[Mudblood] เลือดสีโคลนที่รัก (Draco/Hermione - Dramione)

ลำดับตอนที่ #25 : Chapter 25 : เฉลยเหตุการณ์

           มัลฟอยนั้นเสนอให้ทั้งตัวเขาเองและเฮอร์ไมโอนี่ไปนั่งสงบสติอารมณ์ที่ทะเลสาบ ทั้งเขาและเธอเดินลงบันไดหินอ่อนมาอย่างช้าๆ มัลฟอยนั้นกึ่งจับกึ่งพยุงเฮอร์ไมโอนี่ เนื่องจากเธอช็อคกับเรื่องที่เกิดขึ้นจนแทบจะก้าวขาไม่ออก 

       หมดเวลาไปเกือบครึ่งชั่วโมง ทั้งสองร่างก็ได้ล้มตัวลงบนพื้นหญ้าบริเวณข้างทะเลสาบอย่างเนิบๆ เฮอร์ไมโอนี่กับมัลฟอยไม่ได้พูดอะไรกันเลยระหว่างทางเดิน เธอนั้นตกใจเกินกว่าจะปรับสภาพอารมณ์ของตัวเอง เมริซ่า เพื่อนสนิทที่เธอจัดว่าเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด เกือบจะทำลายตัวเธอให้พังไม่เหลือชิ้นดี เมริซ่าที่ทำลายทุกๆอย่าง แพนซี่ที่ดักทำร้ายเธอ พวกเขารวมหัวกัน พวกเขารวมหัวกันที่จะทำลายตัวเธอ

       มัลฟอยซึ่งเห็นท่าทางที่ไม่ดีของเฮอร์ไมโอนี่ เขาไม่อยากจะถามหรือพูดอะไรมาก เพราะยิ่งพูดเธอก็คงยิ่งรู้สึกแย่ เมื่อเห็นว่าเป็นแบบนั้นเขาจึงเลื่อนมือข้างหนึ่งของเขาไปกุมมือเธอเบาๆ เฮอร์ไมโอนี่หันหน้ามาช้าๆพร้อมกับกระตุกยิ้มเล็กให้ ณ ตอนนี้หน้าเธอตึงเกินกว่าจะแสดงอารมณ์บนใบหน้าได้อีก เธอช็อคมากจริงๆ

      

       เวลาผ่านไปครู่หนึ่ง มีฝีเท้าของสาวหน้าตาสละสลวยเดินตรงเข้ามายังที่ๆมัลฟอยและเฮอร์ไมโอนี่นั่งอยู่ เฮอร์ไมโอนี่นั้นพิงไหล่มัลฟอยเบาๆ ส่วนมัลฟอยก็กุมมืออยู่ข้างๆอย่างอบอุ่น ซึ่งเมริซ่านั้นออกจะรู้สึกเจ็บปวด แต่เธอคิดได้แล้วว่ามันเป็นไปไม่ได้ และสิ่งที่เธอกระทำต่อเฮอร์ไมโอนี่นั้น ตอนนี้มันย้อนกลับมาหาเธอแล้ว เธอกำลังจะโดนไล่ออก เธอกำลังจะหมดอนาคตเพราะจิตสำนึกและการกระทำเลวร้ายของตัวเอง 

       ''เฮอร์ไมโอนี่'' เสียงหนึ่งดังขึ้นจากข้างหลังของเฮอร์ไมโอนี่ เธอสะดุ้งพร้อมกับหันไปมองยังต้นเสียง ซึ่งเธอคิดอยู่แล้วว่าคนๆนั้นจะเป็นใคร

       ''ฉันขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้ไหม'' เมริซ่ามีสีหน้าหมดอาลัยตายอยาก เธอพูดกับเฮอร์ไมโอนี่ด้วยน้ำเสียงของคนไม่มีที่ไป ซึ่งเฮอร์ไมโอนี่ขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างครุ่นคิด

       ''ไม่รู้สิ แต่ถ้าเธอจะไม่ลากฉันไปแบบเมื่อวานอีกล่ะนะ'' เฮอร์ไมโอนี่จ้องเขม็งไปยังเมริซ่าอย่างไม่ยอม เธอรู้สึกว่าสมองสั่งการให้เธอแข็งข้อกับเมริซ่าขึ้นมาเสียอย่างนั้น สิ่งที่เมริซ่าทำมันเลวร้ายและต่ำช้าที่สุดเท่าที่เธอเคยเห็นมา

       ''เฮอร์ไมโอนี่ มันจะไม่มีเรื่องนั้นเกิดขึ้นอีก หรือมัลฟอยจะคอยเฝ้าก็ได้'' เมริซ่าร่ายยาว ''ขอแค่ฉันได้อธิบาย... ได้โปรด''

