คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มเรื่อง
ในวันที่ 21 ธันวาคม ปี 2012 โลกได้รับผลกระทบจากพายุบนดวงอาทิตย์ ทำให้มีผู้คนล้มตายเป็นจำนวนมาก มนุษย์ได้ย้ายถิ่นฐานไปตั้งที่ดวงดาว ดวงใหม่ ‘เรคิวล่า’ มนุษย์ได้ตั้งตนในป่า และเชิงเขา
กลุ่มที่ตั้งตนในป่า เรียกตนเองว่าชาว ‘เทสโกต้า’ พวกเขาเป็นชาวผิวขาว และเหลือง มีกองพันทหารเป็นของตนเอง ซึ่งเรียกว่า‘Lion’
ส่วนอีกกลุ่มตั้งตนในแทบเชิงเขา เรียกตนเองว่า‘เมตาด้า’ พวกเขาเป็นชาวผิวสี มีกองกำลังของตนเองชื่อว่า ‘Gear Knight’
ซึ่ง ทั้ง2 ได้ทำสัญญาพันธมิตรเอาไว้ เพื่อใช้ในการค้าขาย แลกเปลี่ยน และยืมกำลังทางทหาร
ในเรคิวล่า เทคโนโลยี และ การวิวัฒนาการทางวิทยาศาสตร์ นั้นยังก้าวไกลจนมีชุดเกราะที่เพิ่มขีดความสามารถของมนุษย์ได้ อาวุธที่มีพลังทำลายมากขึ้น บาเรียขนาดเล็กที่มีความทนทานที่สามารถลบล้างความรุนแรงของ นิวเคลียร์ได้ และมีขนาดเท่าลูกเทนนิส แต่มีความกว้างเพียง3เมตรเท่านั้น
แต่นี่เป็นแค่การเกริ่นนำและเล่าถึงที่มาที่ไป เพราะเรื่องที่เห็นอยู่นี่ ไม่ใช่สารคดีทางวิทยาศาสตร์ แต่มันเป็นเรื่องของคน 2 คน ที่ยอมตายเพื่อกันได้ แต่ต้องมา ห้ำหั่นกันเอง เรื่อง ทั้งหมด มันมีอยู่ว่า.......
ในเชิงเขาสูงที่มีหญ้าของเต็มดูเขียวชอุ่ม สดชื่น ท้องฟ้าสีม่วงอ่อนๆดูสวยงาม เด็กชาย วัย 10 – 11 ปีนั่งเล่นอยู่ด้วยกัน เด็กคนหนึ่งเป็นเทสโกต้า เป็นเด็กผิวขาว ดวงตาของเขาเป็นสีเทา ส่วนอีกคนเป็นชาว เมตาด้า ผืวสีแทน ออกคล้ำ ในมือของเด็กชายผิวขาวมีการ์ดเกมส์ซึ่งเป็นที่นิยมในหมู่เด็กๆตอนนี้อยู่ 2 ใบ เด็กชายผิวขาวยื่นการ์ดให้เพื่อนต่างสีผิว “ราดูร์ อ่ะ ฉันให้” เด็กชายผิวสี ยิ้มด้วยความปิติพร้อมกับรับการ์ดนั้นมา ในการ์ดมีรูปอัศวินใส่เกราะสีแดง ดูน่าเกรงขาม “ขอบใจ เซริน นายนี่รู้ใจฉันจริงๆ” ราดูร์พูดชมเพื่อน เซรินยิ้มด้วยความพอใจ เด็กชายเซรินมองท้องฟ้า ในมือเขามีการ์ดรูป สิงโตตัวใหญ่อยู่
“นี่ ราดูร์ โตขึ้นนายอยากเป็นอะไร” เซรินตั้งคำถาม ถามเพื่อนของเขา
“ฉัน ... ฉัน น่ะ อยากเป็นนักเขียนละ” เซรินพูด ราดูร์ถึงกับหัวเราะก๊าก เขาหัวเราะดังจนเซรินอาย “นายหัวเราะทำไม นักเขียนน่ะเป็นอาชีพที่ดีนะ มีอิสระในการคิด นักเขียนน่ะ ถ่ายทอดความรู้สึก ให้คนอื่นได้อ่าน และจินตนาการไปพร้อมๆกับตัวอักษร เท่จะตาย” เซรินพูดเขาทำท่าภูมิใจในสิ่งที่เขาพูดมา “แล้วถ้าเล่มแรก ฉันเขียนเสร็จนะ ไม่สิ ต้นฉบับนะ ฉันจะให้นายอ่านเป็นคนแรกเลย” เซรินบอกเพื่อนของเขา ทั้งๆที่เขาเป็นคนขี้อาย แต่เขากลับบอก ระบายความรู้สึกออกมาให้เพื่อนเขาได้ฟัง แล้วซักพักเด็กคนอื่นๆก็ทยอยตามๆกันมา แล้วพวกเขาก็เล่นกันอย่างสนุกสนาน บนเชิงเขานั้น
