ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 10 : ฉากเด็ด
ระหว่างวันนั้นทั้งวันบรรยากาศของยงฮวาและซอฮยอนไม่ดีขึ้นเลย แต่ไม่ใช่ว่ายงฮวาไม่พยายามหรอกนะ เขาพยายามหลายครั้งที่จะคุยกับเธอ แต่เห็นได้ชัดว่าบทสนทนาอันเป็นต้องถูกพับเก็บไปเมื่อเธอหันหน้าหนีหรือเดินไปที่อื่นอย่างแกล้งไม่เห็นเขา
''ฉันว่าวันนี้พวกเธอก็เล่นได้ดีแล้วนะ แต่ฉันว่าพวกเธอต้องพยายามหน่อย ใกล้จะวันเล่นคอนเสิร์ตรวมของค่ายแล้ว ต้องตั้งใจให้มากกว่านี้หน่อย''
คุณชเวเอ่ยขึ้นหลังจากที่สมาชิกภายในวงเล่นกันเสร็จในตอนเย็นของวัน ใกล้จะถึงวันคอนเสิร์ตรวมของค่ายแล้ว พวกเขาจึงต้องตั้งใจซ้อมให้หนักขึ้นไปอีกโดยมีซอฮยอนและคุณชเวคอยเฝ้าดูแลพวกเขาอย่างใกล้ชิด ยงฮวานั้นร้องเพลงได้อย่างดีไม่มีที่ติ เสียงแหบพล่าของเขาพร้อมที่จะแผดเผาผู้ชมทุกคนในฟลอร์ เสียงของจงฮยอนก็เช่นกัน เพียงแต่ยงฮวาดู 'มีอะไร' มากกว่า มินฮยอกก็พกความขี้เล่นมาเต็มเปี่ยม ใบหน้าน่ารักกับกลองคู่ใจยิ่งส่งให้เขาดูหล่อขึ้นไปอีก จองชินที่หน้าหล่อฉบับหนุ่มการ์ตูนญี่ปุ่นอยู่แล้ว นั่นจึงไม่แปลกใจเลยว่าทำไมวงนี้ถึงเป็นที่รักของสาวๆได้มากมายขนาดนี้ นอกจากหน้าตาที่เป็นเอกลักษณ์แล้ว น้ำเสียงและความสามารถของพวกเขาที่มีช่วยส่งให้วงก้าวขึ้นไปไกลมากเลยทีเดียว
ช่วงดึกมากของวันนั้นคุณชเวมีคำสั่งให้ทุกคนพักการซ้อมและแยกย้ายกันกลับบ้าน เขากลัวว่าทุกคนจะเหนื่อยเพลียกันไปเสียก่อนวันการแสดงจะมาถึง แม้ว่าตอนนี้จะเป็นเวลาห้าทุ่มนิดๆแล้วก็ตาม แต่ในสายตาของทุกคนคือมันเร็วมากที่คุณชเวปล่อยให้พวกเขากลับบ้าน และนี่ก็ใกล้จะถึงวันแสดงแล้ว เขาจึงต้องออมเสียงและมือของสมาชิกทุกคนในวงให้ดีที่สุด ก่อนที่จะซ้อมแบบบ้าคลั่งในอาทิตย์สุดท้ายที่จะมีคอนเสิร์ต
''ลาก่อนครับคุณเมเนเจอร์'' มินฮยอกกล่าวลาคุณชเวโดยมีสมาชิกทุกคนโค้งลาอยู่ใกล้เช่นกัน ซอฮยอนที่เห็นว่าเลิกซ้อมแล้วจึงลุกขึ้น
''กลับกันไปได้แล้วล่ะ แต่--ซอฮยอน อยู่นี่ก่อน'' คุณชเวไล่สมาชิกในวงที่เหลือให้กลับบ้าน แต่ยังคงกักตัวซอฮยอนไว้ นั่นทำให้สมาชิกภายในวงมีสีหน้าสงสัยเป็นอย่างมาก แต่คงจะไม่มากเท่าซอฮยอนหรอก ''เจ้าพวกนี้ ตอนบอกให้กลับล่ะจะอยู่ ซ้อมอีกสิบรอบเลยดีไหม''
''พวกเราก็แค่อยากจะรู้นี่ครับว่าคุณเมเนเจอร์เรียกฮยอนนีทำไม'' จงฮยอนใช้น้ำเสียงออดอ้อน ซอฮยอนมองหน้าเขาอย่างไม่เชื่อหูที่เขาเรียกเธอด้วยชื่อที่มันน่ารักขัดกับบุคลิคเธอเกินไป