       เมื่อเห็นเป็นเช่นนั้น เฮอร์ไมโอนี่ซึ่งอยากคุยกับเมริซ่าเช่นกัน เธอหันไปมองมัลฟอยอย่างขอความคิดเห็น แต่เขาพยักหน้าตอบกลับมาประมาณว่าไม่ต้องห่วง เขาจะไปด้วย เมื่อเฮอร์ไมโอนี่เห็นดังนั้น เธอค่อยๆยันตัวเองขึ้นมาช้าๆแล้วเดินไปทางเมริซ่าด้วยไม่ลืมที่จะมองมาที่มัลฟอยที่กำลังเดินตามมาเช่นกัน ใบหน้าเธอปรากฎยิ้มเล็กๆให้มัลฟอยอย่างเสียมิได้

       ทั้งสามมาถึงสถานที่ที่ไม่ไกลออกไปจากทะเลสาบสักเท่าไร ดูท่าว่าเมริซ่าอยากจะพูดให้จบๆ เฮอร์ไมโอนี่ก็อยากรู้เรื่องราวที่แท้จริงจากปากเมริซ่าเช่นกัน มัลฟอยนั้นอยู่ห่างจากทั้งคู่ไปประมาณห้าเมตร เขาแกล้งทำไม่รู้ไม่เห็นและไม่ได้ยินสิ่งที่เมริซ่ากำลังจะเริ่มต้นพูดกับเฮอร์ไมโอนี่อยู่ในไม่ช้านี้ เขาแค่เพียงมาคอยคุ้มกันเธอแค่นั้น 

       ''เฮอร์ไมโอนี่'' เมริซ่าเรียกชื่อเฮอร์ไมโอนี่เหมือนที่เธอเคยเรียกเมื่อครั้น(เคย)สนิทกัน

       ''เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะมาเรียกชื่อฉันแบบนี้ คนที่เรียกได้ต้องเพื่อนสนิทและคนที่ฉันไว้ใจได้เท่านั้น'' เฮอร์ไมโอนี่พูดเสียงเย็นชา

       ''เฮอร์ไมโอนี่ฉันขอโทษ'' เมริซ่าไม่สนใจสิ่งที่เฮอร์ไมโอนี่พูดออกมาเมื่อสักครู่ เธอยังคงเรียกชื่อเฮอร์ไมโอนี่เหมือนครั้นที่เธอเคยเรียก ''ฉันรักเธอตั้งแต่เจอครั้งแรก แต่ฉันรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ ฉันเลยต้องทำแบบนี้ เผื่อเธอจะยอมรับสิ่งที่ฉันเป็น แม้จะเป็นสิ่งที่เรียกว่าบังคับขืนใจก็ตาม''

       ''เมริซ่า เธอมันน่ารังเกียจ'' เฮอร์ไมโอนี่เน้นคำหลัง ''เธอทำได้ยังไงน่ะ เธอคิดว่าฉันไม่สามารถเป็นคนรักของเธอได้ เธอเลยพยายามจะทำแบบนั้นกับฉันเหรอ''

       ''ฉันไม่ได้ตั้งใจ มันเป็นอารมณ์ชั่ววูบ และฉันรู้สึกผิด!'' เมริซ่าเริ่มเสียงดังขึ้น น้ำเสียงเธอพูดอู้อี้ เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังจะร้องไห้ ซึ่งเฮอร์ไมโอนี่สงสารทุกครั้งไป

       ''งั้นเธอบอกหน่อยสิว่าเรื่องราวมันเป็นยังไง เอาตั้งแต่ที่เธอเกิดรู้สึกพิศดารอะไรกับฉันขึ้นมาจนถึงเรื่องของแพนซี่ด้วย เธอเล่ามาให้หมดนะ'' เฮอร์ไมโอนี่จิกกัดเมริซ่าอยู่เนืองๆ เธอรู้สึกรับไม่ได้เป็นอย่างมาก  เมริซ่าถอนหายใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เธอจะเริ่มต้นอธิบาย...

