แวมไพร์ร่างซาตาน

ลำดับตอนที่ #1 : วันแรกของการมาเรียน

      มหาลัยเวอร์เลสเป็นมหาลัยที่อยู่ใจกลางเมืองใหญ่ที่สะดวกสะบายมีสิ่งอำนวยความสะดวกมากมหาลัยนี้มีแต่ลูกนักธรุกิจและนักการเมืองที่เข้ามาเรียนของมหาลัยนี้

 

กฎของมหาลัยที่ห้ามคือ
 

1. ห้ามทำอะไรบ้าระหม่ำกฏบ้าอะไรเนี้ยย)
 

2.ห้ามทะเลาะวิวาท
 

3.กฎนี้เปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา  (555+อย่ามีเลยกฎ)

 

   เสียงฝีเท้าที่วิ่งกะทบพื้นดังระหม่ำ โอ้ยยย สายแล้ว สายแล้ว ร่างบางร้องพร้อมวิ่งไปที่ห้อง

 

เฮ้อออออ นึกว่าจะไม่ทันซะแล้วเรา ร่างบางพูด

 

  นี!! เป็นไรห๊ะ มิลานร้องถามพร้อมมองหน้าเพื่อนที่เต็มไปด้วยเหงื่อ นีแล้วทำไมแกวิ่งมาแบบนั้นถ้าอาจารย์มาเห็นจะทำอย่างไงฮะเดี๋ยวก็โดนกฎของมหายลัยหลอก

 

กฏบ้า กฎบออะไรก็ไม่รู้ไรสาระฮ่ะ ใครจะไปทำตามกัน พิชญ์สินีพูด

 

ไปๆ นั่งเรียนกันเถอะเดี๋ยวอาจารย์ก็จะมาละ 

 

หลังเลิกเรียน!!

 

เฮ้ออออออ เลิกเรียนสักที  เออนี่นีแล้วแกต้องไปทำงานป่ะเนี้ย ฉันไม่อยากให้แกไปทำงานเลยฮะ ถ้าแกมีอะไรให้ช่วยก็บอกนะนี ฉันเป็นห่วงแก

 

ทำสิ! ถ้าไม่ทำเราฉันจะเอาอะไรกินละ แกไม่ต้องเป็นห่วงฉันหลอก ฉันช่วยตัวเองได้ ขอบคุณนะที่เป็นห่วง

 

เออถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันกลับก่อนนะมิลานฉันต้องรีบไปทำงานแล้วเจอกัน

 

ณ ผับKZ

 

ผับนี้ชื่อผับว่าKZตั้งอยู่ใจกลางเมืองผับแห่งนี้เป็นที่สำหรับคนรวยที่มาที่ผับและนักธุรกิจมีเจรจากัน

 

ภายในผับชั้นล่างของผับเสียงเพลงดังกะหน่ำผู้คนในผับโยกย้ายตามจังหวะเพลงกันอย่างเมามัน

 

แต่ชั้นบนของในผับมีผู้ชายคนหนึ่งนั่งจิบไวน์ชั้นเลิศไปผ่างๆดวงตาแดงกำกวาดดูไปรอบๆชั้นล่างของผับได้สะดุดร่างบางที่ใส่ชุดพนังานเสริฟที่กำลังเสริฟอาหาร

 

เทอน่าสนใจว่าไหม? ได้ข่าวว่ามาทำงานได้สักอาทิตย์หนึ่งได้แล้วมั้งคาร์ลชาร์ตพูด

 

ทอรอยด์ละสายตามองร่างบางแล้วหันมามองเพื่อนด้วยสายที่เย็นชาที่ไม่เปลี่ยนแปลงแล้วหันกลับไปที่เดิม

 

นายนี่น่าจะไม่คุยกับฉันจริงๆหรอ ฉันอุส่ามานั่งเป็นเพื่อนนายเลยะ 555+ คาร์ลชาร์ตพูดพร้อมเกี่ยวรัดชุดเดรสสีแดงเพลิงของหญิงสาวใต้ร่าง

 

อืมมมม คาร์ล อืมมม อย่าทำแบบนี้สิค่ะร่างสาวใต้ร่างบอก

 

 

อะไร!! ทอรอยด์หันกลับมาพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

 

โอเคๆ ฉันไม่กวนนายละ ไปเบบี๋เราไปต่อกันที่ห้องกันเถอะ

 

พิชญ์สินีที่กำลังรับออเดอร์จากลูกค้าโต๊ะตรงหน้ามีผู้ชายคนหนึ่งแต่งตัวเหมือนเสี่ยพยายามจับร่างบางมือจับก้นงอนของเทออย่างกระหาย

พิชญ์สินีโกรธจนตัวสั้นเทอคว้าขวดเหล้าที่อยู่บนต้องชายที่กำลังจะลวนลามที่เทอนั้นฟาดลงบนหัว

 

เพ่งง !!!! ไปตายซะไอโรคจิต

 

กรี๊ดดดด เสียงผู้คนมากมายตกใจกลับเหตุการณ์ข้างหน้า

 

โอ้ยย นังนี่ฉันเจ็บแกฟาดหัวฉันทำไมห๊ะ!!! เสี่ยพูดพร้อมเอามือกุมแผลไว้ วอนอยากตายหรือไงกัน

 

แกนั้นละที่จะต้องตายไอโรคจิต!!!! 

 

นังนี่ปากดีนักนะ ต้องตบสั่งสอนซะหน่อยหัดทำอวดเก่ง เป็นแค่พนักงาน ไม่เอาใจใส่ลูกค้า หึ!

 

เสี่ยโรคจิตกำลังง้างมือจะตบพิชญ์สินีก็ได้มีมือหนึ่งมาขว้างไว้

 

แก!! เป็น เป็น  เป็น ทอรอยด์นิ! เสี่ยโรคจิตยังไม่ทันจะพูดจบ ทอรอยด์ก็หักแขนเขาทันทีกระดูกนั้นหักเสียงดัง

 

อ๊ากกกกกกก แขนฉัน แขนช้านนน!!!

 

เสียงดังมันน่ารำคาน ทอรอยด์พูดน้ำเสียงเย็นชา พร้อมกะทืบร่างเสี่โรคจิตจนสลบ

 

มันเกิดอะไรขึ้น!!  พิชญ์พินีผู้จัดการของเทอถาม

 

เอออคืออ ไอเสี่ยนั่นมันลวนลามนีค่ะผู้จัดการ

 

ผู้ชายคนนี้ช่วยนีไว้อ่าค่ะ หญิงร่างบางผู้พร้อมชี้นิวไปข้างๆ เทอ

 

อ้าววว!!

หายไปไหนแล้วเนี้ยย หญิงสาวถามถามในใจ

 

ไหนละ พิชญ์สินีเทอเล่นตลกหรอห๊ะ

 

เทอ!!พิชญ์สินี เทอทำร้านเสียหาย และทำร้ายลูกค้า ฉันไล่เทอออก!!!

 

ผู้จัดการค่ะ!! ร่างบางร้องเรียกพร้อมน้ำตาซึม

 

หลังออกถูกไล่ออกจากร้าน ร่างบางก็ไม่รู้จะทำอะไร ร่างกายไร่เรี่ยวแรง เฮ้ออออ ฉันจะทำอย่างไงเนี้ยยย

ผู้ชายคนนั้นเป็นใครนะ