''เลิกพูดมากได้แล้ว กลับบ้านไปกันซะ แล้วอย่าให้เห็นว่าแอบไปคลับกันอีกล่ะ''
คุณชเวแอบเหน็บพวกเขา เห็นได้ชัดว่าคุณชเวรู้จักนิสัยพวกเขาดี แต่เหมือนเขาจะพูดอะไรผิดไปเล็กน้อย ซอฮยอนตัวแข็งทื่ออย่างไม่ได้ตั้งใจ เมื่อได้ยินว่าเขาพูดถึงคลับนั่นยิ่งทำให้เธออยู่ไม่เป็นสุข เธอขยับตัวเล็กน้อยอย่างระมัดระวัง
ยงฮวามองซอฮยอนเล็กน้อยอย่างวางมาด แต่เมื่อไม่เห็นว่าเธอมองกลับมาจึงเดินออกไปจากห้องซ้อมอย่างเร็วที่สุด สมาชิกอีกสามคนที่ไม่เห็นประโยชน์ว่าจะอยู่ต่อไปทำไมจึงเดินออกตามกันไปอย่างใคร่รู้เช่นกันว่าคุณชเวกักตัวซอฮยอนไว้เพื่ออะไร
''ซอฮยอน -- ดูอะไรนี่สิ'' คุณชเวเอ่ยคำแรกหลังจากที่เหลือแค่เขากับซอฮยอน ซึ่งเธอรับโทรศัพท์จากเขามาดูแต่โดยดี บนหน้าจอนั้นปรากฏภาพชายร่างหนากำลังพิงแขนอยู่กับตัวรถโดยมีหญิงสาวร่างสวยคล้องคออยู่ ซอฮยอนเห็นภาพที่ปรากฏนั้นจึงรู้ได้ทันทีเลยว่าบุคคลในภาพเป็นใคร แม้เธอจะไม่รู้จักหญิงในภาพก็ตาม แหงล่ะ เธอไม่เคยติดตามข่าวเกาหลีอยู่แล้วนี่นะ
''เธอว่าผู้ชายในภาพเป็นใคร'' คุณชเวถามซอฮยอน ซึ่งเธอเลิกคิ้วขึ้นหนึ่งข้างอย่างสงสัยและเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่
''ฉันไม่รู้จริงๆค่ะ''
''ไม่รู้หรือซอฮยอน -- ฉันว่าเธอรู้นะ''
ซอฮยอนมองหน้าเมเนเจอร์ชเวอยู่พักหนึ่งก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ เธอรู้ว่าบุคคลในภาพคือใคร แต่เธอเลือกที่จะไม่พูดอะไร แม้เธอจะรู้สึกไม่ชอบยงฮวา แต่เธอก็จะไม่พูดให้ร้ายหรือตอกย้ำอะไรเขาหรอกนะ เธอไม่เห็นว่าเธอจะได้ประโยชน์อะไรจากตรงนี้เลยแม้แต่นิด
''ยงฮวาค่ะ'' ซอฮยอนหยุดครู่หนึ่ง ''คนในรูปคือยงฮวา''
''ใช่ไหมล่ะ เจ้ายงฮวานี่แหละ รู้ไหมซอฮยอน ฉันเบื่อที่จะพูดเรื่องนี้กับเจ้ายงฮวาแล้ว ข่าวออกมาได้ทุกวี่ทุกวัน'' คุณชเวมีน้ำเสียงเล็กน้อยเมื่อพูดถึงตัวปัญหาอย่างยงฮวา เขาถอนหายใจเป็นพักๆ สีหน้าเหน็ดเหนื่อยปรากฎขึ้นบนใบหน้าที่ถึงแม้จะมีอายุแล้ว แต่ยังคงความดูดีไว้
''แล้ว -- คุณชเวมีอะไรให้ซอช่วยคะ''
''ฉันอยากให้เธอ..'' เอาแล้วสิ ประโยคน่ากลัวกำลังจะได้ถูกเอ่ยขึ้นโดยคุณเมเนเจอร์ใหญ่ของวงซีเอ็นบลูเสียแล้ว ''คอยดูยงฮวา ว่าเขาไปไหนทำอะไรยังไงบ้าง จะได้ไหมซอฮยอน''
หลังจากจบประโยคซอฮยอนตาโพลงเล็กน้อยอย่างไม่เชื่อที่คุณชเวจะกล้าขอร้องเธอในเรื่องแบบนี้ เหมือนสวรรค์จะรับรู้เลย ว่าเธอเกลียดเขามากแค่ไหน