       ''เรื่องมันเกิดตั้งแต่ที่ฉันเห็นเธอครั้งแรก ฉันชอบผู้หญิง -- และฉันชอบเธอขึ้นมา ฉันพยายามพูดจาเกลี้ยกล่อมให้เธอเลิกยุ่งกับมัลฟอย'' เมริซ่าหยุดครู่หนึ่ง เฮอร์ไมโอนี่ไม่แสดงความคิดเห็น เธอจึงเริ่มเล่าต่อ ''แต่เห็นได้ชัดว่าวันที่เธอจูบกับมัลฟอยในห้องเรียนเก่าๆห้องหนึ่ง -- ใช่ ฉันเผอิญเห็น และฉันก็รู้ว่าแพนซี่ชอบมัลฟอย และฉันก็ชอบเธอ ฉันจึงแกล้งบอกให้แพนซี่เอาดาวไปให้มัลฟอย ฉันแกล้งพูดว่ามัลฟอยเขาชอบมาก ฉันหวังว่าแพนซี่จะเห็นเรื่องราวทั้งหมด และเธอก็รู้เรื่องราวตั้งแต่นั้นมา จนถึงตอนนั้นเราก็ร่วมมือกัน''

       ''เล่าต่อสิ'' เฮอร์ไมโอนี่คะยั้นคะยอ แต่เธอยังคงน้ำเสียงเย็นชาใส่เมริซ่า

       ''จนมาวันหนึ่ง แพนซี่นึกคึกดักทำร้ายเธอ ฉันโกรธมาก ฉันต่อว่าเธอต่างๆนานา เพราะฉันเป็นห่วงเธอนะ เฮอร์ไมโอนี่ -- เอาล่ะ จนในที่สุดเธอกับมัลฟอยก็กลับมาเข้าใจกัน ฉันจึงเริ่มแผนชั่วๆนี่ เพื่อหวังว่าถ้าฉันกับเธอเรามีสัมพันธ์ต่อกันแล้ว ฉันก็จะสั่งให้เธอคบกับฉัน ไม่งั้นฉันจะไปบอกคนอื่นๆว่าเธอกับฉันเรามีอะไรกันแล้ว นี่มันชั่วมากจริงๆ ฉันเพิ่งรู้ตัว ฉันหลงผิดไปเฮอร์ไมโอนี่''  มาถึงตอนนี้เฮอร์ไมโอนี่พูดไม่ออก เธอนึกสงสารความรักที่เมริซ่ามีให้เธอ เธอเคยเผชิญความโหดร้ายแบบนี้มาแล้ว แต่ทำไมกันนะ เมริซ่าถึงคิดทุเรศๆได้ถึงขนาดนี้ นี่มันมากเกินไปจริงๆ

       ''แต่เธอทำร้ายฉันมากเกินไป เมริซ่า'' เฮอร์ไมโอนี่จ้องตาเมริซ่า

       ''ฉันรู้ ฉันไม่หวังให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม แค่อย่าเกลียดฉัน ได้ไหมเฮอร์ไมโอนี่'' เมริซ่าพยายามพูดกับเฮอร์ไมโอนี่ เห็นได้ชัดว่าเธอลังเล

       เฮอร์ไมโอนี่ใช้เวลาสักครู่ แต่แล้วเธอก็พูดกับเมริซ่าไปตามตรง

       

       ''ฉันไม่เกลียดเธอหรอกเมริซ่า เธอเป็นเพื่อนฉัน เธอคอยดูแลฉันมาตลอด ซึ่งฉันขอบคุณเธอมากๆ แต่เธอเข้าใจนะ ว่าสิ่งที่เธอทำลงไปมันหนักหนาสาหัสมาก'' เฮอร์ไมโอนี่บอกไปตามความรู้สึก เธอคิดว่านี่มันมากเกินกว่าที่เธอจะรับได้

       ''ฉันเข้าใจ ไม่เป็นไรหรอก อย่างน้อยเธอก็จะไม่เจอฉันแล้ว ฉันโดนไล่ออก ฮ่าๆ'' เมริซ่าหัวเราะออกมาคล้ายคลั่งหน่อยๆ เธอผิดหวังมาก

       ''เมริซ่า ฉัน --'' เฮอร์ไมโอนี่เงียบไปพักใหญ่ ''ฉันให้อภัยเธอ แต่ถ้าจะให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมฉันคงทำไม่ได้ และเธอก็ไม่ต้องออกจากโรงเรียนหรอก ดัมเบิลดอร์แค่พูดไปอย่างนั้น''

       ''อะ อะ อะไรนะ -- '' เมริซ่าพูดตะกุกตะกัก นี่เธอไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ดัมเบิลดอร์ให้โอกาสเธอหรือ

       ''ดัมเบิลดอร์แค่พูดไปอย่างนั้น ทีนี้เธอกับแพนซี่จะได้รู้ถึงสิ่งที่เธอได้ทำลงไปสักที ซึ่งฉันเชื่อว่าเธอเข็ดไปจนตายแน่ๆ''

