คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : โชคร้ายหรือโชคดีกันแน่!!! 100% แก้คำแล้ว ถ้ามีผิดอยู่บอกด้วยนะคับ ^ ^
โชคร้ายหรือโชคดีกันแน่!!!
กรี๊ง~
ได้เวลาเรียนแล้ว คาบนี้เป็นคาบโฮมรูม โฮมรูมก็คือคาบว่างนั้นเอง ในคาบนั้นพวกเราสามารถเอาการบ้านมาทำ หรือคุยกับเพื่อนก็ได้ แต่มีข้อแม้ว่าต้องอยู่ในห้อง
แต๊ก ๆๆ
ทุกสายตาจับจ้องไปที่คนที่ยืนอยู่หน้าห้อง เขาเป็นผู้ชาย(ดูจากกางเกงที่เขาใส่ เพราะโรงเรียนนี้นักเรียนหญิงต้องใส่กระโปรงเท่านั้น)มีผมสีดำสนิท ตาสีเทาดูเย็นชา สูงประมาณร้อยแปดสิบกว่าๆ ผิวขาวซีดราวกับว่าไม่มีเลือด ทั้งห้องเงียบลงทักทีเมื่อเห็นเขา ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเขาเป็นใคร รู้แค่ว่าเขาน่าจะเป็นรุ่นพี่ในโรงเรียน เพราะว่าเขาใส่เสื้อเชิร์ตสีขาวแขนยาว ผูกเน็คไทสีดำ แล้วก็ ใส่กางเกงขายาวสีดำ และนั้นก็หมายความว่าเขาเป็นนักเรียนในโรงเรียนนี้
“วันนี้ครูพวกเธอฝากให้ฉันมาดูแลแทน เพราะครูพวกเธอไม่สบาย เอาล่ะ ได้ข่าวว่ามีนักเรียนใหม่ ไหนลองลุกขึ้นมาแนะนำตัวซิ” เขาพูดขึ้นอย่างไม่สนใจ
“ชื่อว่านิกกี้ค่ะ เออ ยังไงก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ ^ ^” ฉันยิ้มแหงๆให้กับเพื่อนๆในห้อง
“เอาล่ะ ตอนนี้ก็เป็นเวลาว่างของพวกเธอแล้ว ห้ามเสียงดังเด็ดขาด ถ้าฉันได้ยินแม้แต่เสียงเดียว ฉันจะให้พวกเธอไปวิ่งรอบสนามคนล่ะสิบรอบ เข้าใจมั้ย” เขาพูดแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะครู แล้วเริ่มทำงานอะไรซักอย่างของเขา
นักเรียนทุกคนเงียบทันที ไม่มีแม้แต่เสียงกระซิบ เขาเป็นใครงั้นหรือ ทำไมคนทั้งห้องดูจะกลัวเขาไปหมด ดูจากหุ่นก้านแล้ว เขาไม่น่าใช้คนแรงเยอะเลยนะ ผอมก็ผอม แต่ถึงเขาจะผอมฉันก็ไม่ควรไปยุ่งกับเขา เพราะว่าผู้ชายต้องแรงเยอะกว่าผู้หญิงเป็นธรรมดา
ฝึบ
มีกระดาษโน้ตอันนึงส่งมาให้ฉันจากคนข้างๆนั้นก็คืออลิซ ฉันคลี่กระดาษออกแล้วเริ่มอ่านโน้ตใบนั้น
“คนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะครูน่ะ เขาชื่อว่ามิกกี้ ถ้าเป็นไปได้อย่างยุ่งกับเขา เพราะเขาเป็นคนที่โหด (+หล่อ) ที่สุดในโรงเรียน และเธอคงไม่อยากมีเรื่องกับเขาแน่ แต่ถึงเขาจะโหดแค่ไหน พวกผู้หญิงในโรงเรียนก็โหวดให้เขาเป็นทอมที่หล่อที่สุดในโรงเรียน หล่อกว่าผู้ชายเสียอีก แต่ก็โหดกว่าผู้ชายในโรงเรียนเช่นกัน”