''ฉัน -- เอ่อ -- ซอทำให้ไม่ได้หรอกค่ะ'' ซอฮยอนเลือกปฏิเสธคุณชเว ซึ่งเขามีสีหน้าผิดหวังเป็นอย่างมาก ใบหน้าของเขาถูกแทนที่ด้วยความผิดหวังที่ถาโถมเข้ามาอย่างหนัก
''แต่ฉันไม่รู้จะทำยังไงแล้วนะ ถ้าเกิดเรื่องนี้มันหนักขึ้นแบบนี้ทุกวัน ฉันว่าวงอยู่ไม่รอดแน่ๆ -- ฉันรู้นะซอฮยอน ว่าฉันทำไม่ถูกที่แก้ที่ปลายเหตุ แต่เชื่อเถอะว่ายงฮวาไม่เคยฟังอะไรเลย'' คุณชเวขอร้องซอฮยอนอย่างหมดท่า เขาแทบจะก้มลงขอร้องอ้อนวอนเธออยู่แล้ว เห็นได้ชัดว่าเขาอัดอั้นถึงที่สุด ทำไมกันนะ คนดีๆและน่าเกรงขามอย่างคุณชเวถึงต้องมาเป็นเมเนเจอร์ให้วงบ้าบอนี่ คุณชเวที่น่าเกรงขามและดูไม่ยอมใครเผยด้านอ่อนแอของเขาออกมาให้เธอได้เห็นเสียแล้ว
ซอฮยอนเงียบไปครู่หนึ่ง สมองของเธอกำลังประมวลผลคำพูดของเมเนเจอร์ชเวใหม่ทั้งหมดอีกรอบ เธอคิดไตร่ตรองอยู่นาน มือคู่สวยกำอยู่แน่นติดกับกางเกงยีนส์ตัวแพง ทำไมกันนะเธอถึงต้องดูจะเกี่ยวข้องกับยงฮวาไปเสียหมดทุกเรื่อง เธอขมวดคิ้วอย่างครุ่นคิด
''ว่ายังไงซอฮยอน เธอโอเคหรือเปล่า'' คุณชเวขัดความคิดของซอฮยอนขึ้น เหมือนเขาจะรู้ว่าซอฮยอนเป็นหญิงสาวที่รักครอบครัวและผู้อาวุโสมาก และคุณชเวก็ทำไว้ได้ดีเลยทีเดียวเมื่อซอฮยอนเงยหน้าขึ้นมามองเขา เธออึกอักเล็กน้อย
''ซอ -- โอเคค่ะ ไม่มีปัญหา''
ซอฮยอนสะกดออกมาแต่ละคำได้อย่างยากลำบากและขัดกับความต้องการของตัวเอง เธอไม่ได้เต็มใจเลยสักนิด แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่เลือกปฏิเสธคุณชเวไปเสียให้รู้แล้วรู้รอด บางทีความน่าเชื่อถือและดูน่าเกรงขามของเขานั่นแหละ ที่ฉุดให้เธอรับปากกับเรื่องอะไรแบบนี้
''เด็กดีของฉัน!'' คุณชเวตะโกนขึ้นเสียงดังอย่างดีใจ เขาหัวเราะออกมาอย่างดีใจที่มีคนรับช่วงต่อจากเขาเอง ''อย่าลืมนะซอฮยอน จับตาดูยงฮวาเวลาไม่มีงาน อย่าให้เขาได้เข้าถึงผู้หญิงพวกนั้นเด็ดขาด เข้าใจที่ฉันพูดไหม''
''แต่ --''
''เธอกลับบ้านไปได้แล้วซอฮยอน ดึกแล้วนะ เดี๋ยวท่านประธานจะดุฉันเอา'' คุณชเวตัดบทไม่ให้ซอฮยอนได้พูดต่อ ซอฮยอนที่เห็นว่าไม่มีประโยชน์อะไรที่จะแย้งในเมื่อเธอรับปากเขาไปแล้วว่าจะช่วยดูแลยงฮวาจึงได้แต่เงียบไม่พูดอะไร เธอโค้งลาคุณชเวก่อนจะพาร่างตัวเองเดินต่อไปยังลานจอดรถเพื่อกลับบ้าน
วันต่อมาซอฮยอนตื่นเช้ากว่าเดิม เธอขนของใช้ส่วนตัวไปยังคอนโดใหม่ย่านกังนัมที่คุณพ่อซื้อไว้ให้ระหว่างที่ต้องทำงานที่บริษัท เนื่องจากตัวบ้านค่อนข้างไกลจากบริษัทจึงเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยสะดวกถ้าซอฮยอนไม่มีคอนโดที่อยู่ใกล้กับบริษัท
