แวมไพร์ร่างซาตาน

ลำดับตอนที่ #3 : การพบเจอ 100%

พิชญ์สินีหลังจากเรียนเส็ดเทอก็ได้เดินทางกลับบ้านจนถึงเส้นทางเดินที่มีขนาดเล็กๆเป็นช่องทางแคบๆที่สำหรับเป็นทางลัดที่ร่างบางใช้กลับเป็นประจำ

 

ร่างบางอยู่สึกเหมือนมีตาม จนเร่งฝีเท้าเดินอย่างรวดเร็วจนถึงบ้าน

 

หญิงสาวได้ยินเสียงจากได้บนบ้านของเทอ

 

ตุ๊บ!! เสียงของคนที่อยู่ในห้อง ที่ทำอะไรสักอย่างในห้องของหญิงสาว

 

นั้นใครน่ะ ร่างบางร้องถามและพร้อมยิบอาวุธที่อยู่ข้างห้องของเทอด้วยร่างกายที่สั่นเทาอย่างกล้ากล้ากลัวกลัวที่อยู่เบื้องหน้าของตน

 

เอาว่ะ!! หญิงสาวพูดในใจ

 

ร่างบางค่อยบิดลูกบิดประตูห้องของตนอย่างเบามือเพื่อไม่ให้เกิดเสียง แกร๊ก~

 

สายตาร่างบางสอดส่องเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็วเหมือนเรด้าที่กวาดไปทั่วห้องแต่กลับไม่พบคนที่อยู่ในนั้น แต่ต้องตกใจที่สภาพห้องเละไม่เป็นท่าของกระจุยกระจายเต็มไปหมด

 

อะไรกันเนี้ยย!! หญิงสาวร้องขึ้น

 

ใครทำแบบนี้เนี้ย ถ้าจับได้แม่งจะสับให้ดูเลยมาย่องเข้าบ้านของอื่นพร้อมค้นของชาวบ้านแบบนี้ ร่างสาวบนพึมพำกับตัวเอง

 

แปะ!!

 

เฮือกก ร่างสาวสะดุ้งอยากตกใจเมื่อมือปริศนามาจับอยู่ตรงไห่ลของตน

 

นี นี!! นี้มิลานเอง

 

เฮ้ออ ตกใจหมดเลยนึกว่าโจรซะอีก ร่างบางถอนหายใจอยางแรงกลับการโล่งอกของตนเอง

 

จะบ้าหรอนีฉันตระโกนเรียกหาแกตั้งนานละแต่ไม่ข่านรับสักทีฉันเลยเดินขึ้นมาหาแกไง

 

เห้ยย เกิดไรขึ้นที่บ้านแกฮะ มิลานร้องถามพร้อมกวาดสายตาของตนมองรอบๆห้องเพื่อนที่สภาพเละของกระจุยกระจายเต็มไปหมด

 

ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันฉันได้ยินเหมือนคนบุกรุกบ้านเลยรีบเข้ามาแต่เปิดมากลับไม่เจอใครเลย

 

เอ่ออแล้วนี้แกมาหาฉันมีเรื่องอะไรหรอ

 

ร่างบางถามเพื่อนพร้อมเริ่มเก็บห้องของตน

 

เอ่อคือว่า ฉันมาหาแกเพราะว่าวันนี้เป็นวันหยุดของแกเลยจะชวนไปเที่ยวข้างนอกน่ะ มิลานพูดโกหกกับเพื่อนของตนเองเพราะกลัวเพื่อนจะจับได้ว่ามีอะไรปิดบังไว้แต่พิชญ์สินีไม่เห็นสายตาของเพื่อนนั้นเลิกลักเพราะมัวแต่เก็บของของตัวเอง

 

จริงด้วยสิ ฉันไม่ได้ไปเที่ยวกับแกนานแล้วเนอะ พิชญ์สินีพูด

 

งั้นมาฉันช่วยเก็บ เราจะได้ไปเที่ยวข้างนอกกัน มิลานพูดกับร่างบาง

 

ณ งานฮาลาวีนเป็นงานฮาลาวีนที่ไม่เหมือนกับที่อื่นๆในงานทุกคนที่มาต้องแต่งตัวเป็นผีต่างๆเพื่อมาเดินชมภายในงานที่จัดขึ้นแค่ปีละครั้งมันจัดตอนกลางคืนมันคือเทศกาลหนึ่งที่ทุกคนรอค่อย

 

เฮ้ออให้ตายสิมิลานทำมันต้องแต่งชุดบ้าๆนี่ด้วยนะ พิชญ์สินีบ่นเพราะเทอโดนจับแต่งตัวแต่งหน้าอยู่นานสองนาน อย่างไม่เต็มใจ

 

สวยออกนี นานๆ กว่าฉันจะเห็นแกแต่งตัวนี่น่ามิลานพูดขึ้นพร้อมมองร่างเพื่อนที่แต่งตัวเป็นแม่มดในร่างที่สวยเข้ากลับดวงตาสีเขียวนั้นอย่างชื่นชม

 

นี่หรอ งานที่ชวนฉันมา ร่างบางพูดพร้อมมองไปที่งานด้วยตาระยิบระยับที่ไม่เคยได้มาเที่ยวมาก่อน 

 

เป็นไงน่าเที่ยวใช่ไหมละ ฉันชวนตั้งหลายรอบแล้วแต่ก็ไม่เคยมาสักที มิลานบ่น

 

ก็ฉันไม่มีเวลานี้ต้องทำงานตลอดเทอก็รู้นิ

 

จ๊ะๆๆ ไม่เถียงละ เดี๋ยวไม่ได้เดินชมกันพอดี

 