       ''ฉะ ฉันเข็ดมากเลยล่ะ ฉัน -- ไม่รู้จะพูดอะไร -- นะ นี่มันมากกว่าที่ฉันจะได้รับ'' ใบหน้าของเมริซ่าฉายแววความดีใจ ''ฉันขอบคุณมากนะเฮอร์ไมโอนี่ ที่ฉันทำลงไปน่ะต่ำช้ามากฉันรู้ มันเทียบไม่ได้เลยกับสิ่งที่เธอและดัมเบิลดอร์อภัยให้ฉัน ขอบคุณมากๆ''

       ''ไปหาดัมเบิลดอร์สิ ไปขอบคุณเขา พาแพนซี่ไปด้วย'' เฮอร์ไมโอนี่ยิ้มบางๆ

       ''ยัยแพนซี่คงจะดีใจจนอกแตก ฉันจะไม่ยุ่งอะไรกับแพนซี่แล้วล่ะ'' เมริซ่าพูดยิ้มบางๆ เห็นได้ชัดว่าเธอยังรู้สึกผิด

       ''ไปเถอะเมริซ่า'' เฮอร์ไมโอนี่พูด

       ''ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะเฮอร์ไมโอนี่ ขอบคุณมากจริงๆ'' เมริซ่าพูดขอบคุณซ้ำแล้วซ้ำเล่า เธอพูดพร่ำเพรื่ออยู่นานก่อนจะวิ่งเข้าไปยังฮอกวอตส์

       เฮอร์ไมโอนี่ยืนอยู่อย่างนั้นอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเดินกลับไปหามัลฟอย ซึ่งเขายืนยิ้มอยู่ไกลๆ เฮอร์ไมโอนี่นั้นรู้ได้เลยว่าเขาคงแอบฟังเรื่องทั้งหมดแน่นอน คนอย่างมัลฟอยน่ะเหรอ ไม่มีซะหรอก

       ''ไงแม่คนสวย'' มัลฟอยเริ่มต้นทักด้วยประโยคคลาสสิค

       ''ไงพ่อคนหล่อของแพนซี่'' เฮอร์ไมโอนี่ตอกกลับแบบขำๆ

       ''เรื่องมันจบลงแล้ว ทีนี้เราจะทำอะไรดีล่ะ'' มัลฟอยมีสีหน้าเจ้าเล่ห์

       ''เอ... แบบไหนน้า'' เฮอร์ไมโอนี่แกล้งขมวดคิ้วท่าทางไร้เดียงสา ''แบบนี้ดีไหม''

       หลังจากพูดจบ เฮอร์ไมโอนี่คล้องแขนของตัวเองรอบคอมัลฟอย เธอดันหัวมัลฟอยลงมาใกล้ใบหน้าเธอ จากนั้นเฮอร์ไมโอนี่ก็เริ่มต้นบทแมวยั่วสวาท เธอเริ่มต้นรุกมัลฟอยอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน มัลฟอยนั้นดูชอบใจเป็นอย่างมาก เขาเหนือกว่าเธอหลายเท่า แต่ก็ต้องมาสยบให้กับวิธีที่เธอทำซะงั้น 

       ''ฉันรักนายนะ'' เฮอร์ไมโอนี่กระซิบข้างหูมัลฟอย ทั้งสองยังคงจูบกันดูดดื่ม แต่ก็ยังอยู่ในขอบเขตกันทั้งคู่

       ''ฉันก็รักเธอ เกรนเจอร์'' มัลฟอยใช้มือทั้งสองข้างกุมที่ใบหน้าของเฮอร์ไมโอนี่ ทั้งคู่จ้องตากันอย่างมีความหมายที่เข้าใจกันได้แค่สองคน แล้วพวกเขาก็แลกเปลี่ยนความหอมหวานกันอย่างอ่อนโยน ในนาทีนี้ไม่มีใครบอกได้ว่าความรักของทั้งสองจะมีอุปสรรคอะไรมาขวางกั้นอีกไหม แต่สำหรับอุปสรรคแรกที่พวกเขาเจอ พวกเขาก็จับมือกันแล้วก้าวข้ามกันมาแล้ว...

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

อย่าลืมเม้นต์ให้กำลังใจไรเตอร์ด้วยนะคะ ตอนนี้ก็สั้นหน่อย แอดมินมาเปิดคล้ายๆภาคพิเศษค่ะ เฉลยสิ่งที่เมริซ่ากับแพนซี่ร่วมกันทำตั้งแต่แรก ตอนหน้าก็จบแล้ว อย่าลืมติดตามเรื่องใหม่ที่จะเปิดเร็วๆนี้ด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