แต่ในเวลาเดียวกันหัวหน้า ของชาวเทสโกต้า และชาวเมตาด้า ก็มาเจอกันกลางยานบินลำใหญ่ ลำหนึ่ง
หัวหน้าชาวเมตาด้า เป็นชายสูงอายุ ทำทรงผมทรง Dead Rock และแต่งตัวดูมี ภูมิฐานมาก ข้างๆเขามีชายวัยกลางคนยืนอยู่ 2คนนี่หน้าตาคล้ายกันมาก
ส่วนชาว เทสโกต้า เป็นชายสูงอายุผิวขาว ดวงตาสีฟ้า แต่งตัวดูมี ภูมิฐานมาก ข้างๆเขามีหญิงสาวสวย ผมยาวสีดำมัดรวบเรียบร้อย และดวงตาสีน้ำตาลอ่อนๆ เธอดูมีเสน่ห์และสวยมาก
“โอ้ เพนทรา ไม่ได้เจอกันนานที่เดียว !” ชายผิวขาวพูดและโผเข้ากอดสหายของตัวเอง
“เป็นยังไงบ้าง ลี หวังว่าธุรกิจฟอร์โท ของนายจะไปได้สวยนะ” เพนราพูด
“แน่นอนเพื่อนๆ ไปได้ดีทีเดียว ฉันมีฟอร์โทมากพอที่จะเป็นพลังงานไปถึงปีหน้าเลยละ แล้วเหมืองทองของนายละ” ลีถามบ้าง
“ไปได้สวย ฉันมีทองมากพอที่จะสร้าง โกเลม ได้ 5 ตัวต่อวัน แถมยังใช้เศษที่เหลือสร้างกระแสไฟระดับอ่อน ให้โกเลมทำงานได้อีก” เพนทราบอก “เอาละฉันว่าเรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่านะ ลี ฉันต้องการแลกฟอร์โทของนาย
“นี่ฉันยังไม่ได้บอกนายหรือไงว่า ฉํนมีเหมืองอีรูสอยู่แล้วน่ะ” ลีบอก
“งั้นแร่เหล็ก” เพนทราพูด
“นั้นฉันก็มี” ลีพูด
“แล้วนายต้องการแลกกับอะไรละ” เพนทราถาม
“ทอง” ลีพูด เป็นทีของเพนทราที่จะทำตาโต
“ไม่ได้ ทองเป็นส่วนประกอบสำคัญของโกเลม ไม่ได้ๆ” เพนทราบอก
“งั้นเป็นทองแดง” ลี พูด
“นั้นก็ไม่ได้ ลี ฉันรู้สึกเหมือนว่าการแลกเปลี่ยนครั้งนี้ จะไม่ได้เรื่องนะ” เพนทราพูด
“ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน ในเมื่อและด้วยสันวิธีไม่ได้..” ลีพูด
“ก็คงต้องใช้วิธีอื่นละมั้ง อย่างเช่น ยกเลิกสัญญาพันธมิตร แล้วแย่งชิงด้วยกำลัง” เพนทราพูด
“นายคิดเหมือนฉันเลยทีเดียว” ลีพูด แล้วหัวเราะชอบใจ
“ยกเลิกสัญญาพันธมิตร” ชายหัวหน้ากลุ่มทั้งคู่พูดพร้อมกัน
“นับจากวันนี้ ....” ลีเอ่ย
“เราทั้งคู่ต่างเป็นศัตรู ....” เพนทราต่อประโยคให้จบ แล้วทั้งคู่ก็หันหลังให้กัน แล้วเดินจากออกไปเมื่อยานลงจอด แต่ทั้งคู่หารู้ไม่ว่าใต้พื้นดินมีบางสิ่งที่ได้ยินสิ่งที่พวกเขาคุยกันทั้งหมด ทั้งๆที่สูงเหนือหัวของมันมากกว่า 1หมื่นฟุต มันได้ยินทุกอย่างที่พวกเขาคุยกัน
ความคิดเห็น