สองสาวทั้งสองเดินชมงานไปเลื่อยๆได้เข้ามาในร้านหนึ่งที่เป็นร้านที่ดูลึกลับแต่ก็น่ามอง

 

พิชญ์สินีมองดูไปเลื่อยๆ ได้สะดุดกับของชิ้นหนึ่งมันเป็นสร้อยในจี้เป็นลักษณะวงรีข้างในวงรีนั้นเป็นสีม่วงอ่อนอมเขียวดูน่าค้นหา

 

ฉันเอาอันนี้ค่ะ ร่างบางบอกแม่ค่ะ

 

ตาถึงนี่หนูอันนี้มันอยู่มานานหลายทศวรรษแล้วนะดูข้างนอกมันเหมือนธรรมดาๆคนเลยไม่สนใจมัน

 

อ่ะป้าให้ราคาสองร้อยเจ็ดสิบ

บาทก็พอ ป้าถูกใจหนู

 

ขอบคุณค่ะป้า ร่างบางพูด

 

อ้าว!! มิลานหายไปไหนเนี้ย

 

ป้าๆค่ะ เห็นเพื่อนหนูไหมค่ะ?

 

อ่อ ป้าเห็นเดินออกไปข้างนอกแล้วละตอนหนูซื้อของนะ

 

อ่อค่ะ ขอบคุณค่ะ ร่างบางกล่าวคำขอบคุณพร้อมเดินออกจากร้าน

 

ไปไหนกันนะมิลาน ทิ้งคนอื่นที่ตัวเองชวนมาแท้ๆ เลยนะ ร่างบางคิดอย่างเม่อลอยไม่รู้เลยว่าเดินชนกับคนอื่นอย่างจัง

 

ตุ๊บ!! โอ้ยย เจ็บๆๆ 

 

 เอ่อ ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะหญิงสาวกล่าวขอโทษพร้อมก้มหัวให้คนที่เทอเดินชน 

 

หึ เดินเม่ออยู่ได้บ้าหรือป่าว!

 

หญิงสาวที่ก้มหัวพร้อมกับกล่าวคำขอโทษโมโหคนตรงหน้าที่ทำให้เทอโมโหทั้งๆที่จะกล่าวขอโทษแล้วจะจบแต่คนตรงหน้าพูดด้วยคำที่กวนโทสะ

 

นี่นายย หญิงจะด่าคนตรงหน้าแต่ต้องตกใจกับคนตรงหน้า นายอีกแล้วหรอ แล้วที่พูดปากหรอนั้นฉันอุตส่าขอโทษแต่กลับมาด่ากันไอคนนิสัยเสีย

 

เดินเม่อทำไมละ นึกว่าเอ๋อซะอีก

 

หน็อยย นายย อยากตายใช่ไหม

 

หยุดก่อนครับ หยุดก่อนครับ คาร์ลชาร์ตรีบมาห้ามทัพ

 

ทอรอยด์นายไปว่าเทอทำไมว่ะ เขาก็ขอโทษแล้วนะ คาร์ลชาร์ตพูด

 

เอ่อขอโทษแทนเพื่อนฉันด้วยนะสาวน้อยที่ทอรอยด์มันพูดแบบนั้น ฉันชื่อคาร์ลชาร์ตยินดีที่ได้รู้จัก

 

เอ่ออ ไม่เป็นไรหลอกค่ะ ไม่ถือส่าคนปากเสียแบบนั้น

 

ฮ่าฮ่า นายโดนว่าว่ะ ทอรอยด์ คาร์ลชาร์ตบอกเพื่อนแล้วหันมาถามร่างบางว่าแล้วนี่เทอชื่ออะไรหรอครับ

 

เอ่อฉันชื่อ พิชญ์สิ... 

 

นี นี มิลานเรียกเพื่อนของเทอพร้อมเดินเข้ามาหา  

 

อ้าวมิลานหายไปไหนมาฉันเดินหาแถบแย่

 

เอ่ออ ไปเข้าห้องน้ำมานะ ปวดมากเลยรีบออกไปเลยไม่ทั้งบอกนีเพราะเห็นนีเลือกซื้อของก็เลยว่ากลับมาหาทันน่ะขอโทษนะนี

 

เอ่อไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ทีหลังก็อย่าทำอีกนะ

 

แหมะเราว่าเราเป็นส่วนเกินแล้วละทอรอยด์ คาร์ลชาร์ตพูด 

 

ร่างบางที่พูดอยู่นั้น หยุดคุยกันทั้งทีเพราะลืมว่ามีคนอยู่ข้างๆ

 

นั้นใครนะ นี!! มิลานร้องถาม

 

เอ่อคือว่าฉันเดินชนเขานะ ร่างบางบอกเพื่อน

 

อ่อหรออ อื้มมงั้นเรารีบไปกันเถอะนี มิลานพูดพร้อมดึงแขนเพื่อนวิ่งไปทั้งที

 

เดี๋ยวสิคุณ คาร์ลชาร์ตพูดแต่ไม่ทั้งแล้วร่างบางทั้งสองวิ่งหายลับไป

 

แหมมเทอคนนั้นห่วงเพื่อนเกินไปนะ จิตสังหารนี่น่ากลัวแท้ ว่าไหมทอรอยด์

 

หึ น่าเบื่อ ทอรอยด์พูด 

 

โอเคๆ กลับกันเถอะแค่ชวนมามองสาวๆเลยนะแต่ทำหน้าเบื่ออยู่ได้คนเป็นเพื่อนก็เซ็งไปด้วยนะคร๊าบ คาร์ลชาร์ตพูด

 

เราจะได้เจอกันอีกแน่นอนเลยละสาวน้อย