''ดูแลตัวเองด้วยนะคะคุณพ่อ ซอคิดถึงพ่อนะคะ''
ซอฮยอนกอดลาคุณพ่อแน่นๆอยู่นานนับหลายนาที ท่านประธานซอจะเตรียมตัวบินไปญี่ปุ่นแล้วในวันนี้ นั่นทำให้ซอฮยอนอดคิดถึงคุณพ่อของเธอไม่ได้
''พ่อไปแค่สามเดือนเองลูก แล้วพ่อจะซื้อกระเป๋าใบใหม่มาฝากนะ'' ท่านประธานซอยิ้มพลางลูบหัวลูกสาวตัวดีของตัวเองเบาๆอย่างเอ็นดู
''ไม่ต้องเอามาล่อหรอกค่ะ เพราะซอเอาอยู่แล้ว'' ซอฮยอนยิ้มตาหยีอย่างที่ไม่เคยยิ้มแบบนี้ให้ใคร คุณพ่อของเธอก็เป็นแบบนี้ตลอด รู้ใจเธอเป็นอย่างดี ''ซอไม่งอแงแล้วล่ะค่ะ แล้วเจอกันอีกสามเดือนข้างหน้านะคะ ขอสิบใบเลยด้วยค่ะ''
''จัดไปยัยตัวดี พ่อไปนะลูก''
ซอฮยอนกอดท่านประธานซออยู่นานนับหลายนาทีก่อนจะผละออกจากกัน ท่านประธานหอมแก้มซอฮยอนทั้งสองข้างก่อนจะขอตัว เขามีขึ้นเครื่องในอีกชั่วโมงนี้แล้ว ท่านประธานจึงต้องเตรียมตัวและเผื่อเวลาไว้ก่อน ซอฮยอนเข้าใจและปล่อยคุณพ่อไปก่อนที่เธอจะงอแงไปมากกว่านี้ เห็นดังนั้นไม่รอช้าเธอจึงขอตัวบ้าง ซอฮยอนคว้ากุญแจรถหรูก่อนจะขับออกตามไปติดๆ
ใช้เวลาไม่นานนักจึงมาถึงคอนโด GN Park หรือกังนัมปาร์ค ซอฮยอนกวาดมองทัศนียภาพรอบตัวคอนโดอยู่หลายนาทีผ่านกระจกรถก่อนที่จะเคลื่อนไปหาที่จอดรถ เมื่อจอดรถเสร็จเธอจึงเข้าตึกไปในทันที
ซอฮยอนกดลิฟต์ไปยังชั้นที่ตัวเองอยู่ทันที คีย์การ์ดและกุญแจสำรองพร้อมอยู่ในกระเป๋าแบรนด์ใบสวย ซอฮยอนรูดคีย์การ์ดอยู่หนึ่งทีก่อนจะพาตัวเองเข้าไปสำรวจด้านใน ห้องชุดขนาดใหญ่ปรากฏตัวขึ้นสู่สายตา เฟอร์นิเจอร์แบบสไตล์ยุโรปที่ท่านประธานซอจัดสั่งพร้อมจ้างบริษัทออกแบบการจัดวางของมาเช็คคนโดของซอฮยอนจัดวางไว้อยู่แล้ว นี่จึงทำให้ซอฮยอนรู้สึกเหมือนกำลังเข้าห้องนอนที่บ้านของตัวเอง เธอเดินสำรวจห้องรอบๆทันที ซอฮยอนเดินตั้งแต่ห้องรับแขกไปยังห้องครัว เมื่อเดินดูทั่วจนพอใจแล้วจึงเตรียมตัวจะไปทำงานต่อ
ซอฮยอนปิดไฟทุกดวงก่อนจะล็อคประตูอย่างดี เธอตั้งใจไว้แล้วว่าจะกลับมาจัดข้าวของทีหลัง เธอเดินไปยังลิฟต์ตัวหรูที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากห้องชุดของเธอนัก
ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดขึ้น ซอฮยอนพบชายร่างหนากำลังกอดจูบลูบคลำสาวรูปร่างดีใบหน้าสวยคนหนึ่งอย่างไม่อายฟ้าอายดิน เธอยกมือขึ้นปิดปากอย่างตกใจ แต่เห็นได้ชัดว่าคนในลิฟต์ก็ตกใจเช่นกัน พวกเขาทั้งคู่ผละออกจากกันอย่างรวดเร็ว หญิงสาวมองหน้าซอฮยอนอย่างทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอยกมือสวยขึ้นจัดทรงผมให้เรียบ ฝ่ายชายก็เช่นกัน แต่ดูเหมือนจะมีสีหน้าตื่นตระหนกขึ้นเล็กน้อยแสดงบนใบหน้าของเขา เขาคงตกใจมากทีเดียวที่เห็นเธอ
เหตุการณ์เมื่อสักครู่ยังตรึงติดตาคู่สวยของซอฮยอน เธอมองฝ่ายชายสลับกับฝ่ายหญิงไปมา แต่เมื่อเห็นสีหน้าไม่พอใจจากสาวร่างบางในลิฟต์เหมือนกำลังจะต่อว่าซอฮยอนว่าทำไมถึงไม่เข้ามาสักที หรือบางทีอาจจะไม่พอใจที่ซอฮยอนมาขัดจังหวะ
ซอฮยอนเลือกก้าวเดินเข้าไปข้างในลิฟต์อย่างระวังตัวเล็กน้อย แต่เห็นได้ชัดว่าเธอเกร็งไปทุกสัดส่วน เธอไม่กล้ามองทั้งสองอย่างเต็มตา กว่าอาการความอึดอัดที่ก่อขึ้นนี้จะละลายหายไปก็ตอนที่หญิงสาวคนนี้จูบลาฝ่ายชายก่อนจะขอตัวไปบริษัทที่ดูเหมือนจะอยู่กันคนละค่าย
''รงไปก่อนนะคะยง''
โชรง เกิร์ลกรุ๊ปภาพลักษณ์สดใสจากวง A-Pink ยิ้มให้ฝ่ายชายก่อนจะเขย่งจูบแก้มยงฮวาหนึ่งทีก่อนที่เธอจะเดินออกไปจากลิฟต์ โดยไม่ลืมที่จะตวัดสายตามามองซอฮยอนด้วยสายตาจิกกัดแบบเปิดเผย ทั้งนี้จึงเหลือเพียงยงฮวาและซอฮยอนเท่านั้น ที่ยังยืนค้างไม่ขยับไปไหน
''ฉากเมื่อกี้ --'' ซอฮยอนพูดขึ้น ''เหมือนหนังติดเรทเรื่อง Fifty Shade Of Grey เลยนะ'' ซอฮยอนกระตุกยิ้มหนึ่งที แต่สายตาของเธอไม่ได้ยิ้มตามไปด้วยเลย เธอก็ไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าทำไม
''อยากเล่นฉากสดแบบนี้ -- ก็มาเป็นผู้หญิงของฉันซะสิ ซอฮยอน''
ยงฮวาพูดเสียงเย็น ซอฮยอนที่ยืนอยู่ข้างๆเขาไม่พูดอะไรต่อ เธอจิกตาใส่เขาก่อนจะเดินออกจากลิฟต์ไป ทิ้งไว้ก็เพียงยงฮวาที่มีสีหน้าไม่สู้ดีนัก เขาไม่อยากให้เธอมาเห็นเขาในสภาพนี้เลยสักนิด ทำไมเธอต้องโผล่มาผิดฉากด้วยนะ แล้วประเด็นคือ เธอมาทำอะไรที่นี่ หรือว่าคอนโดที่ท่านประธานซอจะซื้อให้คือคอนโดแห่งนี้ คอนโดที่เขาอยู่
---------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนต่อไปแบบรุนแรงต้องมาค่ะ โชรงมาแล้ว ซอฮยอนก็มาอยู่คอนโดเดียวกันกับยงฮวาแล้ว ต่อไปนี้ใครจะมาก็ติดตามสิคะ เม้นต์ด้วยค่ะ ไม่เม้นต์ไม่แต่งต่อค่ะ ไม่มีอารมณ์ นี่ไม่รวมอิพี่ยงนะคะ มีอารมณ์กับทุกนางแน่นอน #รักเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือซื้อสายชาร์จมาแล้ว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น