เมื่อฉันอ่านจบก็ถึงกับตกใจ นี่เขาเป็นทอมงั้นหรือ ไม่อยากจะเชื่อเลย ทอมอะไรจะสูงบวกหล่อได้ขนาดนี้ แต่ฉันก็ต้องเก็บความสงสัยไว้ทันทีเมื่อรุ่นพี่มิกกี้ตวัดสายตาน่ากลัวมาทางฉัน ฉันทำอะไรผิดงั้นหรือ ฉันได้แต่หลบสายตาพี่เขาโดยการก้มหัวลง พี่เขาน่ากลัวขนาดนี้แล้วยังมีคนโหวดให้อีกเนอะ คนที่โหวดให้ต้องตาถั่วมากแน่ๆ แต่จะว่าไป พี่เขาก็หล่อจริงๆแหละ
กรี๊ง~
ในที่สุดก็หมดคาบแรกซักที ฉันนั่งเกร็งจนเมื่อยไปหมดแล้วเนี้ย คาบต่อไปเป็นคาบชมรม และเพราะว่าโรงเรียนเพิ่งเปิดเป็นวันแรก เราเลยต้องหาชมรมอยู่ ไม่เช่นนั้นจะไม่ได้คะแนน แต่โรงเรียนนี้มันกว้างใหญ่เสียจนฉันไม่รู้จะเริ้มหาห้องชมรมที่น่าสนใจๆจากตรงไหนก่อนดี
“เดี๋ยวฉันพาเธอทัวร์เอง เรายังเหลือเวลาอีกนาน และฉันว่าเราน่าจะไปดูบอร์ดซะหน่อยด้วย อยากรู้จังว่าฉันจะได้นอนห้องเดียวกับใคร” เธอพูดแล้วลากฉันเดินออกจากห้อง
เราเดินมาเรื่อยๆจนมาถึงหน้าหอพักหญิง ตรงนั้นมีบอร์ดตั้งอยู่และมีคนล้อมเต็มไปหมด ฉันกับอลิซเบียดเข้าไปเพื่อที่จะไปดูบอร์ด และในที่สุดเราก็ไปยืนอยู่หน้าสุด ฉันไล้หาชื่อตัวเองบนบอร์ด อ่า ฉันไล้สายตาลงมาเรื่อยๆ และในที่สุดฉันก็เจอชื่อของฉัน ฉันไล้สายตาไปทางด้านขวามือเพื่อที่ดูว่าใครเป็น room mate ของฉัน แต่เมื่อฉันเห็นชื่อ room mate ของฉัน ฉันก็ต้องอึ้ง ม้ายยยยย!!!! Room mate ของฉันคือนายมิกกี้หรือ นี้มันเรียกว่าโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่เนี้ย ฮือๆๆ อยากจะร้องไห้ออกมาดังๆจังเลย TT_TT ฉันเดินออกมาจากตรงนั้นด้วยหน้าที่บูดสนิท ทำไมฉันถึงได้โชคร้ายขนาดนี้ กรี๊ดๆๆ อย่าจะกรีดร้องออกมาดังๆจังเลย
“นี้ เธอได้ room mate เป็นใครหรือ”อลิซถามขึ้นอย่างสงสัย
“มิกกี้T^T” ฉันตอบกลับแล้วทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
“หะ เธอได้อยู่กับมิกกี้จริงๆหรือ โอ้ สาวสวยๆอย่างเธอคู้กับคนหล่อๆอย่างนั้นแหละดีแล้ว ฉันเชียร์ให้เธอได้ลงเอยกับมิกกี้เร็วๆนะ แต่ก็ระวังตัวไว้ด้วยล่ะ มิกกี้อารมณ์เสียง่ายมากเลย อย่าทำเขาอารมณ์เสียล่ะ”
“T_T แลกห้องกับฉันมั้ย ฉันไม่อยากอยู่กับมิกกี้อ่ะ”ฉันพูดขึ้น
“ไม่ได้หรอก ถ้าได้ห้องไหนต้องนอนห้องนั้น มันคือกฎ”
“เง้อ แต่ฉันกลัวนี้”
“จะกลัวทำไม เธอควรดีใจมากกว่า”
