ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทเพลงที่ 1 : เริ่มต้น
เหล่าหนุ่มๆวงSuGก็กำลังซ้อมอย่างขยันขันแข็ง แต่เหมือนจะมีคนนึงเหมือนไม่ค่อยตั้งใจซ้อมเท่าไหร่ เพราะเขาเอาแต่เหม่อจนคนอื่นต้องชะงักกลางคันทุกที
"เป็นอะไรไปน่ะทาเคะ" ชินเปหยุดมือจากกลองแล้วเอ่ยถามถึงท่าทีที่แปลกไป
"อ่ะ...ขอโทษที"
"วันนี้นายดูเหม่อๆนะ" จิยูถาม
"ชั้นน่ะ...ทำอย่างชินไม่ไหวหรอก...เสียงของชั้นมันไม่ไหวจริงๆ..."
"ทาเครุนายพูดอะไรน่ะ?" มาซาโตะงงกับคำพูดของหนุ่มร่างเล็ก
"เสียงของชินน่ะ...พอได้ฟังแล้วเหมือนถูกสะกดไว้เลย ชั้นอยากทำให้ได้แบบนั้นบ้างแต่มันไม่ไหวจริงๆ"
"ชั้นว่าวันนี้ซ้อมแค่นี้ก่อนแล้วกัน ทาเครุนายก็กลับบ้านไปพักก่อนเหอะ...เอาแต่คิดเรื่องอื่นแบบนี้ถึงซ้อมไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา" ยูจิเสนอก่อนที่จะเอาสายสะพายกีต้าร์ออกจากตัว แล้ววางลงกับแท่น
"ขอโทษทีนะทุกคน เลยทำให้พวกนายเสียเวลาไปด้วย" หนุ่มน้อยก้มหน้าด้วยท่าทีสำนึกผิดนิดๆ
"ไม่เป็นไรหรอกทาเคะ วันนี้พวกเรายังเหนื่อยจากที่หนีแฟนคลับไม่หายเลย" ชินเปคอยพูดให้กำลังใจ เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายรู้สึกไม่ดี
"งั้นชั้นขอตัวก่อนนะ" ทาเครุเก็บกระเป๋าแล้วบอกลาเพื่อนในวง ก่อนที่จะเดินออกจากห้องซ้อมไป
ทาเครุเดินไปตามทางของตึกบริษัท มือเรียวทาเล็บสีเขียวกดลิฟท์ลงอย่างช้าๆ เขายืนรอสักพักจนลิฟท์ถึงชั้นที่เขาอยู่ ประตูค่อยๆแง้มออกเผยให้เห็นหน้าคนในลิฟท์ที่มีเพียงแค่หนึ่งคนเท่านั้น
"อ่าว...ทาเครุ!" ชินเอ่ยทักเพื่อนร่วมสังกัดของตัวเอง ขณะที่อีกฝ่ายเดินเข้ามาให้ลิฟท์
"งะ...ไง...ชิน..." ทาเครุทักอย่างตกใจเล็กน้อย เพราะไม่คิดว่าคนที่เป็นตัวต้นเหตุทำให้เขาซ้อมดนตรีไม่ได้จะมาอยูตรงหน้าใกล้ขนาดนี้
"จะไปชั้นไหนหรอ" ชินถามขึ้นทำให้อีกฝ่ายสะดุ้งเบาๆ
"เอ่อ...ชั้นล่างสุดน่ะ..."
"เอ๋...จะกลับแล้วหรอ?"
