ

 

ไม่เป็นไรหลอกน่าแปปเดี๋ยวเอง สาวน้อย~

 

ไม่ได้จริงจริงค่ะ ขอโทษนะค่ะร่างบางพูดพร้อมลุกขึ้น

 

พึบ! จะไปไหนกันสาวน้อยชายหนุ่มพูดพร้อมกระตุกร่างบางจนเซไปติดกับหน้าอก

 

ปล่อย ปล่อยฉันนะ คุณไม่ควรทำแบบนี้นะค่ะ

 

5555 โทษทีๆ สาวน้อย ชายหนุ่มพูดพร้อมปล่อยร่างบาง ฉันชื่อซัส ยินดีที่ได้รู้จัก เทอละชื่ออะไร?

 

เออคือ ฉันชื่อพิชญ์สนีค่ะแต่เรียกนีก็ได้ค่ะ

 

ชื่อพิชญ์สินีหรอ ชื่อเพราะดีนะงั้นฉันเรียกนีเฉยๆแล้วกัน ดีไหม

 

เอออค่ะ

 

งั้นฉันขอตัวก่อนนะค่ะ

 

เดี๋ยวสิ!! ถ้าเทอกินแก้วนี้แล้วฉันจะให้เทอไป!

 

ฉันไม่กิน ร่างบางพูด

 

แก้วเดียว มันไม่มีอะไรในนั้นมันเป็นแค่น้ำส้มว่างใจได้หรือให้ฉันกินให้ดู

 

เออ ไม่ต้อง ไม่ต้อง ฉันกินก็ได้ ร่างบางพูดพร้อมกระดกหมดแก้ว 

 

ฉันกินหมดละ งั้นฉันขอตัว!! ร่างบางพูดพร้อมเดินออกไป

 

แหมะ เสียดายนึกว่าจะเล่นด้วยกันซะอีก แต่กินไปแล้วนิ โชคดีนะสาวน้อย~ ชายหนุ่มมองร่างบางที่เดินไปพร้อมพูดในใจ

 

ทางด้านทอรอยด์

 

ชายหนุ่มได้ตรวจความเรียบร้อยภายในผับไปเรื่อยๆก็ไม่ได้มีอะไรผิดปกติของผับ

 

พึบ! โอ้ยยย  เขาได้ชนกันใครสักคนเข้าอย่างจัง จนทำให้ร่างนั้นร้องออกมา

 

เป็นไรหรือป่าวคุณ? ทอรอยด์พูดพร้อมจะเอื้อมมือไปจับคนข้างหน้า

 

ฉันไม่เป็น ฉันไม่เป็น ร่างบางพูดพร้อมเงยหน้าขึ้นมา

 

นี่นาย!! เจออีกแล้วนะ

 

เทอเป็นอะไรหรือป่าว ชายหนุ่มพูดพร้อมจับร่างบาง

 

ร่างบางสะดุ้งเหมือนมือทอรอยด์โดนตัวที่ตอนนี้ร่างกายกำลังปรันปรวนด้วยหน้าแดงกำ

 

เทอเมาหรอ?  เทอเมาได้ไงเทองานอยู่ไม่ใช่หรอ

 

ฉันไม่ได้เมานะ!! ฉันแค่กินน้ำส้มแก้วเดียวเอง ฉันเป็นอะไรก็ไม่รู้และอย่าโดนตัวฉันฉันร้อน ร่างบางพูดพร้อมร่างกายกะสับกะสาย

 

เทอมานี่!! ทอรอยด์พูดพร้อมดึงแขนร่างบางให้เดินตาม

 

นายจะพาฉันไปไหนนะ ปล่อยยนะ ปล่อย

 

เทอนี่โง่จริงๆ เดินตามมาเถอะน่า

 

ทอรอยด์ลากร่างเล็กขึ้นมาชั้นบนสุดของผับเป็นห้องของเขาเอาไว้สำหรับพักผ่อน

 

นั้น นั้น นายจะทำไรนะ ร่างเล็กร้องถาม

 

ทอรอยด์ลากร่างเล็กเข้ามาในห้องน้ำพร้อมเปิดฝักบัวราดลงบนตัวร่างบาง

 

แค๊ก แค๊ก! ร่างบางสำลักน้ำ ฉันหนาวว ช่วยฉันด้วย 

 

เวรชิบ ทำไมไม่หายว่ะ ทอรอยด์พูดพร้อมมองร่างบางที่สั่นเหมือนลูกนกพร้อมไปยิบผ้าขนหนูมาพันร่างบาง

 

ช่วยด้วยฉันเป็นอะไรไม่รู้ 

 

เทอ!! อย่าเกี่ยวแบบนั้นสิ เอามือออกไปสิ ให้ตายเหอะชายหนุ่มบอกร่างบางที่ตอนนี้มือเริ่มไม่อยู่สุกมือคลำนู่นคลำนี่

 

ฉันจะทนไม่ไหวแล้วเหมือนนะชายหนุ่มพูดพร้อมสติเขาเริ่มไปแล้วเหมือนกัน

 

ชายหนุ่มว่างร่างบางไว้บนเตียงแต่ร่างบางไม่ยอมปล่อยออกจากตัวเขา ช่วยฉันด้วยฉันร้อนร่างบางพูดพร้อมทั้งดึงทึ้งเสื้อผ้าตัวเอง

 

ช่วยไม่ได้นะ เทอทำแบบนี้เอง ชายหนุ่มจูบขยี้ปากเล็กของร่างบางพร้อมตวัดลิ้นเข้าไปสำรวจในโพร่งปากของหญิงสาว

 

 

อื้อ!! ร่างบางประท่วงเพราะเริ่มหายใจไม่ค่อยออก ชายหนุ่มผละออกจากเรียวปากร่างบางที่หวานเหมือนน้ำผึ้งไปที่ซอกคอพร้อมทั้งขมเม้มจนเกิดรอยมือที่ว่างเริ่มดึงเสื้อผ้าของร่างบางออกรวดเร็ว

 

อื้อ อือ อย่านะ ร่างบางพูดด้วยเสียงแห้งผาดพร้อมร่างกายที่กะสับกะสายไปมา

 

ฉันหยุดไม่ได้แล้ว

 

-------------------------------------------
30%ไปก่อนนนะเดี๋ยวเขามาอัพใหม่