“ถ้าวันไหนเกิดฉันทำอะไรผิดขึ้นมาล่ะ”
“อย่าคิดมาก มิกกี้ออกจะนิสัยดี เขาใจเย็นจะตาย ถึงเขาจะดูโหดไปหน่อย แต่เขาไม่ใช่คนที่ชอบทำร้ายร่างกายคนอื่นหรอกนะ เขาไม่ทำร้ายเธอหรอกน่า”
“อืม ขอบใจมาก แต่ถึงจะยังไงฉันก็ไม่อยากอยู่นั้นอยู่ดี”
“อ่า ไม่เห็นเป็นไร เธอก็มานั่งเล่นห้องฉันถึงตอนดึกๆก็ได้ แล้วค้อยกลับไปนอนที่ห้อง”
“อื่อ โอเค งั้นฉันจะไปห้องเธอทุกคืนเลย”
“จ้า” เธอพูดแล้วลากฉันเดินต่อไป
เราเดินไปชมรมขนมหวาน ชมรมการแสดง ชมรมเทนนิส และอีกมากมาย แต่ฉันก็ยังไม่รู้ว่าจะเข้าชมรมไหนดี อลิซอยากเข้าชมรมการแสดง เธอพยายามกล่อมให้ฉันยอมเข้า ตอนแรกฉันก็ ปฏิเสตุลูกเดียว แต่พอไปๆมาๆฉันก็ตอบตกลงไปซะงั้น เพราะว่าฉันขี้เกียดฟังอลิซบ่น หลังจากที่เราสมัครเข้าชมรมแล้ว เราก็ตรงไปยังโรงอาหารเพื่อไปหาอะไรกินกัน วันนี้เป็นวันแรก เราเลยยังไม่ต้องเข้าชมรม ซึ่งนั้นคือสิ่งที่ดี
“เธอจะเอาอะไรมั้ย เดี๋ยวฉันเลี้ยง”อลิซถามขึ้นเมื่อเราเดินมาถึงโรงอาหาร
“ฉันเอาน้ำเปล่าแก้วเดียวก็พอ เดี๋ยวฉันไปจองโต๊ะให้นะ” ฉันพูดแล้วเดินไปหาโต๊ะนั่ง
ฉันเดินไปเจอโต๊ะว่างโต๊ะนึงเลยรีบเดินเข้าไปเพื่อจะไปนั่ง แต่เมื่อฉันกำลังจะนั่งก็มีคนดึงเก้าอี้ฝั่งตรงข้างแล้วนั่งลงไปแล้ว อ๊ากกก อย่างนี้มันหาเรื่องกันชัดๆ ฉันมองคนตรงหน้าอย่างโกรธจัด แต่เขากับมีน่าทีเรียบเฉย ไม่มีวี้แววว่าจะหันมาสนใจฉันเลย ชิ หาโต๊ะใหม่ก็ได้ ไม่ง้อหรอก
ฉันเดินหาโต๊ะไปเรื่อยๆ ทำไมโรงอาหารที่นี้มันถึงได้มีคนเยอะขนาดนี้เนี้ย ฉันเดินไปทั่วแล้วเนี้ยแต่ยังไม่เจอโต๊ะว่างๆซะที
“นิกกี้ ทางนี้”ฉันได้ยินคนเรียกฉันจากที่ไหนซักแห่ง ฉันเลยหันไปมอง อ่อ อลิซนี้เอง ว่าแต่เธอหาที่นั่งได้แล้วหรือ ฉันเดินไปหาเธอที่โต๊ะ
“นิกกี้ นี้รูมเมทของฉันเองนะ ชื่อว่าวิลโล้”เธอแนะนำฉันให้รู้จักกับวิลโล้ จะว่าไปวิลโล้ก็น่ารักดีเหมือนกันแหะ ยัยนั้นน่ารักมากเลย ตากลมโตเหมือนลูกแมว ผมสีน้ำตาลเข้มถูกรวมไว้ด้านหลัง ผิวขาวเนียนสวย
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” วิลโล้พูดขึ้น
“เช่นกัน”ฉันตอบกลับสั้นๆแล้วนั่งลงตรงข้ามกับอลิซ
วันแรกของโรงเรียนพวกเราไม่ได้เรียนอะไรมากเลย ส่วนใหญ่จะเป็นคาบว่างเพราะครูไม่อยากให้วันแรกของโรงเรียนน่าเบื่อเลยต้องตามใจเด็กๆ วันนี้มีผู้ชายมาขายขนมจีบให้ฉันเต็มไปหมดเลย แต่ก็อย่างที่พูดไปแล้วคือ ฉันไม่ชอบผู้ชาย ฉันก็เลยสายหัวอย่างเดียว ไม่ว่าเขาจะหล่อแค่ไหน ฉันก็ยังส่ายหัวอยู่ดี