"อืม...พอดีรู้สึกไม่ค่อยดีน่ะ...เลยอยากกลับไปพัก" ความเงียบบังเกิดขึ้นเพราะไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี ต่างฝ่ายต่างก็ไม่ได้สนิทกันอะไรขนาดนั้น แต่ทาเครุซึ่งเป็นคนขี้เล่นก็ไม่ชอบสถานการณ์เงียบๆแบบนี้จึงทำลายความเงียบนั้นลง "ขอบคุณอีกครั้งนะ"
"เอ๋?" ชินหันมาถามอย่างงงๆ
"ก็เรื่องวันงานเปิดตัวน่ะ...ที่ช่วยพวกชั้นเอาไว้"
"อ๋อ...ไม่เป็นไรหรอก...ชั้นก็ทำไปเพื่อประโยชน์ของตัวเองด้วยแหละ ถ้าไม่ทำแบบนั้นคนดูก็จะไม่สนใจการแสดงของชั้นเลยน่ะสิ"
"จริงสินะ...เอ่อ...รู้สึกรึปล่าว...ทำไมลิฟท์มันช้าแบบนี้อ่ะ"
"จริงด้วย...อ่าวเห้ย!!!!...ลิฟท์ค้าง"
ชายหนุ่มทั้งสองต้องมาติดในลิฟท์ที่คับแคบ และอากาศก็ถ่ายเทไม่สะดวก ชินกดปุ่มฉุกเฉินเพื่อให้เจ้าหน้าที่ช่วยพวกเขาทั้งสอง
[ขณะนี้เจ้าหน้าที่กำลังทำหารซ่อมลิฟท์อยู่นะคะ กรุณารอสักครู่ค่ะ]
เสียงของเจ้าหน้าที่ตอบกลับมา
"ยังไงก็คงอีกนานแหละเรานั่งรอกันก่อนดีกว่านะ" ชินเอ่ยชวนแล้วก็ล้มตัวลงนั่งกับพื้น
"อืม..." ทาเครุตอบแล้วนั่งตาม
"แย่เลยเนอะ...ทั้งๆที่นายไม่ค่อยสบายแท้ๆ แต่กลับต้องมาติดในนี้"
"จริงๆแล้วชั้นก็ไม่ได้ไม่สบาย หรือปวดหัวตัวร้อนอะไรหรอก...ก็แค่...วันนี้ไม่มีสมาธิเท่านั้นเอง"
"เวลาที่ชั้นไม่มีสมาธิในการร้องเพลงนะ...ก็จะลองหลับตาแล้วนึกถึงคนสำคัญแหละ กำลังคิดว่าเขาคอยฟังเพลงของเราอยู่ เราต้องพยายามเต็มที่...นายลองเอาไปใช้ดูบ้างสิ"
"แต่...คนสำคัญหรอ...ชั้นยังไม่มีหรอก"
"มาเดี๋ยวชั้นทำให้ดู...นายลองหลับตาสิ"
"เอ๋!?...ละ...หลับตา"
"เอาน่า...หลับตาสิ"
"กะ...ก็ได้..." ทาเครุค่อยๆหลืบเปลือกตาลงช้าๆ
"ลองนึกภาพดีๆใช้จิตใจของนายลองมองเข้าใจในหัวใจนะ...ตอนนี้ใครคือคนสำคัญของนาย แล้วภาพของคนๆนั้นจะปรากฏช้าๆ" ชินค่อยๆอธิบายฝ่ายทาเครุก็ลองทำตามดู
วินาทีนั้นเองทาเครุเห็นภาพชินมาแว่บนึง ทำให้หนุ่มน้อยตกใจลืมตาขึ้น แต่ก็ต้องตกใจกว่าเดิมเพราะชินเอาหน้ามาเข้าใกล้กับหน้าเขามาก ห่างกันแค่ไม่กี่เซ็นเท่านั้นเอง หนุ่มร่างสูงพละหน้าออกโดยพลัน
"ขอโทษทีใกล้ไปหน่อยไม่คิดว่านายจะตกใจน่ะ"
'เมื่อกี้เหมือนชินกำลังจะจูบเลยแหะ...บ้าๆนี่เราคิดอะไรฟุ้งซ่านเนี่ย ผู้ชายเหมือนกันแท้ๆ'
"แล้วนายเห็นภาพใครหรอ?"
"อ๋อ!!!...AKB48น่ะ...เห็นทั้งวงเลย อิอิ (จะให้บอกได้ไงเล่าว่าเห็นหน้านายอยู่น่ะ)" ทาเครุโกหกออกไปเพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายรู้ความจริง
"นายโลภจังเลยนะ เล่นทั่งวงเลยหรอเนี่ย!" ชินหัวเราะเบาๆ
"แต่ชั้นก็รู้สึกดีขึ้นแล้วล่ะ ขอบใจนายแล้วกัน"
"ไม่เป็นไรเราเป็นเพื่อนกันนี่นา"
ครืนนน
จู่ๆลิฟท์ก็เปิดออกเพราะได้รับการซ่อมแล้ว พวกเขายืนขึ้นอย่างดีใจ
"ค่อยยังชั่วหน่อยนะ งั้นชั้นต้องไปชั้นนี้แล้วล่ะบ๊ายบาย" ชายหนุ่มโบกมือลา
"บาย"
'ทำไมกัน...ทำไมเราถึงเห็นหน้าชินขึ้นมานะ...เอ๊!...นี่มันกระดาษอะไรน่ะ' ทาเครุแบบมือตัวเองออก เพราะมีกระดาษบางอย่างอยู่ในมือของเขา
"นี่มัน...เมล์ชินนี่นา...หมอนั่นแอบเอามาใส่ในมือเราหรอเนี่ย...ยังไงก็แอดไปก่อนแล้วกัน" ทาเครุกดมือถือยิกๆพิมพ์อีเมล์ของชินใส่มือถือเมมโมรี่เอาไว้
.................TBC..............
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น