ฉันเดินไปหยิบกระเป๋าหน้าห้องโฮมรูมแล้วมุ่งหน้าไปยังหอหญิง เฮ้อ อย่าคิดมาก คิดซะว่าเขาเป็นทอมที่หล่อที่สุดในโรงเรียน เราควรจะดีใจถึงจะถูก ฉันคิดแล้วเดินต่อไปเรื่อยๆ ห้องฉันเป็นห้อง 5897 ซึ่งอยู่บนชั้นห้า โรงเรียนนี้ไม่มีลิฟท์ เพราะฉะนั้นฉันเลยต้องเดินขึ้นมา กว่าจะมาถึงชั้นห้าก็เอาฉันแถบตาย ปกติฉันเป็นคนไม่ค้อยออกกำลังกายซะด้วย ฉันเดินอย่างหมดแรงไปที่ห้อง 5897 ฉันเคาะประตูสามทีเพื่อเป็นมารญาติ ไม่มีเสียงตอบรับจากคนข้างใน หรือว่าเขายังไม่มานะ ฉันคิดแล้วเปิดประตูเข้าไป
เมื่อฉันเปิดประตูเข้าไปก็ถึงกับอึ้ง รุ่นพี่มิกกี้อยู่ในชุดเสื้อกล้ามสีดำกับกางเกงขาสั้นเท่าเข่า โอ๊ย เขาดูเท่มากเลย >_< ฉันแกล้งทำเป็นไม่สนใจแล้วก็เดินเข้าไปในห้อง เมื่อฉันเดินเข้ามาปุ๊บสายตาคมๆของพี่มิกกี้ก็ตวัดมาทางฉันทันที
“เตียงเธออยู่ฟากนู้น ส่วนนี้ของเธอ” เขาพูดแล้วส่งซองเอกสารสีขาวมาให้ฉัน
“ขอบคุณค่ะ” ฉันพูดแล้วเอากระเป๋าวางไว้ที่พื้นพลางแกะเอกสารนั้นออกมาอ่าน
เอกสารที่ได้มาเป็นของโรงเรียน มันก็ไม่ได้บอกอะไรมากมายหรอกนะ แค่บอกเกี่ยวกับสถานที่ เกี่ยวกับชุดนักเรียน เกี่ยวกับกฎโรงเรียน อะไรประมาณนี้แหละ ฉันเอาเอกสารไปวางไว้ที่โต๊ะหัวเตียงแล้วจัดการเก็บของให้เข้าที่เข้าทาง ฉันหยิบชุดนักเรียนและชุดอื่นที่ยังไม่ได้ใส่ออกมาแล้วใส่ไปในตู้เสื้อผ้าที่แบ่งเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งเป็นของฉัน อีกส่วนหนึ่งเป็นของมิกกี้ ฉันใช้เวลาจัดของประมาณครึ่งชั่วโมง จากนั้นฉันก็เข้าไปอาบน้ำและเปลี่ยนเป็นชุดนอน
“พี่มิกกี้ หนูเปิดแอร์ได้มั้ย” ฉันถามขึ้นเพราะตอนนี้ฉันรู้สึกว่าอากาศในห้องนี้มันร้อน
“อืม” เขาพูดแล้วเดินไปที่โต๊ะเพื่อไปทำงานต่อ เฮ้อ ไปห้องยัยอลิซดีกว่า ฉันคิดแล้วเดินออกมาจากห้อง ห้องอลิซคือห้อง 5874 ซึ้งนั้นก็ไม่ไกลจากห้องฉันเท่าไหร่ ฉันเดินไปหยุดอยู่หน้าห้องยัยนั้นแล้วเคาะประตูสามที รอไม่นานก็มีคนมาเปิด
“อลิซอยู่มั้ยคะ” ฉันถามวิลโล้ที่เป็นคนมาเปิดประตู
“อ่อ อลิซออกไปซื้อของน่ะคะ อีกนานเลยกว่าเธอจะกลับ”
“อ่อ ไม่งั้นไม่เป็นไรคะ” ฉันพูดแล้วเดินกลับห้อง โอ๊ย วันนี้มันวันซวยอะไรของฉันเนี้ย
ความคิดเห็น